- 20 Haziran 2012
- 659
- 561
- 303
Hiiiiç sıkılmadan okudum bu saatte hemde :) allah bebeğinizi size bağışlasın ,bir ömür sağlıkla büyütün inş..
Doğum hikayemi yazmak bana da nasip oldu sonunda,şükür Rabbime..Allahım isteyen her kadına bu duyguyu yaşamayı nasip eyle..
Uzun uzun yazmak istiyorum saatlerce,sayfalarca .özelliklede hamile kalmadan önceki aşamayı..neden mi?ben en çok bu bölümü okumaktan mutlu oluyordum.bana umut veriyordu.bütün topiklerdeki hikayeleri okuyordum.neden bende anne olmayayım diyordum hep kendi kendime..mucizevi bir şekilde hamile kalan ve doğan bebekleri okumak hoşuma gidiyordu gelelim hamile kalma aşamasına
Evliliğimizin 3. yılında karar verdik anne baba olmaya..aklımız sıra diğer aya hamile kalıp batıya gelince(o zaman doğuda görev yapıyoruz)doğum yapıcam..öyle ayarladık..korunmayı bıraktığımız ay hormonlarım garipleşti..bulunduğum yerdeki kadın doğum doktoruna gittik.lh hormonum aşırı yükselmiş..diğer ay tekrar bakacaktık hormon düştü mü diye..bu arada doğal yolla bir çaresine bakmalıydım..1 ay boşuboşuna beklememeliydim..o zaman tanıştım kadınlar kulübü ile..hayıt tohumu kullanmaya başladım her ay yavaş yavaş 3-5 sayı düşüyordu değerlerim moral dönüyordu..adet düzensizliğim hep vardı..geciktiği aylar umut doluyordu içime..bu arada geçen zamanda kk çok şey öğrenmiştim..pcos olduğumu düşünmeye başladım..ama doktorda ultrasyon cihazı olmadığı için anlamıyorduk..düşünün doğunun o kadar kötü bir yerindeyiz
Aradan 10 ay geçti ağustos ayı geldi ve batıya tayinimiz çıktı doktora gittik hemen..hiç bir problem yok her şey normal deyince umutlandık..pcos olmadığımı söyledi..o ay soğan kürü yapmıştım çünkü..umut içinde bir ay geçti ve ben 11.ayda hamileydim..öğrendiğimizde hastaneye ziyaret için gitmiştik başka bir şehirdeydik(eşimin dedesi çok hastaydı) ikimizin ailesi hastanede oluğu için öğrenmişlerdi..o kadar çok ağlamıştım ki anlamamaları mümkün değildi..ama nasip olmadı 8+6 da miniğimin kalbi durdu ve hayallerimiz sona erdi..ama olsun ben bir kere hamile kalmıştım bir daha neden olmasın..1 ay korunup başlayacaktık çalışmalara ama olmadı..60 gün kanamam oldu derken ilk 3 ay olmadı..sonra tekrar her ay elimiz boş,testler negatif..yeni doktor yeni umut diyerek doktorumuzu değiştirdik ve sonuç ben pcosluyum ben o kadar çok anne olmayı istiyordumki o duygular sonucunda prolaktin hormonum tavan yapmıştı..ilaçlarla düşürmeye çalıştık..alışveriş merkezlerine gitmkten hoşlanmıyorduk herkes bize inat hamile gibiydi..herkesin elinde bebek arabası, kucağında bebek..algıda seçicilik bu olsa gerek..aradan 1 yıl geçti tedaviye başldık..olmadı..rahim filmi çektirmeye karar verdik..o ay korunacağım için tekrar soğan kürü denedim..eşim inanıyorum bu ay olacak dediğinde gözlerindeki o ışıltıyı görmüştüm..bende inanıyordum ve olduuuu o ay hamile kaldım.kürtajdan sonra 1,5 yıl geçmişti..ama tekrar ilk hamilelikteki gibi kanamam olmuştu..hemen hastaneye yattım. bebek hep geriden geliyordu..geç döllenmeymiş...inandırmıştık bu sefer her şey güzel olacaktı..iğneler,ilaçlar,raporlar,dualar sonrasında her şey düzelmişti güzel bir 9 ay geçti..hiç bulantım olmadı..37+5 kadar çalıştım
Ve zaman geldi çattı.. sezeryan olacaktım..ben öyle olmasını istiyordum..korkuyordum bir şey olacak diye tarihimiz 12.12.2012 Çarşamba sabahı saat 07.00 da hastaneye yatış yaptık..9.30 gibi alınacağım için annemler kahvaltı yapıp öyle geleceklerdi..ama erken alınınca tek eşim vardı yanımda ,iyide oldu hiç heyecanlanmadım..çok sakindim..ameliyat kapısında vedalaştık..doktorlarımızın konuştuğu konu maçbizde anestezi uzmanı ile maaş muhabbeti yapıyoruz 09.36 da muhteşem an ,oğlum geldi dünyaya..ilk sorum neden ağlamıyor?yanıma verdikleri an gözyaşlarımı tutamadım..benimmiydi bu bebek..şükür rabbime..3800gr ve 51 cm doğdu oğlum deniz..mis gibi kokuyordu..hep başkalrından duydum yada okudum ilk kavuşma anını,mis gibi koktuklarını..yaşamak o anları bana da nasip oldu..ameliyathanede işim bittikten sonra gözüm kapıdaydı..acaba eşim beni bekliyormuyduonu görmek beni çok mutlu etti şimdi oğlum 5 günlük oldu..denize bakmak, dokunmak,koklamak mükemmel..dilimden eksik etmediğim dua Allahım isteyen herkese tez zamanda sağlıklı ,sıhhatli ,hayırlı evlatlar nasip etsin Evet hikayem çok uzun biliyorum..umarım sıkılmamışsınızdır
vakit bulmuşken yazayım kızlar...
