- 18 Kasım 2014
- 442
- 444
- 103
Acilar seni ne kadar olgunlastirmis.
Helal olsun kendini cok iyi ifade etmissin.
Sadece su yazindan bile istersen en iyi universiteyi kazanacak kapasitede biri oldugun anlasiliyor.
Allah yar ve yardimcin olsun.
Umarım yürüdüğün yolda çok başarılı olursun.
Sen o seytanin dedigini yap en iyi universiteyi kazan git.doktor ol anneni kurtar.
Allah yardımcın olsun bol bol dua et şu mübarek günlerde..birde lütfen derslerine çok çalış olur mu?? Belki öyle bir ortamda zor ama elinden geleni yapmaya çalış.üniversite senin için tek kurtuluş gibi.burs alabilirsin başarılı olursan mesleğini eline alınca alırsın anneni yanına istediğin gibi yaşarsınÖncelikle okumak zorunda değilsiniz , rahatlamak amacıyla yazdım.
Bugün yine evde kavga vardı, dün de vardı, geçen gün de , hatta diğer gün de...
Annem yine her kavgada olduğu gibi şimdide ağladı , bu sefer ben de ağladım. Çünkü artık bıktım, usandım, yoruldum.
Evimizde geçen tartışmaya bile değmeyen konular için kavga ediliyor. Bu evden tek istediğim huzur ve anlayış ama en ufak kırıntısını dahi göremiyorum.
17 yaşındayım , lise sona geçtim. Çocukluğumdan beri doktor olmayı istiyorum . Hala da istiyorum kazanacağıma da inanıyorum. İlokuldayken çok çalışırdım çünkü evdekileri görmezden gelirdim , hayalet gibi dolaşırdım . Kendimi fen lisesine attım iyi kötü.. Hiç ders çalışmadım 3 yıl boyunca. Herkes beni başarısızlıkla hatta yeri geldi gerizekalılıkla suçladı. Ama kimse " neden derslerine çalışmıyorsun" demedi...
Yaşıtlarım süslenip püslenip şuan tatillerde keyif çatıyorken , ben doğduğumdan beri bu evin derdini çekiyorum , bi yandan da hastalıklarımla uğraşıyorum. Şikayet etmek istemiyorum biliyorum ki daha kötüleri var.. Ama olmuyor , olmuyor.
Tek bir abim var . 17 yıl boyunca abimle ooturup adam gibi iki kelime sohbet etmedik, bir yere çıkıp abi-kardeş gezmedik . Çünkü o ne annemi , ne babamı , ne beni sevdi. Ben bunu hep biliyorum.
Babamın gözü doğduğundan beri annesinden, babasından ve abilerinden başka bir şeyi görmedi. Onun için her zaman birinci planda çok kıymetli abiciği oldu, ikinci planda biz.. Abisi babamın hayatıyla oynadı . Hangi üniversite mezunu 25 yıl boyunca inşaatlarda çalışır ? benim babam.. Kimin yüzünden annesi ,abisi.. Hep iyi niyetinden saflığından kaybetti halada kaybediyor..
Keşke kaybeden tek kendisi olsaydı , malesef biz de onun meyvesini yiyoruz..
Anneme gelince, bana göre ne benim babam mükemmel ne abim mükemmel. Ama benim annem dünyanın en mükemmel annesi. Onun yediği dayakları ben hatırlıyorum saniyesi saniyesine, çocuktum sanıyorlar ama hiç bir şeyi unutmadım . Mesela annemin dayak yerken ağzından fışkıran kanın duvara çarpmasını , o vahşeti... Çok küçüktüm ama hatırlıyorum. Kardeşim babamın annesi yüzünden öldü. Babam şehir dışındaydı annem 8 aylık hamileyken hastaneye götürmediler, evde komşunun yardımıyla ölü bebek doğurdu . Annemin salonun ortasında çırılçıplak kanlar içinde yatmasını hatırlıyorum . Ve ertesi gün kalkıp hem abime hem bana bakıp, iki evin işini yapmasını biliyorum. O kadar güçlü bir kadın..
Ama babama hiç bir zaman yetmedi , hep elin karısı vs.. iyi oldu onun için
Abim hiç bir zaman anneme saygı göstermedi . Ama bunun temelinde annemin suçu var. O alıştırdı onu o kadar pohpohladı..
