Yakın Arkadaşım Hakkında Yanlış mı Düşünüyorum?

Dost kazığı yemiş bir insan olarak; maalesef her ilişkinin bi bitme zamanı, kırılma zamanı olabiliyor. Zamanla insanlar değişebiliyor. Sizin yerinizde olsam direkt güzel bir üslupla rahatsızlığımı belirtirdim. Belki farkında değildir.
 
Çok yakın bir arkadaşım vardı. Her seyi beraber yaşadık, süper anlaştık, deli eglendik. Ama bir gün geldi çattı. Onun artık aynı arkadasim olmadığını farkettim. Sürekli sadece kendinden bahseden, kendini öven, üstten bakan birine dönmüştü ve ben yeni farketmiştim. Çünkü bu bir günde olmaz. Sonuç olarak bizim de benzer gelme gitme muhabbeti yüzünden araya bir mesafe girdi. O mesafe büyüdü ve simdi tamamen koptuk. Geçenlerde sosyal medyada denk geldim profiline. Bambaşka, birbirinden tamamen farklı iki hayata yonelmisiz. İnanamadim. Yine de hala o günlerimizi seviyor, özlüyor ve güzel anıyorum. Ama artık birbirimize göre değiliz. Yani demem o ki bazen böyledir. Bazen artık birbirinize göre değilsinizdir. Bunu kabullenmek ve karar vermek gerekir. Sizinki de o hesap.
 
eğer çok iyi arkadaşsanız o anda sizi rahatsız eden şeyleri paylaşabilmeniz gerekli. mesela oğlunuzla ilgili sosyal medyadan etkilenerek söylediği şeyler hoş değilse alındığınızı şaka yollu veya hafif ciddi bir şekilde söyleyebilirsiniz. veya oğlunuza teşekkür etmediyse, oğlunuzun iletişime geçmeye çalıştığını ve teşekkür ederek bunu ilerletebileceğini söyleyebilirsiniz (tabi iğneleyici bir üslup ile değil).

bahsettiğiniz şeyler konuşarak çözülemeyecek sorunlar değil gibi, hemen aradaşlığınızı bitirmeyi düşünmeyin bence. ama uyarmalarınıza ve ricalarınıza rağmen bu tavrı ve konuşma tarzı devam ediyorsa o zaman ben de olsam ayrı yollara giderim.
 
Herkesten her şey beklenir Oydar.
Benim de yediğim içtiğim ayrı gitmeyen bir dostum vardı. Evliliğinde, evini dayayıp döşerken, temizlerken, doğumunda her anında yanında oldum. Günlerce gebeliğin son anlarına kadar başında bekledim eşi yanında olamadığı için. Ailelerimiz birbirini tanır, gider gelirdi.
Ve sonra ben evlenmeye karar verdim, onun da dolaylı yoldan tanıdığı biriydi evleneceğim kişi. Bu kız benim canımdan can gibiydi. Evleneceğim kişiye bir mesaj atmış bir gün.
"Emin misin onla evlenmek istediğine?"
Ve eş adayım bana yüksek sesle mesajı okudu.
Üzerime sanki bir taş ocağı devrildi sandım o an.
Onun dostu bendim, ama beni değil de evleneceğim adamı uyarma gereği duydu. Dumur oldum. Rezil oldum.
Bir daha dostluğa inancımı kaybettim. O nedenle, hiçkimseyi hayat boyu yanımda olacak gibi hissetmiyorum artık. Değişiyor her şey, bizler değişiyoruz.
Sen de onunla hayat boyu dost olmak zorunda değilsin. Bazen bir bakıyorsun, tek başına verdiğin çabanın sonunda yapayalnızsın.
 
