2010 Mayıs Annelerinin doğum hikayeleri

pancakee canım kısmetten otesı olmuyor ıste senın bebıs ınatcı cıkmıs bayagı napıcaksın.bayagı zor olmus dogumun dayanıklıymıssın ben sancılar artınca hemen sezeryane alın benı demye baslamıstım o derece yanı.-tatlicadiarzu-sag saglım kurtulmussunuz ya bebısını gule gule saglıkla buyut Allah hayırlı uzun ömürler versın canım tebrık ederım.alkisalkisalkis

tesekkurler arkadaslar..

kızlar bende aşklarımı üçüzlerimi 8 mayısta dünyaya getirdim....son hafta kontrole gittigimde dr um bu yaramazları haftaya alalım dedi bir anda kafamda onlarca soru belirdi....kime benziyorlar?birbirlerine ben ziyorlarmı?bakabilecekmiyim iyi bir anne olabilecekmiyim vs.....birazda ilk defa anne olmaktan korktum galiba...o hafta onlara dünya klasigi masallar okuyarak dinlenerek zar zor gecirdim içimde merakla karışık aglamaklı bi duyguyla....8 mayıs günü öglene dogru hastaneye gittik eşimle...odama cıktıgımda annemi,babamı ve en yakın arkadasımı görünce yine aglamaklı oldum ve güçlükle konuşabildim drum gelip artık zamanı geldi dogumhaneye gecelim dediginde sanki zaman durdu...o anı hayal meyal hatırlayabiliyorum tek aklımda kalan cok üşüdügüm....dogumhanede dr um ve eşimin konuşmalarını anımsıyorum(eşimde doguma benimle girdi..)drum bakalım hangisi önce gelicek dedi eşimde oglum tabiki abilik yapıcak kızlara dedi....ve ilk dünyaya gelen bize merhaba diyen oglum çagan oldu...ardından kızlar arya ve aren dünyaya geldi...ilk söyledigim şey"üşümesinler sarın onları "olmuş...eşim söyledi....sonraki ilk karsılaşmamız odamızda oldu agrılarımı hissetmeye başlamıştım ki yanıma geldiler....bunlar benim mi şimdi diye düşündüm ...ben olmöadan bu hayatta yapamazlar diye düşündüm bir anda ve yine o aglamaklı halim.....hemşireler agrınız varmı dediklerinde bile aglamaklı bi sesle cevap veriyordum ve yanımdakilerden utanmasam aglayacak durumdaydım...1 hafta küvezde kaldılar ve gecen cumartesi evimize geldik...yavaş yavaş aglamaklı halim geride kaldı....hatırlayabildiklerim bu kadar...ama allah her kuluna nasip etsin bu güzel duyguyu...bebeklerimizi kollarımıza verirken annelik içgüdüsünü ve o duyguyuda kalbimize veriyor...hayattaki en büyük mucize bu...

ozicelcius .!.:

kızlar bende aşklarımı üçüzlerimi 8 mayısta dünyaya getirdim....son hafta kontrole gittigimde dr um bu yaramazları haftaya alalım dedi bir anda kafamda onlarca soru belirdi....kime benziyorlar?birbirlerine ben ziyorlarmı?bakabilecekmiyim iyi bir anne olabilecekmiyim vs.....birazda ilk defa anne olmaktan korktum galiba...o hafta onlara dünya klasigi masallar okuyarak dinlenerek zar zor gecirdim içimde merakla karışık aglamaklı bi duyguyla....8 mayıs günü öglene dogru hastaneye gittik eşimle...odama cıktıgımda annemi,babamı ve en yakın arkadasımı görünce yine aglamaklı oldum ve güçlükle konuşabildim drum gelip artık zamanı geldi dogumhaneye gecelim dediginde sanki zaman durdu...o anı hayal meyal hatırlayabiliyorum tek aklımda kalan cok üşüdügüm....dogumhanede dr um ve eşimin konuşmalarını anımsıyorum(eşimde doguma benimle girdi..)drum bakalım hangisi önce gelicek dedi eşimde oglum tabiki abilik yapıcak kızlara dedi....ve ilk dünyaya gelen bize merhaba diyen oglum çagan oldu...ardından kızlar arya ve aren dünyaya geldi...ilk söyledigim şey"üşümesinler sarın onları "olmuş...eşim söyledi....sonraki ilk karsılaşmamız odamızda oldu agrılarımı hissetmeye başlamıştım ki yanıma geldiler....bunlar benim mi şimdi diye düşündüm ...ben olmöadan bu hayatta yapamazlar diye düşündüm bir anda ve yine o aglamaklı halim.....hemşireler agrınız varmı dediklerinde bile aglamaklı bi sesle cevap veriyordum ve yanımdakilerden utanmasam aglayacak durumdaydım...1 hafta küvezde kaldılar ve gecen cumartesi evimize geldik...yavaş yavaş aglamaklı halim geride kaldı....hatırlayabildiklerim bu kadar...ama allah her kuluna nasip etsin bu güzel duyguyu...bebeklerimizi kollarımıza verirken annelik içgüdüsünü ve o duyguyuda kalbimize veriyor...hayattaki en büyük mucize bu...

