2012 Aralık Annelerinin doğum hikayeleri


gözünüz aydın Allah analı babalı büyütsün çok tatlısınız
 


maşallah bebişlerinize gözünüz aydın
 
kocaman bi maşallah tosununa canım gözünüz aydın kavuştun yavruna allah sizlere bağışlasın güzel meleğinizi
çokta güzel görünüyorsun canım bi maşallahta sana
ya ne yalan söyliyim hala normal doğum hikayelerini okuyunca kıskanıyorum maşalah anladığım kadarıyla biraz zor birazda kolay bi doğumla almışsın meleğini kucağına maşallah çokta çiykin allah nazarlardan saklasın
canım yaaa gözlerindeki mutluluğu görünce benimde gözlerim doldu maşallah size çok güzel görünüyorsunuz allahım nazarlardan korusun
allah analı babalı büyütmek nasip etsin bu güzel yavruyu
 








Allah hepinizi ve bebeklerinizi nazarlardan korusun... Maşallah sizlere bebekler de anneler de çoooooooooooooooooook güzel

ah kızlar şaka gibi koskoca 9 ayı beraber geçirdik sonunda birer birer bebeklerimizi kucaklarımıza aldık. İyi ki anne olduk Allah çok şükür değil mi
 
12/12/2012 sabahın 5ınde suyumun gelmesıyole hastaneye gıttım gece saat 23:58 e kadar sancı cektım sonrasındada vakum yardımıyla zorlu bır dogum gerceklestırdım ama yavrumu kucagıma alınca tum agrılarım gıttı sankı:)))
 
mrb kızlar sonuna ben e soğum hikayemi yazıyorum:) uzun süredir nete giremiyorum evimde net yok ama cepten aokumakla yetiniyorum:)neyse gelelim doğum öyküme
aslında normal oğum tarihim 8 aralık olarak belirlenmişti ki benim güzel kızım o kadar sabredemedi. hamileliğiminn son aylarında bebeğimin suyu az diye kontroller iice sıklaşmiştı iki günde bir nst ye girer olmuştum. 25 kasım da tekrar nst ye girmek içn dr a gittim ve dr m sezaryen olabileceğimi söyledi. 20 kasım da gel normal mi sezaryen mi karar verelim dedi. annemle gitmiştim dr a ve dönüşte şehrin altını üstüne getirip bi sürü alışveriş yaptık eve gittiğimizde resmen canım çıkmıştı.işte o gece saat 12 de belimde acayip bi ağrıyla uyandım kendi kendime acaba mı derken bi taraftan da hiç konduramıyordum daha bir aya yakın zaman vardı çünkü. sancıların yarım saatte bir ve düzeli olduğunu görünce şüphelerim iice arttı tabi. üstelik sancı giderek dayanılmaz bi hal alıyordu. saat 4 olmuştu eşimi uyandırdım sancım var dedim bi panik bi panik uyandırdığıma pişman oldum:) neyse dakika tutmaya ikna ettim tabi ben bu arada bi yatıp bi kalkıyorum evin içinde dönüp duruyorum sabah 6 itibariyle sancı 5 dakikada bir gelmye başladı ben hala doğum zamanı değil deyip duruyorum çünkü başka hiç bi belirti iz yok. anemde bizdeydi eşimi ikna ettim saat 8 de onu işe gönerdim zaten işyeri 5 dk mesafede çağırırım hemen gelirsin dedim ve gitti. saat 10 oldu ve ben dayanamaz oldum 10. 30 da dr nin kapısında soluğu aldık. acil ultrasona ve nst ye girdim ve çatı muayenem yapıldı. 11 saat sancıya rağmen hiç açılma olmamıştı. dr bu şekilde bekleyip bekleyemiyeceğimi sordu hep normal doğum isteyen ben bi anda sezaryen istiyorum dedim ve saat 13. 55 de epidural sezaryenle zeynep ilay ım dünyaya gözlerini 2930 gr ve 50 cm olarak açtı. dr m ii ki beklemedğimizi eğer normal doğum u beklesek ya anneyi ya da bebeği kaybedebileceğimizi söyledi çünkü plesanta nın altından kanama başlamiş ve bu ameliyatta ancak görülebiliyormuş. şükürler olsun rabbime ki dualarımı kabul etti ve 3 kişi olarak evimize dönmeyi nasip etti...
darısı tüm bekleyenlerin başına...
 
bende doğum hikayemi paylaşıyorum :).Hamileliğin en başından beri herhangi bir problem olmazsa normal doğum olsun diye planlamıştık. 40. haftamız doldu. doktorum en fazla dört gün daha bekleyeceğini olmazsa suni sancıyla doğumu başlatacağnı söylemişti. benim kızın gelmeye hiç niyeti yoktu. o kadar hurma, ananas, nar yedim, çok yordum kendimi çok yürüdüm ama nafile. ne ufacıık bir sancı, ne nişan ne su hiçbir belirti yoktu :). suni sancıya kaldık yani :). 40+4 de sabah 8'de hastaneye yatışım yapıldı ve saat 9 gibi de suni sancı verilmeye başladı. her şey saat 10'a kadar gayet iyiydi. Gülüp oynuyordum. Yanımda eşimde vardı sohbet ediyordum onunla. saat 10'da sancılarım şiddetlendi ve şiddeti giderek arttı. Allahım sanki cehennemde gibi hissediyordum kendimi. sanki bu sancılar hiç bitmeyecek ölüp gideceğim sandım. bir ara nst yi çıkartıp yerlerde süründüğümü ve secde ettiğimi Allah'a yalvardığımı hatırlıyorum. Odamda bekleyen annemleri telefonla arattım. annemin babamın sesini duymak bana çok iyi geldi. dua etmelerini istedim. Sancılarım arttıkça eşime kızmaya bağırmaya başladım. Eşim beni rahatlatmaya çalışıyordu ama ben ona sürekli kızıyordum. 'Her şey senin yüzünden, sancıyı sen değil ben çekiyorum, keşke en baştan sezeryan olsaydım' diye :). Beni sezeryana alın diye ortalığı inlettim. Doktorum geldi konuştu benimle ' biz 40+4e kadar normal doğum için boşuna mı bekledik? her şey çok güzel ilerliyor. Birkaç saate kadar doğuracaksın ve her şey bitecek' dediğini hayal meyal hatırlıyorum. Ara sıra doktorun gelip açılmanın ne kadar olduğunu konuştuklarını duyuyordum. En son 8 cm dediklerini duydum. Ikınma hissi gelince bize haber et dediler ve o an geldi. Hemen doğum hazırlıklarını yaptılar ve başladık ıkınmaya :) Allahtan sancılarım sabah 10'dan öğlen 13'e kadar sürdü. Yani 3 saat sancı çektim. Akşam saatlerine kadar sürse halim ne olurdu tahmin edemiyorum. saat 13'te ıkınma hissi geldiğinde tüm sancılarım bitmişti. geriye sadece ıkınıp bebeği doğurmak kalıyordu ama gerçekten çok güç gerektiriyordu. sancılar sırasında çok enerji harcadığım için yetetli gücüm kalmamıştı. 4-5 ıkınma da nihayet bebişim 13.20'de doğdu. içimden çıktığı o an o kadar güzel ve özeldi ki. doktorum kordonunu kesip hemen çocuk doktorlarına teslim etti kızımı. ve kızım doğar doğmaz hemennnn 3 kere kakasını yaptı. yani bir gün daha geç kalsaymışım kakasını yeme ihtimali yüksek olacakmış. bebişimi yıkayıp hemen yanıma getirdiler. o kadar güzel bi duyguydu ki hüngür hüngür ağladım kızımı koklayıp öptüm. İşte bu minik şey her şeye değiyordu. Kızım 50 cm, 3224 gram sağlıcakla doğdu :) Allah isteyen herkese nasip etsin anne olmayı.
 
bebeğimin nerdeyse kırkı çıkacak ama ben doğum hikayemi yine de paylaşmak istiyorum:)
9 Aralık akşamı suyum gelince güle oynaya hastaneye gittik nihayet bebişim gelmeye karar vermişti, tahmini doğum tarihi 15 aralıktı beş gün erken olmasına rağmen babası da ben de 8 aylık olduğumuz için akrabaların da telkinleriyle hep erken doğacakmış gibi şartlandığımız için geç bile kalmıştı bize göre:) son derece sağlıklı ve hareketli bir hamilelik geçirmiştim sadece 7 kilo almıştım ve son güne kadar yürüyüş yoga gibi aktivitelerle ev işi araba kullanma gibi hareketlerimi hiç kısıtlamamıştım belki de bu yüzden doğumhaneye girmemle çıkmam 3 dk sürdü:) neyse konuyu dağıtmadan hastaneden devam ediyorum: acile giderken o kadar mutlu ve sakindik ki personel doğuma geldiğinize emin misiniz bile dedi:) gece ebesi açılmamın 1,5 cm olduğunu doğumun yaklaşık on iki saat sonra gerçekleşeceğini söyledi o zaman eve gidelim dedim enfeksiyon riski olur diye izin vermediler bu durum bende biraz hayal kırıklığı yarattı çünkü hep evde sıcak su altında sancımı çekip düzenli hale gelince hastaneye gitmeyi hayal etmiştim (hastane ile evimin arasın arabayla bir dk sürmez) neyse sabah yediye kadar tık yoktu heyecandan uyuyamadım şimdi keşke uyusaydım diyorum:) yedi gibi sancım gelmeye başladı 5dkda bire indi gece ebesi bana çok moral verdi sen dokuza kalmaz doğurursun filan diye ve sancılar hiç ağrı vermiyordu ne adet sancılarımı bilirim ama sekize doğru birden sancım kaçtı ebe ve hemşireler de şaşırdı bu işe valla sancı moralle ilgiliyse beni gerim gerim geren kayınvaldem yüzünden kaçmış olabilir diycem ama neyse Allah bilir... Doktorumun mesaiye gelmesini beklerken annemi aradım çağırdım bazı arkadaşlarımıza haber verdik doktorum geldi açılmada bir değişiklik yok, 11e kadar bekleyelim sancı gelmezse suni vericez bebeği riske atamayız suyun azaldı dedi bu arada biz başından beri normal doğum dedik doktorumla o da iki çocuğunu normal doğurmuş keyfi sezaryenin lafını bile ettirmedi kaldı ki ben de sezaryenden acayip korkuyordum her neyse onbir oldu tık yok suni sancıyı eski usül damardan vermediler bebeğe zarar vermemek için rahim içine yerleştirdiler bir yarım saat geçti sancılarım başladı çekenler biliyor anne adaylarını da korkutmak istemem evet açılma yoksa sancı hele de suni sancı berbat bişey ama geçip gidiyor bir de bişey farkettim sabah kendi sancım geldiğinde nstde 35-40 arası görünüyordu ve çok hafif bir adet sancısı kadar ağrı veriyordu ama suni sancıda beni kıvrandıran sancılarda zar zor başımı çevirip cihaza baktığımda yine 35-40 civarı görüyordum keşke herkes kendi sancısyla doğum yapabilse... bir de ben güdülemenin etkisine çok inanıyorum gece ebesi beni çok motive etmişti senin vücut yapın çok iyi rahat doğurursun erken doğurursun sancı aralığın çok iyi filan diye ama gündüz ebesi tam tersiydi açılmama bakıp ohoooo daha çok var akşama kadar burdasın sancım gelince daha bu ne ki sen sonlara doğru gör 5 dakika kesintisiz sürecek diye benim moralimi mahvetti ama hiç dediği gibi olmadı yaklaşık dört saatlik sancı faslının son saati hakikaten zorladı ama sağolsunlar her sancıda bir elimi annem bir elimi eşim tuttu iki arkadaşım da belime ve bacaklarıma masaj yaptılar onlar olmasaydı çok zorlanırdım sona yaklaşıyorum doğumdan yarım saat önce açılmam 5 cm olmuştu ve daha bir bu kadar yolun var dedi şom ağızlı ebe ( bu arada ben çatı muayenelerinde filan kadına baya bağırdım sinirlenmişim ya bi kere):) ama bende bir ıkınma hissi var anlatamam Allahtan bu sitede okuduğum belirtilerden biriydi ebeye söylüyorum bak ıkınma hissi var bebek geliyo diye tuvaletin gelmiştir diyo bu arada sancı odasındayız ya sen kontrol etsene ben bebeği hissediyorum diyorum (hakikaten de çıkışa doru değişik bir baskı hissettim) yok yok sana öyle geliyo diyo bir daha ısrar edince hadi o zaman doğumhaneye gidelim dedi burda bak dedim bakar bakmaz bana şimdi acilen doğumhaneye gitmemiz lazım bebek geliyo dedi ben demiştim aptal kadın dememek için kendimi zor tuttum ama enerjimi doğuma saklamak adına fırlayıp kalktım herkesten önce gidiyorum doktorum nefes nefese geldi ben çatalda ıkınmaya başladım bana dur dur diyorlar herhalde doktorum hayatının en hızlı sterilizasyonunu ve epizyotomisini yapmıştır:) sancı gelince ıkın dediler ilk ıkınmada başı ikincide kendisi geldi bebişimin:) gözlerimi zar zor açtım yumuk yumuk bişey ağlamıyor dedim hemen çığlığı bastı:) bebişimi yan tarafa götürüp işlemlerini yaparlarken ben dikiliyordum bebişime bir an önce kavuşmaya can atıyordum Allahım ne sıkıcı ve uzun bişey bu dikiş faslı bebeğimi istiyorum dedim yanıma getirdiler sıcacık yanağını yanağıma dayadım bu his gerçekten bambaşka hiç unutamam o anı o sıcaklığı... geri götürdüler sonra giydirip odaya aldılar dikiş bitmiyor bitmiyor doktora "hocam heralde 80 dikiş atmışsınızdır" dedim verdikleri sakinleştiricinin etkisiyle fazla gevşemiş olsam gerek:) kadın güldü o da işini iyi yapmaya gayret ediyordu sonuçta... ama ben meleğimin hasretinden ölecektim:) bu arada eşim uzaktan bana bakıyordu bebek doğduğunda annesine sarılıp ağlamış bebekten önce bana bakmış nasılım diye Allah onu başımdan eksik etmesin...
neyseişlem bitti kalktım ve odaya kadar yürüdüm ilk hissiyatımı söyleyeyim sanki bütün iç organlarımı bir ipe dizip bir kancayla boğazıma asmışlar öyle bir çekilme hissi duydum odaya gittim üstümü değiştirdik emzirmek için pamuğumu verdiler ve dedim ki "senin için bu acının bin kat fazlasını çekerim"
velhasıl annelik bambaşka ve çok mazoşist bir duyguymuş:)
 
kızlar bilgilerinizi bana mesaj atın ben listeyi düzenlemeye çalışayım oğlumdan fırsat buldukça
 
Tarih:24.12.2012
Kilosu;3340kg
Boyu:51 cm.
selamlar öncelikle herkeslere,bende doğum hikayelerini okurken bir heves bana da geldi yazma gereği duydum:)
bu benim 2. gebeliğimdi,ilk bebeğimiz kızdı birde oğlum olsun istedim,çin takvimine göre hesapladım(tutar tutmaz Allah ın hikmeti dedim 10 tane kızım olsa yine de gocunmam evlat evlattır)mart nisan gibi gebe kalmayı planlıyordum,korunmayı bıraktık,herşeyde olduğu gibi bunda da aceleci davrandım,daha adet tarihim gelmeden testler yapmaya başladım,bir yandanda hissediyordum hamile olduğumu,gece rüyalarıma bile giriyordu,rüyamda adet olduğumu dahi görüyordum:)3.testte nihayet hafif silikte olsa ikinci çizgim çıkmıştı.Allah ıma şükürler olsun rabbim iki evladımda hemen verdi bize,korunmasız ilk ayda hamile kalmıştım.
Acele edip 5 gün sonra doktora gittim hesabıma göre 5 haftalık hamileydim,doktor adet tarihimi duyunca biraz kızdı,erkenden niye geldin diye,dediği gibi ultrasonda kese görünmemişti,kan testi yaptı kanda gözükmüştü oğluşum,vajinal ultrason yapalım dedi bende kızımla tek gitmiştim kucağımdan inmeyince sabah gel dedi,ama gitmedim 2 hafta sonra gittim,o zamana kadar içim içimi yedi dış gebelik mi diye(biraz takıntılıyım çünkü :))kontrolde bakınca kese göründü fakat bebek görünmedi kurtuluşum olmadı bu sefer vajinal ultrasonra gözüktü oğluş 7 haftalık hamileydim.Bundan sonrası ne iyi nede kötü geçti,sürekli bir karın agrım vardı doğurana kadar her sancıda ,ağrıda doğurucam herhalde diye endişeleniyordum,erken doğum yapıcakmışım gibi bir his vardı içimde ama korktuğum gibi olmadı.oğluş 41 haftada anca oldu.
40 haftayı tamamlamıştık doktorum artık dogurmaya niyetin yok mu diyordu:)bende benim vardı onun yok diyordum,oğluşta zaten 2 haftadır gelişme yokmuş hatta gerilemeye bile başlamış,ölçümler hep bir düşüş içindeydi,derken riskli gebeliğe sevk etti doktor,onlarda iki daha bekle doğurmazsan servise yatış yaptır dediler,23 aralık günü hastane gittim kontrolde 2 cm açıklık vardı oda muhtemelen ilk doğumdan kalmadır dedi ebe servise yatışım yapıldı,o ana kadar gram sancı yokken alttan muayeneden olsa gerek sancım başladı akşam 6 dan dakika tutuyordum 8 dk 5 dk bir geliyordu ama sabah kadar demedim doktorlara biraz daha beklemek kendi sancımla doğum yapmak istiyordum,sabaha kadar koridorlarda dolaştım durdum,sabah vizite de konrol edlince 4 cm olmuştu açılmam,ultrason çekildikten sonra doktor son bir kontrolden sonra doğumhaneye indirelim dedi,kontrolde açıklık 5 cm olmuştu,indirelim dediler bende 1 saat daha durayım dedim öğlen ziyaret saatiydi eşim geliyordu onu görüp öyle doğuma girmek istiyordum doktorda anladı tamam yakınlarını görsün alıcaz dedi.15 45 de doğumhaneye indim,suni sancı takviyesi ile 24 aralık-16 :32 de oğlumu dünyaya getirdim o ana herşey iyi gidiyordu çok sancı çekmeden,iki ıkınmada çatala çıktım,ordada karnıma bastırarak doğumum gerçekleşti,asık suratlım dünyaya gelmişti,onu görünce kendi ağrımı,sızımı herşeyi unuttum, bana dikiş atılıyordu ben onu seyretmeye doyamıyordum,derken bebeğimi temizlerken fark eden ebe sana birşey dediler mi diye sordu?yok dedim herhangi bir sorun yoktu oğlumun elini gösterdiler,sağ eli gelişmemiş ufacıktı ve parmaklarında perdeler vardı,o anda başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki,daha hala bile gördükçe gözyaşlarıma hakim olamıyorum ama,halime de binlerce şükür ediyorum beterin beterin var,buda bizim sınavımız oldu,olucak
Allah herkesin evladını ona bağışlasın...
 
Tarih:17 aralik 2012
Saat:02:39
Boy:52
Kilo:3330
Normal dogum tarihimiz 30 aralikti ama bebegim dönmedigi icin sezeryan olucaktim.Doktorumla 18 aralik ta olmasini kararlastirmistik.Gece suyum gelmeye basladi cok hafif sancida vardi acele hastaneye gittik ultrasonda bakildi ama hala bebek dönmemisti ve hemen sezeryana aldilar.Biraz saskin ve heyecanla ameliyata girdim esimle beraber.Bebegim bizim belirledigimiz gün degilde kendisi gelmek istedigi gün gelmisti.Bütün annelere ve bebeklere Kuzey ve annesinden selamlar.Kendinize ve bebislere iyi bakin
 
Okudum ve tekrar tekrar duygulandımmm ...Neler atlattık ama çok şükür şimdi yanımızdalar,dünyalara değişmem güzel gözlü lokumumuuu :))) herkese kolay doğumlar nasip etsin Rabbim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…