- 18 Haziran 2018
- 13.813
- 23.025
- 348
evlen geçer
lise 3 tanıştık.aynı sıra,aynı unı,aynı sınıf,aynı sıra,aynı yurt ,aynı oda,,okul btti aynı başvuru,aynı işyeri,aynı giriş,aynı çıkış,tatıl aynı,aynı denız,aynı gok yuzu,yaptığımız saçmalıklar aynı,gulduğümüz herşey aynı,sevdiğimiz sevmediğimiz insanlar aynı,dalga geçtıklerımız, okadar uyumluydukkı benzetırlerdı..kardeş sanarlardı,sorulan tek soru sız ıkızmısınız sızı hiç ayrı gormedık,liseden bılenler bıle aynı evdemı kalıyosunuz derdi..kıskanılırdık açıkçası.!sonra ne mı oldu bırı grdı araya.sonra sonra açıldı aramız..şimdi sevıyelı arkadaşlığımız var meraba meraba hiç birşey hıssetmıyorum..ama ozluyorumda eskı gunlerı.
En yakın arkadaşım ben atandım diye benimle iletişimi kesti. Görüşmedi kendisi. Sonra atandı o da 1 yıl geçince. Aradı beni özür diledi. Daha sonra da sen evleniyorsun ben hala bekarım diye küstü. Ve ben de hayatımdan sildim. Bu olaydan sonra beni üzen herkesi hayatımdan çıkardım. Mesela bir arkadaşım vardı. Sadece borç istemek, beni bir yere bırakır Mısın demek için arıyordu. Bunun gibi herkesi çıkardım hayatımdan. O kadar güzel ki bence. Sana yük olan her şeyden kurtulmak. Bence adım atma. İsterse o atsınAyrılan var mı diyorum cünkü cidden bagımlılık gibi, sevgiliden beter yani.
Son zamanlarda ruh halim çığrından çıktı lakin o da aynı onun da hayatı zor benim de. Son dönemler sevgilisi olunca hepten kendimi yalnız hissetmiştim bunla ilgili tartıstık birkaç kez.
Neyse konuya geleyim. 8 yasından beri arkadasız herseyi beraber yaptık bugüne dek. suan yasımız 26. cok fikir ayrılıklarımız olsa da hep devam etti bu dostluk ama bazı seyler var içten cıkmayan. Mesela 18 yasındayken benim buhranlar gecirdğim dönemde onun ilk sevgilisi ile yeni üniversitesinde mutlu mesut gecinip beni unutmasıydı ilk orda kırıldım sanıyorum. Bir süre uzaklastık sonra barısmıstık. Sonra yine hep arkadas olduk. Onunda baska arkadası yoktu simdi birkaç yıldır aynı işyerinde calsıtıgı baska arkadası daha var liseden benim kadar hemen hemen yakın oldugu. Yani bana göre şanslı evet. Ben bu süreçte lise dostumu kaybettim. ( kendisi en son beni sevgilisi ile tatil yapmak için kullanmak istemişti. Ben birşey anlattıgımda dinlemiyordu kendini anlatıyordu) Neyse zaten yalnız hissediyorum kendimi son yıllarda fazlasıyla. Bu arkadasımla da uzakalsınca hep panik oluyordum. Bu arada kavga ederiz ama konusuruz hemen . Cumartesi yine tartıstık bukez kendisi sonra konusuruz dedi en son yazmadı etmedi bende yazmıyorum ona konusmuyoruz 3 gündür.
Aslında kendimi sorguluyorum onda affedemediğim ne diye. Bana uymayan seyleri olmustu patronuyla ilişki vs gibi. Bunlar beni sarsmıstı baya lakin yine dostumdur kendi hayatı diyip fikrimi söyleyip çekilmiştim. Şimdi ise birşey begenmiş twitterda bir zorlar iki zorlarım olmadı çeker giderim dostum kardesim de olsa gibisinden bir sözü. Bana kırgın olabilir bende ona kırılıyorum. Son dönem benden yana sorun cıkmıs da olabilir lakin dost dediğim insanla bu kadar kavga normal mi bilmiyorum ikimiz de baskın karakteriz.
Şimdi ben bu kişiyi hayatımdan cıkarmayı göze alamayacak kadar duygusalım cok sey paylastık cocuklugumuz ailelerimiz bir sürü sey. Her an mesajlasan kişileriz. Eminim suan işyerindeki arkadası sayesinde ruh hali benden iyidir. Napmalıyım bilmiyorum yazmak istemiyorum cünkü o en son konsuruz sonra diyendi.