Ben hiç bir zaman bir dediklerini iki etmedim, hep sustum , haklı olduğum halde başkalarının yerine ben özür diledim. Onlardan hiç medet ummadım. Kıyafetimi, okul eşyalarımı hep kendi kazandığım bursumla aldım.
Bu yaşıma kadar bir arkadaşımla dışarıda bir çay bile içmedim. Çünkü babama göre kafeye, sinemaya gitmek o...k. tur.Beni o kadar sıkıyorlar hiç bir zaman istediğim kıyafeti giymedim , 36-38 beden vücuduma hep 42 beden kıyafetler alındı. Aman vücudum belli olmasın. Kendimi hep geriye attım
Ne arkadaşlarım tarafından ilgi görmedim. Erkeklere hep soğuk davrandım. Biliyordum konuşursam neler olacağını...Yeri geldi inancımı kaybettim , ama Yine Allah' a yöneldim, oruç tutuyorum sabırı bulmak için..
Daha anlatmadığım binlerce şey....
Ne amcalarıma ne babamın annesine hiç bbir zaman hakkımı helal etmiyorum.
Amaa asla babamın hakkını yemem çünkü yemedi bize yedirdi , giymedi giydirdi. Soframızdan hiç et eksik olmadı . Tabi bu akşam yatarken" yedirdiğim size haram olsun" demeseydi iyi olurdu.
Şeytan diyor kazan en iyi üniversiteyi , git bu şehirden asla gelme ama annem vaar. Annem var.
Onu asla bırakamam.
Kimseye bu hayatta güvenim kalmadı . Tek bir kişi dışında .ANNEM.
Ama yinede babamı da ,abimi de çok seviyorum. Onlara deliler gibi sinirlensem de asla kötü bir şey diyemiyorum.
Hep yapmam gereken şeyin , en iyi mesleği elime alıp annemi bu yoksulluktan babamı inşaatlardan kurtarmak olduğuna inandım.
Ve hala da bunu yapmak istiyorum.
Bu hayattan kendini ve anneni çekeceksen tek çözüm oku işini eline al sonra annenide al git ,
sabrından ödün verme asla.
Allah yardımcın olsun bol bol dua et şu mübarek günlerde..birde lütfen derslerine çok çalış olur mu?? Belki öyle bir ortamda zor ama elinden geleni yapmaya çalış.üniversite senin için tek kurtuluş gibi.burs alabilirsin başarılı olursan mesleğini eline alınca alırsın anneni yanına istediğin gibi yaşarsın
Dualarım seninle!
Tebrik ederim seni. .
Başarılar dilerim. .
içinde ki herşeyi babana mektup yaz..
herşey değişir.
Senin o kocaman yaralı yüreğinden opuyorum.
Yasitlarin face, tweet, instagam gibi sanalliklari gerçek hayat sanıp kaybolmusken sen tam da hayatin, gerçek hayatın içindesin. Ne de güzel ifade etmissin kendini, gnydn, nbr den ibaret, kelime haznesi dar gençliğe inat. Rabbim yardimcin olsun, geçecek inşallah. Sen böyle hep güçlü ol Allahın izniyle herşey yoluna girecek. Zor tabi ama beterin beteri var.
Canım benim ya bazen hayat bazen anne babalarımız o kadar çok yük yüklüyor ki bu hayatta ister istemez erkenden olgunlasiveriyosun cocuklugunu dahi yasayamadan Allah yardimcin olsun hayallerinden asla vazgeçme bir gün inş. İstediğin yerde olur huzurlu mutlu bi hayatı elde edersin
Canim benim bende senin yaslarindayken aynilarini yasadim seni cok cok iyi anliyorum gercekten beni anlattin sandim bi an aile kavgasi hic bi zaman bitmezÖncelikle okumak zorunda değilsiniz , rahatlamak amacıyla yazdım.
Bugün yine evde kavga vardı, dün de vardı, geçen gün de , hatta diğer gün de...
Annem yine her kavgada olduğu gibi şimdide ağladı , bu sefer ben de ağladım. Çünkü artık bıktım, usandım, yoruldum.