Herkese Merhaba, kızlar canım kızlar. İleri görüşlü yorumlarınıza ihtiyacım var. Yanlış düşünüyorsam da silkeleyin beni.
Benim çok yakın ama baya yakın bi arkadaşım var. İki senedir farklı şehirlerdeyiz. Uzun bir süredir tanıyorum kendisini. Çocuklarımızın arasında da 5 ay var.
Maalesef hayat telaşı işlerin denkgelmemesi derken bu iki senede sadece geçen sonbahar yanına gittim öyle görüşebildik. Gittiğimde bir şey farkettim arkadaşım annelikten sonra değişmiş yani bariz bir değişim mi hayır. Onu zaten anneyken tanısaydım bu bana garip gelmezdi ama öncesinde tanıdığım için anlamlandıramadığım bir gıcıklık var üstünde. Bu hissimi dile dökemiyorum ama örneklerle anlatmaya çalışacağım. Mesela durup dururken “çok seviyorum oydar yani tahmin edmezsin” falan diyor. Ya neden tahmin etmiyim benim de var evladım. Bir başka örnek onlara gittiğimizde şöyle bir olay yaşandı: telefonunu arıyordu benim oğlan da koşup gitti getirdi arkadaş çocuğun elinden aldı telefonu bakmadı bile yüzüne. Benim garip de önünde bekliyor teşekkür falan bekliyor. Normalde çekingen bi çocuk o dönem konuşmayı da tam çözmemişti aslında bu şekilde yakınlık kurmaya çalışıyor vs neyse. Normalde çocuğuyla iletişimi gayet göz hizasına inerek teşekkür etmeye falan özen gösteren bir iletişim tarzı var zaten ondan bu tavrı şaşırttı. Dalgın anına gelmiştir dedim üstünde durmadım. Benimki erkek onunki kız aralarında 5 ay var ve o yaşlarda gelişimde baya bi zaman demek. Oyuncakları ordan alıp oraya koyuyor bir şeyler yapıyor kendince. Arkadaşın kızı da karşıdan bakıyor ve arkadaşımın yorumu şu: “benimki garipsedi baya kızım napalım x erkek çocuğu insan gibi oynamayı bilmiyor” dedi ve bi kahkaha attı. Erkek çocuk geyiği var ya sosyal medyada falan ondan bahsediyor. Ama bunu bikaç kez yaptı ve beni de baydı artık. (Burayı düzenleme ihtiyacı hissettim çok ciddi söyledi gibi olmuş)
En son yaşanan şeyse arkadaşın ailesi yaşadığım yere yakın bir yere taşındı. Otobüsle 3 saatte gelebilir bana. Kıştan beri de mutlaka gelcem her şekilde gelirim edebiyatı yapıyor. Ben de heveslendim özledim çünkü. Güya dün gelecekti. Cumartesi bana uzun bi mesaj yazmış. Canım hava çok sıcak gözüm korktu çocukla çok zor vs baya yazmış. Dedim baştan belliydi bu şartlarda geleceğin. İşte çocuğun başına güneş mi geçsin ya hasta olursa falan. Tamam dedim sadece üstelemedim.
Arkadaş illa gelsin değil ama kendisi yükseltti durumu her şekilde gelirim merak etme bana otobüs saati sordu etti. Hem hiç mi çıkarmayacağız bu bebeleri dışarıya.
Of çok uzun oldu söveceklere şimdiden selam. Ondan soğumaktan korkuyorum seviyorum çünkü birbirimizi çok anlıyoruz. Yazdıklarım ufak gibi gelebilir ama bir de gözden uzak olunca sanki bu küçül şeyler içimdeki şeylerde körelmeye sebep oluyor gibi.
Senin ona verdiğin değerin inşa birini malesef sana göstermiyor. Zorlamayın uzatmayın. Aramayın da. Emin olun aramasi sorması kesilecek. Onun hisleri sizinki kadar kuvvetli değil. Yapacak birşey yok malesef
 
Daha net sinyaller almadan bir karar almayın derim.
Siz şimdi kırıldığınızı söyleseniz evirir çevirir bir de sizi haksız çıkarmaya çalışıp, size vicdan yaptırır.
Arkadaşınızın bir tavrı,hareketi,bir sözü daha olur ki iste ozaman mesafe koymalıyım ya da benim arkadaşım değişmemiş yanlış anlamışım diyip köprüyü yıkmamış olursunuz.Yakın bir arkadaşınız olmasaydı yorumum daha farklı olurdu.
Bazen yanlış anlasılmalar olabiliyor ya da zor bir dönemdedir dalgındır,farkında değildir vs.
Somut bir durum olmadıkca bence ne çok iyi olun ne de kötü.
 