Bu kadar uzun soluklu bir dostlukta siz olsanız ne yapardınız?
Yok canım, başka bir sebebtensebep ? umarım evlenmeniz değildir
Yahu neden olmasınki. Böyle kendinizi şartlarsanız takıntı yaparsınız. Bence bu arkadaşınızla olan iletişiminizi zamana bırakın. Öyle sevgili terk eder ayrılır gibi duygusal mesaj bile atmayın. Kendinize yavaş yavaş başka arkadaşlar edinin. Bu dengeyi kurduğunuzda zaten normal bir arkadaşlık düzeyine gelirsiniz. Sadece çocukluğunuzdan beri hayatınızda diye sizde eksik olan duyguları arkadaşınızın tamamlamasını bekleyemezsiniz.
Beraber cok egleniyorduk fakat hep ben yanina gidiyordum. Hep ben adim atiyordum, kendisini birak tüm gün yatar.
Uyandirma servisi görevi görüyordum.
Cok yavas bir insandi kahvaltisi saatler aliyordu ömrüm beklemekle gecti tabi zorla tutan yok ben istedim. Ama simdi ne gerek vardi biraksaymisim öyle diyorum. Hatalar yapti yaninda oldum, uyardim. Acikladim. Bana ben bilirim dedi basina gelmeyen kalmadi. Beni sattigi insanlardan cok zarar gördü, yine yaninda oldum. Hatta annesi dedi sen böyle dmeissin kizimla ilgili dememistim asla demem de ama orda kirildim benden nasil bu kötülügü bekleyip agzimi yoklarlar.
Yaptigim hicbirseyin önemi yokmus.
Sorunlar yasadigi sevgilisiyle beraberken destek oldum ama sana yaramaz zarar verir dedim, veriyordu cünkü. Ne olursa olsun yanindayim dedim ama o saglikli degil dedim.
Ne oldu o saglikli olmayan sevgili elinden telefonuna kadar aldi,sonrasinda benimle görüsmedi.
Baya bildigin benimle görüsmedi.
Yine de ulasmaya calistim ama en son iste yazdigima karsilik vermedi whatsup da görmezden geldi, iki gün isi vardir diye bekledim ama iste gelinleri cok tilki benimle iletisime gecip bunu ortaya cikardi, aaa bana yazdi sana yazmadi demek dedi ben isi vardir diyince. Neyse iste görüsmüyoruz o olaydan sonra, evlerine gittigimde akraba dolasiyla asla benimle konusmadi da.
Sonuca gelelim o cocukla evlendi cok cekiyor, türlü türlü hastaliklar cikmis stresten kendinde duyuyorum.
Esi gercek anlamda sorunlu biri, sürekli geziyor ama karisina hapis hayati yasatiyor. Ailesiyle dahi görüstürmedi birkac yil, sonrasinda maddi anlamda kizin ailesini sömürdü. Sagi solu belli olmuyor kimse sesini cikaramiyor.
Ben zaten artik gözümün ucuzla dahi bakmam biliyordum bunlarin olacagini, zamaninda dostuna güvenmek yerine onu kiskandigimi düsünüp yapisti o cocuga. Ne diyim artik.
Türkçeyi düzgün kullanmayan, ataerkil kalıplardan çıkamamış, derinlemesine tek sohbet edemeyeceğim,alışveriş yapmaktan başka bir amacı olmayan ve gerçekten kendini hiç geliştirmemiş bir çok yakın arkadaşım var. Onunla da yıllardır aramızda güzel bir bağ var,çok şeyler paylaştık falan ama sevgili bulunca anında seni unutan tipte de birisi :) Bizim mazi de yirmi sene falan...
Ben direk kelimelerle arkadaşlığımi bitirmedim ama beni geri çektiğini farkedince onla arama görünmez bir duvar ördüm.
Şimdi Yine arkadaşım ama hayallerimi planlarımı anlatmıyorum artık. Fikir tartışmasına girmiyorum, kaliteli zAman geçirmek gibi bir beklentim olmuyor. Buluşuyoruz arada, havadan sudan bahsediyoruz, kahve içip film izliyoruz. Keyifli zaman geçiriyoruz yetiyor.
