Ben sizin yazdığınız kadarına cevap verdim, tüm hikayeni anlatsan ona göre de verirdim. Çocuğun algısından bahsettim.
Artı zaten 2 çocuk açısından da konuşuyorum evet 2. çocuğunuz olsam beni sevip sevemeyeceğini düşünen bir annenin çocuğu olmak istemezdim. Ya nasıl bir mantık, bana ağzını topla diyeceğinize düşüncenizi toplayın. Hangi anne doğuracağım çocuğumu sevebilir miyim acab akaygısı yaşar? Sürekli kendinizden bahsetmişsiniz tatile gitmek, yemek içmek, fit olmak, rahat yaşamak. Bunların yerine çocuğa imkan sağlayabilir miyim kaygısı daha samimi. Fikir sormuşsunuz bu görüşte biri iseniz yapmayın, bunlar normal değil dedim. Beğenmiyorsanız kaale almazsınız. Herkesin görüşünü almak için yoruma açık bir konu açıp sadece hoşunuza gidecek cevaplar bekliyorsunuz.
''Düzeltiyorum o zaman canım çok haklısın yaa kilo al, az para harca, çocuk neye benzeyecek sevmezsen de atamıyorsun ama yine de dene en kötü sevmezsin.''
Sırf yazmak olsun diye yazıyorsunuz bu çok belli.
eger herkes bu sorunlardan emin olsa 4 tane cocuk yapardı değil mi?
Benim hayatımda 6 yaşında olan ama 9 senedir var olan bir cocugun varlıgı ne ınkar edeyım cok onemlı. Suanda baska bır varlıgı yasamadıgıma gore acaba buyuk cocuguma ıhanet edıyor hıssımın normal olup olmadıgını sordum. zaten yazdıklarınızın bu kısmına hıc takılmadım bıyolojık babadan ayıran nedir ya? Ne alaka bıyolojık baba adam olsaydı basımızda dursaydı veya benı sevmek zorunda degıldı bak o sevmemıstı cocugu canta gıbı bıraktı anlatabılıyor muyum?