mrb kızlar.bu siteyi başından beri takip ediyorum ama yazmaya hiç cesaret edememiştim şimdiye kadar.nerdeyse herkesi tanıyorum.benimde kısmetse ilk bebeğim olacakbundan 6 ay önce boş gebelik yaşamıştım ve sanki dünya başıma yıkılmıştı.yani ne biliim herkesin başına gelebilir böyle şeyler bana ama benim başıma gelmemesi lazımdı.insülin direncim ve hipotiroidim vardı.tüm değerleri düzelttim.yani bebek için her şey tüm kan değerleri ve ben hazırdı.haliyle ilk gebelik olunca sevinçten herkese söyledik.tabi o zmanlar boş gebelik neymiş ya da düşük falan hiç bilmiyordum.tam bir şok oldu benim için.zamanla kabullendim ama inanın ilk günler çok zor.burdan da bazı arkadaşlarımız benm gibi kötü deneyimler yaşadı.inanın onlarla beraber çok üzüldüm ama tek bir teselli yazamadım.şimdi bunları niye yazıyorum derseniz sanırım bu durumu o kadar kabullendim ki karnımda ki bebeği sevemiyorum bir türlü.evet var ama bende mide bulantısı ya da farklı bir belirti olmadığı için varlığını bana hissetmiyor bi türlü.ayrıca bebek hakkında eşimle bile konuşmak istemiyorum.zaten bu sefer sadece bi kaç kişiye söyledim.çünkü ilkinde dr bana bu boş gebelik dedğinde tek aklımdan geçen ben herkese hamileyim dedim şimdi ne yapıcam diye geçti.yani bakıyorum herkes bebeğini çok seviyor ama bende annelik duygusu gelişmedi,gelişmiyor
neyse çok uzattım benim sat 28 ağustos,kocaeli,yaş 28,kilo 65.umarım konuşmalara katıldıkça bende bebeğimi severim..