çarş. sabahı hava daha karanlıktı yola çıktık, hastaneye geldiğimizde gün ağarmıştı artık, yatışımızı yaptık.. odaya sürekli birer hemşire gelip gidip biri tansiyon baktı, biri damar yolu açtı, biri sorular sordu.. baya bi hazırlık aşamasından sonra (lağman ve sonda işlemleri dahil) sonunda beni ameliyat sedyesine aldılar.. ameliyathaneye inmek üzere asansöre yönlendik.. bitek eşimi aldılar asansöre annemleri almadılar onlara el salladım.. ameliyathanenin önüne geldik, eşimle de vedalaştık öptü beni ve içeri girdim.. doktorum bi önceki sezeryanı tamamlamak üzereymiş beni beklettiler bi 20 dk. sonra asıl ameliyathaneye girdik, çok soğuktu.. anestezi doktoru gelip belimden katetrali taktı çok acımadı ama defalarca söyledim ben çok korkuyorum diye, biz hallederiz merak etme diyor hala bana.. neyse doktorum geldi ufak bi deneme ile kesik yaptı sanırım, acıyı hissediyorum diyince biraz daha bekleyelim dedi o sırada ben bir heyecan, bir panikle nefes alamadım hemen oksijen bağladılar o daha çok başımı döndürdü.. en son ben kötüyüm diye bağırdım, dijital makinede tansiyonumun 2 ye indiğini gördüm, anestezi doktoru sakin ol falan desede olamadım ve gerisini hatırlamıyorum.. ya bayıldım yada sakinleştirici verdiler.. :))) kendime geldiğimde bebeğim doğmuştu, giydirmişlerdi, hemşire yanağıma getirdi öptüm kokladım bana güldü yanağının bi kenarıyla.. sonra dikiş işleri tamamlandı ve önce çınarı, 2 dk sonra da beni odaya gönderdiler, hemen kucağıma verdiler.. muhteşem duyguyu ve kokuyu çektim içime... çok uzun oldusıkmayayım sizi kızlar... daha sonra ayrıntıları konuşuruz
bütün acılar sıkıntılar o yanımdayken bitiyor çok şükür diyorum hep.. Çok Şükür Rabbime......
Doğum hikayemi yazmak bana da nasip oldu sonunda,şükür Rabbime..Allahım isteyen her kadına bu duyguyu yaşamayı nasip eyle..
Uzun uzun yazmak istiyorum saatlerce,sayfalarca .özelliklede hamile kalmadan önceki aşamayı..neden mi?ben en çok bu bölümü okumaktan mutlu oluyordum.bana umut veriyordu.bütün topiklerdeki hikayeleri okuyordum.neden bende anne olmayayım diyordum hep kendi kendime..mucizevi bir şekilde hamile kalan ve doğan bebekleri okumak hoşuma gidiyordu gelelim hamile kalma aşamasına
Evliliğimizin 3. yılında karar verdik anne baba olmaya..aklımız sıra diğer aya hamile kalıp batıya gelince(o zaman doğuda görev yapıyoruz)doğum yapıcam..öyle ayarladık..korunmayı bıraktığımız ay hormonlarım garipleşti..bulunduğum yerdeki kadın doğum doktoruna gittik.lh hormonum aşırı yükselmiş..diğer ay tekrar bakacaktık hormon düştü mü diye..bu arada doğal yolla bir çaresine bakmalıydım..1 ay boşuboşuna beklememeliydim..o zaman tanıştım kadınlar kulübü ile..hayıt tohumu kullanmaya başladım her ay yavaş yavaş 3-5 sayı düşüyordu değerlerim moral dönüyordu..adet düzensizliğim hep vardı..geciktiği aylar umut doluyordu içime..bu arada geçen zamanda kk çok şey öğrenmiştim..pcos olduğumu düşünmeye başladım..ama doktorda ultrasyon cihazı olmadığı için anlamıyorduk..düşünün doğunun o kadar kötü bir yerindeyiz
Aradan 10 ay geçti ağustos ayı geldi ve batıya tayinimiz çıktı doktora gittik hemen..hiç bir problem yok her şey normal deyince umutlandık..pcos olmadığımı söyledi..o ay soğan kürü yapmıştım çünkü..umut içinde bir ay geçti ve ben 11.ayda hamileydim..öğrendiğimizde hastaneye ziyaret için gitmiştik başka bir şehirdeydik(eşimin dedesi çok hastaydı) ikimizin ailesi hastanede oluğu için öğrenmişlerdi..o kadar çok ağlamıştım ki anlamamaları mümkün değildi..ama nasip olmadı 8+6 da miniğimin kalbi durdu ve hayallerimiz sona erdi..ama olsun ben bir kere hamile kalmıştım bir daha neden olmasın..1 ay korunup başlayacaktık çalışmalara ama olmadı..60 gün kanamam oldu derken ilk 3 ay olmadı..sonra tekrar her ay elimiz boş,testler negatif..yeni doktor yeni umut diyerek doktorumuzu değiştirdik ve sonuç ben pcosluyum ben o kadar çok anne