Eşim halletmeye çalışıyor ama ne söylese kız küsüp gidiyor, annesi de çaktırmıyor ama o da bozuluyor.Annesine annem söyledi, kilotlarını kendi çamaşırlarıyla atsın, kızın çamaşırlarının arasına atıyor dedi, yok sanki söylendiği için inadına yapıyor kız. Bi çıkardım bebeğin nevresimlerini makinadan,elde yıkama prg.da yıkamıştım içinde ağı yeşermiş bir don. Attım kendimi yatağa, sinirden nefes nefese kaldım. Bağırarak ağlamamak için kendimi nasıl tuttum bilmiyorum.Eşim indi söylendi böyle şey olur mu diye.
Sonra da ben söyledim annesine, dedim olmaz ben kendi kıyafetimi bile atmıyorum bebek eşyasıyla, o kilodunu atmış dedim. Diyor ki, elinde yıkamış da öyle atmış. Sofrayı yıkıp kalkasım geldi.
Sırf o kız kirli donlarını atıp duruyor diye kirli sepetini yatak odamıza almıştım, şimdi hatun çamaşır makinasını kirli sepeti olarak kullanıyor. Ya sabır diyorum, eninde sonunda gidecekler, bozmayayım arayı, eşimin ailesidir, ya sabır! (Bu arada kız başka babadan)
ama yere oturdum mu bir vinç lazım beni kaldırmaya
Yoksa eşim gelene kadar kalırdım yerde 
