Su kliselerden kurtulun bence
Sorun bakin bu platformda esinden ayrilan kadinlara. Cocuklariyla hic ilgilenmeyen var miymis iclerinde?
Bir tanıdığım var öğretmen , eşinden boşandı 2 çocuğunu babaya bıraktı .Su kliselerden kurtulun bence
Sorun bakin bu platformda esinden ayrilan kadinlara. Cocuklariyla hic ilgilenmeyen var miymis iclerinde?
merhaba hanımlar, size bir şey danışmak istiyorum. daha önceden bahsetmiştim uzun yıllardır süren bir ilişkim var. artık evlenmeyi düşünüyoruz fakat söyle bir sorun var hayatımdaki insan on sene önce boşanmıs bir de cocugu var cocuk kücük değil on dort - on bes yasında. annesi varla yok gibi cocukla kesinlikle ilgilenmiyor maddi manevi tum sorumluluk erkek arkadasıma kalıyor. biz de artık yuvamızı kurmak istiyoruz ama aklımda deli sorular.. ben calısan bir insanım 8-5 calısıyorum evlenince bir ton sorumlulugum olacak. iş, ev, eş (es olacak kisi de biraz sorunludur bu arada oyle cok kolay biri değil, anlasması zor ama sanırım ben yıllardır yanında oldugum için onun tuhaflıklarına alıstım yadırgamıyorum) simdi bir de cocuk eklenecek.. (cocuk da butun bu düzensizlikten ne yazık ki biraz sorunlu yetişti, pek söz dinlemez zor bir karakteri var, dagınık bir cocuk inatcı, cok zeki kendi ailesinin bile tahammül sınırlarını zorladıgı zamanlar oluyor) istedigi bir sey oldugunda gözlemlediğim kadarıyla vicdan yaptırarak elde ediyor hatta bana da bu taktiği kendi ağzıyla verdiği zamanlar olmustu. Gözümü korkutmuyor değil.. cünkü cogunuz bilirsiniz evlilik zor is. cocuk da buyuk ihtimalle cogunlukla bizimle kalacak. bir yandan icim sızlıyor bir sekilde bas ederim onun da düzeni olur gibisinden dusunuyorum bir yandan da ıkısı de zor karakterler bas edemezsem her seye yetisemezsem napacağım diye düsünüyorum. basbasa vakit gecirmek istediğim anlar olacak, özgürce tatil planları yapmak isteyeceğim belki , ya da benim de cocugum olursa naparim.. cıkamıyorum ben isin icinden. kalbimle mantıgım arasında kaldım. kimse üzülsün istemiyorum ama kendimi harap edip pişman olmak da istemiyorum. daha önce yasayan, deneyimi olan ya da fikri bir el atarsanız sevinirim. ( not: seneler önce sartlarımız böyle değildi, annesi de ilgileniyordu ama bu son beş senedir kadın resmen cocugu bırakıp kacıyor, tüm yük babaya kaldı haliyle biz de etkilendik yani basından biliyordunla baslayan cümleler lütfen dışarı.)
2.esin soz hakkinin olmadigi konu zaten cocugun cikip gelmesi,babasiyla yasamasi ve istedigi kadar vakit gecirmesi bence. Bir de annesinin ilgilenip ilgilenmemesi. Buradaki her 2.es bunlardan sikayetci. Hepsi de diyor ki cocugun annesi ilgisiz. Sorsan hepsine kendileri bakiyor ama oyle degil iste onu demek istiyorum ben.Tabiki cocugun yetistirilmesi, bakimi ve barinmasi konusunda tek sorumlu anne degil. Ama yeniden evlenen babalar cocuklarinin bakimini ne kadar ustleniyor? Tek yaptiklari cocuklarini bir cati altina sokmak. Yani evlerini cocuklarina aciyorlar, gerisine karismiyorlar. Genel olarak bu boyle. Cocugunun onune bir kap yemek yapip koyuyorlar mi, kirli camasirlarini yikiyorlar mi vs vs. Geri kalan herseyle 2. Es ilgilencekse, neden hic soz hakki olmasin? Bakici mi bu kadin? Cocugun hem anneyle hem de babayla buyumek hakkidir. Ama artik belli bir yaşa geldi, biraz da babasi baksin demek dogru bir yaklasim olmaz. 2. Esin de kendine ait bir hayati olmak zorunda. Onun da kafa dinleyecegi bir zaman olmali. Boyle durumlarda haftanin ya da ayin belirli gunlerinde cocugun her iki yerde de kalmasi daha dogru olur. Zira her iki tarafin da nefes almaya ihtiyaci olacak. Ayrica cocugun psikolojik gelisimi icin de her iki tarafla da duzenli bir sekilde gorusmeye ihtiyaci var.