Genişletmek için tıkla...

Canım yaa gözünaydın Allah analı babalı buyutsun bebıslerı .valla ben 1 taneye zor yetısıyorum senın 3 tane mutlaka yardımcın vardır yanında ama yınede Allah yardımcın olsun kolaylıklar versın.tekrar tebrıkler

Herkes nekadar güzel doğum anıları paylaşmış.Bitek benim kötüydü herhalde.Hala hatırladıkça içim sızlıyo.Bidaha çocuk bile düşünmüyorum.Rahmim esnekmiş.Açılıp tekrar kapanıyormuş.6cmyle doğuma girdim.Kabus gibiydi

ozicelcius .!.:

kızlar bende aşklarımı üçüzlerimi 8 mayısta dünyaya getirdim....son hafta kontrole gittigimde dr um bu yaramazları haftaya alalım dedi bir anda kafamda onlarca soru belirdi....kime benziyorlar?birbirlerine ben ziyorlarmı?bakabilecekmiyim iyi bir anne olabilecekmiyim vs.....birazda ilk defa anne olmaktan korktum galiba...o hafta onlara dünya klasigi masallar okuyarak dinlenerek zar zor gecirdim içimde merakla karışık aglamaklı bi duyguyla....8 mayıs günü öglene dogru hastaneye gittik eşimle...odama cıktıgımda annemi,babamı ve en yakın arkadasımı görünce yine aglamaklı oldum ve güçlükle konuşabildim drum gelip artık zamanı geldi dogumhaneye gecelim dediginde sanki zaman durdu...o anı hayal meyal hatırlayabiliyorum tek aklımda kalan cok üşüdügüm....dogumhanede dr um ve eşimin konuşmalarını anımsıyorum(eşimde doguma benimle girdi..)drum bakalım hangisi önce gelicek dedi eşimde oglum tabiki abilik yapıcak kızlara dedi....ve ilk dünyaya gelen bize merhaba diyen oglum çagan oldu...ardından kızlar arya ve aren dünyaya geldi...ilk söyledigim şey"üşümesinler sarın onları "olmuş...eşim söyledi....sonraki ilk karsılaşmamız odamızda oldu agrılarımı hissetmeye başlamıştım ki yanıma geldiler....bunlar benim mi şimdi diye düşündüm ...ben olmöadan bu hayatta yapamazlar diye düşündüm bir anda ve yine o aglamaklı halim.....hemşireler agrınız varmı dediklerinde bile aglamaklı bi sesle cevap veriyordum ve yanımdakilerden utanmasam aglayacak durumdaydım...1 hafta küvezde kaldılar ve gecen cumartesi evimize geldik...yavaş yavaş aglamaklı halim geride kaldı....hatırlayabildiklerim bu kadar...ama allah her kuluna nasip etsin bu güzel duyguyu...bebeklerimizi kollarımıza verirken annelik içgüdüsünü ve o duyguyuda kalbimize veriyor...hayattaki en büyük mucize bu...

Genişletmek için tıkla...

gözün aydın özlemcim meleklerine kavuşmuşsun inan adına çok sevindim:lepi:

dogum anılarını okurken gercekten gölerim doldu kendi hikayem geldi aklıma
tüm dogum yapan anneler gözünüz aydın olsun
dogum yapıcaklar Allahım kolay dogumlar nasip etsin

kızlar hepinize cok teşekkür ederim....allah hepimize kolaylık versin ve evlatlarımızı bizlere bagışlasın...

