Arkadaşlar merhaba ben de aranıza yeni katıldım.Aslında diğer şubat paylaşım alanına yazmıştım ama burası daha aktif sanki :) arkadaşlar benim sat 22 Mayıs .henüz dr. gitmedim
7 haftalıkken gitmeyi ve gider gitmez bebişimin kalp atışını duymayı düşünüyorum:) arkadaşlar ben asıl size bişey sorucam.Sizin fikirleriniz benim için önemli.Ben şuan çalışıyorum.
Kurumsal bir firmada çok güzel bir pozisyonum var.Bir yandan işime devam etmek istiyorum .Bir yandan da bebeğimi kendim büyütmek istiyorum.Sizce ne yapayım ben ? Kafam çok karışık
Bir yandan hırsım bir yandan vicdanım .Bana bir akıl verin lütfen ....
Selam canım. Hayırlı uğurlu olsun. Allah tamamına erdirsin sağlıkla inşallah…
Aslında bu konu birkaç satıra sığmayacak kadar değişkeni, parametresi olan bir konu. Uzun uzun tartışılabilir.
Kısaca fikrimi özetlemek isterim…
Ben de çalışıyorum. Elbette her anne gibi bebeğimi kendim büyütmek isterdim, bu bir bayan için önemli bir lüks.
Ama gerek tamamıyla işi bırakmak, gerek bir süreliğine ara vermek benim şartlarım için uygun değil…
Gerek sosyal gerek ekonomik koşullar şu an buna izin vermiyor. Zira alışılagelmiş bir standart var ve bebeğim de bu şartlarla büyüsün istiyorum.
Kariyerim açısından bakarsak da, meslek yaşantısının yaklaşık 1/3ünü geride bırakmış, en verimli zamanını çalışan bir mühendisim. Yaşım genç ama azımsanmayacak bir tecrübeye sahibim.
Bu aşamada mesleğime ara vermek, daha sonraki meslek yaşantımı derinden etkileyecektir.
Yani şartlar izin verse de kesin işi bırakırdım diyemiyorum.
Beni çalışan bir anne büyüttü.
Evet isterdim ki her dakikam annemle dolu olsaydı, ama psikolojimde bu sebeple açılmış derin yaralar yok geriye dönük düşündüğümde.
Bilakis ekonomik olarak rahat şartlarda geçirilmiş bir çocukluk ve gençlik, anneyle geçirilen daha az da olsa kaliteli zaman, annemin sosyal kimliği ve çevresi ile şekillenen,güçlenen bir karakter…Daha pek çok şey sayılabilir.
Annem iyi ki de çalışmış diyebiliyorum ben…
Yine bebeğimin geleceği için çalışmaktan yanayım…Elbette ki şartlar müsaade ettikçe,bebeğime ayırdığım zamanla işimi dengeleyerek.
Belki kendimden ödün vereceğim, kendimden, kendi zamanımdan çalıp bebeğime vereceğim, ama ben bir annenin bunu dengeleyebileceği kanaatindeyim…
Elbette herkesin içinde bulunduğu şartlar, değer yargıları farklı…
Ben bir bebeğin anne sevgisine ihtiyacı olduğu kadar, başka ihtiyaçları da olduğunu ve bunu karşılamanın sadece babanın görevi olmadığını düşünenlerdenim. Herkesin fikrine saygım var elbette.