Bence siz de komple bitirmeyin. Sonra düğün olur bayram olur , ozlersiniz falan ..
Mesafe koyun, ara sıra buluşun...ayrılacaksaniz da yavaş yavaş ayrılın:)
yok ya sacini kurutmaya üsenirdi. tv izlerdi, ikiye kadar uyurdu. depresyonda olan bendim genelde. ailevi problemlerim vardi onun da maddi anlamda cok iyi olmustu durumlari beni beyenmemeye baslamisti.ne diyim, tanidigim icin o kisiyi hicbirseyi sallamayan yapisini bilirim. beni de sallamadi. simdi hicbirsey hissetmiyorum birazcik acima disinda. cünkü gercekten o cocuk ceza gibi birsey oldu ona. keser döner sap döner hesabi oldu
Konu sahibi. Lütfen bu yorumu dikkate al
Bence de tedavi görmen şart.
Pardon??
Başka hiç arkadaşınız yok mu?
Ama neden?
İnsan sevgilisine-kocasina sadakat duyar. Onlar tektir,dostlar degil
8 senelik arkadasım baska kiz arkadasla bir olup arkamdam is çevirdi anında bitti benim icin bende duygusalımdır bazi konularda taviz vermem keskin cizgilerim vardır
Konunuzu okurken"biz insanlar kendimize bunu neden yapıyoruz"diye düşündüm.Nihayetinde bir insan işte.Herhangi bir olay bile onun tavırlarını,ruh halini değiştirebilir ve bizi yalnız başımıza bırakabilir.Yüzüstü kalabiliriz.Nitekim öyle de olmuş defalarca.Bu kadar çok anlam yüklenmemeli bence ilişkilere,arkadaşlığa hatta aileye bile.Ne demiş atalarımız:
Ağaca dayanma,kurur;insana dayanma,ölür.
Birisi seni üzüyorsa hayatından çıkarmak gerek 32 yıllık hayatımda öğrettiler bana bunu!
Bu kızda seni üzüyorsa hiç bir şey deme ve çıkar hayatından.
Şimdiki aklım olsa 10 sene çekmezdim arkadaşımı!
Yazık geçen yıllarıma.
Bağımlı ilişki kurduğumuz için ayrılmakta güç geliyor fakat olması gereken canın acıyorsa koparıp atacaksın.
2 en iyi arkadasim arka-arkaya cikti hayatimdan.
Biri birlikte buyuduyum kiz arkadasim, diger lisedeyken tanidigim erkek arkadasim.
Kiz arkadasim evlendi, aninda numarasini degisti ve bir kere bile beni aramadi. Annesinden sebep sordugumda da eşi telefon kullanmasina izin vermiyor demisti. Kiz bir kac yil aramadi beni. Depresyona bile girdim o zamanlar. En son 1-2 yil once whatsappda yazdi bana. Şuan aramiz soguk.
Erkek olan arkadasim da aşiri iyiydi, melek gibi
cocuktu. En zor anlarimda her zaman yanimda oldu. Sonra asker gitti. Hem kiz arkadasimin yoklugu hem de onun. Cok fena depresyona girmistim.Ve geldiyinde de hemen evlendi. O evlendiyinde ben yurtdisindaydim. Uzun zaman gormedim onu. Hala eksikliyini hiss ediyorum. Kac yil gecti ama yeri dolmadi . Hayati guzellestiren arkadaslar baskadir. ALLAH her kese iyi arkadaslar nasip etsin.
Sizi de cok iyi anliyorum ..
İstediği kadar dostun vs olabilir ama bir anne bir baba değil sizi bu denli etkilemesine müsade etmeyin lütfen.
23 yıllık dostlugum bitti... takmıyorum kafaya...
Her iliskinin bir sonu olduğuna inanırım..
Kendinize değer verin, o üzülsün sizi kaybettiği için...
10 senelik arkadaşlığımı bu sene bitirdim.Çok üzgünüm en ufak bir derdim olsa hemen aramak geliyor içimden ama yapmayacağım.Çünkü ailemde görüşmemi istemiyor.Aynı sizin yaşadığınız olayı yaşadım.Sevgilisi istemediği için benimle 2 sene görüşmedi.Ama affettim devam ettik bazı yanlışlarıda oldu o yüzden artık bitirme kararı verdim ama o benim çocukluğum her şeyi beraber yaşadık fakat hayırlısının da bu olduğunun farkındayım.O yüzden hayırlısı buymuş diyin üzülmeyin demeyeceğim çok özleyeceksiniz ama kararınızın arkasında durun.Çünkü önemli olan sizsiniz.
