Ay kıyamam boğazım düğümlendi…Rabbim sağlıkla tamamına erdirsin, kimsenin özençlerini yarı yolda bırakmasın Allahım.
Herkesin hevesi, imrendiği-hayal kurduğu şeyler ayrı işte…
Benim eşim –ben bir düşük yaptığım için- bu zamana kadar hep hevesini, sevincini gizledi. Yakın bir arkadaşım hamileliğimin ilk günlerinde seni heyecansız görüyorum demiş eşime de, bblau bebeği kaybettiğimizde o kadar üzüldü o kadar yıprandı ki, yine aynı şeyleri yaşamasından korkuyorum, heveslendirmek, kaptırmak istemiyorum demiş.
Hep olgun, ağır davranmaya çalışıyor.
Geçenlerde bir mavi, bir pembe çorap var elinde, çorapların içlerinde de plastikten minik ayaklar var dik dursunlar diye.
Bunları dolabın üstüne koyayım mı dedi. Koy ama misafir filan geldiğinde onlar ne öyle demezler mi dedim.
Kendi kendine hem söyleniyo hem yerleştiriyo çorapları, derlerse desinler hevesimiz var, özeniyoruz işte diye…
Gözlerim doldu onu öyle görünce. Erkeklere de hiç kıyamıyorum ben bu konuda,yazık.