olmayı istiyordumki o duygular sonucunda prolaktin hormonum tavan yapmıştı..ilaçlarla düşürmeye çalıştık..alışveriş merkezlerine gitmkten hoşlanmıyorduk herkes bize inat hamile gibiydi..herkesin elinde bebek arabası, kucağında bebek..algıda seçicilik bu olsa gerek..aradan 1 yıl geçti tedaviye başldık..olmadı..rahim filmi çektirmeye karar verdik..o ay korunacağım için tekrar soğan kürü denedim..eşim inanıyorum bu ay olacak dediğinde gözlerindeki o ışıltıyı görmüştüm..bende inanıyordum ve olduuuu o ay hamile kaldım.kürtajdan sonra 1,5 yıl geçmişti..ama tekrar ilk hamilelikteki gibi kanamam olmuştu..hemen hastaneye yattım. bebek hep geriden geliyordu..geç döllenmeymiş...inandırmıştık bu sefer her şey güzel olacaktı..iğneler,ilaçlar,raporlar,dualar sonrasında her şey düzelmişti güzel bir 9 ay geçti..hiç bulantım olmadı..37+5 kadar çalıştım
Ve zaman geldi çattı.. sezeryan olacaktım..ben öyle olmasını istiyordum..korkuyordum bir şey olacak diye tarihimiz 12.12.2012 Çarşamba sabahı saat 07.00 da hastaneye yatış yaptık..9.30 gibi alınacağım için annemler kahvaltı yapıp öyle geleceklerdi..ama erken alınınca tek eşim vardı yanımda ,iyide oldu hiç heyecanlanmadım..çok sakindim..ameliyat kapısında vedalaştık..doktorlarımızın konuştuğu konu maçbizde anestezi uzmanı ile maaş muhabbeti yapıyoruz 09.36 da muhteşem an ,oğlum geldi dünyaya..ilk sorum neden ağlamıyor?yanıma verdikleri an gözyaşlarımı tutamadım..benimmiydi bu bebek..şükür rabbime..3800gr ve 51 cm doğdu oğlum deniz..mis gibi kokuyordu..hep başkalrından duydum yada okudum ilk kavuşma anını,mis gibi koktuklarını..yaşamak o anları bana da nasip oldu..ameliyathanede işim bittikten sonra gözüm kapıdaydı..acaba eşim beni bekliyormuyduonu görmek beni çok mutlu etti şimdi oğlum 5 günlük oldu..denize bakmak, dokunmak,koklamak mükemmel..dilimden eksik etmediğim dua Allahım isteyen herkese tez zamanda sağlıklı ,sıhhatli ,hayırlı evlatlar nasip etsin Evet hikayem çok uzun biliyorum..umarım sıkılmamışsınızdır
evet canım ben konyada oturuyorum ve vakıfta fatma hanımda doğum yaptım birinciyide orda yapmıştım ikincide orda oldu çok memnun kaldım
vakit bulmuşken yazayım kızlar...
çarş. sabahı hava daha karanlıktı yola çıktık, hastaneye geldiğimizde gün ağarmıştı artık, yatışımızı yaptık.. odaya sürekli birer hemşire gelip gidip biri tansiyon baktı, biri damar yolu açtı, biri sorular sordu.. baya bi hazırlık aşamasından sonra (lağman ve sonda işlemleri dahil) sonunda beni ameliyat sedyesine aldılar.. ameliyathaneye inmek üzere asansöre yönlendik.. bitek eşimi aldılar asansöre annemleri almadılar onlara el salladım.. ameliyathanenin önüne geldik, eşimle de vedalaştık öptü beni ve içeri girdim.. doktorum bi önceki sezeryanı tamamlamak üzereymiş beni beklettiler bi 20 dk. sonra asıl ameliyathaneye girdik, çok soğuktu.. anestezi doktoru gelip belimden katetrali taktı çok acımadı ama defalarca söyledim ben çok korkuyorum diye, biz hallederiz merak etme diyor hala bana.. neyse doktorum geldi ufak bi deneme ile kesik yaptı sanırım, acıyı hissediyorum diyince biraz daha bekleyelim dedi o sırada ben bir heyecan, bir panikle nefes alamadım hemen oksijen bağladılar o daha çok başımı döndürdü.. en son ben kötüyüm diye bağırdım, dijital makinede tansiyonumun 2 ye indiğini gördüm, anestezi doktoru sakin ol falan desede olamadım ve gerisini hatırlamıyorum.. ya bayıldım yada sakinleştirici verdiler.. :))) kendime geldiğimde bebeğim doğmuştu, giydirmişlerdi, hemşire yanağıma getirdi öptüm kokladım bana güldü yanağının bi kenarıyla.. sonra dikiş işleri tamamlandı ve önce çınarı, 2 dk sonra da beni odaya gönderdiler, hemen kucağıma verdiler.. muhteşem duyguyu ve kokuyu çektim içime... çok uzun oldusıkmayayım sizi kızlar... daha sonra ayrıntıları konuşuruz
bütün acılar sıkıntılar o yanımdayken bitiyor çok şükür diyorum hep.. Çok Şükür Rabbime......