Son düzenleme:
Bana normal geldi ya.

Sakalarina veya o tarz kaba yorumlarina sist orada dur bakalim demek gerekir, o da size dusuyor.

Ben sahsen birebir kizkardeslerimle buna benzer seyler yasadim, yasiyorum. Uyariyorum yorumlarini kendilerine sakliyorlar. Biri de mesela tam kitap cocugu yetistirir, uyku saati diye bir yere cikmaz. Sicakta boyle bir yolculuk hayatta yapmaz mesela. Herkesin yogurt yiyisi farkli. Bosverin takilmayin.

Ama cocugunuz uzuldugunde de tepkinizi koyun, tesekkur etmesi gerektigini bir yetiskine de hatirlatmak gerwkebiliyor, cekinmeyin.
 
3 saatlik mesafede size hak veremedim bu sıcakta çocukla 3 saatlik yol çekilmez kızım 6 yaşında ben asla 3 saatlik yola cesaret edemem bu sıcakta kimin hatiri olursa olsun bir de insanın psikolojisi her zaman bir olmuyor hemen 1 gün yaptığı hareketle değerlendirmemek lazım bir daha yaparsa görüşmezsiniz insan bazen bir şeye üzülmüş oluyor davranışlarının farkında olmuyor sonra diyor ben niye öyle saçma sapan bir şey dedim ki diyor hemen kestirip atmayın yani
 
eğer çok iyi arkadaşsanız o anda sizi rahatsız eden şeyleri paylaşabilmeniz gerekli. mesela oğlunuzla ilgili sosyal medyadan etkilenerek söylediği şeyler hoş değilse alındığınızı şaka yollu veya hafif ciddi bir şekilde söyleyebilirsiniz. veya oğlunuza teşekkür etmediyse, oğlunuzun iletişime geçmeye çalıştığını ve teşekkür ederek bunu ilerletebileceğini söyleyebilirsiniz (tabi iğneleyici bir üslup ile değil).

bahsettiğiniz şeyler konuşarak çözülemeyecek sorunlar değil gibi, hemen aradaşlığınızı bitirmeyi düşünmeyin bence. ama uyarmalarınıza ve ricalarınıza rağmen bu tavrı ve konuşma tarzı devam ediyorsa o zaman ben de olsam ayrı yollara giderim.

Bana normal geldi ya.

Sakalarina veya o tarz kaba yorumlarina sist orada dur bakalim demek gerekir, o da size dusuyor.

Ben sahsen birebir kizkardeslerimle buna benzer seyler yasadim, yasiyorum. Uyariyorum yorumlarini kendilerine sakliyorlar. Biri de mesela tam kitap cocugu yetistirir, uyku saati diye bir yere cikmaz. Sicakta boyle bir yolculuk hayatta yapmaz mesela. Herkesin yogurt yiyisi farkli. Bosverin takilmayin.

Ama cocugunuz uzuldugunde de tepkinizi koyun, tesekkur etmesi gerektigini bir yetiskine de hatirlatmak gerwkebiliyor, cekinmeyin.

