- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.361
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Premature Bebekler Rahim ağzı yetmezliği yüzünden erken doğum yapan var mı??
- Konu Sahibi hidennisko
- Başlangıç Tarihi
37 haftadan önce gerçekleşen doğumlar prematüre doğum olarak adlandırılır. Bu haftadan önce doğan bebeklere de prematüre bebek denir.
- 16 Haziran 2014
- 32
- 0
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.362
- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.363
- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.364
Arkadaslar merhaba bugun kendi doktoruma gittim alltan muayene etti acilma 25 mm dedi. Bayramda gittigim doktor.1 cm demisti. Kendi doktorum seklaj gerek yok dedi. Bu haftalarda serklaj ters tepki yapar dedi. Istiraahat verdi yinede cunku 25 mm kritik sinir. Dinlenmem gerektigini soyledi. Artik hayirlisi. Insallah hayirlisi ile devam edecek
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.365
Kac haftalık siniz
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.366
- 28 Ekim 2013
- 308
- 10
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.367
oturmandami yasak sadece yatmak uzanmak mi lazim?? bugune geldim ama 3.5 cm oldu acilma
((
- 29 Ekim 2012
- 420
- 20
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.368
Kızlar 27+5 de arda beyin kliniğinde 1200 dü kilosu bebeğin , bugün 29+2 de başka doktor 900gr ölçtü... Bebek anne karnında zayıflar mı
? Böyle bir durum yaşayan var mı?
? Böyle bir durum yaşayan var mı?
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.369
Benim pek bi bilgim yok ama doktrlarn ultrasnlarina dikkt ettn mi belki arda beyn ultrasn makinasi daha gelişmiş bi cihazdir ondan olabilir belki ikisnin arasnda fark varmiydi
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
- 30 Temmuz 2014
- 72
- 49
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.370
Ben de kulübe ve bu gruba yeni katıldım ne yazık ki. İlk hamileliğimdi, 21. haftaya kadar hiçbir sorun yaşamadan gelmiştim. Bütün kontrollerden mutlu ayrılıyorduk eşimle. Sadece ilk 14 hafta yoğun şekilde bulantı ve kusmalarım olmuştu. Sürekli yanımda annem ve kayınvaldem kalmıştı çünkü mutfağa dahi giremiyordum. Hatta o kadar rahatsızlık vermişti ki, bu hamilelik hiç de insanların abarttığı gibi mükemmel bir şey değilmiş, hayatım kabusa döndü diyordum. Ama doğanın bir harikasıymış, bir lütufmuş bilemedim.
21+1'deyken sabah hafif ağrı vardı karnımda ama bir süredir kabızlık şikayetim olduğu için ondan kaynaklandığını düşündüm. Ama akıntım da normalden daha yoğundu. İş yerindeyken daha da arttı. Rengi ve kokusunda bir gariplik yoktu, sürekli kontrol ediyordum ama sık sık tuvalete gitmeme neden olacak kadar yoğundu. En son artık küçük bir kan pıhtısı geldi, sonra da akıntıya hafif pembelik bulaşmıştı. Karın ağrım da devam edince doktorumu aradım. O bile ihtimal vermedi başta bir şeylerin ters gittiğine. Korkma atlattın kritik dönemi, en güvenli haftalardasın dedi. Ama ben içime doğmuş olacak ki telefonda çok korkuyorum, içim rahat değil diyordum ağlayarak. Doktorum da hemen muayenehanesine çağırdı, yine hâlâ 'hadi için rahat olsun, bir baktır' demişti.
Arkadaşımla hemen gittik, sonrası zaten hayatımın en kötü günüydü. Yolda artık kasıklarım iyice ağrımaya başlamıştı zaten. Önce diğer doktor baktı ultrasonla. Her şey yolunda dedi, hareket ettiğini görebiliyorduk, kalp atışlarını dinletti, yine çok iyiydi, dakikada 163. Gelişimi de çok iyi dedi, kafasını kalbini ölçtü, önden bile gidiyordu. Sonra nolur nolmaz, bir de vajinal ultrasonla bakalım dedi. İşin rengi o zaman değişti. Doktorun surat ifadesi değişti, biraz sıkıntılı bir durumla karşı karşıyayız. Bir sorunumuz varmış, pek basit bir sorun da değil. Hemen doktorunu arıyorum, sana durumu onun anlatması daha iyi olur dedi. Ondan sonra zaten hiç susmadım, bağıra bağıra ağlıyordum, bir yandan da 'bebek gidecek' diyebiliyordum. Öyle ne kadar yattım bilmiyorum, doktorum geldi, tekrar baktı ultrasonla, sonra bana durumu anlattı.
