haklıymışsın.
aslında herkes haklı. tahmin ettiğimden daha fazla değer verdiğini söyledi ama amaları bitmedi. sinirlendim. tamamen bitirdik. tel kayıtlarından falan her yerden numarasını sildim. hayatımdan çıkardım. bir sürü bahaneler dizdi. yok ailem, yok senin ailen, yok mezhep ayrılığı, yok şu bu...
ben insanlara insan mı diye ilk yaklaşırım. ya senin ırkın şuymuş mezhebinde buymuş diye yaklaşmam. ama gelin görünki benim ailemde dahil olmak üzere türkiye de çok yobaz insan var. insanlıktan öte bunlara değer veriyorlar sonra da nerede yanlış yaptık diyorlar. her neyse.
benimle bir gelecek düşünmeyen birini hala seviyorum ama unutulur. daha yirmili yaşların başındayım. tek dileğim istediğim tarzda biriyle ciddi ilişki düşünmek. bunun içinde aceleye getirmemem gerekiyor. uzun süre yalnız kalsam iyi olacak sanırım.
şu an iki acı yaşıyorum. biri terk edilmekten dolayı duyulan acı, diğeri ise yirmilik diş. geçmişte ne yaptım ki bunları çekecek acaba..