3 saatlik mesafede size hak veremedim bu sıcakta çocukla 3 saatlik yol çekilmez kızım 6 yaşında ben asla 3 saatlik yola cesaret edemem bu sıcakta kimin hatiri olursa olsun bir de insanın psikolojisi her zaman bir olmuyor hemen 1 gün yaptığı hareketle değerlendirmemek lazım bir daha yaparsa görüşmezsiniz insan bazen bir şeye üzülmüş oluyor davranışlarının farkında olmuyor sonra diyor ben niye öyle saçma sapan bir şey dedim ki diyor hemen kestirip atmayın yani
Toplu bi cevap gibi olsun. Ben zaten normalde gelmemesine takılmazdım. Çocukla o yolu gel diye ısrar da etmezdim. Ama kendisi diyordu neredyese bir aydır. “Gelirim merak etme özledim benim de seni görmeye ihtiyacım var” hatta geleceği gün eşim işte olacaktı tekrar srdım seni almaya gelemeyiz diye ben gelirim hiç sorun olmaz falan dedi. Sıcak ya da çocuk bana gelme sözü verirken de vardı.
Rahatsız olduğum şeyi dile getirme mevzusu da ben alınganlık ettim belki deyip susmam. Şöyle bir şey de var başkası bu yersiz espriyi yapsa teşekkür etmese falan ha zaten bu böyle biri der takılmazdım ama bahsettiğim kişi daha ince fikirli daha başkalarıyla empati yapan birisi. Yani ona yakıştırmadım. Daha önce de aramızda çok espri şaka döndü o anda çok şey söyledik birbirimize alınmadık ama orda bana geçirdiği his işte o rahatsız ediciydi. Ya da dalgın biridir mesela neleri unutur ama orda teşekkür etmeyi unutmuş gibi değil umursamamış gibiydi. Ama ben anne olarak çocuğun ordaki hayal kırıklığını görüp fazla mı alıngan davranıyorum diye arkadaşıma bir şey demedim. Daha doğrusu dedim ama cddi bir şekilde değil.
 
Herkese Merhaba, kızlar canım kızlar. İleri görüşlü yorumlarınıza ihtiyacım var. Yanlış düşünüyorsam da silkeleyin beni.
Benim çok yakın ama baya yakın bi arkadaşım var. İki senedir farklı şehirlerdeyiz. Uzun bir süredir tanıyorum kendisini. Çocuklarımızın arasında da 5 ay var.
Maalesef hayat telaşı işlerin denkgelmemesi derken bu iki senede sadece geçen sonbahar yanına gittim öyle görüşebildik. Gittiğimde bir şey farkettim arkadaşım annelikten sonra değişmiş yani bariz bir değişim mi hayır. Onu zaten anneyken tanısaydım bu bana garip gelmezdi ama öncesinde tanıdığım için anlamlandıramadığım bir gıcıklık var üstünde. Bu hissimi dile dökemiyorum ama örneklerle anlatmaya çalışacağım. Mesela durup dururken “çok seviyorum oydar yani tahmin edmezsin” falan diyor. Ya neden tahmin etmiyim benim de var evladım. Bir başka örnek onlara gittiğimizde şöyle bir olay yaşandı: telefonunu arıyordu benim oğlan da koşup gitti getirdi arkadaş çocuğun elinden aldı telefonu bakmadı bile yüzüne. Benim garip de önünde bekliyor teşekkür falan bekliyor. Normalde çekingen bi çocuk o dönem konuşmayı da tam çözmemişti aslında bu şekilde yakınlık kurmaya çalışıyor vs neyse. Normalde çocuğuyla iletişimi gayet göz hizasına inerek teşekkür etmeye falan özen gösteren bir iletişim tarzı var zaten ondan bu tavrı şaşırttı. Dalgın anına gelmiştir dedim üstünde durmadım. Benimki erkek onunki kız aralarında 5 ay var ve o yaşlarda gelişimde baya bi zaman demek. Oyuncakları ordan alıp oraya koyuyor bir şeyler yapıyor kendince. Arkadaşın kızı da karşıdan bakıyor ve arkadaşımın yorumu şu: “benimki garipsedi baya kızım napalım x erkek çocuğu insan gibi oynamayı bilmiyor” dedi ve bi kahkaha attı. Erkek çocuk geyiği var ya sosyal medyada falan ondan bahsediyor. Ama bunu bikaç kez yaptı ve beni de baydı artık. (Burayı düzenleme ihtiyacı hissettim çok ciddi söyledi gibi olmuş)
En son yaşanan şeyse arkadaşın ailesi yaşadığım yere yakın bir yere taşındı. Otobüsle 3 saatte gelebilir bana. Kıştan beri de mutlaka gelcem her şekilde gelirim edebiyatı yapıyor. Ben de heveslendim özledim çünkü. Güya dün gelecekti. Cumartesi bana uzun bi mesaj yazmış. Canım hava çok sıcak gözüm korktu çocukla çok zor vs baya yazmış. Dedim baştan belliydi bu şartlarda geleceğin. İşte çocuğun başına güneş mi geçsin ya hasta olursa falan. Tamam dedim sadece üstelemedim.
Arkadaş illa gelsin değil ama kendisi yükseltti durumu her şekilde gelirim merak etme bana otobüs saati sordu etti. Hem hiç mi çıkarmayacağız bu bebeleri dışarıya.
Of çok uzun oldu söveceklere şimdiden selam. Ondan soğumaktan korkuyorum seviyorum çünkü birbirimizi çok anlıyoruz. Yazdıklarım ufak gibi gelebilir ama bir de gözden uzak olunca sanki bu küçül şeyler içimdeki şeylerde körelmeye sebep oluyor gibi.
Görmemişin çocuğu olmuş diye bir söz var. Arkadaşınıza olan değişim tam olarak bu. Ben olsam görüşmem. Ne anlıyor olursa olsun benim oğlum ile insan gibi oynamayı bilmiyor diye sözde şakasına dalga geçen biri ile arkadaş olmam mümkün değil. Oğlum herkesten önce gelir. Kaç yıllık arkadaş demem silerim. Ki bu sebebe yakın bir sebepten dolayı 22 yıllık arkadaşım ile konuşmuyorum. Varın siz düşünün. Kimse vazgeçilmez değil.
 