Bazen bazı Şeyler bitmesi gerekiyorsa bitiyor ne yazık ki
Bende 10 senelik arkadaşımı hayatından çıkarmıştım.
bu hayatta evlatlarim haric kimse benden degerli degil... bence kendine don bir bak bu kisi seni sallamiyor bile...
Sıfır beklenti çok mutluluk. Karşınızdaki insanlardan fazla şey beklemeyin. Dost arkadaş sevgili eş.
Varsın yalnız kalın ne olacak. Hayatınızdan birilerini çıkarmaktan korkmayın.
15 yillik bir arkadasim var, farkli sehirlerdeyiz, birbirimize kiz kardes deriz, yeri gelir 1 sene ne arar ne sorariz birbirimizi, ama birbirimize ihtiyacimiz oldugunda haber bile vermeden kosariz. Ve 1 yil bir kere bile telefonla konusmasak dahi bir araya geldigimizde sanki dun berabermisiz gibi kaldigimiz yerden devam ederiz. Herseyimi konusabilecegim, yeri geldiginde gercekten hata yaptigimizda suratimiza bile saplak atsak, kimse kimseye kirilmaz alinmaz, mesafe koymaz araya....
Ve ben bu iliskiyi kuramadigim kimseyi hayatimda cok fazla bulundurmam, dost sifatina asla koymam, gerektigi kadar konusurum, gulup eglenecegim ayrintilari paylasirim ama zaaflarimdan, dertlerimden soz etmem.
Bilmem anlatabildim mi?
Depresyondayım diyerek kendinizi daha da bitirin aferin. Bak ben sınavlar yüzünden iki sene önce anksiyete tedavisi gördüm. Bu meret de tek görülmezmiş zaten depresyonla beraber görülürmüş. Zor bir dönemdi ama ben o dönemde sürekli depresyondayım zaten hayat çok kötü insanlar berbat diye gezmedim. Sürekli bu durum geçici bu durumdan kurtulacağım dedim ve geçti gitti. İlaç kullanıyorsan ilaçlardan mucize bekleme. Senin kafanın içindekileri çok fazla dinlememen lazım. Bunun içinde aklını başka şeylerle meşgul et. Ayrıca beslenme düzenine uyku düzenine dikkat et bol egzersiz yap. Bunlar da çok önemli bi de kan değerlerine baktır.
Ben de öyleyim. Yalnız değilim ama kabuğuma çekiliyorum. Güven sorunum çok var kimseye güvenmiyorum. Hep şüpheciyim. Ve bunu da belli ediyorum.
bu asamadan once benden baska degerlisi yoktu ama.
Bir sıkıntısı vardı, kendisine o konuda yardımcı oldum ama yine çözülemedi...o konu hakkında sohbet ederken "senin için yaptım ama yinede olmadı" dedim ve bunun üzerine bana ağzına gelen herseyi saymaya başladı....
Benim için ilişkilerde saygı ve seviye herşeyin önündedir, sevgimin bile....ben bir daha aramadım, aylar sonra beni işi düşünce aradı, hala arada arar, eski günlere dönelim der ama bende bitti...
Evliyim, eşimde bu arkadaşımı çok sever, dostluğumuzu beğenirdi, "bitirme, görüş" dedi ama yapacak birşey yok ben buyum...
Çocukluk arkadaşımı sildim. En zor günlerinde hep ben destek oldum ama ne hikmetse benim dar günümde o hic yanimda olmadi. Yalanciydi, menfaatciydi. Artık canıma tak etti görüşmüyorum. Daha huzurluyum
Yok bile olsa atlatmak kolay benim için....
9 yıl çalıştığım kurumda çalışanlar olarak hep iç içeydik...birbirimiz gider, gelirdik...yedigimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi...aralarında samimi arkadaşlarımda vardı...kurumdan istifa ederek ayrılınca hepsinin üstüne bir çizgi çektim...yeni is, yeni çevre, yeni arkadaşlıklar dedim....belki benim kişiliğim kaynakli.....
