2010 Mayıs Annelerinin doğum hikayeleri

kızlar doğum hikayelerinizi okudum ve yine çok duygulandım Allah hepimizin evlatlarını analı babalı büyütüp acılarını göstermesin, AMıN
 
xara çok güzel bir hikayeydi. Allah kuzucugunla sana saglıkla ömürler versin. Hayırlı evlat olsun inşAllah...

Amin canım çok teşekkür ederim, hepimizin evladı sağlıklı, hayırlı olsun inşallah.

bende mayıs annesıyım bugun 40+0 dayım ama bebegım daha dogmadı cok guzel dogum yapmıssın darısı benım basıma ınsallah allah cocuguna da sanada saglık versın ınsallah

Amin canım. Beklemek çok zor biliyorum ama bitmiş artık bugün yarın yavrun koynunda olur sağlıkla inşallah. Allah kolay doğum nasip etsin.

kızlar doğum hikayelerinizi okudum ve yine çok duygulandım Allah hepimizin evlatlarını analı babalı büyütüp acılarını göstermesin, AMİN

Amin canım.

xara çoook tebrikler... zeliha gözlerim doldu yinee. ALLAH ayırmasın yavrularımızdan...

Teşekkür ederim canım. Amin.

hikayeleriniz çok hoş, Allah bebeklerinize uzun ömürler versin....

Amin cümlemizinkine canım.
 
Zeliha gözün aydın canım. Kuzucugunu kollarına almışsın. Allah hayırlı ömürler versin. Hiç üzmesin annecigiyle babcıgını inşAllah...
 
merhabalar ben geldim,ismim doğa devrim
şimdi sizlere kendi doğum hikayemi anlatıcam
21 mayıs cuma günü sürekli annemin miğdesine baskı yaptım,o kadar çok baskı yaptım ki,tüm gün kusup durdu,anneannem,teyzelerim ve babam çok panik oldular,hemen hastaneye gitmek istediler ama annem istemiyordu,laf aramızda tuşeden çok korkuyordu,nstde de sıkılıyordu,oysa nst çok eğlenceli,ben kendi kalp atış sesimle ritim tutuyor,eğleniyordum,herneyse bizimkilerin baskısıyla annemi hastaneye götürdük,testler yapıldı temiz çıktı,annemin korktuğu tuşe yapıldı,1cm açıklığı varmış,buda yeni bir kavramdı benim için,daha neler öğreniceğiz kimbilir bu dünyada :)usgde benim 4kiloyu geçtiğimi söylediler ama 42.haftaya kadar beklenebilinir doğumu gerektiren bir zorunluluk dediler,sinir oldum doktor teyzeye,ben gelmek istiyorum artık diye bağırdım ama kimse beni duymadı annem sevdi beni,oğlum ne zaman istiyorsa o zaman gelsin dedi ama babam çok korkuyordu.
ertesi gün annemim nişanı geldi(uyanıyorum sonra devam edicem hikayeme malum çok açımmm) :)
 
Annem için göz yaşı döktüğüm herhangi bir gün bir gün 'anne olursan eğer mükemmel bir anne olucaksın' demişti psikoloğum.Zaman geçti genç kız oldum derken aşık olduğum adamla evlendim evim eşim yeniden bi ailem oldu yıllar geçsede ne içimdeki anne sevgisini doldurabilmiş ne de psikoloğumun söylediği o sihirli cümleyi unutabilmiştim.E
 