kolay bi doğum yaparsın inş canım çok güzelmiş hastane öyle diyorlar inş sende memnun kalırsın doğum ücreti ne kadar canım?
Allah analı babalı büyütsün canım
amin canım inşallah ... herkes ayakta doğurucan diyor :)
canım doğum ücretini konuşmadık desem :S
eşime kaç kere dedim soralım diye her sefer unuttuk ama hastane çok güzel. gezdim doğum katını falan... iki tane sancı odası vardı. ferah ve genişti.
bende çok memnun um canım gerçekten çok iyi bir doktor ebelerde gayet anlayışlı ve güzel morel veriyorlar
evet canım ya ebeler gerçekten çok iyiler sen ne zaman doğum yapmıştın?
hayırlısı neyse o olsun canım inş sendende güzel bi doğum hikayesi bekliyorum...
29 kasımda yaptım canım sen ne zaman yaptın
Allahıma şükürler olsunki doğum hikayemizi yazmak bizede nasip oldu teyzeleri oğlum 7 aralık sabah 10:15te dünyaya geldi çok şükür. gece saat 12den sonra hiç bişey yemedim ama sanırım heyecandan dolayı geceden ameliyat saatine kadar 5 kez kustum midem bomboş ama ben kusmaya devam ediyordum :) sabah 7:30 gibi hastaneye yatışımız yapıldı. beni nst ye aldılar hadi önlüğünü giyeceksin dediler ben bu kadar çabukmu dedim herşey kendiliğinden gelişiyordu heyecan dorukta anlatılmaaaazzzzzbi taraftanda korku var tabi sonra önlüğümü verdiler annemle eşim giydirdi hemşire gelip damar yolumu açtı ve bi antibiyotik vurdu. sonra anestezi uzmanı geldi çok esprili çatlak biriydi muayene ve bilgilendirmeden sonra hadi gidiyoruz dedi tekerlekli sandalyeye bindirip ameliyathane katına indirdiler sonra wc ye gitmem söylendi sonda ve lavman yapılmadı çok şükür. daha sonra sedyeye alındım ameliyathaneye girerken en son eşime baktım. kapı kapandı soğuk bi ortam maskeli maskeli birileri var ama çok iyi davrandılar sağolsunlar sakinleştirmeye çalıştılar :) sonra doğum doktorum geldi hadi başlıyoruz dedi ben hayır daha uyumadım ben dediğimi hatırlıyorum bide öyle söyleyince bana güldüler :) sonra hanfendi hanfendi diye biri çağırıyo herşey olmuş bitmiş bile uyudum uyandım tabi genel anestezi olduğu için narkozun etkisiyle insan ilk gün sersem oluyo çok normal. ilk 2 gün sütüm gelmedi şimdide göğüsucu yaralarıyla uğraşıyorum inşallah çabucak geçer. Allah herkesin evladını bağışlasın nazarlardan esirgesin.
Hiiiiç sıkılmadan okudum bu saatte hemde :) allah bebeğinizi size bağışlasın ,bir ömür sağlıkla büyütün inş..
gözünüzaydın kızlar,Allahım sağlıklı uzun ömür versin kuzularınıza
Doğum hikayemi yazmak bana da nasip oldu sonunda,şükür Rabbime..Allahım isteyen her kadına bu duyguyu yaşamayı nasip eyle..