18 mayıs 2010 tarihinde kızımı kucağıma aldım.

aslında 21 mayıs gününe göre planlanmıştı herşey doktor kontrolüne gittiğim gün tansiyonum çok yüksekti bu sebepten dolayı bebeğim zaten az kilo alıyodu doktorum seni ve bebeği riske ataman yarın alıyoruz bebeği dedi ben ne yapacağımı şaşırdım henüz kendimi hazırlamamıştım bile daha 4 günüm vardı nede olsa :) tabiki çok heycanlıydım apar topar muayneden çıktım eksiklerimi aldım ve evin yolunu tuttum ailelere haber verildi arkadaşlara. Sabah olmuyo bir türlü heycandan neyse sabah 8 de yola çıktık birde nezle oldum hapşır hapşır 09:30 da genel anestezi ile ameliyata gireceğimi düşünüıken nezle olman nedeniyle seni bayıltmıycam spinal yapıcam burnun tıkalı sorun olabilir dedi tamam dedim ama kafamdan bin birtürlü şey geçiyo biliyorum ki spinalin baş ağrısı yan etkisi var, ya bende de olursa endişesne kapıldım. yeşil bir önlük giydirip beni sedyeye aldılar ameliyathanenin yolunu tuttuk heycandan lenslerimi gözlerimden çıkarmayı unuttum ameliyathanenin kapısında aklıma geldi bağırıyorum gözlerimde lens var diye birşey olmaz bağıltmıycaz dediler iyi dedim anestezi doktoru geldi hiç korkma canın hiç acımıycak dedi öne eğilmemi istedi ve sinek ısırıyı gibi bir acı hissettim hemen bacaklarımda bir sıcaklık hissettim ayağını kaldır dediler tabi kaldıramamışım ama ben biraz kaldırdıyımı düşünerek panik oldum hiç korkma dedi ağrı hissetmeyeceksin ama harekleri hissedebilirsin dediler doktorum geldi başlıyoruz dedi beni başımda sakinleştirip konuşturmaya çalışıyorlar dikkatimi oraya vermeyeyim diye ben konuşuyorum ama aklım orda tabi :) şimdi bebeği çıkarmak için karnına bastırıcak dedi ve küçük kızım çığlıklarıyla doğdu ALLAHIM sana çok şükür kızımı çok merak ediyordum hemşire teyzesi onu temizliyordu ve yanıma getirdiler kuzumu çok tatlıydı bu benimmiydi allahım dedim....

Kızım şuan 7 günlük spinal nedeniyle baş ağrımda olmadı iyikide genel anestezi olmamşım diyorum çok güzel bir duygu ALLAH isteyen herkese nasip etsin

Esrs gözünaydın Allah analı babalı büyütsün

doğum hıkayelerını okurken gözlerım dolu dolu oldu
hepınızın ağzına sağlık
kuzucuklarınız bol rızıklı ve uzun ömürlü olurlar inşalahhhhhhhh

Buucuuu .!.:

Merhaba arkadaşlar...

Ben NUREM in iş arkadaşıyım...

Nurem size haber vermemi istemişti...

Dün doğum yaptı :) Tam günüydü dün 27 mayıs...

Kontrol için hastaneye gittiğinde doktoru suyu kalmadığını söylemiş ve hemen ameliyata almışlar...

Epidural oldu..

İkisi de çok sağlıklıydı.. Ve Nurdan harikaydı çok güzeldi hiçbişey hissetmedim dedi...

Biizim minnoş da babası gibi sarı bişiydii çok tatlıydı ve 3800 gr doğdu.. Gözleri hep açıktı...

İşte böylee...Kendisi de fırsat bulunca yazar buraya duygularını...

Allah hepinizin evlatlarını bağışlasın...

Genişletmek için tıkla...

allah analı babalı büyütsün günü geçen yoksa son bebeğimizde geldi günlerimiz aynıydı bizim nurem ile bende dün asıl bugün doğum günüm dedim. güldüm. allah yavrusundan ayırmasın inş. sağlıkla büyütsün.

Eveeet sıra biz de:)) Baştan söyleyeyim uzunca bir hikaye olacak, umarım okurken sıkılmazsınız.

2002 Ekim de başladı eşimle birlikteliğimiz ve 2007 Temmuz ayında evlendik. Ben hep iki yıl bebek düşünmem diyordum eşim de aynı fikirdeydi. Evlenmeden bir ay önce doktora gidip hormon tahlilleri yaptırmış ve doğum kontrol hapına başlamıştım. Dokuz ay hap kullandım, sonra okulumdan bir arkadaşım çocuk sahibi olamamasının nedeninin hap olduğunu söyledi. Bunun bilimsel olarak kanıtlanmadığını biliyordum ama kafama takılmıştı bir kere. Eşimle konuşup endişelerimi anlattım ve artık hap kullanmak istemediğimi söyledim. Eşim saygıyla karşıladı düşüncemi ve o korunmaya başladı. Haziran ayında evliliğimin ilk yılı dolduğu için genel bir kontrol amacıyla doktora gittim. Hormon tahlilleri yapıldı, muayene oldum, doktor bir problem olmadığını söyledi. Ancak meraklı ben internetten araştırmalar yapıp, doktorlara sonuçları gönderdim ve fsh ımın yüksek olduğunu ve yumurta rezervlerimin azalmış olabileceğini erken menopoz tehlikesi altında olabileceğimi öğrendim. Allah'ım ne büyük bir endişe yaşamıştım, ağlıyordum. Hemen eşimin embriyolog bir arkadaşını arayıp durumu anlattık, o da çalıştığı hastanenin kadın doğumcusuyla görüşmemizi sağladı. Doktor bu sonuçlara göre menopoz karar verilemeyeceğini, muayene ile yumurta rezervlerine bakılması gerektiğini söyledi. Hemen doktor araştırmasına giriştik, yine o embriyolog arkadaşımız, yeni başladığı hastanenin profunu önerdi, üzerine doktor tanımam diyecek kadar da iddialıydı. Gittik, yine testler ve muayeneler yapıldı. Doktorumuz çok tatlıydı ve durumu bize çok güzel açıkladı. Tahlil sonuçları bize erken menopoz tehlikesi var gibi gösterse de önemli olan fizik muayene sonucudur ve muayene sonucunda böyle bir risk görülmüyor dedi. Eşimin testleri de yapıldı ve onda da bir problem çıkmadı çok şükür. Altı ay deneyin sonra tekrar görüşelim dedi doktorumuz. Biz altı ay denedik fakat her ay hüsrandı, ben bu arada hayıt tohumu içiyor, her ay gidip hormon tahlili yaptırıyor, ateş ölçüyor ve her adet oluşumda gözyaşı döküyordum. Altı ayın sonunda tekrar doktorumuza gittik, yine kontroller yapıldı ve çatlatma denemeye karar verdik. İki ay çatlatma iğnesiyle denedik, benim iki ay da dörder yumurtam gelişmiş ancak yine sonuç negatif olmuştu. Ramazan gelmek üzereydi ve doktorumuzla konuşup Ramazan'dan sonra aşılama yaptırmaya karar verdik. Bu arada eşimle aramızda bazı problemler ortaya çıktı, aramızı düzelttikten sonra ben çocuk fikrini ertelemeyi önerdim eşime o da zaten 10 aydır beklediğimizi ve ertelememiz gerektiği söyledi. Ama ben artık ilişkiden sonra saatlerce yatmıyor, ateş ölçmüyordum, herşeyi akışına bırakmıştık. Derken ben o ay adetimin 2 gün geciktiğini fark ettim ama hiç konduramıyorum herhalde mevsimsel bir gecikme diye düşünüyorum. Test yapmak istiyorum fakat aylardır gördüğüm tek çizgili testlere biri daha eklenecek kokusuyla yapamıyorum. Neyse, cesaretimi topladım ve okul dönüşü eczaneden bir test alıp yaptım. Veee ikinci çizgi belirdi. Ellerim tir tir titriyordu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Eşim gelince testi paket yapıp görebileceği bir yere bıraktım, bu ne diye sordu, bilmem sana gelmiş dedim. Paketi açtı veeee… Birbirimize sarıldık, uzun süre bu mutluluk sarhoşluğu içindeydik. Hep söylediğim gibi evliliğimin ikinci yılını doldurup hamile kalmıştım. Dokuz aylık süreç bu şekilde başladı. Allah’a çok şükür bebeğim beni hiç üzmedi. Mide bulantısı, aşerme, ağırlaşma vs. yaşamadım. Çok güzel bir hamilelik geçirdim. Kendim 8 aylık doğduğum için bebeğim de erken doğar mı diye endişelerim oldu zaman zaman. 