masalımın gelişi.....
24 ocak 2009 da mutlu yuvamıza adımımızı atmıştık. ikimizde çalışan gezmeyi seven ve evliliğin tadını çıkarmak için ilk bir iki sene bebek düşünmeyenlerdendik. nereden bilirdikki dünyanın en güzel şeyinin en büyük tadının bi evlat olabileceğini...
bu yüzden korunuyordum ve birgün çok rahatsızlandım eşim hemen hastaneye götürdü beni kullandığım ilaç yan etki yapmış hemen bıraktırdılar. düzensizlik başlamıştı ilacı bıraktıktan sonra...
bu süre içinde işyerim kapandı oturduğumuz evden taşınmaya karar verdik.bunlarla uğraşırken adetimin ne kadar geciktiğini farketmemiştim. sonra tarihlere bakınca eşimden bi gebelik testi almasını istedim. evet testi yaptım hamileydim çok şaşkındım hiç beklemiyordum ne düşüneceğimi bilemeden sadece ağlıyordum. herkes çok sevindi...
kontrollerimize başladık. ikinci kontrolümüzde bebeğimin kalbinin atmadığını öğrendik tam bir şoktu hemen almamız gerek dediler. ertesi gün hemen kürtajım oldu çok üzgündüm farkında olmadan nekadarda alışmışım bebeğime anneliğe...
anladımki beklemenin bi anlamı yoktu yaşımda müsaitti ve doktorumuzun verdiği süre tamamlanınca tekrar denemelere başladık. vee... bebeğim bizi bekletmedi ve ilk ay göbüşüme kondu....
biraz bulantılar biraz halsizlik derken hamilelğim ilerledi. bu arada eşim işsiz kaldı üzüldük. yeni biri katılacaktı ailemize nasıl başedicektik herşey karışmıştı.. birkaç işe girdi ama olmadı memnun kalmadı. hamileliğim sonlarına yaklaştık bebeğim hızla büyüyordu hatta önden gidiyordu gelişimi ama son kontrollerde zayıf olduğunu öğrendim kilo alsın diye yemediğim şey kalmadı çok stres yaptım. doktorumuz 11 mayıs gününe sezeryan tarihi verdi...
eşim 6 mayıs günü yeni bir işe başladı hemde çok iyi bi yerde kızımız kısmetiyle geliyor dedik. evde yalnızım diye kayınvalidem geliyordu her sabah. 7 mayıs günü sabahtan beri bi gariplik vardı bende karnımda ara ara kasılmalar ve bende soğuk soğuk terlemeler.. hiç konduramadım doğumun yaklaştığını.. dudaklarım morarmış yüzüm sararmış kayınvalidem bana söylememiş anlamış bişeyler olduğunu.. akşam eşim geldi kayınvalidem gitti. tam yemek hazırlıyacakken çok sancım oldu biraz uzanayım öyle hazırlayım dedim eşime şimdi geçer sorun yok dedim. geçer gibi oluyo ama tekrar geliyordu allahım çok şiddetliydi saat tutmaya başladım bi 10 dakikada bi beş dakikada olmaya başladı. hemen buraya geldim kızlara söyledim doktorumu aramamı doğum sancısı olduğunu söylediler.. iyiki varsınız kızlar kendimi yalnız hissetmedim...
doktorumu aradım hemen hastaneye dedi eşime söyledim şaka yapıyorum sandı önce sonra bi telaşla almış eline çantaları kapıda beni bekliyo ben ağlıyorum korkuyorum.. ne gerek var çantalara bırak nasılsa dönücez dedim.( çok biliyorum ya nezaman doğurcağımı ) aşağı indik kayınvaldemler aldı bizi eşim çok telaşlı olduğu için araba kullanmasına izin vermedim. hastaneye gittiğimde doktorum gelmişti kapıda karşılaştık hemen nsteye dedi yüzümden anlamış 2 dk yeter dedi hemşireye. bi terslik vardı sanki... hemşire ne olduğumu anlamadan soydu beni telaşla ameliyat önlüğünü giydirdi hemen bi iğne ve lavman yapıldı neoluyo dedim doktorum herkese haber ver doğuma giriyoruz hemen dedi. korkum şaşkınlığım ikiye katlandı annemleri çaığrdılar hemen geldiler.. onları görünce dahada ağladım herkes ağlıyo beni asansöre bindiriyolar eşim doğuma giricekti almadılar.. anlayamamışım oanda garip bişey olduğunu.
ameliyathanede epiduralim yapıldı hissetmiyordum bişey doktorum sondamı taktı hiç bişey görmüyorum başladımı diye sordum anesteziste hissediyomusun dedi evet canım acıdı dedim aslında acımamış dokunmaları hissettiğim için öyle gelmiş bana. hemen damar yolumdan bi iğne yaptılar boğazımda acı bir tat ve ben bayıldım...
uyandığımda neoldu dedim bitti dediler bebeğim nerde beni neden bayılttınız bebeğimi görecektim dedim. öyle gerekti dediler. en çok istediğim şeydi doğum anını görmek olmadı... ağlamaya başladım herkes ağlama bak sütün kesilir bebeğin iyi demeye başladılar. ameliyathanenin kapısında eşim bekliyordu onu gördüm bebiğimi göremedim diye başladım yine ağlamaya ben gördüm çok iyi dedi aslında görmemiş.. bebeğim kakasını yapmış onu öyle görmemem için bayıltmışlar beni. çok telaşlanmışlar kimseye bebeğimi göstermemişler başka doktorlar çağırmışlar..allahıma binlerce şükürki ciğerlerine gitmemiş bi problem yokmuş kızımda..
odama çıktım hemşire hemen göğsümü sıktı sütüm geliyordu dur bebişini getiriyorum dedi.
Veeee kapıdan bir melek girdi o nasıl bi güzellikti bi ışık doğdu birden kucağıma verdiler nasıl bir kokuydu o artık dünyayada değildim başka bi boyuta geçmiştim bebeğimle artık..hemen emzirdim artık anneydim hayatta tek şey vardı artık benim için kızım masalım.....
şimdi artık bi aile olduk. ne kadar eksikmişiz meğerse onsuz ne kadar boşmuş hayat..
ne kadar yorucu olsada uykusuzluktan ölsemde herşeye değer masalımın varlığı.. iyiki gelmiş meleğim....