Uzun uzun yazmak istiyorum saatlerce,sayfalarca .özelliklede hamile kalmadan önceki aşamayı..neden mi?ben en çok bu bölümü okumaktan mutlu oluyordum.bana umut veriyordu.bütün topiklerdeki hikayeleri okuyordum.neden bende anne olmayayım diyordum hep kendi kendime..mucizevi bir şekilde hamile kalan ve doğan bebekleri okumak hoşuma gidiyordu gelelim hamile kalma aşamasına
Evliliğimizin 3. yılında karar verdik anne baba olmaya..aklımız sıra diğer aya hamile kalıp batıya gelince(o zaman doğuda görev yapıyoruz)doğum yapıcam..öyle ayarladık..korunmayı bıraktığımız ay hormonlarım garipleşti..bulunduğum yerdeki kadın doğum doktoruna gittik.lh hormonum aşırı yükselmiş..diğer ay tekrar bakacaktık hormon düştü mü diye..bu arada doğal yolla bir çaresine bakmalıydım..1 ay boşuboşuna beklememeliydim..o zaman tanıştım kadınlar kulübü ile..hayıt tohumu kullanmaya başladım her ay yavaş yavaş 3-5 sayı düşüyordu değerlerim moral dönüyordu..adet düzensizliğim hep vardı..geciktiği aylar umut doluyordu içime..bu arada geçen zamanda kk çok şey öğrenmiştim..pcos olduğumu düşünmeye başladım..ama doktorda ultrasyon cihazı olmadığı için anlamıyorduk..düşünün doğunun o kadar kötü bir yerindeyiz
Aradan 10 ay geçti ağustos ayı geldi ve batıya tayinimiz çıktı doktora gittik hemen..hiç bir problem yok her şey normal deyince umutlandık..pcos olmadığımı söyledi..o ay soğan kürü yapmıştım çünkü..umut içinde bir ay geçti ve ben 11.ayda hamileydim..öğrendiğimizde hastaneye ziyaret için gitmiştik başka bir şehirdeydik(eşimin dedesi çok hastaydı) ikimizin ailesi hastanede oluğu için öğrenmişlerdi..o kadar çok ağlamıştım ki anlamamaları mümkün değildi..ama nasip olmadı 8+6 da miniğimin kalbi durdu ve hayallerimiz sona erdi..ama olsun ben bir kere hamile kalmıştım bir daha neden olmasın..1 ay korunup başlayacaktık çalışmalara ama olmadı..60 gün kanamam oldu derken ilk 3 ay olmadı..sonra tekrar her ay elimiz boş,testler negatif..yeni doktor yeni umut diyerek doktorumuzu değiştirdik ve sonuç ben pcosluyum ben o kadar çok anne olmayı istiyordumki o duygular sonucunda prolaktin hormonum tavan yapmıştı..ilaçlarla düşürmeye çalıştık..alışveriş merkezlerine gitmkten hoşlanmıyorduk herkes bize inat hamile gibiydi..herkesin elinde bebek arabası, kucağında bebek..algıda seçicilik bu olsa gerek..aradan 1 yıl geçti tedaviye başldık..olmadı..rahim filmi çektirmeye karar verdik..o ay korunacağım için tekrar soğan kürü denedim..eşim inanıyorum bu ay olacak dediğinde gözlerindeki o ışıltıyı görmüştüm..bende inanıyordum ve olduuuu o ay hamile kaldım.kürtajdan sonra 1,5 yıl geçmişti..ama tekrar ilk hamilelikteki gibi kanamam olmuştu..hemen hastaneye yattım. bebek hep geriden geliyordu..geç döllenmeymiş...inandırmıştık bu sefer her şey güzel olacaktı..iğneler,ilaçlar,raporlar,dualar sonrasında her şey düzelmişti güzel bir 9 ay geçti..hiç bulantım olmadı..37+5 kadar çalıştım
Ve zaman geldi çattı.. sezeryan olacaktım..ben öyle olmasını istiyordum..korkuyordum bir şey olacak diye tarihimiz 12.12.2012 Çarşamba sabahı saat 07.00 da hastaneye yatış yaptık..9.30 gibi alınacağım için annemler kahvaltı yapıp öyle geleceklerdi..ama erken alınınca tek eşim vardı yanımda ,iyide oldu hiç heyecanlanmadım..çok sakindim..ameliyat kapısında vedalaştık..doktorlarımızın konuştuğu konu maçbizde anestezi uzmanı ile maaş muhabbeti yapıyoruz 09.36 da muhteşem an ,oğlum geldi dünyaya..ilk sorum neden ağlamıyor?yanıma verdikleri an gözyaşlarımı tutamadım..benimmiydi bu bebek..şükür rabbime..3800gr ve 51 cm doğdu oğlum deniz..mis gibi kokuyordu..hep başkalrından duydum yada okudum ilk kavuşma anını,mis gibi koktuklarını..yaşamak o anları bana da nasip oldu..ameliyathanede işim bittikten sonra gözüm kapıdaydı..acaba eşim beni bekliyormuyduonu görmek beni çok mutlu etti şimdi oğlum 5 günlük oldu..denize bakmak, dokunmak,koklamak mükemmel..dilimden eksik etmediğim dua Allahım isteyen herkese tez zamanda sağlıklı ,sıhhatli ,hayırlı evlatlar nasip etsin Evet hikayem çok uzun biliyorum..umarım sıkılmamışsınızdır
Seni en iyi ben anlıyorum canım benim. bizde bu bebişi tam tamına 2,5 yıl bekledik tedaviler rahim filmleri ilaçlar iğneler hiç umudum bile kalmamıştı ki yumurtaların çatlamadığı ayda (nasıl oldu bilemedik doktor çatlamadı demişti) hamile kaldım, meğersem çatlatmışızSenin doğum hikayende çok güzelmiş şimdi bende tedirginlikle bekliyorum bu kadar bekledik 9 ay kanrımda taşıdım, benim biraz sıkıntılı da geçti çok fazla kustum 4-5 ay kadar. Bari diyorum bu kadar çekmişken sağ salim kucağıma almayıda nasip etsn rabbim. Kendi doğum hikayemi hep hayal ediyorum böyle hikayeleri okudukça. İlk ben görücem öpücem oğlumu, sonra hemen babasının kucağına vericekler, o napıcak kucağına alınca Bazende bu kadar çok hayal ediyorum diye korkuyorum bişey olucak diye. Ne bilim valla bi an önce bende doğurayım da sağ salim başka da bişey istemem rabbimden. Seninde gözün aydın allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin, eşinle bebişinle mutlu hıuzurlu günler yaşayın inşallah. (kendi derdimden seni tebrik etmeyi unutucaktım valla :)
Doğum hikayemi yazmak bana da nasip oldu sonunda,şükür Rabbime..Allahım isteyen her kadına bu duyguyu yaşamayı nasip eyle..
