konuşsam iyi olcakk.. canım sen kalp atışını duydun mu bebiişin?
Haklısınız, olayları akışına bırakmaktan başka çarem yok sanırım. Elbette çok kızardı bana, hayal kurardı hep, torunla ilgli. Kısmet değilmiş demek ki... Allah'ıma şükürler olsun hiç isyan etmedim, onun cenazesini kaldırmak için İstanbul'a geldiğimde de, vefatını ilk öğrendiğimde de hep dua ettim: "Allah'ım sabır ver, dayanamamaktan korkuyorum". Ben küçükken çok yaramazdım, babam da çok asabiydi, çok bağırırdı bana, annem beni korurdu hep, o yüzden annem gittiğinde "Allah'ım annem beni küçükken babamın gazabından nasıl koruduysa, sen de onu cehennemden koru" diye dua ettim. Hiçbir zaman "neden ben?" demedim. Hiçbir şey acımı anlatamaz. O gittiğinde onunla birlikte bağrımda bir yer de gitti onunla birlikte. Sonuçta "sine" denen yerin nerede olduğunu öğrendim. O yer şimdilik boş... Doğduğu zaman bebeğimi ilk oraya koyacaklar, o zaman dolar inşallah....
duyamadım ama gördüm onun minicik pıt pıt atan kalbini :)) yüreğim sızladı.. şimdi aklıma gelince gözlerim doldu senağlama
Teşekkür ederim, inşallah anneliğe yakışır bir anne olurum. Ve bana da kız olacakmış gibi geliyor, kız istediğimden değil -ki ben erkek çocuklarını severdim hep. İçime öyle bir his doğuyor...
ben sadece minnacık bi kese gördüm 9 ocakta gidicem.. merak ediyorum .)
ben sadece minnacık bi kese gördüm 9 ocakta gidicem.. merak ediyorum .)
ben biraz erken başlamıştım kontrollere düşün 3. gidişimde keseyi gördük. eşimle gitmiştim o normal bebek görmeyi bekliyodu heralde küçücük bi nokto görünce " biz bunu görmek içinmi 3 kez hastaneye geldik dedi"kaydirigubbakcemile3 kaydirigubbakcemile3
SAT ın hangi tarihti? ve en son ne zaman gittin doktora? çizelgeye göre gittiğinde umduğundan daha çok şey görüyor olman lazım :))) artık orada bir bebek bir can olacak :)) inş. inş.
Günaydın hoşgeldin canım aramıza, su gibi hamilelikler diliyorum. Allah tamamına erdirsin. Sen de 1. sayfadaki listemizi sen de incele istersen, gerekli bilgileri Hallisna arkadaşımıza özelden mesaj atarsan seni de listeye ekleyecektir. Sevgiler
inş. canım bir aksilik bir sağlık sıkıntısı olmaz :) benim bir sonraki randevum 6 ocakta okadar çok merak ediyorum ki bebeğimin ne kadar geliştiğini... doktor açmam gelmemi söyledi.. sanırım testlere başlayacağız.. ne gibi testler olacağı hakkında bir bilgin var mı?
bu arada herkese sormak istediğim bir şey var.. oturduğum yerdeki sağlık ocağı geçen gün eve gelmiş çalıştığım için evde yoktum.. annem karşılamış.. yaşımı herhangi bir hastalığım olup olmadığını.. aşı zamanlarımı falan belirtip zamanı geldiğinde bize gelip gerekli aşılarını olabilir demişler.. annem nasıl öğrendiniz hamile olduğunu falan diye sorumuş hastane bize bilgi verdi demişler... ilçenizde bu tür şeyler var mı? çok şaşırdım aynı zamanda çok sevindim.. gebelik takibinin yapılıyor olmasına...
Benim hepinizle paylaşmak istediğim bir mesele var; yorumlarınız benim için çok önemli... Mesele şu ki, benim annelik duygularım başlamadı sanırım. Çok fazla sevinemedim doğal olarak... Sizin bebeklerinizi nasıl özlemle beklediğinizi okudukça kendimi daha garip hissediyorum. Benim yaşadığım tek duygu bebeğimle ilgili, koruma duygusu.
Artık bilmeyeniniz kalmamıştır annemi onun yasını tutarken öğrendim, kendim anne olacağımı. Sonra pek de hazırlıklı değildik ebeveyn olmaya. Hesaplamadan, beklemeden oldu; hani şu kazayla olan bebekler vardır ya, öyle işte. İlacı bırakmamın 2. ayında hamile kaldım. Oysa 6 ay hamile kalmazsın demişlerdi. Düşünün ki evleneli 4,5 ay oldu. Çok erken yani...
Son zamanlarda herşey o kadar hızlı gelişti ki hayatımda; kendime dışardan bakabildim sadece. Filmlerde olur hani, biri öyle durur, olaylar; kişiler etrafından hızla geçer. Onun gibi. Sadece dışarıdan baktım... İntihar etmek aklıma gelmedi desem yalan olur. Ama karnımdaki can'a kıyamadığım için yapamadım. Etrafımdaki insanlar sağolsunlar çok anlayışlıydılar, ama güç bulamadım yaşamak için.
Daha da garibi ne biliyor musunuz? Annem gitmeden önce istiyordum bir bebeğim olsun; eşim istemiyordu hiç... Hamile kalınca o birden baba olmaya adapte oldu, ben istediğim halde beceremedim.
Bilmiyorum, belki de ölümü bu kadar yakından görmek incitti beni; bebeğimi de kaybederim diye bağlanmak istemiyor, reddediyor olabilirim.
Wild_Wild_Cat, İnan ben de daha annelik havasına girmedim, her gelişmeyi bir şaşkınlıkla bir tedirginlik ile karşılıyorum. Eşim de aynı şekilde; Hatta bak hastanede cumartesi günü hemşire bir form getirdi doldurmamız için TC kimlik no , Anne adı v.s. Eşim formu doldurmaya başladı Anne adı bölümüne benim adım yerine sen git Benim annemin adını yaz gül gül çatladık. Dr. bebeğin ultrason resimlerini eşime verirken "al babası" bebeğinin ilk resimleri dedi. Bize anne baba demesi bile çok acaip geliyor düşününce :)) Ben sizi ufak ufak hazırlayacağım merak etmeyin diyor doktorumuz. Yaşadığın kayıp daha çok taze, zamana ihtiyacın var ve evren senin bu zamanını en güzel şekilde atlatabilmen için sana çok güzel bir hediye gönderdi. O bebekte annen de yaşayacak, bence ölümsüzlük bu... Bebeğinin bir gülüşü, kaşı gözü bir yerinde anneni göreceksin ve özlemini ona sarılarak unutacaksın. Sen güzel güzel bebeğinle ilgili hayaller kur, konu ile ilgili kitaplar v.s. okuyarak kafanı dağıtmaya başla bence. Ben babamı kaybettiğimde bekardım kaç ay yatıştırıcılar kullanmıştık, evimizi değiştirmiştik v.s. Hayat herşeye rağmen güzel ve çok güzel bir hediyeye sahipsin. Sevgiler opuyorumnanaktan
Bugün hiç kafam kalkmıyor inanılmaz halsizim, bir banyo yapsam belki kendime gelirim ama yukarıya çıkmak sanki evereste tırmanmak gibi geliyor :)) Bulaşık makinesini zor boşalttım , menopozlu kadınlar gibi bir ateş içime bir fenalık geliyor. Bulantım yok ama içim daralıyor ateş basıyor. Sizlerde var mı böyle haller ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?