harika darısı başıma
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
2011 Ocak Annelerinin Doğum Hikayeleri :)
- Konu Sahibi belgun
- Başlangıç Tarihi
harika darısı başıma
- 13 Ocak 2010
- 1.305
- 17
- 158
- 39
DUGUTU senin hikayenide okudum ..
allah uzun ömür versin yavruna
çok teşekkürler. hepimizinkine uzun ömürler versin Allahım.
ay kızlar hem okudum hem ağladım ,hem bi tuhaf oldum stres endişe heyecan..benim bu ikinci bebeğim bir kez normal doğum yaşadım ama genelde sezaryan hikayeleri olunca daha bi ilgiyle okudum değişik ve yaşamadıgım şeyler oldugu için..Nisanda kısmetse bebeğim doğacak ama şimdi düşününce sanki çok uzun bir zmn varmış gibi geldi :) Rabbim isteyen herkese bebek,hamile olanlara kolay doğum,doğuranlarada şifa sağlık sıhhat versin..
- 4 Ocak 2007
- 1.012
- 66
- 643
- 46
ilk önce doğum yapmış olanların bebelerini allah analı babalı büyütsün, yapacaklarada allah yardım cımız olsun diliyorum . tiancu,bayans kıslar sizde ben gibi merak ettiniz allahım inşallah o günle gelirde bizlerde böyle hikayelerimizi anlatırız
RABBİM BEBİŞLERİNİ DÜNYAYA GETİREN ANNELERE BOL BOL SÜT...GAZSIZ VE DELİKSİZ UYUYAN Bİ BEBİŞ NASİP ETSİN... BUNDAN SONRASI İÇİN...DOĞURMAYAN ANNELEREDE SAĞLIKLA AZ ACIYLA İNŞ DOĞUM NASİP ETSİN...
NİSANDA BİZDE SİZLER GİBİ BU DUYGULARI YAŞIYACAĞIZ...NİSAN ANNELERİ VE DİĞER ANNELERİMİZİ DUALARINIZADA KATIN.... slm nisan anneleri..siz sızarsınızda ben eksik olurmuyum
duygu ve dilek..ikinizin de hikayesini tek solukta okudum. ama itiraf ediyim dileginkini okurken epey korktum. duygununkinde ise aman hemen dogursam dedm..ben de normal istdigime göre sonum dilege daha yakın sanırm :))
canım umarım normal doğum olur. zira ben iğnelerin etkisi geçtikten sonra ve hatta hala devam eden (azalarak
) acılardan sancılardan ( dayanılmaz :S ) bahsetmedim. korkutmiim diye. ama şimdi bahsetmiş bulundum dimi 
canım umarım normal doğum olur. zira ben iğnelerin etkisi geçtikten sonra ve hatta hala devam eden (azalarak
biraz bahsetmiş oldunnn
- 8 Mart 2010
- 1.124
- 21
- 118
- 42
merhaba güsel anneler ..
bnde doğum hikayemi paylaşmak istedim,ayparçam uyurken :))
doğum tarihimiz 3ocak olarak belirlendiğinden iki hafta öncesi kontrollerimde drum bebeğimin baş çevresinin biraz büyük olduğunu fakat bunun eskisinin ksine sevinilecek bile bi durum olduğunu sölemişti..
bnse bunu her zamanki gbi dert yapmıştım kendi kendime...
2ocak pazar günü eşim oğlum annem babam v ben hastaneye gittik.yatış işlemleri bitince akşama doğru eşim ve babamı oğlumu uğurladık hastaneden annemle..bana o gün en çok koyan oğlumdan ayrılmak olmuştu..ilk defa ayrı yatacaktım prensimle..bu ağlamama sebep olan ilk şeydi o gün..
o gece sabaha kadar oturdum diyebilirmm..oğlumda tuttuğum bi günlüğümvardı kızımdada aynı deftere yazmıştım herşeyi..o gece bebeğimle tek beden olduğumuz son geceydi ve ben resmen bedenlerimiz ayrılacak die üzülüordum bile..herkes uyurken gözyaşlarımla sayfalarca anlattım hislerimi güsel kızıma o gece....
sabah 5civarları uyandım..kalktım abdest aldım,o sırada hemşire geldi ve damar yolu falan açmaya başladı..saat 10 civarları eşim kayınvalidem kayınpederim ve görümcem geldiler,tabii oğlumda..oğlumu görmek bile ayrı geçen ilk gecemizin üzerine ağlatmaya yetti beni:))
oğlum benm yatağımda uyyakaldı ve eşim ve ben resim çekinirken hemşre geldi ve sonda takılacağı için gitmem gerektiğini söledi..eşim benmle birlikte geldi,çoook zor geçen sonda takma faslının ardından korkularım beklediğimden daha fazla bi şekilde başladı o ann..orda hemn soyunmamı ve ameliyat elbisesini giymemi söledler..eşim hemen annemleri çağırıp geldi,ben hazırlandığımda annemler kapıdalardı ve ben tıknmıştım resmen..ben ilk doğumumun aksine daha korkakken annem ilk doğumumun aksine daha metanetliydi..bn hüngür hüngür ağlarken annem gözlerimi silip korkmamamı bebeğimle birlikte beni karşılayacaklarını söledi..tekerlekli sandalyeyle ameliyathaneye götürdüler..
o kadar soğuk o kadar ürkütücüydü ki sanki ilk defa girio gbi korkuordum..doktorumun asistanları neden ağlıosun sen yaşadın bunları derken ben dahada korkuodum..bekleme odasındayken içimden dualarımı ediodum rabbime tekrar tekrar ağlayarak...
ameliyathaneye götürdüklerinde oğluma doğum yaptığım yerin aynı yer olduğunu farkettim ve dahada duygulandım..tedavi sonucu kavuştuum bebeğim artık abi olacaktı ve benim kırk yıl aklıma gelmezdi bir bebeğim daha olacağıbu hisleri bir kez daha hemde aynı yerde yaşayacağım..
cihazları ellerime falan bağladılar..doktorum geldi ve ağlamamı söledi..sakinleştirdi beni..sonra hazırım dediğimde narkozu verdiler gözlerimi tutamadığımı ve hala ağlamakta olduğumu hatırlıorum...
uyandığımda herkes ismimi sölüodu ama ben hiç brine tepki veremiodum.okadar çok ses,vardı ki konuşabilsem susun diyecektim..kolidorda oğlumun sesini duydum:anneme naptılar,nie uyuyoo?annecim korma annecim diodu,ona bile tpki veremiordum:)
tekrar kendime geldiğimde eşimin elini sıkıca tutmuşum oğlum yanağımda anemler kızın geldi uyan hai bak çok da güsel, giydirdik seni beklio dediklerini hatırlıorum...ilkgörüşümü nlatamam,rüyamda görsem inanmazdım ,gerçektende görüodumda inanmıodum,sarışın bi bebek..kendimden böle bi sarı bebek hiç ummuyodum yani..göğsüme koyduklarında onu öptüğümde bşladı aybüke berra'mla hikayemizzzz...
okadar şaşırmıştım ki tıpkı oğlum gbi kara tüylü bi bebek beklerken sarı bi bebek beni şoke etmişti,durup durup göstermelerini istiodum bebeğimi..anlatamam iki gün yüzünü unututp unutup baktım hatırlmak için.:))
doğuma ne aşamalardan geçeceğini bilerek girmek ilk doğuma girdiğimdeki gbi lay lay lom girmekten çook daha zor olmuştu.. bunu biliordum çünkü korkusu haftalar öncesinden sarmıştı..evet çok zor olmuştu fakat bebeğimin emmesi hiç sorunsuz hemen yanıma gelmiş olması bana en büyük destek olmuştu..
toparlamamı ayağa hemen kalkmamı hep güsel meleğimin çabalarına borçluyum..
2.olmasına rağmen her doğum başka bir hayat başka bir anıymış..ve anladım ki evlat sahibi olmak anne olmak birkadına bu hayatta en güsel en aziz hediyeymiş..tıpkı doğuma girerken ettiğim dualarımdaki gbi rabbim hiiç kimseyi bu yolda eylemesin..isteyen arayan olmayan herkeseee nasip etsin bu kutsal duyguyu...
oğlum izin verirse bende yazayım artık hikayemi
son 2 haftadır tansiyonum 16 nın altına inmiyordu. bunun hem benim hemde oğlum için çok tehlikeli olduğunu biliyordum ve bu benim için gerçekten kabustu. ayın 10 unda doktora gittik eşimle. tansiyonumun düşmediğini görünce yarın sabah 6:30 da gel doğurtalım dedi doktor. hastaneden nasıl çıktık bilmiyorum. sevinç hüzün mutluluk korku endişe hepsi birbirine girmişti sanki. eve gelene kadar hiç konuşmadık. ta ki eve gelip çığlık atana kadar
ve sabahh......
saat 5:30 da kalktık önce annemlere gidip annemle babamı aldık oradan doğru hastaneye. hastaneye giderken içimde garip bir sakinlik vardı. sanki ilaç almışım gibineyse beni hazırladı ama bende heyecan bile yok resmen dondum. ne korku ne bişey... beni sedyeye alıp ameliyathaneye indirirlerken eşim elimi hiç bırakmadı. gözümün içine öyle bir baktı ki o anda tek düşündüğüm ben iyiki bu adamla evlenmişim oldu. nedense aklımdan bugün ben ameliyattan çıkamazsam oğlum onun yanında güvende düşüncesi geçti birden :d ameliyat hanenin kapısını görünce başladı ellerim titremeye eşimi öptüm ve kapıdan girdim. sonra duydumki eşim benden sonra ağlamış beni kuzu gibi yalnız başıma bıraktı diye
Ama gelmedi. çünkü oğlumu görünce benim tansiyon daha fazla çıkmış sakinleştirici yapmışlar.Ama gelecek demişti gelmeyince beni korku aldı yine iyi mi oğlum iyi mi diye kimi görsem soruyorum nolur söyleyin diye yalvarıyorum iyi diyorlar yukarıya odaya aldılar diyorlar ama nafile hani yanıma gelecekti kesin bişi oldu. bırakın beni diye bağarıyorum nolur bırakın.sonunda doktorum çok iyi merak etme yazdırsan yarın okula bile gider dedi
kızlarrrrr heyecanla soluksuz okudum ve çok duygulandım.. allahımıza şükürler olsun.. allahım bol bol sütler versinnnn:))bebişlerimizi sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inş. bende en kısa zamanda yazacağım hikayemi inş.
Evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.
harikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
hadi canım emir arasla senin hikayenide bekliyoruz en kısa zamanda.
Rabbim analı babalı büyütsün canım kızınızı...Her doğum hikayesini okuduğumda ağlıyorum ve yine ağladım...Ne sulu gözlü oldum ben yaaa...Harika bir sezeryan sürecin geçmiş...Bakalım biz neler yapacağız neyle karşılaşacağız...
- 4 Ocak 2007
- 1.012
- 66
- 643
- 46
canım allah analı babalı büyütsün inşallah ya benim kafama takıldı acaba hem epidural hemde genel anestezi mi yaptılar çünkü beline iğne vurmuşlar sonrada dikişleri dikerkende uyuttular dedin deneden acaba sorun mu oldu?
canım epidural sezeryan oldum.dr.m demişti bebeği aldıktan sonra hafif bi narkoz vericez dikişleri yaparken. bebeğimi gördükten sonra hatırlamıyorum zaten gözümü açtığımda ayılma odasındaydım yani yarım saatlik bi uyumaydı sadece.
canım çokkkkkkk güzelll...allahım analı babalı büyümeyi nasip etsinn......