Uzun uzun yazmak istiyorum saatlerce,sayfalarca .özelliklede hamile kalmadan önceki aşamayı..neden mi?ben en çok bu bölümü okumaktan mutlu oluyordum.bana umut veriyordu.bütün topiklerdeki hikayeleri okuyordum.neden bende anne olmayayım diyordum hep kendi kendime..mucizevi bir şekilde hamile kalan ve doğan bebekleri okumak hoşuma gidiyordu gelelim hamile kalma aşamasına
Evliliğimizin 3. yılında karar verdik anne baba olmaya..aklımız sıra diğer aya hamile kalıp batıya gelince(o zaman doğuda görev yapıyoruz)doğum yapıcam..öyle ayarladık..korunmayı bıraktığımız ay hormonlarım garipleşti..bulunduğum yerdeki kadın doğum doktoruna gittik.lh hormonum aşırı yükselmiş..diğer ay tekrar bakacaktık hormon düştü mü diye..bu arada doğal yolla bir çaresine bakmalıydım..1 ay boşuboşuna beklememeliydim..o zaman tanıştım kadınlar kulübü ile..hayıt tohumu kullanmaya başladım her ay yavaş yavaş 3-5 sayı düşüyordu değerlerim moral dönüyordu..adet düzensizliğim hep vardı..geciktiği aylar umut doluyordu içime..bu arada geçen zamanda kk çok şey öğrenmiştim..pcos olduğumu düşünmeye başladım..ama doktorda ultrasyon cihazı olmadığı için anlamıyorduk..düşünün doğunun o kadar kötü bir yerindeyiz
Aradan 10 ay geçti ağustos ayı geldi ve batıya tayinimiz çıktı doktora gittik hemen..hiç bir problem yok her şey normal deyince umutlandık..pcos olmadığımı söyledi..o ay soğan kürü yapmıştım çünkü..umut içinde bir ay geçti ve ben 11.ayda hamileydim..öğrendiğimizde hastaneye ziyaret için gitmiştik başka bir şehirdeydik(eşimin dedesi çok hastaydı) ikimizin ailesi hastanede oluğu için öğrenmişlerdi..o kadar çok ağlamıştım ki anlamamaları mümkün değildi..ama nasip olmadı 8+6 da miniğimin kalbi durdu ve hayallerimiz sona erdi..ama olsun ben bir kere hamile kalmıştım bir daha neden olmasın..1 ay korunup başlayacaktık çalışmalara ama olmadı..60 gün kanamam oldu derken ilk 3 ay olmadı..sonra tekrar her ay elimiz boş,testler negatif..yeni doktor yeni umut diyerek doktorumuzu değiştirdik ve sonuç ben pcosluyum ben o kadar çok anne olmayı istiyordumki o duygular sonucunda prolaktin hormonum tavan yapmıştı..ilaçlarla düşürmeye çalıştık..alışveriş merkezlerine gitmkten hoşlanmıyorduk herkes bize inat hamile gibiydi..herkesin elinde bebek arabası, kucağında bebek..algıda seçicilik bu olsa gerek..aradan 1 yıl geçti tedaviye başldık..olmadı..rahim filmi çektirmeye karar verdik..o ay korunacağım için tekrar soğan kürü denedim..eşim inanıyorum bu ay olacak dediğinde gözlerindeki o ışıltıyı görmüştüm..bende inanıyordum ve olduuuu o ay hamile kaldım.kürtajdan sonra 1,5 yıl geçmişti..ama tekrar ilk hamilelikteki gibi kanamam olmuştu..hemen hastaneye yattım. bebek hep geriden geliyordu..geç döllenmeymiş...inandırmıştık bu sefer her şey güzel olacaktı..iğneler,ilaçlar,raporlar,dualar sonrasında her şey düzelmişti güzel bir 9 ay geçti..hiç bulantım olmadı..37+5 kadar çalıştım
Ve zaman geldi çattı.. sezeryan olacaktım..ben öyle olmasını istiyordum..korkuyordum bir şey olacak diye tarihimiz 12.12.2012 Çarşamba sabahı saat 07.00 da hastaneye yatış yaptık..9.30 gibi alınacağım için annemler kahvaltı yapıp öyle geleceklerdi..ama erken alınınca tek eşim vardı yanımda ,iyide oldu hiç heyecanlanmadım..çok sakindim..ameliyat kapısında vedalaştık..doktorlarımızın konuştuğu konu maçbizde anestezi uzmanı ile maaş muhabbeti yapıyoruz 09.36 da muhteşem an ,oğlum geldi dünyaya..ilk sorum neden ağlamıyor?yanıma verdikleri an gözyaşlarımı tutamadım..benimmiydi bu bebek..şükür rabbime..3800gr ve 51 cm doğdu oğlum deniz..mis gibi kokuyordu..hep başkalrından duydum yada okudum ilk kavuşma anını,mis gibi koktuklarını..yaşamak o anları bana da nasip oldu..ameliyathanede işim bittikten sonra gözüm kapıdaydı..acaba eşim beni bekliyormuyduonu görmek beni çok mutlu etti şimdi oğlum 5 günlük oldu..denize bakmak, dokunmak,koklamak mükemmel..dilimden eksik etmediğim dua Allahım isteyen herkese tez zamanda sağlıklı ,sıhhatli ,hayırlı evlatlar nasip etsin Evet hikayem çok uzun biliyorum..umarım sıkılmamışsınızdır
Allahıma şükürler olsunki doğum hikayemizi yazmak bizede nasip oldu teyzeleri oğlum 7 aralık sabah 10:15te dünyaya geldi çok şükür. gece saat 12den sonra hiç bişey yemedim ama sanırım heyecandan dolayı geceden ameliyat saatine kadar 5 kez kustum midem bomboş ama ben kusmaya devam ediyordum :) sabah 7:30 gibi hastaneye yatışımız yapıldı. beni nst ye aldılar hadi önlüğünü giyeceksin dediler ben bu kadar çabukmu dedim herşey kendiliğinden gelişiyordu heyecan dorukta anlatılmaaaazzzzzbi taraftanda korku var tabi sonra önlüğümü verdiler annemle eşim giydirdi hemşire gelip damar yolumu açtı ve bi antibiyotik vurdu. sonra anestezi uzmanı geldi çok esprili çatlak biriydi muayene ve bilgilendirmeden sonra hadi gidiyoruz dedi tekerlekli sandalyeye bindirip ameliyathane katına indirdiler sonra wc ye gitmem söylendi sonda ve lavman yapılmadı çok şükür. daha sonra sedyeye alındım ameliyathaneye girerken en son eşime baktım. kapı kapandı soğuk bi ortam maskeli maskeli birileri var ama çok iyi davrandılar sağolsunlar sakinleştirmeye çalıştılar :) sonra doğum doktorum geldi hadi başlıyoruz dedi ben hayır daha uyumadım ben dediğimi hatırlıyorum bide öyle söyleyince bana güldüler :) sonra hanfendi hanfendi diye biri çağırıyo herşey olmuş bitmiş bile uyudum uyandım tabi genel anestezi olduğu için narkozun etkisiyle insan ilk gün sersem oluyo çok normal. ilk 2 gün sütüm gelmedi şimdide göğüsucu yaralarıyla uğraşıyorum inşallah çabucak geçer. Allah herkesin evladını bağışlasın nazarlardan esirgesin.
canım koskocamaaaaan bi maşallah güzel meleğineee12.12.12 tarihinde kontrolümüz vardı, bende hala ne nişan gelmesi ne de sancı vardı, hastaneye gittik ben sıramı beklerken hemen nst ye girdim vakit kaybetmemek için. hemşire geldi, senin ağrın mı var dedi. ben de karnım ağırlaştı çok ama ama ağrım yok dedim. meğer sancı 85 lere vurmuş hemde düğzenli aralıklarla. bugün dr seni bırakmayabilir aramızda kalsın dedi. eşim dışarda bekliyordu, aileleri hemen telaşlandırmayalım ama bugün gelecek galiba dedim. evde kahvaltı yapıp bulaşıklar ortada çıkmıştım biraz da dağınık ve tozluydu aklımda evin hali vardı. neyse biz girdik muayeneye ultrasonla baktı dr ve kilosu 4 civarı dedi, açılma da yok ama seni riske atamam 40. haftandasın dedi. 12.12.12 bebeği olacak bu tatlı kız dedi:)) herkes o tarihi ister biz evi toplamak amaıyla 13 ü olmaz mı diyoruz:) dr gülüyor. aileleri aradık eve gittik çantamızı aldık ben duş aldım hastanede yatışımız yapıldı. sabah az da olsa kahvaltı yaptığım için 3 ü 10 geçe ameliyata alındım. ameliyathaneye girerken annem kapısına kadar geldi, bakmak istemedim ama son anda bakıtım ve ağladığını görünce düşünmemeye çalıştım ağlamak istemiyordum. genel anestezi olduğum için bir şey anlatamıyorum ama ayıldığım anı unutmuyorum, hadi kalk bakalım uyan baklımmm dedi ameliyathanedeki herkes, ben gözümü açmadan her şeyi tam mı dedim birden :)çok güzel dediler:) bir de herkese teşekkür ediyordum durmadan, ağrı çok az hissediliyordu ama ben o odadaki herkese minnettardım. bebişim odaya gitmiş bile. ben 15 dk sonra gitmişim odaya, bebişimi gösterdiler çok güzel dedim. eşim elimi tuttu hep.. dr umuz kontrole geldi ve ameliyathanedekliler sana mest olmuş, bi ameliyattan sıonra bize bu kadar teşekkür edenini görmedik demişler:))
şimdi 10 günlüğüz. sütümüz de anca 3 gün sonra gelebildi. ben heralde hiç gelmicek demeye başlamıştım. o yüzden sakın telaşlanmayın bişey gelmese de hemen emzirmeye başlayın benm sarı suyum bile 2. gün geldi.