3 yıl önce 20 yıllık dostluğumu bitirdim ben de.. Önceleri biraz zorlandım ama genel anlamda beni çok yoran biriydi.. Ve asla unutamadığım çok büyük bi hatası olmuştu. Kendini affettirmeye çalışmıştı ben de affetmeye çalışmıştım ama anladımki onu hiç affedememiştim. Sonunda sudan bi sebep yüzünden başlayan kavgamız ayrılıkla noktalandı. Yine uğraştı benle görüşmek için ortak arkadaşlarımızdan haberler gönderdi ama gelirse kovarım diye net bi çizgi çekince cesaret edemedi. Çok şükür 3 yıldır kafam da rahat. Ama tabi benim şükür ki başka dostlarım da var beni üzmeyen,kırmayan,ihmal etmeyen
Yeni ortamlar, yeni insanlar. Size lazım olan sadece bu.
Benim hayat tarzıma uymadıgı icin 12 yıllık arkadaslıgımı sona erdirdim pişman değilim
Ancak senin durum biraz tuhaf geldi
Baska arkadasının olmaması, arkadasının sevgilisi veya patronuyla ilişkisi veya baska arkadaslarıyla olan ilişkilerini hep kıskanıyorsun gibi geldi
Bana biraz takıntılı gibi geldin
Sanırım bu konular bana çok uzak çünkü asla hicbir arkadaşımı hayatımın merkezine koymadım koymamda,herşeyden önce ailem gelir benimde 15 senelik çok sevdiğim dostum vardır ama hiç bir zaman sizin gibi yapmam ben izin verdiğim kadar hayatımda olur ,siz bu kankalık olayını fazla abartıyor olabilirmisiniz zira kimse vazgeçilmez degildir
20 küsür senelik dostluğumu bitirdim. iyi ki bitirmişim omuzlarımdan koca bir yük gitti. İnsan oğlu her şeye alışıyor. Bırakın sizi olumlu yönde ilerletmeyecek insanlarla birlikte olmayı..
İnsan ilişkilerinde bağlanma stiliniz çok sağlıklı gelmedi bana. Psikoterapi almanızı tavsiye ederim.
evlen geçer
lise 3 tanıştık.aynı sıra,aynı unı,aynı sınıf,aynı sıra,aynı yurt ,aynı oda,,okul btti aynı başvuru,aynı işyeri,aynı giriş,aynı çıkış,tatıl aynı,aynı denız,aynı gok yuzu,yaptığımız saçmalıklar aynı,gulduğümüz herşey aynı,sevdiğimiz sevmediğimiz insanlar aynı,dalga geçtıklerımız, okadar uyumluydukkı benzetırlerdı..kardeş sanarlardı,sorulan tek soru sız ıkızmısınız sızı hiç ayrı gormedık,liseden bılenler bıle aynı evdemı kalıyosunuz derdi..kıskanılırdık açıkçası.!sonra ne mı oldu bırı grdı araya.sonra sonra açıldı aramız..şimdi sevıyelı arkadaşlığımız var meraba meraba hiç birşey hıssetmıyorum..ama ozluyorumda eskı gunlerı.
En yakın arkadaşım ben atandım diye benimle iletişimi kesti. Görüşmedi kendisi. Sonra atandı o da 1 yıl geçince. Aradı beni özür diledi. Daha sonra da sen evleniyorsun ben hala bekarım diye küstü. Ve ben de hayatımdan sildim. Bu olaydan sonra beni üzen herkesi hayatımdan çıkardım. Mesela bir arkadaşım vardı. Sadece borç istemek, beni bir yere bırakır Mısın demek için arıyordu. Bunun gibi herkesi çıkardım hayatımdan. O kadar güzel ki bence. Sana yük olan her şeyden kurtulmak. Bence adım atma. İsterse o atsın
Yok canım, başka bir sebebten
Benim de 10 senelik arkadasligim bitti neden bitti bilmiyorum o terketti beni... Aradim cvb yok msj cvb yok... Soramadim bile.. Bana cvb vermiyordu. Ben de yolverdim.
