0 gibiyim.Değersizim!

hayrun877

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
17 Eylül 2012
1.152
335
363
Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?

merak ediyorum.

Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.

çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim

ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..

ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..

ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?

sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
 
Son düzenleme:
Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?

merak ediyorum.

Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.

çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim

ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..

ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..

ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?

ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.

çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.

ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.

sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
Canim seni çok iyi anlıyorum Ben de hep derim bu dünyada yaşamak için nefes almak için fazla duygusalim.. Sende oylesin gördüğüm kadariyla.. Insanları değiştiremezsin sen değişmek zorundasin.. Bende hep bu konuda çabaliyorum.. Daha umursamaz olmayı öğrenmek gerek.. Çünkü öbür türlü insanlari hep sırtında tasirsin bi gün indirdiginde yine en kötü sen olursun.. Bu dünya böyle o yüzden sen kendine saril daha güçlü durmaya çalış.. Bazı durumlarda kendine sor hatayi nerde yapıyorsun en azindan 15 senelik arkadaşını al karşına otur konuş gucenmek yerine niye böyle yaptığını?
 
İnsan ilişkilerine ne kadar kafayı takarsanız o kadar mutsuz olursunuz çünkü insan nankör bir varlık, kırk yıl sırtında taşı bir gün indir senden kötüsü olmaz denmiş hakkında daha ne olsun.

Bir söz var ya, ne kadar huzurlu olmak istiyorsan kimin sana ne dediğini, ne yaptığını o kadar çabuk unut, insanlar kendilerini yaratandan nemnun değil seni mi beğenecekler, o hesap.

Sorun dünyaya yalnız gelip yalnız gideceğimizi unuttuğumuzda başlıyor.
 
Yanliz mutlu ol.Kendinle barışık ol.
Bende öyle yapiyorum.Bir dostum bile yok ve çok mutluyum.Çünkü insanlar çıkarcı,sahte yüzler hiç gelemem.Seninle ayni dili konuşabilen yoksa tek başına olman daha huzur verici..
 
Ben de battığım yerden çıkamıyorum. Etrafım başarıdan başarıya koşan insanlarla doluyken ben bataklıktayım. Daha ruhsal olarak ne kadar batabilirim bilmiyorum, Allah ailemle sınamasın artık tek dileğim.
 
Önce kendini sevmelisin, başkalarına yaptığın onca şey kadar kendine değer verip, kıymetini bilmelisin.
Her insan için geçerli bugün yanında olan insan/lar yarın yanında olmayabilir, her olasılıkta kendi başına kalırsın. Hani vardır ya klişe, yalnız geldik yalnız göçeriz...
Dostum dediğim insanlar var ama hiç kimseye sonsuz güvencim yok, insanoğlu çiğ süt içmiş sonuçta. Herşey olabilir, herşey biz insanlar için sonuçta. Ama ne paronayak olacaksın nede kendini birine/lerine adayıp birşeyler yolunda gitmeyince yıkılacaksın.
Okadar verici olma. Kendin odaklı ol.
 
Ben de battığım yerden çıkamıyorum. Etrafım başarıdan başarıya koşan insanlarla doluyken ben bataklıktayım. Daha ruhsal olarak ne kadar batabilirim bilmiyorum, Allah ailemle sınamasın artık tek dileğim.

Hele bir durun yah, kim basaridan basariya kosuyor? Bizim memleketin hepsi Bill Gatesdi ama bizim mi haberimiz yok?
 
Valla konu sahibi şu günlerde aynen sizin gibi hissediyorum , ve
Yazıklar olsun diye diye ağlıyorum , insanlar nankör ve art niyetliyse , biz ne yapabiliriz ki , kimse unutmasın , kul hakkı denilen bi şey var , Rabbim yarına bırakır ama yanına bırakmaz , inşallah bundan sonra her şey güzel olur sizin için .
 
Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?

merak ediyorum.

Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.

çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim

ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..

ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..

ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?

ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.

çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.

ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.

sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
bende yaaiyorum bunlari hatta gecende baslikta actim.bizi psikolog paklar.biz degismeliyiz..
 
Inan yuzde yuz mutlu olan yok. Zaten sana bunlari yapan insanlar da emin ol mutsuz insanlar. Kendi ile barisik insan baskasiyla ugrasmaz cunku. Seninle ugrasanlarin aslinda esas problemleri kendileriyle.
Ben de ne zaman birine cok deger versem hep degersizlestim. Asiri fedakarligin kotu birsey oldugunu farkettim ve bizi sirtimuzdan vuranlarin da aslinda en yakinimiz oldugunu gordum.
Asik oldugum adamla evlendim. Hergun daha da artan sevgiyle sevdim. 12 yil. Sonuc terk edildim bosandim. Yalniz degilsin yani. Nerde hata yapiyorum diye cok dusundum. Insanlardan dost yok en iyi dost kitaplar deyip onlara sarildim. Ve sonunda sunu anladim ben insanlara deger verirken ayni degeri kendime vermedigimi fark ettim. Artik yanimda olmayanlari takmiyorum. Onlar uzulmesin diye kendimi uzmusum hep. Artik kendimi uzmuyorum. Ben kaldirabiliyorsam onlar da kaldirabilirler diyorum.
Inan yalniz degilsin. Senin yasadigini cogu insan yasiyor. Boyle boyle buyuyoruz sanirim. Simdi cevremde cok insan olmasa da olanlar bana yetiyor. Cok arkadas olmasi onemli degil bir tane olsun yeter. Ama sunu unutma insana en iyi dost yine insanin kendisi.
 
Seni çok iyi anlıyorum çünkü bende sen gibiyim. İyilikten maraz doğar diye boşuna dememişler. Çok iyi çok fedakar çok yardımsever olmamalıyız bence. Sanırım bunun ayarını tutturamıyoruz.

Etrafımda kimin neye ihtiyacı varsa hep yapmaya çalışırım. Ama ne zaman bi iyilik yapsam sonucunda nasıl oluyor bilmem bir tatsızlık mutlaka çıkıyor. Daha bi kaç gün önce yaşadım bunu. Arkadaşım bana " demekki buda senin sınavın sabret " dedi. Belkide gercekten öyledir.
 
Kimseye kendinden odun vererek yaranamazsin sadece kullanilir isleri bitincede atilirsin.kimse iyisin diye madalya takmaz.
Seni gormeyeni sende gorme gordugunden fazla deger verme,tepkilerin belirgin ve sert olsun,en onemlisi hayir demeyi bil.
Senden bir tane var ve kimse senden daha onemli degil.degeraizim deem bak bu kadar kisi konunu okuyup sana yardimci olmaya calisiyor degerlisin sadace oyle hissetmeyi ogrenmelisin.
 
Biraz deniz kenarı, kitaplar, kağıt ve kalem yanlarında kahve de oldu mu başka kimseye ihtiyacın olmaz. senin yaşadığın şeyleri yıllarca yaşadım ve kendimi bundan 3 yıl önce bir sahil kasabasına kapattım. Kimseyi de sokmadım hayatıma. sürekli yürüdüm sürekli okudum sürekli yazdım bol bol müzik dinledim 2 yıl böyle geçti. ve ben o iki yılda çok mutlyudum.. son bir senedir ne mi oldu b.k var gibi o sahil kasabasından çıktım 2-3 ay gözümü boyayan aptal bir mutluluk sonrası yine hüsran... Vel hasıl azizim insanlara değer verme git hayvanları sev git ağaca sarıl sıkı sıkı, kavga etmek istersen kızgınsan git denize taş at bol bol. Yerdeki çiçekleri öp kendinle seviş, gülmek istiyorsan git parka çocukları izle ama insanları boşver. Hiçbirine değer verme..
 
Back
X