Ozetle 2. esin soz hakki yok demek cok buyuk bir haksizlik olur.
Dertsiz basını derde sokma çöpsüz üzüm varken sakın ama sakın bu adamla evlenme nedenini merak edıyorsan özelden yazarsınmerhaba hanımlar, size bir şey danışmak istiyorum. daha önceden bahsetmiştim uzun yıllardır süren bir ilişkim var. artık evlenmeyi düşünüyoruz fakat söyle bir sorun var hayatımdaki insan on sene önce boşanmıs bir de cocugu var cocuk kücük değil on dort - on bes yasında. annesi varla yok gibi cocukla kesinlikle ilgilenmiyor maddi manevi tum sorumluluk erkek arkadasıma kalıyor. biz de artık yuvamızı kurmak istiyoruz ama aklımda deli sorular.. ben calısan bir insanım 8-5 calısıyorum evlenince bir ton sorumlulugum olacak. iş, ev, eş (es olacak kisi de biraz sorunludur bu arada oyle cok kolay biri değil, anlasması zor ama sanırım ben yıllardır yanında oldugum için onun tuhaflıklarına alıstım yadırgamıyorum) simdi bir de cocuk eklenecek.. (cocuk da butun bu düzensizlikten ne yazık ki biraz sorunlu yetişti, pek söz dinlemez zor bir karakteri var, dagınık bir cocuk inatcı, cok zeki kendi ailesinin bile tahammül sınırlarını zorladıgı zamanlar oluyor) istedigi bir sey oldugunda gözlemlediğim kadarıyla vicdan yaptırarak elde ediyor hatta bana da bu taktiği kendi ağzıyla verdiği zamanlar olmustu. Gözümü korkutmuyor değil.. cünkü cogunuz bilirsiniz evlilik zor is. cocuk da buyuk ihtimalle cogunlukla bizimle kalacak. bir yandan icim sızlıyor bir sekilde bas ederim onun da düzeni olur gibisinden dusunuyorum bir yandan da ıkısı de zor karakterler bas edemezsem her seye yetisemezsem napacağım diye düsünüyorum. basbasa vakit gecirmek istediğim anlar olacak, özgürce tatil planları yapmak isteyeceğim belki , ya da benim de cocugum olursa naparim.. cıkamıyorum ben isin icinden. kalbimle mantıgım arasında kaldım. kimse üzülsün istemiyorum ama kendimi harap edip pişman olmak da istemiyorum. daha önce yasayan, deneyimi olan ya da fikri bir el atarsanız sevinirim. ( not: seneler önce sartlarımız böyle değildi, annesi de ilgileniyordu ama bu son beş senedir kadın resmen cocugu bırakıp kacıyor, tüm yük babaya kaldı haliyle biz de etkilendik yani basından biliyordunla baslayan cümleler lütfen dışarı.)
Ben de ayni sekilde bir ailede buyudum,babamin ilk esi iki kizini once hic gormuyordu. Ama ne oldu,annem o kizlari buyuttu ve kadin cikageldi. Yani hazir olmak lazim her seye. Hep ayni sekilde devam etmiyor maalesef.Bir tanıdığım var öğretmen , eşinden boşandı 2 çocuğunu babaya bıraktı .
Görmez etmez , çocukları üvey anneyle zor bir hayat yaşıyorlar.
Yengem mesela ; oğlunu bırakıp başka bir sehire tayin istedi yıllarca babaannem baktı kuzenime. ..
Demem o ki malesef azinlikta bile olsalar varlar böyle kadınlar ...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?