Amaaan. 3 günluk dunya.. Sahip olduklarima bakarim. O demekki hic benim olmamis... Pis
alintiladigin icin yaziyorum. senin gibi degilim hic olmadim. hayat bana verilmis bir mucize bambaska insanlar icin kan bagim bile olsa (evlatlarim haric) hayatimi kendimi harcayamam. beni yok edecek beni bu duruma dusurecek sadece benim. kendine deger vermiyorsun. bunun ilacla vs ile ilgisi yok karakter meselesi. motive edici kisisel gelisim kitaplari oku...arkadaşım yazdı dün konustuk tam ben çökmek üzereyken yazdı.
bende söyle birşey var yalnızlıktan asırı korkuyorum bağlanmaktan ayrılmaktan..
bunlar benim temel sıkıntı sebeplerim. sırf bu nedenle sevgili edinmekten korkan biriiym.
psikoterapi alıyorum. ilaç da kullanıyordum bıraktım 2 ay önce. dün terapiye gittim bu gittiği kadına 2017 ocakta baslamıstım ama ara ara gitmiştim bu ara sık gitmeye basladım her seans 200 tl ve cok yavas ilerleniyor 1 saat yetmiyor cidden parama acıyorum ne kadar saglıgım önemli olsa da cok kazansam neyse.. ki ailemin durumu da belli yardım etmem gerekebiliyor.
mesela yalnız kaldıgımı onun da benle küstüğünü düşününce bagırarak ağlama hissi geliyor artık yapayalnızım gerceği vuruyor yüzüme. bu arada o böyle birşey düşünmüyor bence sakinleşince yazdı normal konustu. Korkup kaygı duyan ben,m cünkü bu bende zaten sorun olan bişey. İlaç alınca daha az düşünüyordum lakin önemli olan kafa yapımın düşüncelerimin değişmesi bunun farkındayım.
Böyle olup sonradan bunu aşan var mı ? yani annemi babamı ne kadar kızsamda kaybettiğimi filan düşününce intihar ederim gibi geliyor mesela . ama sanki ölüm mecburi kabullenme olur sonunda cok üzülsemde ama ayrılık yaşarken ayrılmak cok koyar gibi bilmiyoruma aslında ikisi de zor.
keşke bu düşüncem bir mucize olsa hemen gitse bende kurtulsam yani dünden beri yemek zor yiyorum iştahım yok basım agrıyor kac gündür kendimi sıkıyorum istemsiz migren tutuyor. Ve yeni insanlarla tanısmak için aktiviteye zorluyorum kendimi ama bir gram istek yok.
Bir psikolog buldum nette bu arada anksiyete vs bunlar hastalık dğeil duygu diyor ilaca karsı biri adı 'İzzet Güllü' isteyenler izlesin. Çok mantıklı konusuyor aslında ama uygulama kısmı zorlayıcı olur tabi illaki.
kısacası benim gibi olan var mı ? bunu aşan ?
Tam olarak bu değil. Ama bununla büyük benzerlikler yaşayıp atlattım. Allah tekrarıni göstermesin.arkadaşım yazdı dün konustuk tam ben çökmek üzereyken yazdı.
bende söyle birşey var yalnızlıktan asırı korkuyorum bağlanmaktan ayrılmaktan..
bunlar benim temel sıkıntı sebeplerim. sırf bu nedenle sevgili edinmekten korkan biriiym.
psikoterapi alıyorum. ilaç da kullanıyordum bıraktım 2 ay önce. dün terapiye gittim bu gittiği kadına 2017 ocakta baslamıstım ama ara ara gitmiştim bu ara sık gitmeye basladım her seans 200 tl ve cok yavas ilerleniyor 1 saat yetmiyor cidden parama acıyorum ne kadar saglıgım önemli olsa da cok kazansam neyse.. ki ailemin durumu da belli yardım etmem gerekebiliyor.
mesela yalnız kaldıgımı onun da benle küstüğünü düşününce bagırarak ağlama hissi geliyor artık yapayalnızım gerceği vuruyor yüzüme. bu arada o böyle birşey düşünmüyor bence sakinleşince yazdı normal konustu. Korkup kaygı duyan ben,m cünkü bu bende zaten sorun olan bişey. İlaç alınca daha az düşünüyordum lakin önemli olan kafa yapımın düşüncelerimin değişmesi bunun farkındayım.
Böyle olup sonradan bunu aşan var mı ? yani annemi babamı ne kadar kızsamda kaybettiğimi filan düşününce intihar ederim gibi geliyor mesela . ama sanki ölüm mecburi kabullenme olur sonunda cok üzülsemde ama ayrılık yaşarken ayrılmak cok koyar gibi bilmiyoruma aslında ikisi de zor.
keşke bu düşüncem bir mucize olsa hemen gitse bende kurtulsam yani dünden beri yemek zor yiyorum iştahım yok basım agrıyor kac gündür kendimi sıkıyorum istemsiz migren tutuyor. Ve yeni insanlarla tanısmak için aktiviteye zorluyorum kendimi ama bir gram istek yok.
