canım benim en büyük pişmanlığım çalışmaktır ama bazı kişiler de çocuğuna gelecek sağlamak için çalışır maalesef annenin ilk 3 yıl çocukla beraber çok zaman geçirmesi şart diyorlar ki verimli zaman geçirmek önemli ama maalesef işten öyle yorgun geliyorum ki bazen elimden tutup anne kalkkk diye bağırıyor çok zor çalışmak çokk

bazen keşke hiç okumasaydım diyorum... neyse olan oldu eşimi ikna turlarındayım o çalışma desin diye gözünün içine bakıyorum.
nagiş gözün aydın inş çabucak geçer cnm
ben yemek için çocuğa ısrar etmenin doğru olmadığına inanıyorum
oğlum çok yemez bazen çok az yiyor bazen zayıflıyor bazen kilo alıyor ama asla tombik bi bebek olmadı umrumda da değil açıkçası eğer canı istiyorsa karnı açsa yer diye düşünüyorum ben de zayfı bi çocuktum çocukluğumda aklımda kalan en büyük şey: annemin sürekli yemek ye diye ısrar etmesidir. ne büyük işkenceydi yarabbiii... şimdi kendi çocuğuma asla ısrar etmiyorum etmeyeceğim de bazen siz yazıyorsunuz ya şu kadar kg diye benim oğlum hep sizinkilere oranla zayıf gitti ama ben bunu önemli bi şey olarak görmüyorum. bu konuda biraz okudum, uzmanlar diyorlar ki asla çocuğunuza tv karşısında yedirmeyin çocuk ne yediğinin ayırdında olsun tatları bilsin uyuşturmayın asla oyunla yedirmeyin yemek başka oyun başka yiyince aferin demeyin, zaten yaşamak için yemek zorunda, diyorlar aklıma gelenler bunlar. biz tarıkla oturuyoruz sofraya tabağına koyuyorum isterse yediriyorum veya kendisi yiyor istemesse de bırakıyoruz istediğinden yiyor ya da kalkıyor sofradan, canı istediğinde gelip yiyor. zaten acıkınca mecbur yiyorlar. ısrar edip kendimi de çocuğu da yıpratmanın üzmenin alemi yok. böyle oğlum da ben de rahatız...