Kötü ihtimallere kulağımı tıkamıştım, öğrenmek bile istememiştim o zamana kadar, öğrenirsem çağırırım başıma gelir diye. Ama işte ne kadar öğrenmek istemesen de başına gelip öğretiveriyor. Buradaki pek çok kişinin de yaşadığı RAHİM AĞZI YETMEZLİĞİ sorunu varmış bende de.
O sırada eşim de gelmişti. Doktor tahtaya çizerek anlattı bize, normalde rahim ağzı sıkı sıkı kapalı olurmuş. Doğum sırasında sancı ve kasılmalarla açılırmış. Ama benim dokum çok esnekmiş, bebek büyüyüp ağırlaşınca taşıyamamış ve rahim ağzım açılmış. Açıklık 2cm'di. Doktorum acil selvikaj yapılacağını, plasentayı bir süngerle içeri doğru itip rahim ağzıma dikiş atılacağını, böylelikle bebeği BELKİ bir süre daha tutabileceklerini ama şansımızın çok düşük, %20 hatta daha da az olduğunu söyledi. Normalde bu aşamada doktorlar pek selvikaja kalkışmadan normal doğum yaptırıyor ama ben şansımı denemek istiyorum, sonra aklımızda kalmasın keşke yapsaydık demeyelim dedi.
Acilen hastaneye gittik, bir süre odada yattıktan sonra ameliyata alındım. Odam doğum koridorunun en sonundaydı. Pembe mavi renkli süslü kapılardan sedyede kaçınılmaz sonu bilerek, ağlayarak geçtim. Anesteziden önce hatırladığım en son şey, doktorumun elini tutup 'nolur uyandığımda iyi bir haber verin' dediğimdi.
Gözlerimi ameliyathanede açtığımda baygın halde hasta bakıcılara sordum önce 'bebeğim duruyor mu' diye. 'Bizim bilgimiz yok, doktorunuz bilgilendirecek' dediler. Belki on kere sordum aynı cevabı aldım. Asansörde hemşireye sordum defalarca, aynı cevabı aldım. Sonra koridorda doktorumu gördüm, 'olmadı' dedi, sonra zaten bağıra bağıra çırpına çırpına ağlıyordum. Kim bilir, o süslü kapılardan çıkıp baktı, acıdı üzüldü bana insanlar.
Sakinleşince ben doktorum olanları anlattı. Zaten hiç selvikaja başlayamamışlar bile. Anestesizi verdiklerinde idrar kesemi boşaltmışlar, zaten suyum çokta gelmiş, idrar kesesi dolu olunca o tutuyormuş, o da boşalınca suyum gelmiş. Bebek yaşayacak durumda değilmiş. Baygın olunca ben zaten göremedim bile bebeği.
O gece hastanede yattım. Ailem ve iş yerinden iki arkadaşım geldi. Kimseyi görmek istemedim, isteyenleri eşim iyi olmadığımı söyleyerek geri çevirdi. Telefonlara hiç çıkmadım, zaten konuşamıyordum bile ağlamaktan.
Bunlar olalı 3 haftayı biraz geçti. İlk hafta acısı çok daha kötüydü, kabullenemedim, sürekli o güne geri döndüm, her şeyi başa dönüp dönüp tekrar yaşadım, doktorun bana haberi verdiği ana gelince yine aynı acıyla ağladım. Gün geçtikçe azalıyor belki acısı ama geçmiyor. İçimdeki boşluk hissi içimi acıtıyor, sanki vücudumda bir parçam eksilmiş gibi hissediyorum. Hâlâ arada elim karnıma gidiyor. Kızımın kıpırtılarını duyamamak çok acı. Geçirdiğim 5 ayım, gelecekteki bir o kadar da zaman için kurduğum hayaller planlar...