Evimizde geçen tartışmaya bile değmeyen konular için kavga ediliyor. Bu evden tek istediğim huzur ve anlayış ama en ufak kırıntısını dahi göremiyorum.
17 yaşındayım , lise sona geçtim. Çocukluğumdan beri doktor olmayı istiyorum . Hala da istiyorum kazanacağıma da inanıyorum. İlokuldayken çok çalışırdım çünkü evdekileri görmezden gelirdim , hayalet gibi dolaşırdım . Kendimi fen lisesine attım iyi kötü.. Hiç ders çalışmadım 3 yıl boyunca. Herkes beni başarısızlıkla hatta yeri geldi gerizekalılıkla suçladı. Ama kimse " neden derslerine çalışmıyorsun" demedi...
Yaşıtlarım süslenip püslenip şuan tatillerde keyif çatıyorken , ben doğduğumdan beri bu evin derdini çekiyorum , bi yandan da hastalıklarımla uğraşıyorum. Şikayet etmek istemiyorum biliyorum ki daha kötüleri var.. Ama olmuyor , olmuyor.
Tek bir abim var . 17 yıl boyunca abimle ooturup adam gibi iki kelime sohbet etmedik, bir yere çıkıp abi-kardeş gezmedik . Çünkü o ne annemi , ne babamı , ne beni sevdi. Ben bunu hep biliyorum.
Babamın gözü doğduğundan beri annesinden, babasından ve abilerinden başka bir şeyi görmedi. Onun için her zaman birinci planda çok kıymetli abiciği oldu, ikinci planda biz.. Abisi babamın hayatıyla oynadı . Hangi üniversite mezunu 25 yıl boyunca inşaatlarda çalışır ? benim babam.. Kimin yüzünden annesi ,abisi.. Hep iyi niyetinden saflığından kaybetti halada kaybediyor..
Keşke kaybeden tek kendisi olsaydı , malesef biz de onun meyvesini yiyoruz..
Anneme gelince, bana göre ne benim babam mükemmel ne abim mükemmel. Ama benim annem dünyanın en mükemmel annesi. Onun yediği dayakları ben hatırlıyorum saniyesi saniyesine, çocuktum sanıyorlar ama hiç bir şeyi unutmadım . Mesela annemin dayak yerken ağzından fışkıran kanın duvara çarpmasını , o vahşeti... Çok küçüktüm ama hatırlıyorum. Kardeşim babamın annesi yüzünden öldü. Babam şehir dışındaydı annem 8 aylık hamileyken hastaneye götürmediler, evde komşunun yardımıyla ölü bebek doğurdu . Annemin salonun ortasında çırılçıplak kanlar içinde yatmasını hatırlıyorum . Ve ertesi gün kalkıp hem abime hem bana bakıp, iki evin işini yapmasını biliyorum. O kadar güçlü bir kadın..
Ama babama hiç bir zaman yetmedi , hep elin karısı vs.. iyi oldu onun için
Abim hiç bir zaman anneme saygı göstermedi . Ama bunun temelinde annemin suçu var. O alıştırdı onu o kadar pohpohladı..
Ben hiç bir zaman bir dediklerini iki etmedim, hep sustum , haklı olduğum halde başkalarının yerine ben özür diledim. Onlardan hiç medet ummadım. Kıyafetimi, okul eşyalarımı hep kendi kazandığım bursumla aldım.
Bu yaşıma kadar bir arkadaşımla dışarıda bir çay bile içmedim. Çünkü babama göre kafeye, sinemaya gitmek o...k. tur.Beni o kadar sıkıyorlar hiç bir zaman istediğim kıyafeti giymedim , 36-38 beden vücuduma hep 42 beden kıyafetler alındı. Aman vücudum belli olmasın. Kendimi hep geriye attım
Ne arkadaşlarım tarafından ilgi görmedim. Erkeklere hep soğuk davrandım. Biliyordum konuşursam neler olacağını...Yeri geldi inancımı kaybettim , ama Yine Allah' a yöneldim, oruç tutuyorum sabırı bulmak için..
Daha anlatmadığım binlerce şey....
Ne amcalarıma ne babamın annesine hiç bbir zaman hakkımı helal etmiyorum.