Allahım isteyen herkese versin inşallah. dünyadaki tek gerçek evlatmış...
 
özlemcimm arcak zeliha xara doğum yapsamda meleğim kucağımda olsada gözyaşlarıyla okudum yinee allah meleklerimizi korusunn
 
Boncuk Gözlü Öykümün Hikayesi....
kocişimle 2007de evlendik ozamanlar ben çalışmıyodum kposs hazırlanıyordum eşimde geçiçi olarak çalışıyordu garantimiz olmadığından çocuk düşünmedim düşünemezdim zaten kpss ydi önceliğim okadar emek vermem rağmen olmadı çok istediğim öğretmenlik için umutlarım azalıyodu yıllar geçtikçe 2009 temmuz sonunda öğretmenlik olmasada memurluğa puanım yetip sakaryaya atanmıştımm iyi haberler böylelikler başladı hayatımda
2008 eylül ayında adetim gecikmişti güya hiç düşünmüyodum bebeği ama nasıl bir duyguymuş allahım ozaman anladımki hazırdım anneliğe ama şimdi zamanı değildi sınav vardı önümde onuda atlatıp temmuz ayında korunmayı bıraktım ama ağustos herkes gibi bendede hüsranla bitti bundada sabır göstermem gerek diye düşünüp allaha bıraktım zaten ozamanlar sakaryaya taşınma telaşıyla geçti arada hamiş kalmışım işte:kedi:
sakaryaya yeni işime başladığımda herkes alışıp alışmadığımı soruyodu bense havasının bunalttığını erkenden uykum geldiğini söylüyodum nerden bileyim miniğimin beni hamişliğe hazırladığını adet günüm gecikmişti ama önceki sene gibi strese yorulmama yeni düzene bağlıyodum normalde çok düzenliydi çünkü 5.günü komşumların da ısrarıyla doktora gittik eşimin haberi olmadan öğleden sonra tahlilleri almak için gittiğimde sonuç pozitif çıktı tekrar kontrol için bidaha incelicekler dedi görevli personel nasıl heyecan vardı içimde inanasım gelmiyodu sonuç kağıdı geldi hamileyimm allahım şükürler olsunn hemen bebek mağazasına gidip eşime süpriz için iki bebek patik çorabı aldım biri yeşil biri pembe eve geldim yağmurlu bir gündü eşim geldi patişleri gösterdim tabi inanamadı dünyalar bizim olmuştu uğur böceğimizdi ve yoldaydı sarıldık birbirimize gözyaşlarıyla
aralıkta kızım olcağını öğrendimm çocukluktan beri kız çocuklarına bayılırdım şimdi benim bir kızım olcaktı allahıma ne kadar şükretsem azdı inş sağlıklı olurdu yavvrum tek duam oydu hamileliğim çok rahat geçti hiç üzmedi pamucuğum beni ilk tekme hıçkırık derken yolun sonuna yaklaşmıştık hep diyodum anneler gününü geçirirsen sorcaktım ona seneyi beklemek zorunda kalcaktımm saolsun minikim sözümü tuttu ve o gece nişanım geldi gece 3 te sancılar sıklaşınca acile gittik acildeki ebe saolsun anlayışlıydı 2cmdi açılmam yatış verceğini eve gitsemde 2 saat sonra gelmem gerektiğini söyledi tamam dedim annem kayınvalidem eşim beni bekliyodu dışarda neyse çıktık asansöre yöneldik ebe ailen burda kalcak dedi hepimiz sok asansörün kapısı kapanırken hepimiz dolu gözlerle baktık birbirimize ozaman çok korktum yapayalnızdımm ne telefon hiç bişeye izin vermediler doğum katına geldim suratsız bir ebe karşıladı beni işlemleri yaptı çatıya bakmak için çatala çıkardı ben zaten korku stres kastım kendimi izin vermedim tartıştık ebeyle sonra nstye aldı beni baktı uğraşamıcaksempatiksalakcinni nste kendime geldim biraz bebeğim için katlancaktım herşeye mecburdumm sonra çatıya baktı lavman yapıldı beklemeye başladık saat 5,5ta başka ebe geldi ozamanda açılma 4tü 6,5 ta şiddetli sancılar başladı 7,5 a doğru artık ebeye beni de alın diye bağırıyodum - o ara tüm arkadaşlarıma dua ettim -geldi baktı bebeğin başı gelmeye başlamış dedi hemen aldılar beni doğum çok kolay oldu gözleirm kapalıydı amakorkudan gözerlimi açtığımda boncuk gözlü kara kızım ellerini titretiyodu karşımdan o an hep ebeye dua ettim nasıl bir duyguymuş allahıma çok şükür sonra odaya aldılar kayınvalidem karşıladı beni gözü yaşlı .. eşimin sınavı vardı o gün ales benim iyi haberimi alıp hemen çıkmış neyse yatağıma yattım kuzumu bekledik ebenin kucağında geldi odamıza nasıl bir güzellikti uykusuzluğa tahammülü olmayan ben kızıma bakmaya doyamıyordum nasıl bir his oldu bende böyle nasıl hafifledim anlatamam kuş gibiydim annemi yukarı almadılar birinin gelmesi lazımmış çiçek yolladı bana ozaman da gözyaşlarımı tutamadımm anneciğim beni görene kadar ağzına bişey koymamış yanıma geldiğinde heyecendan tansiyonu düştü bembeyez oldu şimdi anlıyorum onu kızımın gözlerinde huzurum kokusunda mutluluğum....
hamileliğim boyunca birlikte olduğum yalnız bırakmayan tüm arkadaşlarada teşekkür ederiz
 
Son düzenleme:
kızlar kendim yazarkende hepinizin hikayesini okurkende ağladım
Allahım meleklerimizden ayırmasın biziz hiç :Saruboceq:
 
özlemcım bıraz sıkıntı yasamıssın ama sukur kı bısey olmadan atlatmıssınız Allah saglıkla buyutmeyı nasıp etsın canım

tuba senınle satımızda dogum tarıhımızde dogum seklımızde aynı oldu canım güle güle saglıkla büyüt bebişini

bende burdakı paylasım yapan butun arkadaslara tsk ederım gercekten en yakınımızla bıle konusamadıgımız seylerı rahatlıkla paylastık ve paylasıyoruz burda:enbuyukkk:
 
lohusalık deli etti beni. özlem tugba kızlar hikayelerinizi ağlayarak okudum allah herkese nasip etsin inş. sağlıkla büyütün meleklerinizi.
 
Kıvançım ın gelişi

Herhangi bir gün herhangi bir yerde annem için göz yaşı dökerken 'bir gün eğer anne olursan mükemmel bir anne olucaksın demişti psikoloğum'yıllar geçti ve genç kız oldum derken aşık olduğum adamlla evlendim bebek bebek diye söylenmeye başladım ama eşim istemiyordu daha evleneli 6 ay olmuştu biraz zaman geçsin diyordu ama ben içimdeki özlemi gideremedim ne olduysa kandırdım kocamı 3 4 aylık denemedn sonra hamile olduğumu öğrendim göz yaşları içinde ertesi gün doktora gittik ama kese bir türlü görünmedi bthcg 5000 idi ama gözükmüyordu uyumadım kaç geçe hevesimin hayal olmasında o kadar korkuyordum ki... derken çok şükür 8 haftalık olduğunda bebeğim o pıt pıt diye gözüke kalp atışlarıyla birlikte kese de gözüktü hayatımda asla unutamayacağım bir fotoğraf görmüştüm o gün ....başladı işte o büyülü serüven tam 13 haftalıktı oğlum bacaklarını yukarı kaldırıp pipisini gösterdiğinde.Babasının oğluş hayalleri gerçek olmuştu bundan sonrası hep dualarla geçti. Kusmalar ağrılar stres stres ve dualar.hamilleiliğin 34 haftasındaydım ki şiddetli kaşıntılarım başladı gecelrce uyumadım 1 ay hergece soğuk suyun altında ağladım dua ettim gebelik kolestazı denen bi karaciğer hastalığı olmuştum bebek için tehlikeli bir durum olduğu ve en kısa zamanda alınması gerektiği yazıyordu araştırdığım sitelerde ödüm kopuyordu bi şey olur diye ağlıyor ve dua ediyordum çektiğim acılara rağmen şikayet etmiyordum ama doktorumuz tehlikeli bir durumun olmadığını beklememiz gerektiğini söylüyoru ama benim içimde kurtlar beni gecelerce yiyip bitiriyordu neyseki ilaçlar kaşıntılarımı azaltmış kısmende olsa rahatlamıştım ama bi an doğurmak istiyordm sancılarım başlasın diye yüyürdüm yürüdüm yürüdüm doğum yapacağım güne kadar 5 dakka bile oturmadan iş yaptım ama bebeğimin gelmeye hiç niyeti yoktu 40+3 olduğum gece sancılarımın başlaması için o kadar dua ettikçe ettim neyse bu sancı inat edip duruyordu hem gebelik kolestazının verdiği sıkıntı hem de sancılarımı 2güne kadar başlamazsa suni sancı çekicek olmaın verdiği sıkıntıyla uykuya dalmıştım ki bi çimdikle uyandım kocamı uyandırdım sancım var diye inanamadısabaha kadar hafif sancılarla dolaştım evde sabah hrekes mis gibi uyandı sancım var diyorum inanmıyorlar zorla hastaneye gittik ve sihirli kelime 1 santimmmmmmmmmm açıklığım var eve geldik saat akşaım beşi oldu sancılar sıklaştıkça sıklaştı akşam saat 11 8 dakka da 1 oldular aldık çantamızı geldik odamıza yerleştik muayene açıklık 2 santim başladılar nst takiplerine derken benim sancılar bir başlar durdurabilene aşkolsun sancım 120 lere vuruyor tam açıklık sancısı çekiyorum ama tık yok eşim yanımda yalvarıyorum sezeryan diye eşim olmaz diyor bak açıklık var herşey normal başarıcaz bu ii deyip duruyor bense kuş gibi ötüyorum ağrıdan eşim zaman zaman yalvarmalarıma dayanamıyor dışarı çıkıyor bir kaç dak olmadan geri geliyor doktorum kongrede adama ulaşamıyorlar asistanlar gelip gidip tuşe yapıyorlar açıklık 3 santimi geçmiyor öylesine şiddetli ağrılar çekiyorum ki birileri odadan çıksada kendimi öldürsem falan diye düşünüyorum ve nihayet sabah oluyor doktora ulaşılıyor bu sefer epidural katater taksınlar diyor ama ne yzaık ki anestezitler kongrede ben en son bütün gücümle eşimi iti kendimi yere atıyorum çığlık çığlığa götür beni diye eşim artık dayanamıyor sezeryan yapalım abi diyor ve şükür ameliyathanede uyutun beni diye yalavarıyorum eşim yanıma geliyor gülüşüm görüşürüz korkma yanındayım diyor... uyandığımda aynı odadayım kabus görüyorum zannediyorum biri bana bi bebek gösteriyor tam göremiyorum bir ara uyuyorum galiba ve tekrar uyanıyorum oğlum kollarım aman Allahım sen benim misin evet çok şükür benim...Çektiğim sancıların hepsine değiyor dünyalar güzeli çok şükür sağlıklı sonradan öğreniyorum oğlumun boynuna kordon dolandığını bu yüzden doğumun uzadığını şükür bebeğimde bende iyiz...Allahım güzel Allahım hiç kimseyi annesiz babasız bırakmasın dünyada alabileceğim en güzel hediyeyi aldım rabbim isteyen herkese hayırlı sağ salim çocuklar versin...umarım psikoloğumun dediği gibi mükemmel bir anne olum.Hmileliğim boyunca sorularıma cevap veren vermeyen tüm topik arakdaşlarıma teşekkür ederim çok güzel şeyler paylaştık bundan sonra da paylaşımlarımızın dostluklarımızın devam etmesi dileğiyle...oğlum Kıvanç ım kollarımda şükürler olsun rabbim
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…