Bir psikolog buldum nette bu arada anksiyete vs bunlar hastalık dğeil duygu diyor ilaca karsı biri adı 'İzzet Güllü' isteyenler izlesin. Çok mantıklı konusuyor aslında ama uygulama kısmı zorlayıcı olur tabi illaki.
kısacası benim gibi olan var mı ? bunu aşan ?
bende benzer duyguları yaşıyorum.
aslında cok sıcakkanlı olmayan, dışarıdan gayet soğuk ve hemen herkesle samimi olmayan biriyim. ama samimi olduğum insanlarla kötü düşmekten, ayrılmaktan yana kaygılarım vardır. mesela iletişimle ilgili olarak kötü düşündüğüm ne varsa oldu. evet sonucları biraz zor olsa da şuan beni öldürmüyor, yıpranmama biraz katkısı oldu sadece.. ve aslında acıtasyon yaptıgım kadar da umutsuz vaka değilmişim. gayette güclüyüm kendi içimde.. sadece pişmanlık duyuyorum ben .. insanlara kendmi güçsüz olarak gösterip sonra aynı insanlarla aram bozulduğu zaman bu izlenimle akıllarında kalacak olmam beni sinir ediyor. aslında önemsememem lazım ama haksızlığı kimsenin kaldıramadığı gibi ben de kaldıramıyorum
Tam olarak bu değil. Ama bununla büyük benzerlikler yaşayıp atlattım. Allah tekrarıni göstermesin.
Tedaviden olumlu sonuc alacağına inan. Ve kendin çok çaba göstermen gerekiyor.
Kurtulmak için ne gerekiyorsa yap. Kendini ikna et. Ve mümkün mertebe tek kalma. Mutlaka yanında birileri olsun.
Sürükleyici kitaplar okumaya çalış. Onlar da oyalar seni . Allah şifa versin.
alintiladigin icin yaziyorum. senin gibi degilim hic olmadim. hayat bana verilmis bir mucize bambaska insanlar icin kan bagim bile olsa (evlatlarim haric) hayatimi kendimi harcayamam. beni yok edecek beni bu duruma dusurecek sadece benim. kendine deger vermiyorsun. bunun ilacla vs ile ilgisi yok karakter meselesi. motive edici kisisel gelisim kitaplari oku...
Güçlü oldugunu farketmen cok güzel. İnsan zaten bir olayın gerçekleşmesinden cok ondan yana duyduğu kaygı ile yoruluyor. Bende zamanında cok güçsüz göstermiştim kendimi sonradan ne aptalmısım diye düşünmüştüm ama insanız bazen oluyor böyle seyler. Uzun yıllar dışarı hiçbi sorunumu yansıtmadım ben sonra patlama oldu öle gidiyor bakalım işyerimde filan tabi dert yanamam bir sekilde belli etmemeye calsııyorum sadece bazı günler daha agır oluyor mutsuzluk ve kaygı zorluyor . Senin arkadaşların varmıydı o sırada ailenle durumlar nasıl
hayatta hep baskalarini suclayarak yasayamazsin once bunu ogrenmen lazim. ben guclu degilim hem de hic degilim ama hatalarim icin bir baskasini suclamiyorum. annemle agir sikintilarim var. 2 kardesim ve annemle gorusmuyorum cocukluk travmasi genclik travmasi ask travmasi bende de var ama hayatimi bunlara gore sekillendirmeyi birakali yillar oluyor. guclu ol demiyorum ama en azindan su hayatin senin icin mucize oldugunu ve bunu kicikirik insanlar ocin harcamaman gerektigini bil diyorum.Bu konular böle iki cümle ile basite indirgenecek sey değil. Böyle olmamda bircok etki var hepimiz değişik olaylar yasıyoruz yetişme tarzı cevre aile bunlar temelleri atıyor bu sorunların . Tabi doğuştan gelme karaktere de inancım var kardesim ve ben en yakın örneğiniz cok farklıyız. kişisel gelişim kitaplarım var okudugum ve okuyacaklarım. Size de hep böyle.güçlü kalmanızı temenni ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?