Amaa asla babamın hakkını yemem çünkü yemedi bize yedirdi , giymedi giydirdi. Soframızdan hiç et eksik olmadı . Tabi bu akşam yatarken" yedirdiğim size haram olsun" demeseydi iyi olurdu.
Şeytan diyor kazan en iyi üniversiteyi , git bu şehirden asla gelme ama annem vaar. Annem var.
Onu asla bırakamam.
Kimseye bu hayatta güvenim kalmadı . Tek bir kişi dışında .ANNEM.
Ama yinede babamı da ,abimi de çok seviyorum. Onlara deliler gibi sinirlensem de asla kötü bir şey diyemiyorum.
Hep yapmam gereken şeyin , en iyi mesleği elime alıp annemi bu yoksulluktan babamı inşaatlardan kurtarmak olduğuna inandım.
Ve hala da bunu yapmak istiyorum.
Mükemmelsin. Tüm başarını hak etmişsin gerçekten. Umarım çok daha mutlu olursun. İyi dileklerin için teşekkür ederimCanim benim bende senin yaslarindayken aynilarini yasadim seni cok cok iyi anliyorum gercekten beni anlattin sandim bi an aile kavgasi hic bi zaman bitmez
Ben hic bir zaman hayallerimden vazgecmedim hic bi zaman ailedeki huzursuzlugu bahane edipte yan gelip yatmadim aksine daha da cok hirslandim daha da cok calistim iyi bir uni kazandim ve hala yilmadim calismaya devam ettim uni okurken memurlugu da kazandim milletin koluna sevgili takip gezdigi yaslarda ben koluma canta takip ise gittim 20 yasinda anadolunun icinden cikip istanbul gibi bi yere calismaya gittim ve hem okudum hem calistim ve suan 24 yasindayim evliyim ve herseye ragmen okumaya devam ediyorum
Hic bir zaman evliligi kurtulus yolu olarak gormedim once okudum sonra calistim en sonrada evlendim. sen sen ol canim hic bir zaman pes etme hayatini kurtar annen icin kendin icin oku..
Sagol canim hic bir zaman pes etme olur muMükemmelsin. Tüm başarını hak etmişsin gerçekten. Umarım çok daha mutlu olursun. İyi dileklerin için teşekkür ederim
Amin inşallah :)Ah be canım ya beni mahvettinkıyamam sana senin alnindan öperim seni tebrik ederim nekadar olgunsun masallah rabbim dilerim hayatta karşına hep iyilikler güzellikler cıkarır
Merhaba nedense seni kendime çok benzettim, bende 17 yaşındayım ailesel sorunları insanı gerçekten yoruyor bunu en iyi ben bilirim.bende hep okuyup annemi bu hayattan kurtarma hayalleri kuruyorumÖncelikle okumak zorunda değilsiniz , rahatlamak amacıyla yazdım.
Bugün yine evde kavga vardı, dün de vardı, geçen gün de , hatta diğer gün de...
Annem yine her kavgada olduğu gibi şimdide ağladı , bu sefer ben de ağladım. Çünkü artık bıktım, usandım, yoruldum.
Evimizde geçen tartışmaya bile değmeyen konular için kavga ediliyor. Bu evden tek istediğim huzur ve anlayış ama en ufak kırıntısını dahi göremiyorum.
17 yaşındayım , lise sona geçtim. Çocukluğumdan beri doktor olmayı istiyorum . Hala da istiyorum kazanacağıma da inanıyorum. İlokuldayken çok çalışırdım çünkü evdekileri görmezden gelirdim , hayalet gibi dolaşırdım . Kendimi fen lisesine attım iyi kötü.. Hiç ders çalışmadım 3 yıl boyunca. Herkes beni başarısızlıkla hatta yeri geldi gerizekalılıkla suçladı. Ama kimse " neden derslerine çalışmıyorsun" demedi...
Yaşıtlarım süslenip püslenip şuan tatillerde keyif çatıyorken , ben doğduğumdan beri bu evin derdini çekiyorum , bi yandan da hastalıklarımla uğraşıyorum. Şikayet etmek istemiyorum biliyorum ki daha kötüleri var.. Ama olmuyor , olmuyor.
