- 17 Eylül 2012
- 1.152
- 335
- 363
Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
Son düzenleme: