firstday, yaprak_sarma, boncuk32,zeynoxx42, eflatun24 ve arcak81 hepinizin hikayesinde ağladım. Rabbim biz bekleyenlere de kolay doğumlar nasip etsin inşallah. Hepinizin gözü aydın
tesekkur ederım canım sanada oglusunla guzel gunler dılıyorum Allahhayırlı omurler versın cumlemızınkıneArcak çok güzel anlatmışsın. tebrikler bebişinle mutluluklar...
Amın canım saolDoğum yapan bütün annelere tek tek Allah analı babalı büyütsün diyorum...
Rabbim hepinizin evlatlarını hayırlı kılsın inşallahhhh
Arcak çok güzel dökmüşsüün yazıya hikayeni. kuzun saglıkla büyüsün inşAllah.Hayatından dualar hiç eksik olmasın.....
Selam kızlaaaarrrrrrrrrrr zemuszemus
Veeeeeeeee..
Efsane geri döner..aklinialirimsmile
Bugüne bugün tam 6 günlük anneyim ve kendimi sanki yıllardır anne gibi hissediyorum. Emzir, uyut, alt değiştir, göbek bakımı, meme bakımı, sonra tekrar başa... Bitmek tükenmek bilmeyen yorucu fakat bir o kadar da zevkli bir döngü.opuyorumnanaktan
Öyle bir aşk ki anlatılamaz gerçekten sadece yaşamak gerekli. tüm cümleler havada asılı kalıyor çünkü. O kokusu Allahım o nasıl bir kokudur , nerden gelir, nasıl bu kadar güzel olabilir.. İçime çekiyorum, çekiyorum doyamıyorum. Yumuşacık teniyle buluşunca tenim içim gıcıklanıyor. Bambaşka bir aşk, cidden kutsal bir sevgi. opuyorumnanaktan
Uyusun da dinleneyim diye deli oluyorum, 10 dk sonra keşke kalksa da accık daha koklasam, sevsem diyorum. Evimizde bambaşka bir mutluluk, huzur var artık. Sabahları kalktığımda yeni güne başlamak için çokkk önemli bir nedenim var artık ve o günü sevmem için. Kızlar lohusalık mıdır, annelik midir nedir bilemiyorum ama kendimi çok değişmiş hissediyorum. hamileyken acaba çocuk için erken mi davrandım, daha beklese miydim diye saçma sapan düşüncelere gark olduğum için kendime hayret ediyorum. başıma gelecek olan güzelliği bilmememden, tanımamamdan kaynaklanıyormuş bütün bu vesveseler, onu şimdi anlıyorum. Gelecek için bambaşka hayallerim var ve keşke daha erken davransaydım.
Bu arada doğumum süper geçti, daha önce başından doğum geçmemiş biri için elbette ki zordu, dayanamayacağımı düşündüğüm anlar oldu. Ama çok kısa sürdüler gerçekten.
Şimdi neler oldu anlatıyorum hazır oğluşum beslenmiş ve uyuyorken..
10 mayıs sabahı 40+0 haftayı doldurduğumuz gün son doktor randevumuza gittik. Doktor baktı ooooo bu daha gelmez dedi, doktorların anladığı bir nefes alma eylemi varmış onu yaptığında bebek en az 48 saat daha gelmez diye yazarmış literatürdeki kitaplar. Yarın suni sancı veriyoruz, doğumu başlatıyoruz deyince ben yutkundum. Çünkü suni sancı benim de doktorumun da hiç tercih etmediği bişeydi, önceden konuşmuştuk bunu. Bebeğin suyu azalmış, bişey olabilir ama olmayadabilir fakat artık müdahele etmeliyiz dedi. Peki dedim boynum bükülerek, içimde tuhaf heyecan ve korkuyla.. Birde ben ne zaman böyle suni sancıya karar verdiysem akşamına kendi sancılarıyla geldiler hastalarım dedi, inşallah senin de öyle olur dedi doktorumuz.
Bu arada habire hurmaları yiyorum hödölö hödölööö hahahahaha.. Eve geldik evde anam anammmmmm bissürü iş. Sanki her yer pis gibi geliyor oysaki öyle bişey yok. Bebişin yatağı hazır fakat örtülüydü, çantamda eksik var mıydı?, Ben deli gibi dönüyorum koşturuyorum, kolay mı canım yarın doğurcam işteee ötesi yokkk!!
Akşam çıktık 21:00 gibi bulvarda yürüyüş yaptık accık, ben bir de çok yorulup ertesi günü doğuramamaktan korkuyorum. Birde offf offffff suni sancı olcak yaaa boru muuuu??? 15 dk falan yürüdükten sonra annemlere geçtik, bu arada hala almadığımız bebek şekerlerini aldık allam yaaaaa.. Annemlerde oturduk çay, çekirdek, sohbet vs vs. derken saat oldu 00:00 enemmmmm dedik eve geçtikk. Ben yine aldım gebelik doğum kitaplarını karıştırmaya, nefes teknikleri, kegel egzersizleri vs vs. dersimi çokkk güzel çalıştım. 01:00' e doğru adet sancısına benzer hafif bir ağrım başladı. Dedim eşime yoksa bu gece yola çıkacak mı eşşek? Eşim yattı uyudu onu da stres bastı, ben uyuyamadım bir türlü dön dön dönnnn tuhaf bir ağrı giriyor yavaştan, ağır ağır hızlanıyor ve en sonunda bastırıyor, geriliyorum, kasılıyorum eğiliyorum karnımı tutuyorum, nefes egzersizleri, derken yavaşlayıp geçior. Gelip geçen sancılar 10 sn kadar sürüyor sonra 20 dk yok, derken 10 dk da bire indi şimşekler çaktı bende. Evet evet bunlar artık o meşhur doğum sancılarıydı. Eşime haber verdim aaaa dedi doğruldu yazık, sonra yat sen daha önemli bişey yok ben biraz pc'de takılcam dedim. Sancılar geliyor kıvranıyorum ondan sonra 10 dk rahatım. Bu arada nette zaten 1000 kere okuyup hatmettiğim şeyleri yeniden okuyup duruyorum. Doğum sancıları nasıldır? Ne kadar sonra hastaneye gitmek gereklidir vs. vs..
Sonra birden artık dayanamayacağım noktada eşime kızmaya başladım ki adamın hiç suçu yok, ben yat uyu demişim. dedim bu çocuğu beraber yaptık, o neden uyuyo da ben burda sancı çekiyorum. O'da acımı bilsin ortak olsun. Kalk dedim ben çok fenayımmm, Allahhhhh diye bi kalkışı var ki canım yazık.:roflol:
Biz başladık nefes egzersizlerine, masajlara, ağrı geliyo eşim peşimde ben koridorda eli belinde, karnı burnunda yürüyen bi tip, dışardan manzara çok komik. Sayıp duruyoruz sancı aralarını, iki defa 5 dk'da bire düştü tamam dedik gidiyoruz hastaneye.
Acilden girdik, acil doktoru kaçıncı hafta diye sordu: 40+1 deyince ooooo bayağı olmuş dedi, gülümsedi. Normal mi sezeryan mı diye soruldu birde, ki bu soru bana çok tuhaf geliyor, doğumların hepsi normal olmalıdır zaten, cerrahi müdahelelik bir durum olduğunda doktorun tercihiyle sezeryana yönlendirilmelidir. Neyse doktorum arandı, yatış verildi. Odamıza yerleştik. Hastane geceliği giydirildi, NST takıldı başladık bebişimizin kalbini dinlemeye ve bendeki sancıyı ölçmeye. Eşim başıma gelip bakıp bakıp gidiyo aaa bak bu sefer 40 oldu, aaaa bak 60 a çıktı sancılar diye. İki salak ebe geldi o gece nöbetçi olan biri baktı açılmaya henüz bişey yok 1-2 cm de dedi. Öteki baktı suyun kirlenmiş, bebeğin kordonu dolanmış olabilir, kalp atışı yavaşlamış olabilir, sezeryan olabilirsin, normal diye diretme kendini sezeryana hazırla deyip çıkıp gitti. Bu arada suni sancı da takmışlar haberim yok ben serum sanıyorum onu. Ağrılar sıklaştı dakika ölçüp duruyoruz o salak ebelerden biri geliyor yok yokkk açılma yok dahaa deyip moralimi bozup gidiyor. Allahım deli olcem Epidural taktırsam mı diye düşünmeye başlamışken kapı çaldı başka bir ebeye tanıttı beni o salak ebe. 10 dk sonra ben odada yürüyüp duruyorum o arkası çıplak seksi geceliğimle, eşimde bu arada dalga geçiyor aşkım bu gecelikten alalım mı doğumdan sonra diye. Sen sus diyorum bir daha zor görürsün yüzümü artık hahhahahaa.. Yeni gelen ebe öyle güleryüzlü ki ooo dedi maaşallah ne güzel ayaktasınız yürüyorsunuz, ben bir muayene etmek istiyorum diyip eşimi dışarı çıkarttı. Ooooo dedi harikaaaaa! Çok güzeeel çokkkkk güzeeeel, 4 cm açılma var harikaaaa!! Aaaaa dedim açılma yoktu hani? Hiç durmayın yürüyün hep dedi bir kaç saate kadar doğurursunuz. Allah dedim bu gazla ben yerimde durur muyum? Bi aşşağı bi yukarı eşimle odada dolanıp duruyoruz. Dışarı çıkamıyorum malum geceliğin arkası öhömmm.. hahhahahaa.. :roflol:
Yine geldi baktı muhteşem ebecimmm 6 cm olmuş harikaaaa! 2 saate kalmaz doğurursunuz, çok iyi gidiyorsunuz. Öyle tatlı yüzü var ki ona inanmamak mümkün değil. Samimiyetini hissediyorsun hemen. Dedim bu sancılar artar mı, epidurale gerek var mı yani böyleyse dayanabilirim, yok dedi sona doğru artar. Yok canım dedim içimden ama peki epidural takılsın o zaman dedim. Epidurali manyak bir anestezist taktı hani böle boşboğaz, espri yapmaya çalışıp beceremeyen tipler vardır, öyle bir adam, biraz zor oldu benimki ama takıldı sonunda. Yürü yürü ben artık fenalaştım sonra tekrar muayene 8-9 cm olmuş artık doğum başlar dedi ebeciğim. Ama bu arada ağrılar dayanılmaz. Anneme 6 cm den sonra haber verdikkk kadın deli oldu. Nasıl geldiğini bilememiş hastaneye. Başımda eşim kolonyayla masaj yapıo, annem dualar okuyo. Bi ara epru şallı gibi aşkım hadi püf püfffff diyecek oldu, çarpıyodum valla suratına. Espri kaldırcak halim yok ölüyorum ben burdaaaaaaa diyeee.. Sonra ebeciğim geri döndü hadi bakalım boşaltalım odayı bir prova yapcaz burda dedi. Allah Allah ne provası?? Meğer hastane politikasında gebeleri erkenden doğumhaneye alıp psikolojilerini bozmak istemiyolarmış. Son ana kadar odada hazırlanıyorsun doğuma. Yatağın ayak ucuna yere hijyenik bezler serildi, yere çömelip, tutaçlara tutundum ebemin komutuyla her sancı geldiğinde nefesimi tutarak ıkınmaya başladım. Ebeciğim çok güzel, sakın bırakma evet evettttt harikaaasınız harikaa diye bana gaz veriyor. Orda bi beş dakika kadar prova yaptık, hazırız dedi doğumhaneye gidiyoruz. Tekerlekli sandalyeyle aldılar beni doğumhaneye ama ben yolda yarı baygınım cidden. Bu arada ağrılar dayanılmaz dedim hani Epidural sancıyı alıyordu bu nasıl bişi? Epidural ağrının %80'ini alıyor sadece size kalan %20 dedi. %20 si buysa dedim %80'i düşünmek bile istemiyorum, analarımıza helal olsun diyorum sadece. Doktorum geldi doğumhane harikaaaa! Herşey bembeyaz, dev camlar, camların ardında muhteşem Uludağ manzarası.. :lepi:
Etrafta hummalı bir hazırlık var örtüler seriliyor, ebeler koşturuyor, bebek küvezi yatağı hazırlanıyor, birden göz ucuyla farkettim bebeğimin cicileri getirildi, birde benim pijamamın sadece üstü? Allah Allah neden altı yokki dedim? Bizimkiler beceremedi yanlış verdiler heralde, geceliğimi verseylerdi yaa diyorum. Bu arada ebeciğim nam-ı diğer doğum koçum sürekli komut veriyor ıkınıyorum her sancı girdiğinde. Dedi ki aaa saçları var, yok canım dedim o kadar yaklaşmış olamayız. Başı görülse bile en az yarım saatte zor doğuyor bu bebekler diye biliyorum ben. Ikın ıkın hiç bırakma harikasın evettttttt süper falan diyor doğum koçum, ben de hiç inanmıyorum artık kızcağıza, daha çok vardır ne kadar sürcek bu sıkıntı diyorum, o ara doktorum bak yaaa ellerini böyle yapmasalar çok güzel olcak da işteee diye şikayet ediyor dedim kesin ters bişey yaptı benim eşşek bu daha uzun sürcek, gözlerim kapalı ıkınmaya devam ediyorum her sancı girdiğinde pöfffff bitsin artık nefesim kesildi derken hafiften gözlerimi açıyorum o da neeee mor bişey ağlıyor hemde nasıl ağlama cıyak cıyaaaakkkkkkkkkk!!!.. Gözlerim faltaşı aman Allahım bitti mi yani? Oğlum mu şimdi o? Allahım nasıl ağlıyor.. Bende öyle tuhaf bir ifade var ki görmesem de hissedebiliyorum yarı baygın, tebessümlü, hüzünlü.. Ağlamak istiyorum ona bile mecalim yok, sadece tebessüm edebiliyorum oğluma bakarak.. Gözümü bile ayıramadım, plesenta denilen nane de hemen akabinde çıkıverdi öle yarım saat felan sürmedi. Resmen çektiler çıkardılar. Doktorum beni dikmeye başladı benim tek ilgilendiğim şey oğlum, sadece o! Sadece ona bakıyorum öyle ağlıyor ki.. Bakımı temizliği yapılıyor, ebeler fotoğrafını çekiyor, giydiriyorlar. Hamileyken özene bezene aldığım cicilerini.. Yüzünü göremiyorum deli olacam getirsenize oğluma ben de bakayım. Neyse giydirildi, süslendi hazırlandı, oğlumu götürüyorlar. En sonunda kucağıma koydular bitaneciğimi, işte o an şimşeklerrrr çaktıı ve sessizlik.. Oğlum kucağıma yatar yatmaz sustu. Canım yaaaa nasıl bir andır o..
Bugün 6. gün. dikişlerim mi? Yok öle bişey acı falan hepsi geçti. Şuan da tek sorunumuz çatlayan meme uçları ama bütün bunlara rağmen ben sık sık emziriyorum. Bu arada doğumumu hıkkk! demeden gerçekleştirdiğim için hastanedeki adım cesur kız oluyor. Gerçekten ıhhhh demedim, gıkım çıkmadan doğurunca beni kahraman ilan ettiler. Oğlum da topuk kanı alınırken hiç ağlamamış, cesur annenin cesur oğlu dediler. Hıkk demeden doğurmuşum meme çatlağına mı yenilicem. Tam gaz emzirmeye devam. a.s Küçük bir anektod doğum yapmamış ya da yapacak olanlar için. Doğum esnasında sancılar geldiğinde bağırıp çağırısanız tüm enerjinizi buna harcamış olursunuz asıl işe gücünüz kalmaz ve doğum süreci uzadıkça uzar..
Benim doğumum sancıların 10 dakkaya düşmesiyle birlikte tam 5 buçuk saat sürdü. Kegel egzersizleri, nefes teknikleri, okuduğum kitaplar, yaptığım araştırmalar, yediğim hurmalar, psikolojik ve bilinçsel anlamda kendimi normal doğuma hazırlamam bütün bu süreci kısalttı diyebilirim. Ama bir daha olsa bir daha normal doğururum. İlk günden beri ayaktayım, 3. günü hamile kıyafetlerimi giyerek kimseye çaktırmadan dışarı çıktım eşimle yürüyüş yaptım. Biri görse nasıl lohusasın sen diyecek?
Benden bu kadar kızlar.. Accık uzun sürdü idare edin.
Şimdi oğlumu emzirmeliyim..:ecrin_bebek:
Selam kızlaaaarrrrrrrrrrr zemuszemus
Veeeeeeeee..
Efsane geri döner..aklinialirimsmile
Bugüne bugün tam 6 günlük anneyim ve kendimi sanki yıllardır anne gibi hissediyorum. Emzir, uyut, alt değiştir, göbek bakımı, meme bakımı, sonra tekrar başa... Bitmek tükenmek bilmeyen yorucu fakat bir o kadar da zevkli bir döngü.opuyorumnanaktan
Öyle bir aşk ki anlatılamaz gerçekten sadece yaşamak gerekli. tüm cümleler havada asılı kalıyor çünkü. O kokusu Allahım o nasıl bir kokudur , nerden gelir, nasıl bu kadar güzel olabilir.. İçime çekiyorum, çekiyorum doyamıyorum. Yumuşacık teniyle buluşunca tenim içim gıcıklanıyor. Bambaşka bir aşk, cidden kutsal bir sevgi. opuyorumnanaktan
Uyusun da dinleneyim diye deli oluyorum, 10 dk sonra keşke kalksa da accık daha koklasam, sevsem diyorum. Evimizde bambaşka bir mutluluk, huzur var artık. Sabahları kalktığımda yeni güne başlamak için çokkk önemli bir nedenim var artık ve o günü sevmem için. Kızlar lohusalık mıdır, annelik midir nedir bilemiyorum ama kendimi çok değişmiş hissediyorum. hamileyken acaba çocuk için erken mi davrandım, daha beklese miydim diye saçma sapan düşüncelere gark olduğum için kendime hayret ediyorum. başıma gelecek olan güzelliği bilmememden, tanımamamdan kaynaklanıyormuş bütün bu vesveseler, onu şimdi anlıyorum. Gelecek için bambaşka hayallerim var ve keşke daha erken davransaydım.
Bu arada doğumum süper geçti, daha önce başından doğum geçmemiş biri için elbette ki zordu, dayanamayacağımı düşündüğüm anlar oldu. Ama çok kısa sürdüler gerçekten.
Şimdi neler oldu anlatıyorum hazır oğluşum beslenmiş ve uyuyorken..
10 mayıs sabahı 40+0 haftayı doldurduğumuz gün son doktor randevumuza gittik. Doktor baktı ooooo bu daha gelmez dedi, doktorların anladığı bir nefes alma eylemi varmış onu yaptığında bebek en az 48 saat daha gelmez diye yazarmış literatürdeki kitaplar. Yarın suni sancı veriyoruz, doğumu başlatıyoruz deyince ben yutkundum. Çünkü suni sancı benim de doktorumun da hiç tercih etmediği bişeydi, önceden konuşmuştuk bunu. Bebeğin suyu azalmış, bişey olabilir ama olmayadabilir fakat artık müdahele etmeliyiz dedi. Peki dedim boynum bükülerek, içimde tuhaf heyecan ve korkuyla.. Birde ben ne zaman böyle suni sancıya karar verdiysem akşamına kendi sancılarıyla geldiler hastalarım dedi, inşallah senin de öyle olur dedi doktorumuz.
Bu arada habire hurmaları yiyorum hödölö hödölööö hahahahaha.. Eve geldik evde anam anammmmmm bissürü iş. Sanki her yer pis gibi geliyor oysaki öyle bişey yok. Bebişin yatağı hazır fakat örtülüydü, çantamda eksik var mıydı?, Ben deli gibi dönüyorum koşturuyorum, kolay mı canım yarın doğurcam işteee ötesi yokkk!!
Akşam çıktık 21:00 gibi bulvarda yürüyüş yaptık accık, ben bir de çok yorulup ertesi günü doğuramamaktan korkuyorum. Birde offf offffff suni sancı olcak yaaa boru muuuu??? 15 dk falan yürüdükten sonra annemlere geçtik, bu arada hala almadığımız bebek şekerlerini aldık allam yaaaaa.. Annemlerde oturduk çay, çekirdek, sohbet vs vs. derken saat oldu 00:00 enemmmmm dedik eve geçtikk. Ben yine aldım gebelik doğum kitaplarını karıştırmaya, nefes teknikleri, kegel egzersizleri vs vs. dersimi çokkk güzel çalıştım. 01:00' e doğru adet sancısına benzer hafif bir ağrım başladı. Dedim eşime yoksa bu gece yola çıkacak mı eşşek? Eşim yattı uyudu onu da stres bastı, ben uyuyamadım bir türlü dön dön dönnnn tuhaf bir ağrı giriyor yavaştan, ağır ağır hızlanıyor ve en sonunda bastırıyor, geriliyorum, kasılıyorum eğiliyorum karnımı tutuyorum, nefes egzersizleri, derken yavaşlayıp geçior. Gelip geçen sancılar 10 sn kadar sürüyor sonra 20 dk yok, derken 10 dk da bire indi şimşekler çaktı bende. Evet evet bunlar artık o meşhur doğum sancılarıydı. Eşime haber verdim aaaa dedi doğruldu yazık, sonra yat sen daha önemli bişey yok ben biraz pc'de takılcam dedim. Sancılar geliyor kıvranıyorum ondan sonra 10 dk rahatım. Bu arada nette zaten 1000 kere okuyup hatmettiğim şeyleri yeniden okuyup duruyorum. Doğum sancıları nasıldır? Ne kadar sonra hastaneye gitmek gereklidir vs. vs..
Sonra birden artık dayanamayacağım noktada eşime kızmaya başladım ki adamın hiç suçu yok, ben yat uyu demişim. dedim bu çocuğu beraber yaptık, o neden uyuyo da ben burda sancı çekiyorum. O'da acımı bilsin ortak olsun. Kalk dedim ben çok fenayımmm, Allahhhhh diye bi kalkışı var ki canım yazık.:roflol:
Biz başladık nefes egzersizlerine, masajlara, ağrı geliyo eşim peşimde ben koridorda eli belinde, karnı burnunda yürüyen bi tip, dışardan manzara çok komik. Sayıp duruyoruz sancı aralarını, iki defa 5 dk'da bire düştü tamam dedik gidiyoruz hastaneye.
Acilden girdik, acil doktoru kaçıncı hafta diye sordu: 40+1 deyince ooooo bayağı olmuş dedi, gülümsedi. Normal mi sezeryan mı diye soruldu birde, ki bu soru bana çok tuhaf geliyor, doğumların hepsi normal olmalıdır zaten, cerrahi müdahelelik bir durum olduğunda doktorun tercihiyle sezeryana yönlendirilmelidir. Neyse doktorum arandı, yatış verildi. Odamıza yerleştik. Hastane geceliği giydirildi, NST takıldı başladık bebişimizin kalbini dinlemeye ve bendeki sancıyı ölçmeye. Eşim başıma gelip bakıp bakıp gidiyo aaa bak bu sefer 40 oldu, aaaa bak 60 a çıktı sancılar diye. İki salak ebe geldi o gece nöbetçi olan biri baktı açılmaya henüz bişey yok 1-2 cm de dedi. Öteki baktı suyun kirlenmiş, bebeğin kordonu dolanmış olabilir, kalp atışı yavaşlamış olabilir, sezeryan olabilirsin, normal diye diretme kendini sezeryana hazırla deyip çıkıp gitti. Bu arada suni sancı da takmışlar haberim yok ben serum sanıyorum onu. Ağrılar sıklaştı dakika ölçüp duruyoruz o salak ebelerden biri geliyor yok yokkk açılma yok dahaa deyip moralimi bozup gidiyor. Allahım deli olcem Epidural taktırsam mı diye düşünmeye başlamışken kapı çaldı başka bir ebeye tanıttı beni o salak ebe. 10 dk sonra ben odada yürüyüp duruyorum o arkası çıplak seksi geceliğimle, eşimde bu arada dalga geçiyor aşkım bu gecelikten alalım mı doğumdan sonra diye. Sen sus diyorum bir daha zor görürsün yüzümü artık hahhahahaa.. Yeni gelen ebe öyle güleryüzlü ki ooo dedi maaşallah ne güzel ayaktasınız yürüyorsunuz, ben bir muayene etmek istiyorum diyip eşimi dışarı çıkarttı. Ooooo dedi harikaaaaa! Çok güzeeel çokkkkk güzeeeel, 4 cm açılma var harikaaaa!! Aaaaa dedim açılma yoktu hani? Hiç durmayın yürüyün hep dedi bir kaç saate kadar doğurursunuz. Allah dedim bu gazla ben yerimde durur muyum? Bi aşşağı bi yukarı eşimle odada dolanıp duruyoruz. Dışarı çıkamıyorum malum geceliğin arkası öhömmm.. hahhahahaa.. :roflol:
Yine geldi baktı muhteşem ebecimmm 6 cm olmuş harikaaaa! 2 saate kalmaz doğurursunuz, çok iyi gidiyorsunuz. Öyle tatlı yüzü var ki ona inanmamak mümkün değil. Samimiyetini hissediyorsun hemen. Dedim bu sancılar artar mı, epidurale gerek var mı yani böyleyse dayanabilirim, yok dedi sona doğru artar. Yok canım dedim içimden ama peki epidural takılsın o zaman dedim. Epidurali manyak bir anestezist taktı hani böle boşboğaz, espri yapmaya çalışıp beceremeyen tipler vardır, öyle bir adam, biraz zor oldu benimki ama takıldı sonunda. Yürü yürü ben artık fenalaştım sonra tekrar muayene 8-9 cm olmuş artık doğum başlar dedi ebeciğim. Ama bu arada ağrılar dayanılmaz. Anneme 6 cm den sonra haber verdikkk kadın deli oldu. Nasıl geldiğini bilememiş hastaneye. Başımda eşim kolonyayla masaj yapıo, annem dualar okuyo. Bi ara epru şallı gibi aşkım hadi püf püfffff diyecek oldu, çarpıyodum valla suratına. Espri kaldırcak halim yok ölüyorum ben burdaaaaaaa diyeee.. Sonra ebeciğim geri döndü hadi bakalım boşaltalım odayı bir prova yapcaz burda dedi. Allah Allah ne provası?? Meğer hastane politikasında gebeleri erkenden doğumhaneye alıp psikolojilerini bozmak istemiyolarmış. Son ana kadar odada hazırlanıyorsun doğuma. Yatağın ayak ucuna yere hijyenik bezler serildi, yere çömelip, tutaçlara tutundum ebemin komutuyla her sancı geldiğinde nefesimi tutarak ıkınmaya başladım. Ebeciğim çok güzel, sakın bırakma evet evettttt harikaaasınız harikaa diye bana gaz veriyor. Orda bi beş dakika kadar prova yaptık, hazırız dedi doğumhaneye gidiyoruz. Tekerlekli sandalyeyle aldılar beni doğumhaneye ama ben yolda yarı baygınım cidden. Bu arada ağrılar dayanılmaz dedim hani Epidural sancıyı alıyordu bu nasıl bişi? Epidural ağrının %80'ini alıyor sadece size kalan %20 dedi. %20 si buysa dedim %80'i düşünmek bile istemiyorum, analarımıza helal olsun diyorum sadece. Doktorum geldi doğumhane harikaaaa! Herşey bembeyaz, dev camlar, camların ardında muhteşem Uludağ manzarası.. :lepi:
Etrafta hummalı bir hazırlık var örtüler seriliyor, ebeler koşturuyor, bebek küvezi yatağı hazırlanıyor, birden göz ucuyla farkettim bebeğimin cicileri getirildi, birde benim pijamamın sadece üstü? Allah Allah neden altı yokki dedim? Bizimkiler beceremedi yanlış verdiler heralde, geceliğimi verseylerdi yaa diyorum. Bu arada ebeciğim nam-ı diğer doğum koçum sürekli komut veriyor ıkınıyorum her sancı girdiğinde. Dedi ki aaa saçları var, yok canım dedim o kadar yaklaşmış olamayız. Başı görülse bile en az yarım saatte zor doğuyor bu bebekler diye biliyorum ben. Ikın ıkın hiç bırakma harikasın evettttttt süper falan diyor doğum koçum, ben de hiç inanmıyorum artık kızcağıza, daha çok vardır ne kadar sürcek bu sıkıntı diyorum, o ara doktorum bak yaaa ellerini böyle yapmasalar çok güzel olcak da işteee diye şikayet ediyor dedim kesin ters bişey yaptı benim eşşek bu daha uzun sürcek, gözlerim kapalı ıkınmaya devam ediyorum her sancı girdiğinde pöfffff bitsin artık nefesim kesildi derken hafiften gözlerimi açıyorum o da neeee mor bişey ağlıyor hemde nasıl ağlama cıyak cıyaaaakkkkkkkkkk!!!.. Gözlerim faltaşı aman Allahım bitti mi yani? Oğlum mu şimdi o? Allahım nasıl ağlıyor.. Bende öyle tuhaf bir ifade var ki görmesem de hissedebiliyorum yarı baygın, tebessümlü, hüzünlü.. Ağlamak istiyorum ona bile mecalim yok, sadece tebessüm edebiliyorum oğluma bakarak.. Gözümü bile ayıramadım, plesenta denilen nane de hemen akabinde çıkıverdi öle yarım saat felan sürmedi. Resmen çektiler çıkardılar. Doktorum beni dikmeye başladı benim tek ilgilendiğim şey oğlum, sadece o! Sadece ona bakıyorum öyle ağlıyor ki.. Bakımı temizliği yapılıyor, ebeler fotoğrafını çekiyor, giydiriyorlar. Hamileyken özene bezene aldığım cicilerini.. Yüzünü göremiyorum deli olacam getirsenize oğluma ben de bakayım. Neyse giydirildi, süslendi hazırlandı, oğlumu götürüyorlar. En sonunda kucağıma koydular bitaneciğimi, işte o an şimşeklerrrr çaktıı ve sessizlik.. Oğlum kucağıma yatar yatmaz sustu. Canım yaaaa nasıl bir andır o..
Bugün 6. gün. dikişlerim mi? Yok öle bişey acı falan hepsi geçti. Şuan da tek sorunumuz çatlayan meme uçları ama bütün bunlara rağmen ben sık sık emziriyorum. Bu arada doğumumu hıkkk! demeden gerçekleştirdiğim için hastanedeki adım cesur kız oluyor. Gerçekten ıhhhh demedim, gıkım çıkmadan doğurunca beni kahraman ilan ettiler. Oğlum da topuk kanı alınırken hiç ağlamamış, cesur annenin cesur oğlu dediler. Hıkk demeden doğurmuşum meme çatlağına mı yenilicem. Tam gaz emzirmeye devam. a.s Küçük bir anektod doğum yapmamış ya da yapacak olanlar için. Doğum esnasında sancılar geldiğinde bağırıp çağırısanız tüm enerjinizi buna harcamış olursunuz asıl işe gücünüz kalmaz ve doğum süreci uzadıkça uzar..
Benim doğumum sancıların 10 dakkaya düşmesiyle birlikte tam 5 buçuk saat sürdü. Kegel egzersizleri, nefes teknikleri, okuduğum kitaplar, yaptığım araştırmalar, yediğim hurmalar, psikolojik ve bilinçsel anlamda kendimi normal doğuma hazırlamam bütün bu süreci kısalttı diyebilirim. Ama bir daha olsa bir daha normal doğururum. İlk günden beri ayaktayım, 3. günü hamile kıyafetlerimi giyerek kimseye çaktırmadan dışarı çıktım eşimle yürüyüş yaptım. Biri görse nasıl lohusasın sen diyecek?
Benden bu kadar kızlar.. Accık uzun sürdü idare edin.
Şimdi oğlumu emzirmeliyim..:ecrin_bebek:
Selam kızlaaaarrrrrrrrrrr zemuszemus
Veeeeeeeee..
Efsane geri döner..aklinialirimsmile
Bugüne bugün tam 6 günlük anneyim ve kendimi sanki yıllardır anne gibi hissediyorum. Emzir, uyut, alt değiştir, göbek bakımı, meme bakımı, sonra tekrar başa... Bitmek tükenmek bilmeyen yorucu fakat bir o kadar da zevkli bir döngü.opuyorumnanaktan
Öyle bir aşk ki anlatılamaz gerçekten sadece yaşamak gerekli. tüm cümleler havada asılı kalıyor çünkü. O kokusu Allahım o nasıl bir kokudur , nerden gelir, nasıl bu kadar güzel olabilir.. İçime çekiyorum, çekiyorum doyamıyorum. Yumuşacık teniyle buluşunca tenim içim gıcıklanıyor. Bambaşka bir aşk, cidden kutsal bir sevgi. opuyorumnanaktan
Uyusun da dinleneyim diye deli oluyorum, 10 dk sonra keşke kalksa da accık daha koklasam, sevsem diyorum. Evimizde bambaşka bir mutluluk, huzur var artık. Sabahları kalktığımda yeni güne başlamak için çokkk önemli bir nedenim var artık ve o günü sevmem için. Kızlar lohusalık mıdır, annelik midir nedir bilemiyorum ama kendimi çok değişmiş hissediyorum. hamileyken acaba çocuk için erken mi davrandım, daha beklese miydim diye saçma sapan düşüncelere gark olduğum için kendime hayret ediyorum. başıma gelecek olan güzelliği bilmememden, tanımamamdan kaynaklanıyormuş bütün bu vesveseler, onu şimdi anlıyorum. Gelecek için bambaşka hayallerim var ve keşke daha erken davransaydım.
Bu arada doğumum süper geçti, daha önce başından doğum geçmemiş biri için elbette ki zordu, dayanamayacağımı düşündüğüm anlar oldu. Ama çok kısa sürdüler gerçekten.
Şimdi neler oldu anlatıyorum hazır oğluşum beslenmiş ve uyuyorken..
10 mayıs sabahı 40+0 haftayı doldurduğumuz gün son doktor randevumuza gittik. Doktor baktı ooooo bu daha gelmez dedi, doktorların anladığı bir nefes alma eylemi varmış onu yaptığında bebek en az 48 saat daha gelmez diye yazarmış literatürdeki kitaplar. Yarın suni sancı veriyoruz, doğumu başlatıyoruz deyince ben yutkundum. Çünkü suni sancı benim de doktorumun da hiç tercih etmediği bişeydi, önceden konuşmuştuk bunu. Bebeğin suyu azalmış, bişey olabilir ama olmayadabilir fakat artık müdahele etmeliyiz dedi. Peki dedim boynum bükülerek, içimde tuhaf heyecan ve korkuyla.. Birde ben ne zaman böyle suni sancıya karar verdiysem akşamına kendi sancılarıyla geldiler hastalarım dedi, inşallah senin de öyle olur dedi doktorumuz.
Bu arada habire hurmaları yiyorum hödölö hödölööö hahahahaha.. Eve geldik evde anam anammmmmm bissürü iş. Sanki her yer pis gibi geliyor oysaki öyle bişey yok. Bebişin yatağı hazır fakat örtülüydü, çantamda eksik var mıydı?, Ben deli gibi dönüyorum koşturuyorum, kolay mı canım yarın doğurcam işteee ötesi yokkk!!
Akşam çıktık 21:00 gibi bulvarda yürüyüş yaptık accık, ben bir de çok yorulup ertesi günü doğuramamaktan korkuyorum. Birde offf offffff suni sancı olcak yaaa boru muuuu??? 15 dk falan yürüdükten sonra annemlere geçtik, bu arada hala almadığımız bebek şekerlerini aldık allam yaaaaa.. Annemlerde oturduk çay, çekirdek, sohbet vs vs. derken saat oldu 00:00 enemmmmm dedik eve geçtikk. Ben yine aldım gebelik doğum kitaplarını karıştırmaya, nefes teknikleri, kegel egzersizleri vs vs. dersimi çokkk güzel çalıştım. 01:00' e doğru adet sancısına benzer hafif bir ağrım başladı. Dedim eşime yoksa bu gece yola çıkacak mı eşşek? Eşim yattı uyudu onu da stres bastı, ben uyuyamadım bir türlü dön dön dönnnn tuhaf bir ağrı giriyor yavaştan, ağır ağır hızlanıyor ve en sonunda bastırıyor, geriliyorum, kasılıyorum eğiliyorum karnımı tutuyorum, nefes egzersizleri, derken yavaşlayıp geçior. Gelip geçen sancılar 10 sn kadar sürüyor sonra 20 dk yok, derken 10 dk da bire indi şimşekler çaktı bende. Evet evet bunlar artık o meşhur doğum sancılarıydı. Eşime haber verdim aaaa dedi doğruldu yazık, sonra yat sen daha önemli bişey yok ben biraz pc'de takılcam dedim. Sancılar geliyor kıvranıyorum ondan sonra 10 dk rahatım. Bu arada nette zaten 1000 kere okuyup hatmettiğim şeyleri yeniden okuyup duruyorum. Doğum sancıları nasıldır? Ne kadar sonra hastaneye gitmek gereklidir vs. vs..
Sonra birden artık dayanamayacağım noktada eşime kızmaya başladım ki adamın hiç suçu yok, ben yat uyu demişim. dedim bu çocuğu beraber yaptık, o neden uyuyo da ben burda sancı çekiyorum. O'da acımı bilsin ortak olsun. Kalk dedim ben çok fenayımmm, Allahhhhh diye bi kalkışı var ki canım yazık.:roflol:
Biz başladık nefes egzersizlerine, masajlara, ağrı geliyo eşim peşimde ben koridorda eli belinde, karnı burnunda yürüyen bi tip, dışardan manzara çok komik. Sayıp duruyoruz sancı aralarını, iki defa 5 dk'da bire düştü tamam dedik gidiyoruz hastaneye.
Acilden girdik, acil doktoru kaçıncı hafta diye sordu: 40+1 deyince ooooo bayağı olmuş dedi, gülümsedi. Normal mi sezeryan mı diye soruldu birde, ki bu soru bana çok tuhaf geliyor, doğumların hepsi normal olmalıdır zaten, cerrahi müdahelelik bir durum olduğunda doktorun tercihiyle sezeryana yönlendirilmelidir. Neyse doktorum arandı, yatış verildi. Odamıza yerleştik. Hastane geceliği giydirildi, NST takıldı başladık bebişimizin kalbini dinlemeye ve bendeki sancıyı ölçmeye. Eşim başıma gelip bakıp bakıp gidiyo aaa bak bu sefer 40 oldu, aaaa bak 60 a çıktı sancılar diye. İki salak ebe geldi o gece nöbetçi olan biri baktı açılmaya henüz bişey yok 1-2 cm de dedi. Öteki baktı suyun kirlenmiş, bebeğin kordonu dolanmış olabilir, kalp atışı yavaşlamış olabilir, sezeryan olabilirsin, normal diye diretme kendini sezeryana hazırla deyip çıkıp gitti. Bu arada suni sancı da takmışlar haberim yok ben serum sanıyorum onu. Ağrılar sıklaştı dakika ölçüp duruyoruz o salak ebelerden biri geliyor yok yokkk açılma yok dahaa deyip moralimi bozup gidiyor. Allahım deli olcem Epidural taktırsam mı diye düşünmeye başlamışken kapı çaldı başka bir ebeye tanıttı beni o salak ebe. 10 dk sonra ben odada yürüyüp duruyorum o arkası çıplak seksi geceliğimle, eşimde bu arada dalga geçiyor aşkım bu gecelikten alalım mı doğumdan sonra diye. Sen sus diyorum bir daha zor görürsün yüzümü artık hahhahahaa.. Yeni gelen ebe öyle güleryüzlü ki ooo dedi maaşallah ne güzel ayaktasınız yürüyorsunuz, ben bir muayene etmek istiyorum diyip eşimi dışarı çıkarttı. Ooooo dedi harikaaaaa! Çok güzeeel çokkkkk güzeeeel, 4 cm açılma var harikaaaa!! Aaaaa dedim açılma yoktu hani? Hiç durmayın yürüyün hep dedi bir kaç saate kadar doğurursunuz. Allah dedim bu gazla ben yerimde durur muyum? Bi aşşağı bi yukarı eşimle odada dolanıp duruyoruz. Dışarı çıkamıyorum malum geceliğin arkası öhömmm.. hahhahahaa.. :roflol:
Yine geldi baktı muhteşem ebecimmm 6 cm olmuş harikaaaa! 2 saate kalmaz doğurursunuz, çok iyi gidiyorsunuz. Öyle tatlı yüzü var ki ona inanmamak mümkün değil. Samimiyetini hissediyorsun hemen. Dedim bu sancılar artar mı, epidurale gerek var mı yani böyleyse dayanabilirim, yok dedi sona doğru artar. Yok canım dedim içimden ama peki epidural takılsın o zaman dedim. Epidurali manyak bir anestezist taktı hani böle boşboğaz, espri yapmaya çalışıp beceremeyen tipler vardır, öyle bir adam, biraz zor oldu benimki ama takıldı sonunda. Yürü yürü ben artık fenalaştım sonra tekrar muayene 8-9 cm olmuş artık doğum başlar dedi ebeciğim. Ama bu arada ağrılar dayanılmaz. Anneme 6 cm den sonra haber verdikkk kadın deli oldu. Nasıl geldiğini bilememiş hastaneye. Başımda eşim kolonyayla masaj yapıo, annem dualar okuyo. Bi ara epru şallı gibi aşkım hadi püf püfffff diyecek oldu, çarpıyodum valla suratına. Espri kaldırcak halim yok ölüyorum ben burdaaaaaaa diyeee.. Sonra ebeciğim geri döndü hadi bakalım boşaltalım odayı bir prova yapcaz burda dedi. Allah Allah ne provası?? Meğer hastane politikasında gebeleri erkenden doğumhaneye alıp psikolojilerini bozmak istemiyolarmış. Son ana kadar odada hazırlanıyorsun doğuma. Yatağın ayak ucuna yere hijyenik bezler serildi, yere çömelip, tutaçlara tutundum ebemin komutuyla her sancı geldiğinde nefesimi tutarak ıkınmaya başladım. Ebeciğim çok güzel, sakın bırakma evet evettttt harikaaasınız harikaa diye bana gaz veriyor. Orda bi beş dakika kadar prova yaptık, hazırız dedi doğumhaneye gidiyoruz. Tekerlekli sandalyeyle aldılar beni doğumhaneye ama ben yolda yarı baygınım cidden. Bu arada ağrılar dayanılmaz dedim hani Epidural sancıyı alıyordu bu nasıl bişi? Epidural ağrının %80'ini alıyor sadece size kalan %20 dedi. %20 si buysa dedim %80'i düşünmek bile istemiyorum, analarımıza helal olsun diyorum sadece. Doktorum geldi doğumhane harikaaaa! Herşey bembeyaz, dev camlar, camların ardında muhteşem Uludağ manzarası.. :lepi:
Etrafta hummalı bir hazırlık var örtüler seriliyor, ebeler koşturuyor, bebek küvezi yatağı hazırlanıyor, birden göz ucuyla farkettim bebeğimin cicileri getirildi, birde benim pijamamın sadece üstü? Allah Allah neden altı yokki dedim? Bizimkiler beceremedi yanlış verdiler heralde, geceliğimi verseylerdi yaa diyorum. Bu arada ebeciğim nam-ı diğer doğum koçum sürekli komut veriyor ıkınıyorum her sancı girdiğinde. Dedi ki aaa saçları var, yok canım dedim o kadar yaklaşmış olamayız. Başı görülse bile en az yarım saatte zor doğuyor bu bebekler diye biliyorum ben. Ikın ıkın hiç bırakma harikasın evettttttt süper falan diyor doğum koçum, ben de hiç inanmıyorum artık kızcağıza, daha çok vardır ne kadar sürcek bu sıkıntı diyorum, o ara doktorum bak yaaa ellerini böyle yapmasalar çok güzel olcak da işteee diye şikayet ediyor dedim kesin ters bişey yaptı benim eşşek bu daha uzun sürcek, gözlerim kapalı ıkınmaya devam ediyorum her sancı girdiğinde pöfffff bitsin artık nefesim kesildi derken hafiften gözlerimi açıyorum o da neeee mor bişey ağlıyor hemde nasıl ağlama cıyak cıyaaaakkkkkkkkkk!!!.. Gözlerim faltaşı aman Allahım bitti mi yani? Oğlum mu şimdi o? Allahım nasıl ağlıyor.. Bende öyle tuhaf bir ifade var ki görmesem de hissedebiliyorum yarı baygın, tebessümlü, hüzünlü.. Ağlamak istiyorum ona bile mecalim yok, sadece tebessüm edebiliyorum oğluma bakarak.. Gözümü bile ayıramadım, plesenta denilen nane de hemen akabinde çıkıverdi öle yarım saat felan sürmedi. Resmen çektiler çıkardılar. Doktorum beni dikmeye başladı benim tek ilgilendiğim şey oğlum, sadece o! Sadece ona bakıyorum öyle ağlıyor ki.. Bakımı temizliği yapılıyor, ebeler fotoğrafını çekiyor, giydiriyorlar. Hamileyken özene bezene aldığım cicilerini.. Yüzünü göremiyorum deli olacam getirsenize oğluma ben de bakayım. Neyse giydirildi, süslendi hazırlandı, oğlumu götürüyorlar. En sonunda kucağıma koydular bitaneciğimi, işte o an şimşeklerrrr çaktıı ve sessizlik.. Oğlum kucağıma yatar yatmaz sustu. Canım yaaaa nasıl bir andır o..