Beni şuanda tek iyi edecek şey yeniden hamile kalmak olacak. Yeniden içimde bir can olduğunu hissetmek. Hem sevinç hem korku dolu bir sürecin beni beklediğini iyi biliyorum ama çok istiyorum yeniden hemen olsun. Bitsin bu bekleme süresi bir an önce. Sanki o zaman bu arayı unutup, hiç yaşanmamış, devam ediyormuş her şey gibi hissedeceğim.
Çok uzun yazdım biliyorum. Kimseyi sıkmak istemem, sadece bir çırpıda beni anlayan insanlara yaşadıklarımı anlatmak istedim. Yazarken bir daha yaşadım, ağladım.
Günlerdir forumda bu ve benzer konularda yazılanları okuyorum ağlayarak. İnsan başına gelmesinden korkarak kaçıyor bilmekten ama şimdi görüyorum ki ne kadar zorluk çekenler, belki daha da acısını yaşayanlar var. Bir yandan yalnız olmadığını bilmek iyi geliyor insana, bir yandan da insanların yaşadıklarına da üzülüyorsun kendi acının yanında. Her şeye rağmen terapi gibi.
Bundan sonra ben de buralardayım gibi görünüyor. Pazartesi günü doktor randevum var. Hem kontrol hem de aklımdaki her şeyi soracağım bir seans olacak. Buradan da paylaşımda bulunup kafasında soru işareti olanlara yardımcı olmaya çalışacağım.
21+1'deyken sabah hafif ağrı vardı karnımda ama bir süredir kabızlık şikayetim olduğu için ondan kaynaklandığını düşündüm. Ama akıntım da normalden daha yoğundu. İş yerindeyken daha da arttı. Rengi ve kokusunda bir gariplik yoktu, sürekli kontrol ediyordum ama sık sık tuvalete gitmeme neden olacak kadar yoğundu. En son artık küçük bir kan pıhtısı geldi, sonra da akıntıya hafif pembelik bulaşmıştı. Karın ağrım da devam edince doktorumu aradım. O bile ihtimal vermedi başta bir şeylerin ters gittiğine. Korkma atlattın kritik dönemi, en güvenli haftalardasın dedi. Ama ben içime doğmuş olacak ki telefonda çok korkuyorum, içim rahat değil diyordum ağlayarak. Doktorum da hemen muayenehanesine çağırdı, yine hâlâ 'hadi için rahat olsun, bir baktır' demişti.
Arkadaşımla hemen gittik, sonrası zaten hayatımın en kötü günüydü. Yolda artık kasıklarım iyice ağrımaya başlamıştı zaten. Önce diğer doktor baktı ultrasonla. Her şey yolunda dedi, hareket ettiğini görebiliyorduk, kalp atışlarını dinletti, yine çok iyiydi, dakikada 163. Gelişimi de çok iyi dedi, kafasını kalbini ölçtü, önden bile gidiyordu. Sonra nolur nolmaz, bir de vajinal ultrasonla bakalım dedi. İşin rengi o zaman değişti. Doktorun surat ifadesi değişti, biraz sıkıntılı bir durumla karşı karşıyayız. Bir sorunumuz varmış, pek basit bir sorun da değil. Hemen doktorunu arıyorum, sana durumu onun anlatması daha iyi olur dedi. Ondan sonra zaten hiç susmadım, bağıra bağıra ağlıyordum, bir yandan da 'bebek gidecek' diyebiliyordum. Öyle ne kadar yattım bilmiyorum, doktorum geldi, tekrar baktı ultrasonla, sonra bana durumu anlattı.
Kötü ihtimallere kulağımı tıkamıştım, öğrenmek bile istememiştim o zamana kadar, öğrenirsem çağırırım başıma gelir diye. Ama işte ne kadar öğrenmek istemesen de başına gelip öğretiveriyor. Buradaki pek çok kişinin de yaşadığı RAHİM AĞZI YETMEZLİĞİ sorunu varmış bende de.
O sırada eşim de gelmişti. Doktor tahtaya çizerek anlattı bize, normalde rahim ağzı sıkı sıkı kapalı olurmuş. Doğum sırasında sancı ve kasılmalarla açılırmış. Ama benim dokum çok esnekmiş, bebek büyüyüp ağırlaşınca taşıyamamış ve rahim ağzım açılmış. Açıklık 2cm'di. Doktorum acil selvikaj yapılacağını, plasentayı bir süngerle içeri doğru itip rahim ağzıma dikiş atılacağını, böylelikle bebeği BELKİ bir süre daha tutabileceklerini ama şansımızın çok düşük, %20 hatta daha da az olduğunu söyledi. Normalde bu aşamada doktorlar pek selvikaja kalkışmadan normal doğum yaptırıyor ama ben şansımı denemek istiyorum, sonra aklımızda kalmasın keşke yapsaydık demeyelim dedi.
