20'yken 30 yaşında biriyle birlikte olmazdım, 30 iken 40 yaşında biriyle olurdum :)
Kişinin karakteri, hayattan istekleriyle alakalı, ben 20'li yaşlarımda dertsiz tasasız, bana çok yükü olmayan bir ilişki isterdim ya da hiç olmasın, kafam rahat olur. 30'lu yaşların sorumluluğu, ağırlığı fazla gelirdi bana, o yaşta her şey daha ciddi, insanın enerjisi daha az, kafası daha dolu, beklentiler farklı oluyor. Gerçek 'yetişkin yaşlar' bence 30'dan sonra başlıyor, 30'a kadar kendini tanıma evresi. Ben kazandığım parayı gezip tozmaya harcamak isterken sevgilim bunları yapmış ev, iş güç, araba derdinde olacak. Sen belki başka bir bölüm okumak isteyeceksin, eğitimini kariyerini ilerletmek isteyeceksin, adam sana e hadi evlenelim de çocuk yapalım diyecek, senin gelişimine hayallerine set vurulacak , örneğini çok gördüm. Sen daha hayattan ne istediğine tam karar verememişken o mutlaka yaş avantajıyla seni kendi istekleri doğrultusunda şekillendirmeye çalışacak, çünkü senin ondan beklentilerin olduğu gibi onun da senden beklentileri olacaktır. Bana asla uymazdı.
Ama bu tarz hayallerin yoksa, daha durağan bir hayat seni mutlu ediyorsa neden olmasın, sen kendi karakterine ve isteklerine göre karar ver, ikiniz de reşit yaştasınız sonuçta ve bu işlerde tek bir doğru yok.