Bugün 6. gün. dikişlerim mi? Yok öle bişey acı falan hepsi geçti. Şuan da tek sorunumuz çatlayan meme uçları ama bütün bunlara rağmen ben sık sık emziriyorum. Bu arada doğumumu hıkkk! demeden gerçekleştirdiğim için hastanedeki adım cesur kız oluyor. Gerçekten ıhhhh demedim, gıkım çıkmadan doğurunca beni kahraman ilan ettiler. Oğlum da topuk kanı alınırken hiç ağlamamış, cesur annenin cesur oğlu dediler. Hıkk demeden doğurmuşum meme çatlağına mı yenilicem. Tam gaz emzirmeye devam. a.s Küçük bir anektod doğum yapmamış ya da yapacak olanlar için. Doğum esnasında sancılar geldiğinde bağırıp çağırısanız tüm enerjinizi buna harcamış olursunuz asıl işe gücünüz kalmaz ve doğum süreci uzadıkça uzar..
Benim doğumum sancıların 10 dakkaya düşmesiyle birlikte tam 5 buçuk saat sürdü. Kegel egzersizleri, nefes teknikleri, okuduğum kitaplar, yaptığım araştırmalar, yediğim hurmalar, psikolojik ve bilinçsel anlamda kendimi normal doğuma hazırlamam bütün bu süreci kısalttı diyebilirim. Ama bir daha olsa bir daha normal doğururum. İlk günden beri ayaktayım, 3. günü hamile kıyafetlerimi giyerek kimseye çaktırmadan dışarı çıktım eşimle yürüyüş yaptım. Biri görse nasıl lohusasın sen diyecek?
Benden bu kadar kızlar.. Accık uzun sürdü idare edin.
Şimdi oğlumu emzirmeliyim..:ecrin_bebek:
çok duygulandım ne güzel yazmışsın :gitme: acaba bende kızımın dogumunu yazabilcekmiyim o günler gelcekmi?..rabbim sizi hiç ayırmasın inş. mutlulugunuz hep daim olsun..opuyorumnanaktan
tebrikler canım yaaa. mis kokulunla mutluluklar
helal tifff sanada bu yakışır çok güze anlatmışsın çok güzel bir doğum olmuş sağlıkla büyüt yavrunu
tıfff çok güzel anlatmışsın yarın bende suni sancı ile doğum yapacağım benimde seninki kadar güzel bir hikayem olur ve normal doğumla sonuçlanır inşallah
Tıff canım benim ne güzel anlatmışsın öyle, oğluşunla hep böyle güzel hikayeleriniz olur inşallah.
saat sabahın 7 si bi yandan hurma yerken bi yandan da okuyup ağlıyorum Allah analı babalı büyütsün canım inşallah hala doğurmamış olan bizlerde senin gibbi rahat bi doğum yaparız
ilnurcum, canım; hem okudum , hem tebessüm ettim, hemde duygulandım:) nasılda güzel yazmışsıın. Bebeginin o mis kokusunu ben bile ötelerden içime doya doya çektim:) Gözün aydın güzel anne. Allah kuzuna hayırlı ömürler versin...
Tıff hikayene tek kelime ile bayıldım bayıldım... o okudugun seylerın ve bılınçli bi şekilde dogum eylemıne baslamanın cok etkısı var ben cok ınanıyorum ben de okuyorum sureklı meraklı meraklı dogum kolaylassın dıye neler yapabılırım kaydirigubbakcemile3 hele kı sancılar baslayınca hemen hastneye kosmak yerıne evde esınle vakıt gecırmen harıka fıkır bosu bosuna hastanede gerılme yasamamıssın :)
ben bu dönemler basladıgında ılık dusa gırmeyı planlıyorum onun da cok etkısı oluyormus dıye duydumınsallah bu guzel dogum hıkayesı gıbı bı dogum hıkayesı yasarız bızlerdeaklinialirimsmile
Tebrıkler canım Allah analı babalı buytusun bebısını hayırlı uzun ömrü olsun inşallah.alkisalkisalkissenın dogumun benımkıne gore uzun sürmüş benımkı senın kadar sürseydi ben dayanamazdım gercekten acı eşiğim düşük demekki.gerçi bana epidural takılmadı belkı ondan olabılır ama zaten oyle fırsatımda olmadı acıklıgım bırden 8 cm de cıkmıstı cok sukur.Dedıgın gıbı kendını doguma hazırlamak cok onemlı nasıl düşünüp beynınde tasarlarsan o oluyor.dogum yapacak arkadaslara tavsıyem kendınızı dogumunuzun hep kolay olacagına telkınler yapın işe yarıyora.sopuyorumnanaktan
ilknur ne güzel yazmışın canım ben de yazıcm inş fırsat bulduğumda:)
hepinizin hikayeleri çok güzel kızlar, maşallah sizlere ve bebeklerinize...
ben de ilk fırsatta bir şeyler yazayım bari :))
kızlar herkesin hikayesini okuyamadım ama tıff ve arcak tebrikler çok kolay olmuş dpğumlarınız..keşke benimdeöyle olsaydı..ama karlıyımoğluma kardeş yapmaya karar verdiğimde nasip olursa epiduralsiz yapıcam inş...yanlız daha şimdiden çekttiğim acıları sıkıntıları unuttum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?