Hiçbirinde kötü bir niyet sezmedim açıkçası sadece insan gibi oynamayı bilmiyor biraz abes kaba olmuş ama onun dışında diğer olanlar çok normal
 
Aslında orda şaka yapıyordu. Sosyal medyada falan erkek çocuk geyiği var ya. Yazınca ciddi gibi olmuş. Sadece orda olduğım dönemde bikaç kez o geyiği yaptı beni de baydı sanırım
Kimse kimsenin cocuguna şakasına dahi insan gibi değil diyemez. Çok çirkin bir cümle.
 
Nedense kıskançlık sezdim yaa. Benim de böyle bi arkadaşım vardı. Evlendikten sonra değişmesini geçtim çocuğu olduktan sonra bambaşka biri oldu. Evlendiği ilk zamanlar kocasının tarafından kızlar ağırlıktaymış bizimki de kız olur kesin ama erkek olursa ne çatlar millet vs deyip duruyordu. Kızı oldu ayyyy ben hep kız istedim kız çocukları bambaşka demeye başladı. Evine gittiğimiz zaman sanki çocuğunu ilk kez görmüş gibi annemmmm güzelliğe bak annemmm kızım vs diye seviyordu. Bu arada bana çok itici geliyor insan içinde bu kadar abartılı çocuk sevmek yaa insan içinde mi sevesin tuttu yani nedir bu. Neyse uzatmayayım başka bir arkadaşımızın oğlu oldu. Herkes hayırlı olsun deyip geçiyor bizimki ayyy benim iyi ki kızım var deyip duruyordu. Şimdi bu kıskançlık değil de nedir. Sizin olayda da böyle bişey hissettim. Gelmemesine de takılmayın bence böyle tiplerle mesafeli olmak daha iyi.
 
Ben olsam bozarım teşekkür etsene derim.
Insanlığı ondan mı öğrenecekmiş el kadar bebek , hadsiz
Çocukla yol gözünde büyümüş olabilir. Ona bişey diyemedim.