39+0 da doktor kontrolüne gittim, her şey normaldi, doktorum bir hafta daha bekleyelim, bebek gelmezse iki günde bir kontrolle bir hafta daha bekleriz dedi. Bense daha fazla beklemek istemiyordum, bebeğimle konuştum annem lütfen bu hafta dolmadan gel dedim ona. Benim tatlı oğluşum beni dinledi. O gece koltukta uyuya kalmışım saat 2 gibi eşim yerime yatmam için uyandırdı. Yerime yattım ama ben de bir huzursuzluk var, uyuyamıyorum. Sonra bebeğim hıçkırmaya başladı eşimle elim karnımda onun hıçkırıklarını hissediyoruz. O kadar uzun süre hıçkırdı ki şaşırdık. Tam uykuya dalacakken karnımın içinden güm diye bir ses geldi. Hiç abartmıyorum resmen güm sesini hissettim ve o an sancılarım başladı. Saat 3.30 falandı. Hemen tuvalete gittim nişanım geliyordu. Annemi uyandırdım. Sancılarım 10 dk. da bir geliyordu. Ben bütün evi dolaşıyorum, ve sancılarımı not ediyorum, aralar sürekli kısalıyor. Eşim panik halde, biraz yatsan geçmez mi acaba diyor. Canım yatacak durumda değilim bugün doğururum ben diyorum. Annem arkamda ben yürürken belime masaj yapmaya çalışıyor, eşim beni o halde görmeye dayanamıyor kah kitapları düzeltiyor kah bebeğin odasındaki eşyaları düzenliyor. Bu arada beni gülme krizi tuttu hem sancı çekiyorum hem gülüyorum. Saat 6 civarı sancılarım şiddetlendi ve 2-3 dk. da bire düştü hastaneye gittik. Asistan beni muayene etti ve 3cm açıklığın var ve bebek %80-90 yol almış sen baya ilerlemişsin kısa sürede doğum yaparsın dedi. Beni hemen odaya aldılar, nst bağlandı, doktoruma haber verildi. Epidural yapılacaktı ama anestezist gelinceye kadar yaklaşık bir buçuk saat geçti. Epidural yapıldıktan sonra sancılarım baya hafifledi ve rahatladım. Kısa sürede tam açıklığa ulaşmıştım, doktorum gelip kontrol edip beni asistanına emanet edip gitmişti, telefonunu da benim odamda bırakmış, asistan arıyor fakat telefon bizim yanımızda çalıyordu. Bu arada bebeğim artık çıkmak istiyordu, inanılmaz bir ıkınma hissi vardı fakat asistan sakın ıkınma hoca gelecek diyordu. Hocam elimde değil çok fenayım derken doktorum geldi ve iki üç ıkınma sonrası bebeğim gelmişti. Onu hemen satıp götürdüler benim dikişlerim tamamlandı ve odamda küçük prensimle buluştuk. Allah’ım, o an tarif edilebilir mi? Rabbim’e binlerce şükürler olsun, isteyen herkese bu mutluluğu yaşatsın. Yavrularımıza analı babalı, sağlıklı, mutlu, huzurlu ömürler nasip etsin. Rabbim'e şükürler olsun zor bir doğum değildi, herşey çabuk gelişti, eğer doktorum biraz daha erken gelseydi belki bir saat daha erken doğum yapabilirdim ama çok şükür bebeğim de ben de sağlıklıyız önemli olan da bu.

bende mayıs annesıyım bugun 40+0 dayım ama bebegım daha dogmadı cok guzel dogum yapmıssın darısı benım basıma ınsallah allah cocuguna da sanada saglık versın ınsallah