Günaydın kızlar felaket bir gece grçirdik. Akşam mutfağı topladım ellerim ıslaktı büyük oğlana makineyi çalıştırıver dedim. Çalıştırmış. Deterjanlar benim kavanozun içinde çocuklar açamıyor diye oraya koyuyorum. Kapağını kapatmadan üstüne koymuş çıkmış. Ben de balkonda çamaşır kalmış onları almaya çıktım allahım hangi arada girdiyse bebek tableti almış. Zaten kavanozdada olunca şeker gibi duruyor yemiş. Bir çamaşır toplama kaç dakika sürebilir. Ne kadar yiyebilir.. Azcık yemiş işte.
Neyse görünce tuttuğumuz gibi hastaneye koştuk. Tablet deterjan olunca kusturdular. Kalan parçasını da götürdüm yanımda. Neyse yatırdılar bekleyeceksiniz biraz dediler. Eşime dedim sen eve git. Evde de iki çocuk yalnız.
Sonra bu eve gidecekti polis geldi. Polise haber vermiş hastane.. Allahım bir dünya soru. Yaa diyorum ben zaten dikkatliyim ama oldu bile bile çocuğumu zehirleyecek değilim. Deterjanlarım bile dolabın arkasında boşluk olur ya oraya atarım alamasınlar diye..
Neyse orda bir sürü sorduktan sonra eşimi de aldılar eve gittiler. Allahım dedim bittik biz. Evde biri engelli biri 9 yaşında 2 çocuk tek başına. Yanıma telefon almadım. Kız uyuyordu. Uyanırsa komşuyu arayacaktı oğlan. Zaten gerçekten evim guvenlidir. Yoksa neden bırakayım çocukları.
Neyse eve gelmişler mutfaktaki dolaplara bakmışlar. Etrafa bakmışlar çocuk odasına girmemişler. Kızı gormemişler neyseki. Oğlan da büyük biraz yanlız kalabilir. Tedbir amaçlı telefon da bırakılmış.. Çıkarken kapı da üzerine kilitli değil falan herşeyi yazmışlar. Neyse ki bişey olmazmış artık.çekmeceye bile bakmışlar bıçaklar yok. Ben bıçakları üstteki dolaplara koyarım. Bir tane çakmak bulamazsın altlarda. Deterjan falan kesinlikle bulundurmam ama işte olacak oldu mı oluyor demekki.
Neyse sabaha karşı çıkardılar eve geldik yattık biraz. Bı da bana ders oldu çocuktan iş istemeyeceksin demekki.