Tek bir abim var . 17 yıl boyunca abimle ooturup adam gibi iki kelime sohbet etmedik, bir yere çıkıp abi-kardeş gezmedik . Çünkü o ne annemi , ne babamı , ne beni sevdi. Ben bunu hep biliyorum.
Babamın gözü doğduğundan beri annesinden, babasından ve abilerinden başka bir şeyi görmedi. Onun için her zaman birinci planda çok kıymetli abiciği oldu, ikinci planda biz.. Abisi babamın hayatıyla oynadı . Hangi üniversite mezunu 25 yıl boyunca inşaatlarda çalışır ? benim babam.. Kimin yüzünden annesi ,abisi.. Hep iyi niyetinden saflığından kaybetti halada kaybediyor..
Keşke kaybeden tek kendisi olsaydı , malesef biz de onun meyvesini yiyoruz..
Anneme gelince, bana göre ne benim babam mükemmel ne abim mükemmel. Ama benim annem dünyanın en mükemmel annesi. Onun yediği dayakları ben hatırlıyorum saniyesi saniyesine, çocuktum sanıyorlar ama hiç bir şeyi unutmadım . Mesela annemin dayak yerken ağzından fışkıran kanın duvara çarpmasını , o vahşeti... Çok küçüktüm ama hatırlıyorum. Kardeşim babamın annesi yüzünden öldü. Babam şehir dışındaydı annem 8 aylık hamileyken hastaneye götürmediler, evde komşunun yardımıyla ölü bebek doğurdu . Annemin salonun ortasında çırılçıplak kanlar içinde yatmasını hatırlıyorum . Ve ertesi gün kalkıp hem abime hem bana bakıp, iki evin işini yapmasını biliyorum. O kadar güçlü bir kadın..
Ama babama hiç bir zaman yetmedi , hep elin karısı vs.. iyi oldu onun için
Abim hiç bir zaman anneme saygı göstermedi . Ama bunun temelinde annemin suçu var. O alıştırdı onu o kadar pohpohladı..
Ben hiç bir zaman bir dediklerini iki etmedim, hep sustum , haklı olduğum halde başkalarının yerine ben özür diledim. Onlardan hiç medet ummadım. Kıyafetimi, okul eşyalarımı hep kendi kazandığım bursumla aldım.
Bu yaşıma kadar bir arkadaşımla dışarıda bir çay bile içmedim. Çünkü babama göre kafeye, sinemaya gitmek o...k. tur.Beni o kadar sıkıyorlar hiç bir zaman istediğim kıyafeti giymedim , 36-38 beden vücuduma hep 42 beden kıyafetler alındı. Aman vücudum belli olmasın. Kendimi hep geriye attım
Ne arkadaşlarım tarafından ilgi görmedim. Erkeklere hep soğuk davrandım. Biliyordum konuşursam neler olacağını...Yeri geldi inancımı kaybettim , ama Yine Allah' a yöneldim, oruç tutuyorum sabırı bulmak için..
Daha anlatmadığım binlerce şey....
Ne amcalarıma ne babamın annesine hiç bbir zaman hakkımı helal etmiyorum.
Amaa asla babamın hakkını yemem çünkü yemedi bize yedirdi , giymedi giydirdi. Soframızdan hiç et eksik olmadı . Tabi bu akşam yatarken" yedirdiğim size haram olsun" demeseydi iyi olurdu.
Şeytan diyor kazan en iyi üniversiteyi , git bu şehirden asla gelme ama annem vaar. Annem var.
Onu asla bırakamam.
Kimseye bu hayatta güvenim kalmadı . Tek bir kişi dışında .ANNEM.
Ama yinede babamı da ,abimi de çok seviyorum. Onlara deliler gibi sinirlensem de asla kötü bir şey diyemiyorum.
Hep yapmam gereken şeyin , en iyi mesleği elime alıp annemi bu yoksulluktan babamı inşaatlardan kurtarmak olduğuna inandım.
Ve hala da bunu yapmak istiyorum.
Sanki yaşınızdan büyük biri gibisiniz, yazım diliniz çok özenli? Her neyse, sizin yerinizde olsam kesinlikle şehir dışında bir üniversite kazanırdım, eğer bir mucize olur da götürebilirsem annemi de götürürdüm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?