Ay ne bilim gıcık oldum ben de şimdi. En iyisi telefonla görüşmek sadece
 
Nedense kıskançlık sezdim yaa. Benim de böyle bi arkadaşım vardı. Evlendikten sonra değişmesini geçtim çocuğu olduktan sonra bambaşka biri oldu. Evlendiği ilk zamanlar kocasının tarafından kızlar ağırlıktaymış bizimki de kız olur kesin ama erkek olursa ne çatlar millet vs deyip duruyordu. Kızı oldu ayyyy ben hep kız istedim kız çocukları bambaşka demeye başladı. Evine gittiğimiz zaman sanki çocuğunu ilk kez görmüş gibi annemmmm güzelliğe bak annemmm kızım vs diye seviyordu. Bu arada bana çok itici geliyor insan içinde bu kadar abartılı çocuk sevmek yaa insan içinde mi sevesin tuttu yani nedir bu. Neyse uzatmayayım başka bir arkadaşımızın oğlu oldu. Herkes hayırlı olsun deyip geçiyor bizimki ayyy benim iyi ki kızım var deyip duruyordu. Şimdi bu kıskançlık değil de nedir. Sizin olayda da böyle bişey hissettim. Gelmemesine de takılmayın bence böyle tiplerle mesafeli olmak daha iyi.
Kıskançlık kız erkek olmasıyla ilgili değil de şöyle bir durum var hatta sabah eşimle de konuştuk. Benim çocuğum mız mız başka ortamları yabancılar ama onun dışında atlama zıplama yapmaz kendi kendine oyun kurmayı daha iyi becerir. Daha sakindir yani. Şimdi biz hep telefonda konuşuyoruz ben ağlamasından falan şikayet ediyorum o hep kızının onu hiç üzmediğinden bahsediyordu. Oraya gittik gayet de ağlayan tutturan hareketli annesi iki dk bile yalnız bırakmasın isteyen bir bebek. Ki bunlar doğal yani çocuğu eleştirmek için yazmadım. Sanki benim oğlumun bu kadar uyumlu olmasını beklemiyordu. Bilmiyorum anlatabildim mi?
 
Kıskançlık kız erkek olmasıyla ilgili değil de şöyle bir durum var hatta sabah eşimle de konuştuk. Benim çocuğum mız mız başka ortamları yabancılar ama onun dışında atlama zıplama yapmaz kendi kendine oyun kurmayı daha iyi becerir. Daha sakindir yani. Şimdi biz hep telefonda konuşuyoruz ben ağlamasından falan şikayet ediyorum o hep kızının onu hiç üzmediğinden bahsediyordu. Oraya gittik gayet de ağlayan tutturan hareketli annesi iki dk bile yalnız bırakmasın isteyen bir bebek. Ki bunlar doğal yani çocuğu eleştirmek için yazmadım. Sanki benim oğlumun bu kadar uyumlu olmasını beklemiyordu. Bilmiyorum anlatabildim mi?
Anladım. Bu da olabilir evet. Bazı annelerden her türlü kıskançlığı bekliyorum ben yaa. Çocuğunun kendi göstermeye çalıştığı gibi mükemmel ötesi olmadığı ortaya çıkınca bozulmuştur. Çocuk işte deyip geçemiyorlar illa o çocuklarını doğa üstü güçleri var gibi anlatacaklar. Annem her zaman der ki kocanla çocuğunu kimseye övme rezil olursun 😂
 
Aslında düşüncesiz kaba kırıcı biri değil. Diyorum ya zaten anneyken tanısaydım batmazdı belki hareketleri ama şimdi o empatik ince arkadaşım gitmiş dünyada sadece çocuğu var gibi davranan biri gelmiş
Aynen öyle,anne olunca bir degisik oluyor bazıları bir gıcıklık geliyor.Bu arada ben damat bey çocuğuma bağırdı ya da çocuğum halasının babaannesinin kendisini sevmediğini düşünüyor diye konu açtığımda resmen linç yemiştim.kimse kimsenin çocuğunu sevmek zorunda değil tahammül etmek zorunda değil bilmem ne diye.sizi haksız bulmadım aksine haklı buldum.Cunku ben de çocuğumla ilgili genelde ince düşünürüm,ince davranilmasini isterim.Burdaki olumsuz yorum yapan kitleyi düşününce yapılan yorumları epey ılıman buldum ,ne güzel.
 
X