- 7 Mayıs 2013
- 153
- 4
- Konu Sahibi hande_sultan
- #141
Yüreğim parçalandı. Yaşadıklarım aklıma geldi. Eşim evi ter ettikten sonra o da bizi hiç aramamıştı. Bir hafta sonra ben aradım. Çünkü oğlum evde oda oda babasını arıyordu. Her kapı çalındığında babam geldi diye koşuyordu. Ertesi gün geldiğinde 2 saat zor durup gitti. Önceleri oğlum kötü dediğinde nesi var ki deyip beni ciddiye almıyordu. Benim onu görmek için oğlumu kullandığımı düşünüyordu herhalde. Sonra oğlumun okuldaki dersleri kötüye gitmeye başlayınca öğretmeni çağırıp konuşmuş. O günden sonra hafta sonları görüşüyorlar. Tabi oğlumu bana bırakırken yüzüme bile bakmıyor. Bilmem bakacak yüzü mü yok yaptıklarından yoksa görmek mi istemiyor. Ama mutlu. Öyle görünüyor. Ben ailemin yanına taşındım, geçici bir süreliğine. Oğlum için. Çünkü kalabalık, dede ve anneanne sevgisi ona iyi geldi. Eski haline geldi. Hatta evimize dönmek istemiyor artık, sadece biraz şımardı, zor ders çalışıyor. Babası kendi vicdan azabını onu şımartarak çıkarıyor herhalde.
Hande Sultan sana çok üzüldüm. Yaşadıkların korkunç birşey. Kızın için ayakta durmalısın, onun varlığı sana güç verir. Benim öyle oldu. oğlum olmasaydı belki ben çoktan kendimi kapıp koyvermiştim ama onun için yaşamalı, ayakta durmalıyım dedim. Bir nefes bile insana güç veriyor bazen. Şu an kızının yaşadıkları seni yıpratıyor biliyorum ama hepsi geçecek. Bence bir çocuk psikoloğuna götür onu.
bu sitede dertleşmek bana çok iyi geldi.sakın yanlış anlamayın keşke kimsenin başına böyle bişey gelmese ama bu konuda yanlız olmadığımı anlamak beni rahatlattı.Allah seninde yardımcın olsun.İnşallah sonunda gülen biz oluruz.çok şükür senin çocuğunun düzeni birazda olsun oturmuş.ne olursa olsun baba şevkati görmeli bir çocuk.bende yaşadım bunu çok iyi biliyorum.baba sevgisine muhtaç büyüdüm çünki.inşallah kızıma gerçekten değer veren bir baba olamasada bir abi diyebileceği iyi bir insan çıkar ve bize bütün bunları unutturur.dua edin bizim için lütfen...