selimecim valla bigünüm bi günüme uymuyor.bazen çok sıkılıyorum,yok diyorum bu böyle zor olacak keşke aynı şehirde yaşasaydık akşam olunca herkes kendi evinde olurdu falan diye.bazende biçok şeyde aslında işime gelecek durumda, yemeğim yapılıyor temizliğim yapılıyor herkesin isteyeceği şeyler yani. ama tabi bunlar yapılırken benim düzenim gözardı ediliyor, mesela hergün mutfakta bişiylerin yeri değişiyor ve bende üşenmeden hergece tekrar değiştiriyorum yerlerini,söylüyorumda bunun yeri burası diye ama bi bakıom yine onların kolayına nasıl geliyorsa öyle olmuş,yada işte çocukla ilgili bi bakıom ellerine battaniye almışlar sallıolarakannehir yapmayın diyorum,yok yok uyutmuyoz oyun oynuyor o diyorlar. amann ne bilim işte, çocuk ağlar hemen kucağımdan almaya kalkarlar.gerçi artık vermiyorum ilk zamanlar sesimi çıkartmıyodum ama abartmaya başlandı sanki tüm sorumluluk tamamen onlarınmış gibi.vidicim canım tam benim hissettiklerimi dile getirdin. tpatıp aynı şeyleri yaşıyoruz. onlarda evleri bıraktılar geldiler ama ite yabancı gibiyim evde. ee anlat lütfen nasıl şimdi dururmun yani kendini nasıl hissediyorsun alıştın ı mutlumusun. bugün kocam istiyorsan işten çık dedi ama çıkamam ki dünya kadar borç var önce onların ödenmesi gerekiyor. :1no2:
özlem buarada ortezin çıktı doktorunuz tekrar kontrole çağrdımı
biz sürekli kontrole gidiyoruz ve çift yada büyük bez bağlatın diyor sürekli size
söyledimi böyle bişey kasımın sonunda yine kontrol var yüreğim ağzımda gidiyorum
her seferinde
ve bu aylinin söylediği kan sayımı kafamı larıştırdı
doktor bidahaki aşısı bir yaşında martın 5 de gel dedi
hiç kan sayımından filan bahsetmedi sağlık ocağınada gitmedim uzun zamandır
kızlar sizin doktorlar söyledimi peki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?