depresyonda olabilirdi o dönem diye düşündüm cünkü yataktan cıkmama yavas hareket etme normal değil.. ama suan mutluysan bosver hakkınızda hayırlısı olmus cnaım
Konu sahibi. Lütfen bu yorumu dikkate alMaviay seni bu durum yormuyo mu artik? Yani bir arkadasim beni takinti haline getirse ben korkarim. Takıntın var. Bir cok konun belli.
Tedavi , tedavi tedavi.
Pardon??baska arkadsları edinmeyi düşündüm hatta bence o da sıkıldı ve düşündü. sevgilisi varken değişmiyorum dese de ben öyle hisettmiyorum yanlıs hissedecek halim de yok .. hemen kapılıyor bana daha az ihtiyac duyuyor. mesela ayrıldı cocuktan benimle 2 dk görüşmek için 1 saat bekledi bu da bana cıkarcılık gibi geldi. yani cok karısık aslında mesela dogumgünümde birsürü hediye aldı bana anlayamıyorum o yüzden bazı seylerii..
Konu sahibi. Lütfen bu yorumu dikkate al
Bence de tedavi görmen şart.
insanlar hayatımıza girerler ve çıkarlar. bu kadar basit.
öyle bir anlatmışsınız ki sanki arkadaşınız değil eşiniz gibi.
normal sınırlarda bir arkadaşlık değil bu.
Pardon??
Başka hiç arkadaşınız yok mu?
Ama neden?
İnsan sevgilisine-kocasina sadakat duyar. Onlar tektir,dostlar degil
Kendinize değer verin, o üzülsün sizi kaybettiği için...Ayrılan var mı diyorum cünkü cidden bagımlılık gibi, sevgiliden beter yani.
Son zamanlarda ruh halim çığrından çıktı lakin o da aynı onun da hayatı zor benim de. Son dönemler sevgilisi olunca hepten kendimi yalnız hissetmiştim bunla ilgili tartıstık birkaç kez.
Neyse konuya geleyim. 8 yasından beri arkadasız herseyi beraber yaptık bugüne dek. suan yasımız 26. cok fikir ayrılıklarımız olsa da hep devam etti bu dostluk ama bazı seyler var içten cıkmayan. Mesela 18 yasındayken benim buhranlar gecirdğim dönemde onun ilk sevgilisi ile yeni üniversitesinde mutlu mesut gecinip beni unutmasıydı ilk orda kırıldım sanıyorum. Bir süre uzaklastık sonra barısmıstık. Sonra yine hep arkadas olduk. Onunda baska arkadası yoktu simdi birkaç yıldır aynı işyerinde calsıtıgı baska arkadası daha var liseden benim kadar hemen hemen yakın oldugu. Yani bana göre şanslı evet. Ben bu süreçte lise dostumu kaybettim. ( kendisi en son beni sevgilisi ile tatil yapmak için kullanmak istemişti. Ben birşey anlattıgımda dinlemiyordu kendini anlatıyordu) Neyse zaten yalnız hissediyorum kendimi son yıllarda fazlasıyla. Bu arkadasımla da uzakalsınca hep panik oluyordum. Bu arada kavga ederiz ama konusuruz hemen . Cumartesi yine tartıstık bukez kendisi sonra konusuruz dedi en son yazmadı etmedi bende yazmıyorum ona konusmuyoruz 3 gündür.
Aslında kendimi sorguluyorum onda affedemediğim ne diye. Bana uymayan seyleri olmustu patronuyla ilişki vs gibi. Bunlar beni sarsmıstı baya lakin yine dostumdur kendi hayatı diyip fikrimi söyleyip çekilmiştim. Şimdi ise birşey begenmiş twitterda bir zorlar iki zorlarım olmadı çeker giderim dostum kardesim de olsa gibisinden bir sözü. Bana kırgın olabilir bende ona kırılıyorum. Son dönem benden yana sorun cıkmıs da olabilir lakin dost dediğim insanla bu kadar kavga normal mi bilmiyorum ikimiz de baskın karakteriz.
Şimdi ben bu kişiyi hayatımdan cıkarmayı göze alamayacak kadar duygusalım cok sey paylastık cocuklugumuz ailelerimiz bir sürü sey. Her an mesajlasan kişileriz. Eminim suan işyerindeki arkadası sayesinde ruh hali benden iyidir. Napmalıyım bilmiyorum yazmak istemiyorum cünkü o en son konsuruz sonra diyendi.
Bu kadar uzun soluklu bir dostlukta siz olsanız ne yapardınız?
Kendinize değer verin, o üzülsün sizi kaybettiği için...
23 yıllık dostlugum bitti... takmıyorum kafaya...
Her iliskinin bir sonu olduğuna inanırım..
İstediği kadar dostun vs olabilir ama bir anne bir baba değil sizi bu denli etkilemesine müsade etmeyin lütfen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?