ben yalnız bakıyorum canım. annem ara ara geldi gitti. ama desteği yardımı çok oldu. bebeklerin gazsız ise, sürekli kusmuyorlarsa ve psikolojine güveniyorsan yalnız bakabilirsin. benim bebeklerim gerçekten uslular. öyle ağlamaları yok. ama çok kusuyorlardı. zaten çok küçük doğdular. kusupta kilo alamayacaklar diye kendimi yedim bitirdim adeta. canım lohusa depresyonu diye bir şey var gerçekten. insanın hayatı yatak odasıyla salon arasında geçiyor. 2 saatte bir hep aynı döngüyü yaşıyorsun. besle alt temzle uyut. şimdi sana çok kolay gelebilir ama insan çok bunalıyor. birden değişiveriyor hayat. ben hala çıkamadım o psikolojiden. ama daha iyiyim. duygusallık çok yüksek seviyede oluyor. anne çok yıpranıyor. bir de bebeklerde gaz,, ağlama nöbetleri, kusma olayları varsa çıldırır insan.
bebeklerin çok normal olsa da bence kendini yıpratmana değmez. muhakkak yardım al birilerinden. bebeklere bakmak kolay gelebilir ama psikolojin zor kaldıracak bu değişimi. o yüzden sana gün içinde yapılacak 2 saatlik yardıma bile muhtaçsın bence. bebekler için değil bu, kendin için. annenin de bakıma ihtiyacı var. süt veriyor en önemlisi. süt üretimi en ufak şeyden etkileniyor. annenin sağlıklı olması gerekiyor ki bebekler de sağlıklı olsun.
bence eşin ve annenin arasını yapabiliyorsan şimdiden yap. bu sayfalarda yazılanları okudun mu? okuduysan anlamışsındır biraz ne demek stediğimi. hamilelikte ve sonrasında öenmli olna eşin ve annen değil. sen ve bebeklerin önemli olan. ikiz hamileliğin zorluğunu ve bakımının özen, dikkat istediğini biliyorlarsa en azından seni bebekleri biraz olsun önemsiyorlarsa her şeyi unutup sana yardımcı olmalıdırlar. eşin istezse şimdiden barışmayı, doğumdan sonraki o halini görünce çaresiz kalacak o da. bence hiç sıkıntı çekme. 28. haftadan sonra senin kendini yormaman gerekli. o zamandan itibaren bakıma ihtiacın var zaten.
bence sen önce sana yardımcı olacak birilerini bul, en büyük ihtiyaç o.
sorunsuz bir doğum diliyorum..