2 aylik kizim var esimle bosaniyoruz

Basak8686 .!.:

Aramız bir türlü düzelmiyor en ufak tartışmada mesela çocukla alakalı adam bana hakaret ediyor tahammul edemiyor gerçekten bitirdi beni mahvetti insanlara bakıyorum doğum yapmışlar kocaları el üstünde tutuyor yüzüm gulmedi doğum yaptığımdan beri

Genişletmek için tıkla...

Basak8686 .!.:

Kızlar merhaba 2 aylik bi kizim var kayinvalidem kızım 20 günlükken bulunduğum şehire geldi çocuğa bakmak yerine benden hizmet bekledi lohusa lik psikolojisiyle annesiyle kavga ettik ( özet geciyorum) aslında kavgadan kastım bir 5dk uzanmistim çocuk ağlayınca niye den çocuğuna bakmıyorsun diye bana bağırdı akşamda çocuğum ağlarken kucağından almaya kalkinca ben bakarım çocuğuma dedim orda bana deli bu ya diye hakaret etti bende yeter diye bağırdım ben bağırınca eşimde bana bağırdı kendimde değildim onuda al git bu evden demisim inanın hatırlamıyorum ama öncesinde esim senden bosanicam deyince gözüm dönmüş olay bu ve biz hala toparlanamiyoruz eşim bana senden nefret ediyorum diye haykırıyor 20 günlük bebegi bırakıp gecenin 1i nde kalkıp gitmeye kalktılar kayinvalidem de hadi oğlum gidelim dedi sabah annemler geldi konuşmaya çalıştı ne anesi ne eşim yanasmadilar evi terkettiler eşim. Eve geri döndü bikaç gün sonra ama konuşmuyoruz sürekli suratı asık tüm ailesinden özür dilememi istiyor benim aileme de saygısızlık etmiş bi adam bugüne kadar hiç bi zaman ailesine karşı bi hatam olmadı sadece o akşam dan ötürü yuvamız şuan dagiliyor boşanalim dedim bende ama eşimi hala çok seviyorum o beni silmiş maalesef ne yapıcam nasıl bi yol ilerliycegimi inanın bilmiyorum kizimin yüzüne baktıkça içim acıyor

Genişletmek için tıkla...

ihtiyar41 .!.:

durumunuza gerçekten çok üzüldüm. fakat şöyle söyleyebilirim ki, kendi çocuğunuzu nasıl en iyi siz tanıyorsanız, sizi de en iyi kendi öz anneniz tanıyacaktır. böyle bir durumda onun asla yanınızdan ayrılmaması gerekirdi. ben evli biri değilim. ancak, evli olup başkaları tarafından doldurulan çok insan gördüm. anlaşılan sizin arkanızdan epey laflamışlar. şu an sizin payınıza düşen şey susmaktır. çünki konuşursanız ya sizi dinlemeyecekler veya susturmaya çalışacaklar. bırakın bir noktada kendileri size gelsinler ve konuşmanızı istesinler. o zaman da her insanın hata yapabileceğini söyleyin. acaba eşiniz kendi annesine karşı hiçbir hata yapmamış mı? akabinde kendini sokakta mı bulmuş? veya kayınvalideniz kendi eşiyle hiç tartışmamış mı? insanların gerildiği, agresifleştiği zamanlar olmuyor mu? bunu tatlı bir dille izah edin. ve yaptığınızdan pişman olduğunuzu, bunu farkında bile olmadan yaptığınızı "açık yüreklilikle belirtin". sivri ve dikine konuşmayın. yapıcı olun. çocuğunuz ve evliliğiniz için bazı fedakarlıklar gerekecektir. sizi gerçek anne yapacak şey de budur. unutmayın, musibet mükafatın mukaddimesidir, hem sebeb-i kemalattır. bu krizi fırsata çevirebilirsiniz. ezcümle: bir fatura kesilecekse önce bunu kendinize kesin. kendi kendinize bir muhasebe yapın yani (ki bunu zaten yaptığınızı düşünüyorum) sonra karşı tarafı yumuşatın ki, şekil alabilsinler. kapı gocurduyorsa ona bir yağ sürmek gerekir. onların yanlışları onlarla kalacak. bırakın doğrular sizinle kalsın. zaman hakiki bir müfessirdir. gece gündüzü nasıl takip ediyorsa, bu hal de gelip geçecek. bir gün gelecek. vaziyet değişecek. siz onlara iyilik yaptıkça, eğer kalpleri varsa ve ölmemişse mutlaka pişman olacaklardır. ayrıca, eşinizle de özellikle konuşun. onu hassasiyetinizle, inceliğinizle, masumluğunuzla dövün. daha yazıcaktım, çok uzadığından burada kesiyorum.

Genişletmek için tıkla...