eşimse kızımızla resmen aşk yaşıyor, aşkım diye bi ses duyuyorum efendm diyorum sana demedim diyor:) kokluyor öpüyor , dokunmaya kıyamıyor. bu kadarını da beklemezdim ama mest oluyorum.
sez olduğma hiç pişman olmadım, evet belki ilk gün tuvalete bile kalkamadım ama ilk gün hariç hiç ağrı kesici kullanmadım, 2. gün yardımla kalktım, 3 . günden sonra kalkıp kendim desteksiz yürüdüm şu anda bebeğimin her işini yapabiliyorum. normal olmasını istemiştik ama kısmet.
bizim de hikayemiz böyle işte kızlar.. ve söz verdiğim gibi foto da ekliyorumdemeyi unutmuyoruzzz maşallahhh:))
12.12.12 tarihinde kontrolümüz vardı, bende hala ne nişan gelmesi ne de sancı vardı, hastaneye gittik ben sıramı beklerken hemen nst ye girdim vakit kaybetmemek için. hemşire geldi, senin ağrın mı var dedi. ben de karnım ağırlaştı çok ama ama ağrım yok dedim. meğer sancı 85 lere vurmuş hemde düğzenli aralıklarla. bugün dr seni bırakmayabilir aramızda kalsın dedi. eşim dışarda bekliyordu, aileleri hemen telaşlandırmayalım ama bugün gelecek galiba dedim. evde kahvaltı yapıp bulaşıklar ortada çıkmıştım biraz da dağınık ve tozluydu aklımda evin hali vardı. neyse biz girdik muayeneye ultrasonla baktı dr ve kilosu 4 civarı dedi, açılma da yok ama seni riske atamam 40. haftandasın dedi. 12.12.12 bebeği olacak bu tatlı kız dedi:)) herkes o tarihi ister biz evi toplamak amaıyla 13 ü olmaz mı diyoruz:) dr gülüyor. aileleri aradık eve gittik çantamızı aldık ben duş aldım hastanede yatışımız yapıldı. sabah az da olsa kahvaltı yaptığım için 3 ü 10 geçe ameliyata alındım. ameliyathaneye girerken annem kapısına kadar geldi, bakmak istemedim ama son anda bakıtım ve ağladığını görünce düşünmemeye çalıştım ağlamak istemiyordum. genel anestezi olduğum için bir şey anlatamıyorum ama ayıldığım anı unutmuyorum, hadi kalk bakalım uyan baklımmm dedi ameliyathanedeki herkes, ben gözümü açmadan her şeyi tam mı dedim birden :)çok güzel dediler:) bir de herkese teşekkür ediyordum durmadan, ağrı çok az hissediliyordu ama ben o odadaki herkese minnettardım. bebişim odaya gitmiş bile. ben 15 dk sonra gitmişim odaya, bebişimi gösterdiler çok güzel dedim. eşim elimi tuttu hep.. dr umuz kontrole geldi ve ameliyathanedekliler sana mest olmuş, bi ameliyattan sıonra bize bu kadar teşekkür edenini görmedik demişler:))
şimdi 10 günlüğüz. sütümüz de anca 3 gün sonra gelebildi. ben heralde hiç gelmicek demeye başlamıştım. o yüzden sakın telaşlanmayın bişey gelmese de hemen emzirmeye başlayın benm sarı suyum bile 2. gün geldi.
eşimse kızımızla resmen aşk yaşıyor, aşkım diye bi ses duyuyorum efendm diyorum sana demedim diyor:) kokluyor öpüyor , dokunmaya kıyamıyor. bu kadarını da beklemezdim ama mest oluyorum.
sez olduğma hiç pişman olmadım, evet belki ilk gün tuvalete bile kalkamadım ama ilk gün hariç hiç ağrı kesici kullanmadım, 2. gün yardımla kalktım, 3 . günden sonra kalkıp kendim desteksiz yürüdüm şu anda bebeğimin her işini yapabiliyorum. normal olmasını istemiştik ama kısmet.
bizim de hikayemiz böyle işte kızlar.. ve söz verdiğim gibi foto da ekliyorumdemeyi unutmuyoruzzz maşallahhh:))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?