Merhaba hanimlar,
Kisaca konuma gireyim. Daha once acmis oldugum konulari okuyanlar bilirler 2 senedir erkek arkadasimla beraberim. Onu sevdigimden eminim ama eskisi kadar cekim hissetmiyorum..
Ona hic asik oldum mu bilmiyorum. Iliskinin basindan beri o kadar cok ustume dusuyor ki hic bir zaman onu elde etme hirsina giremedim. Hep elimin altinda, kolay oldu benim icin. Iliskinin basinda maddi durumu cok kotuydu. Daha simdilerde duzeltiyor. Ben iliskinin basindan beri hayatini duzeltmesi icin ona destek oldum. Ve simdi yaklasik iki yil sonra, gelecegimizle ilgili kaygilarim var..
Surekli birilerinin ona yon vermesi gerekliymis gibi hissediyorum birseyleri yapabilmesi icin. Cogu zaman kendimi ondan daha olgun gorurum. Hic ona tam anlamiyla guvenip "bu isi o yapar!!" Diyebilecegim birsey olmadi. Ona guvenmiyorum sanirim. Hatta bazen kendimi onun annesi gibi goruyorum.
Ama cok mukemmel bi insan. Asla beni bilerek uzmek istemez. Sevgi olarak, bogucu denecek kadar ustume duser. Ama hic hediyelerle, aksam yemekleriyle simartilmadim. Bu konuda cimrilik cok yapti. Gozumun onunde para hesabi cok yapti. Iliskinin basindan beri parasiz, pulsuz, yardima muhtac biri gibi gordum, oyle belledim onu.
Simdiyse aklim cok karisik. Ayrilirsam, bir daha kimsenin beni onun sevdigi kadar sevmemesinden korkuyorum. Ama beraber kalirsam da sanki her zaman kafamda oturmayan bir seyler olacakmis gibi hissediyorum.
Lutfen akil verin. Bu arada, ikimizde 23 yasindayiz.