huysuzluk, sebepsiz ağlama ve ayakta sallanma dışında tıpkı benim kızım..
şu anda 3,5 yaşında ve hala banyo kapısını kapattığımı duyduğu an, yanında babası dahi olsa çık diye kapıya vurur, ağlar..
etrafını algılayıp, beni ayırt etmeye başladı ve o günden sonra asla odada bir dakika dahi yalnız bırakıp çıkamadım...yemek yemek ve lavaboya gitmek için bile eve annemin gelmesini beklerdim ..
şimdi de onsuz markete, kuaföre zor giderim..en sevdiği kişiyle oynuyor bile olsa ben de gelicem diye peşimden muhakkak ağlar..
yani bu durum bizde geçmedi ne yazık ki cnm, zamanla dozu azaldı biraz...sen de bir süre daha bu şekilde yaşamaya alışmalısın..
yalnız ayakta sallama durumu çok zor senin için..bizimki hep emerken uyurdu ama emzirmeyi kestikten sonra yanına yatıp sakinleşmesini bekledim..o şekilde uyumaya alıştı..ayakta sallamak işkence olur senin için, artık kocaman olmuş bir de..
sen de koynuna alıp uyutmayı denesen, artık sallamak yok, bacaklarım ağrıyor desen, anlatsan; belki bırakır sallanmak istemeyi..
bebeğin en az iki yaşa kadar anne ile uyumasını tavsiye ediyor bazı uzmanlar..annesine tamamen doyması için..
sebepsiz ya da o an yapılması mümkün olmayan birşeyler için ağlıyorsa taviz verme...hemen ilgisini farklı şeylere çekmeye çalış...
pencereden baktır, ilgisini çekecek masallar anlat vs..
onu mutlu etmek için, onunla birlikte oyunlar oyna, saklanın, gıdıklayın, hoşlandığı aktivitileri birlikte yapmaya çalışın.....ev işleri biraz aksayabilir, yeter ki yavrular mutlu olsun...
parka-bahçeye çıkın, açık hava kesinlikle çocuklar için bir terapi gibi oluyor...oralardan da gelmek istemediği için ağlıyorsa sevdiği birşeyi almak için markere gideceğinizi söyle..alacağınız şey; sakız, kraker gibi ufak şeyler olsun...
biz anneler; olabildiğince rahat,sevecen ve doğal halimizle yavrularımıza yaklaştıkça onlar da daha mutlu olacaklardır inşaAllah cnm..
sağlıkla, mutlulukla büyüsün yavrun inşaAllah....