Acilen hastaneye gittik, bir süre odada yattıktan sonra ameliyata alındım. Odam doğum koridorunun en sonundaydı. Pembe mavi renkli süslü kapılardan sedyede kaçınılmaz sonu bilerek, ağlayarak geçtim. Anesteziden önce hatırladığım en son şey, doktorumun elini tutup 'nolur uyandığımda iyi bir haber verin' dediğimdi.
Gözlerimi ameliyathanede açtığımda baygın halde hasta bakıcılara sordum önce 'bebeğim duruyor mu' diye. 'Bizim bilgimiz yok, doktorunuz bilgilendirecek' dediler. Belki on kere sordum aynı cevabı aldım. Asansörde hemşireye sordum defalarca, aynı cevabı aldım. Sonra koridorda doktorumu gördüm, 'olmadı' dedi, sonra zaten bağıra bağıra çırpına çırpına ağlıyordum. Kim bilir, o süslü kapılardan çıkıp baktı, acıdı üzüldü bana insanlar.
Sakinleşince ben doktorum olanları anlattı. Zaten hiç selvikaja başlayamamışlar bile. Anestesizi verdiklerinde idrar kesemi boşaltmışlar, zaten suyum çokta gelmiş, idrar kesesi dolu olunca o tutuyormuş, o da boşalınca suyum gelmiş. Bebek yaşayacak durumda değilmiş. Baygın olunca ben zaten göremedim bile bebeği.
O gece hastanede yattım. Ailem ve iş yerinden iki arkadaşım geldi. Kimseyi görmek istemedim, isteyenleri eşim iyi olmadığımı söyleyerek geri çevirdi. Telefonlara hiç çıkmadım, zaten konuşamıyordum bile ağlamaktan.
Bunlar olalı 3 haftayı biraz geçti. İlk hafta acısı çok daha kötüydü, kabullenemedim, sürekli o güne geri döndüm, her şeyi başa dönüp dönüp tekrar yaşadım, doktorun bana haberi verdiği ana gelince yine aynı acıyla ağladım. Gün geçtikçe azalıyor belki acısı ama geçmiyor. İçimdeki boşluk hissi içimi acıtıyor, sanki vücudumda bir parçam eksilmiş gibi hissediyorum. Hâlâ arada elim karnıma gidiyor. Kızımın kıpırtılarını duyamamak çok acı. Geçirdiğim 5 ayım, gelecekteki bir o kadar da zaman için kurduğum hayaller planlar...
Beni şuanda tek iyi edecek şey yeniden hamile kalmak olacak. Yeniden içimde bir can olduğunu hissetmek. Hem sevinç hem korku dolu bir sürecin beni beklediğini iyi biliyorum ama çok istiyorum yeniden hemen olsun. Bitsin bu bekleme süresi bir an önce. Sanki o zaman bu arayı unutup, hiç yaşanmamış, devam ediyormuş her şey gibi hissedeceğim.
Çok uzun yazdım biliyorum. Kimseyi sıkmak istemem, sadece bir çırpıda beni anlayan insanlara yaşadıklarımı anlatmak istedim. Yazarken bir daha yaşadım, ağladım.
Günlerdir forumda bu ve benzer konularda yazılanları okuyorum ağlayarak. İnsan başına gelmesinden korkarak kaçıyor bilmekten ama şimdi görüyorum ki ne kadar zorluk çekenler, belki daha da acısını yaşayanlar var. Bir yandan yalnız olmadığını bilmek iyi geliyor insana, bir yandan da insanların yaşadıklarına da üzülüyorsun kendi acının yanında. Her şeye rağmen terapi gibi.
Bundan sonra ben de buralardayım gibi görünüyor. Pazartesi günü doktor randevum var. Hem kontrol hem de aklımdaki her şeyi soracağım bir seans olacak. Buradan da paylaşımda bulunup kafasında soru işareti olanlara yardımcı olmaya çalışacağım.
- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.371
Merhaba arkadasim . Yasadiklarin kolay degil ama isyan etmeden onlemini alarak rabbimize siginmaliyiz. Allahin izniyle bir daha boyle bir aci yasamassin insallah. Umudunu yitirme lutfen. Zaman herseyin ilacidir.kendini daha fazla yipratma lutfen
- 30 Temmuz 2014
- 72
- 49
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.372
Sağol arkadaşım. İnşallah buradaki herkes için son olur yaşadıkları kötü olaylar.
Bir yandan gidene üzülüyor insan bir yandan da gelecekten korku kaygı duyuyor işte elde değil. Bu kadar korkmama rağmen beni gerçekten mutlu edecek tek şey yeniden hamile kalmak olacak. Kendime çok şaşırıyorum aslında, insan kendisini tanıyamıyor. Öyle çok fazla çocuk isteyen biri değildim, eşim istemese belki hiç düşünmezdim bile. Ama işte şimdi bir kere tattım ya o duyguyu vazgeçemiyorum. Benden gitmiş olması canımı yakıyor, yeniden tatmak istiyorum. Benim gibi hamilelik öncesi ve sonrası düşünceleri duyguları değişen var mı?
- 7 Temmuz 2010
- 1.127
- 21
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.373
canım yaşadıkların o kadar tanıdıkki söylediğin her kelime içimi yaktı...burdaki herkes bu yoldan geçti ne yazıkki Rabbim sabrını artırsın bir daha yaşatmasın inşallahh
- 29 Ekim 2012
- 420
- 20
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.374
cnm burdaki doktor öyle emin konuşuyor ki beni o strese soktu... Bebek zayıflayabilirmiş... Bende zayıladım sıcaklar ve diyetten dolayı... Artık ayın 11inde arda beye gitçem... Inşallah ölçüm hatasıdır...:44::44::44::44:
- 23 Eylül 2013
- 104
- 12
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.375
Merhaba arkadsim bence bebek zayiflamaz. Sen gun icinde muhakkak biseylet yiyosun ve bunu once bebek ondan arta kalan ihtiyac sana doner. Yani gun icinde cok cok az yemek yiyecenki bebek zayiflasin. Icini ferah tut. O olcum hatasidir.kendini stres yapma bebise zarar vetme. Gucleniyodur annesi o rahimde.
- 30 Temmuz 2014
- 72
- 49
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.376
Sağol arkadaşım. senin hikayen nasıl? Önceden yazdıysan tekrar anlatıp yaşamanı istemem ama sen de benzer şeyleri yaşadıysan sonrası nasıl gelişti merak ettim. Çünkü her şey çok yolunda giderken başıma böyle bir şeyin gelmiş olması beni ilerisi için çok korkutuyor. Pazartesi doktor randevum var, ne diyecek çok merak ediyorum ama burada okuduğum kadarıyla çoğu kişi yatarak geçiriyormuş. Hep çok korkuturdu beni bu ihtimal ve başıma geldi ne yazık ki. Sen ne yapıyorsun şuan?
- 29 Ekim 2012
- 420
- 20
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.377
Merhaba arkadsim bence bebek zayiflamaz. Sen gun icinde muhakkak biseylet yiyosun ve bunu once bebek ondan arta kalan ihtiyac sana doner. Yani gun icinde cok cok az yemek yiyecenki bebek zayiflasin. Icini ferah tut. O olcum hatasidir.kendini stres yapma bebise zarar vetme. Gucleniyodur annesi o rahimde.
CNm banada saçma geldi. Ama zaten riskliyiz ben bide pimpirikliyim İnşallah ayın 11 inde doktoruma gitçem... O zaman görcem... Sağol desteğin için...
- 8 Şubat 2014
- 318
- 102
- 34
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.378
19 haftalik olduk bugun.kızim kipir kipir masallah ins sonunu.getiririz hepimiz
- 7 Temmuz 2010
- 1.127
- 21
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.379
cnm benim hikayemde seninkine çok benzer...hiçbirşey yoktu 21+0 da ayrıntılı usg ye girmiştim herşey çok normaldi sonrasında hafif hafif regli ağrısı gibi ağrılarım oldu üstüne düşmedim normal zannettim 21+3 te ağrı devam edince hastaneye gidelim dedik gittiğimde doğum başlamış 9cm açılma olmuş nidilata başlandı ama olmadı 21+4 akşam üzeri doğdu yavrum...11 aralıkta kaybettim tüm tahlillerim yapıldı doğumum fakültede olduğundan zaten heşeye bakılmış doktorum bekleme dedi çünkü pko var bende yumurtlama bozukluğu...loğusalık döneminden sona ilk reglimi oldum sonra Allah ın işi ya hamile kalman çok zor dedikleri halde tekrar hamile kaldım...hemen kan sulandırıcı kullanmaya başladık 4 haftalık falandı çünkü yapılan testlerde hafif düzeyde pıhtılaşma çıkmıştı 6 haftalıkken pruluton die bir iğne başlandı haftalık hala kullanıyorum 13+3 de serklaj yapıldı istirahat şeklinde devam ediyoruz şimdilik 25+2 de kasılmalardan dolayı bir gün hastanede yattım şimdi nidilat kullanıyorum günde 3 tane belirsiz bir şekilde devam ediyoruz Rabbim hepimizin yardımcısı olsun insan hayal kurmaya bile korkuyor bizim durumumuzda çok şükür bu haftalara gelmek nasip oldu...Rabbim en hayırlı zamanda sanada tattırsın inşallah..ama tavsiyem tüm genetik testlerini yaptır ve çok iyi bir doktor bul şehir söylersen arkadaşlardan tavsiye alabilirsin...Rabbim yardımcınolsun
- 30 Temmuz 2014
- 72
- 49
- Konu Sahibi hidennisko
- #55.380
Ben de bütün testleri yaptırıcam mutlaka. Zaten doktorum hastanede pıhtılaşmaya da bakacağını söyledi. Artık benim için en yüksek risk grubundasın, ona göre davranıcam sana dedi. İzmir'deyim ben. Doktorumdan çok memnundum hep ama başıma bu gelince içime bir şüphe düşmüştü. Daha önceden bilinemez miydi rahim ağzı yetmezliği, madem ki özellikle 20. haftalardan itibaren oluyor kayıplar, 17-18. haftalardan itibaren gözetim altında tutulamaz mıydı, ihmal var mı diye ama doktorum hastanedeyken, ilk gebelikte anlaşılmadığını, bunu bilebilmek için ancak acayip takıntılı bir doktor olup her hafta alttan muayeneye etmek gerektiğini söyledi. Yine de araştırdım, internetteki doktor yazılarında da aynı şey yazıyor. Başka tanıdık doktor ve hemşirelere sordurttum, onlar da aynı şeyi söyledi. Mutlaka ilk gebelikteki kayıpla anlaşılıyormuş. Herkes ilkinde hemen doktorun bildiyse iyi bir doktordur, sakın değiştirme diyor. Çünkü sanırım birkaç kayıptan sonra ancak sorunu tespit edilip dikiş atılan çok kişi varmış, ki burdan da benzer hikayeler okudum. Kan pıhtılaşmasına da bakacağını söyledi deyince de yine bunu düşünmüş olması da çok iyi diyorlar. Sonuç olarak doktorumla devam edicek gibi görünüyorum ama her şeye rağmen başlarda 1-2 sefer paralelde başka bir doktora daha görünüp teyit edicem. Ömer Südekan'ı çok duydum, onu düşünüyorum.
Senin bu kadar kısa sürede tekrar hamile kalmış olmana çok sevindim. Benim için de bir umut oldu. Kaybımız yakın haftalarda, acaba Pazartesi günü bana da bir adette sonra deneyebilirsiniz der mi çok merak ediyorum. Ya da belki başka testler ister ve tedavi süreci olur bilemiyorum tabi ama yine de senin adına çok sevindim. Dediğin gibi hayal bile kuramıyorum ben de artık ama umarım bu kez sonuna kadar götürür sağlıkla alırsın bebeğini kucağına.
Ne kadar yatıyorsun? Yani sadece wc ve yemek için mi kalkıyorsun yoksa arada bir dolaşabiliyor musun? Kontrollere falan gitmen sorun oluyor mu? Yatma fikri bana çok korkunç geliyor, başka çare yok tabi katlanmak lazım biliyorum ama yine de kaygılanmamak elde değil. Vakit nasıl geçiyor?
Benzer Konular
