bdt:11 şubat
doğum tarihi: 16 ocak
canım oğlum Yüksel Ayaz dünyaya geldi.
son haftalarda suyum azaldığı için doğum iznine ayrılmıştım. evde istirahat 2 günde 1 kontroller derken 15 ocaktaki kontrolümüzde doktorum ben artık sizin yatırmak istiyorum dedi. ancak emin olmak için detaylı ultrasona gönderdi. ben ordan oraya koşuştururken afallamıştım tabi. tekrar doktorumuzun yanına gittik ve evet kesin olarak suyum sınırdaydı artık. doktor yatışınızı yapalım dedi ben sürekli esra hanım ama o daha çok küçük diyordum en sonunda bari annem gelseydi dedim :18: biz annen gelene kadar sana gayet güzel bakarız diyor ama benim o sırada kafamdan bir dünya soru geçiyor acaba nasıl olacak küveze girer mi girmez mi yaşar mı yaşamaz mı.Rabbim kimseye yaşatmasın o korkuyu tabi. ben en son dedim en azından yarın gelelim diye. doktorum tamam nstye bakalım eğer iyi çıkarsa gönderirim yoksa bugün yatırırım dedi. eğer istersen suni sancıyla normal doğum yaptırabilirim dedi. çünkü ben hep normal istemiştim. ama daha 36+2deydik ve açılmanın olması için ne kadar beklemem gerekecekti bilmiyorum. kararını ver nstden gelince çatı muayenesi yapalım dedi. eşimle çıktık nstye ben girdim çıktım sonra konultuk ve eğer açılma olmazsa üstüne bir de sezeryan ekleneceğini düşündük ve sezeryana karar verdik. son olarak tekrar doktorla görüştük ve sabah 8de hastaneye gitmek üzere anlaştık. hastanede kendimi o kadar sıktım ki arabayı bindiğimiz anda bir duygu patlaması yaşadım evet sevinmem gerekiyordu ama ben sürekli ağlıyordum çünkü bebeğimin küçük olmasından çok korkuyordum. normalde ultrasonda c.tesi 2500 gr çıkan bebek p.tesi 2200 gr çıktı. su azlığından dolayı bebeğe negatif baskı yapıyormuş ve tüm ölçüler şaştı. neyse eve geldik tabi ben yolda annemi aradım salya sümük anne nolur gel artık diye. hemen ona bilet ayarladık ve yola çıktı. eve geldim boş boş dolanıyorum ama ne yapacağımı bilemez halde. sonra oturup biraz sakinleşmeyi denedim. Bol bol dua ettim Allahıma. Çantaları son kez kontrol ettim. akşam rahatlamıştım artık. hatta uyuyamam sanıyordum ama uyudum bile. sabah kalktık hazırlandık ve ben makyajımı bile yaptım
tuttuk hastanenin yolunu. girişimiz yapıldı 8den sonra beni doğumhaneye aldılar hazırlıklar başladı. ameliyat önlüğümü giydim damar yolum açıldı sondam takıldı derken tüm herşey tamamdı. sonra doktorum geldi ameliyathane boşalınca gidiyoruz melekçim dedi. beni sandalyeye oturttular ben hala yürüyerek gitsem olmaz mı diyorum :) neyse ameliyathanenin kapısına geldik annem ablam ve eşimle vedalaştık ve ben içeri girdim. beni masaya yatırdılar. etrafta bir sürü insan dolanıyo. biri sorular souyor birileri bişeyler yapmamı söylüyor ama ben sanki hiçbirini duymuyorum heyecandan. sonra anestezi uzmanı geldi omuzlarını aşağıya düşür ve çenen göğsüne değsin önce kontrol edicem dedi. omurgama baktı sonra şimdi yine kıpırdma hafif bi ısırık hissedebilirsin dedi. gerçekten de öyle küçük bir ısırık hiç korkmayın. sonra beni yatırdılar tekrar. doktor ayaklarımda uyuşma olup olmadığını sordu. yavaş yavaş bir sıcaklık yayılıyor gerçekten hani ayaklar uyuşur ya aynen öyle. sonra ellerimi bağladılar oksijen maskesi taktılar benim kokulara karşı hassasiyetim var o maskenin plastik kokusu mahvetti beni. sonra doktorum geldi hadi bakalım melekcim başlıyorz dedi. işte ben o an çok heyecanlandım hiçbişey hissetmiyorum ama acıyacakmış hissi korkuttu beni. bikaç dakika öyle geçti sanırım acıyacak diye sayıkladığımı hatırlıyorum ben panik yapınca anestezi uzmanı 2 mglık bişey yapalım dedi ve benim filmim koptu yaklaşık 5 10 dk. kendime geldiğimde doktorum melekcim aynı sana benzeyen minicik bir oğlun oldu dedi. yanıma her gelene iyi mi diye soruyordum. sonra dikme işlemi bitti ve inanın hiçbişey hissetmiyor insan. sonra beni çıkardılar eşim ablam annem yine kapının önündeydi. onları görünce ben başladım ağlamaya. sonra hep beraber sedyeyle odamıza indik.beni yatağa aldılar. inanın spinal olması çok rahat ben hep narkozdan çıkmaktan korkuyordum. bebeğim 2200 gr ve 45 cm doğmuştu. iyiydi çok şükr ama tabi küçük olmasından dolayı küveze girecekti. yanıma getirdiler bikaç dakika bakabildim kuzuma.Allhım o anı ömrüm boyunca unutamam heralde ne acı ne bişey görmüyor insanın gözü. sonra oğlum gitti. kontroller falan filan derken kuzumu başka bi hastaneye sevk ettiler yeni doğan yoğun bakımı olan bir hasteneye. daha ilk günden ayrıldık yani. eşim ambulansla onun yanında falan filan derken orada yatması daha uygun görüldü. ben doğum yaptığım hastanede bir gece kalmak zorundaydım. neyse o gün çok sıkıntı yaşamadık. ağrı oluyor evet ama inanın dayanılmayacak derecede bi ağrı çekmedim. ayaklarım 2 saat sonra falan kendine geldi zaten. geceyi ağrı kesci ve serumlarla rahat geçirdim. ama o gün mutlaka yürümeye çalışın. gaz çıkartmak daha rahat oluyo çünkü. sabah kalktık daha iyiydim doktorum geldi kontrolden sonra taburcu etti ve biz bi an önce oğlumun yanına koştuk eşim orda tüm işlemleri halletmişti zaten odaya yerleştik ve hemen yeni doğan ünitesine çıktık. sanırım hayatımın en zor anıydı o. kapalı bir kapı oğlum içerde ve ben onu göremiyorum. kapıyı çaldık hemşireler açtılar beni içeri aldılar. önlük bone maske giyincim ve oğlumun yanıan gittim.Allahım minicikti elinde serum monitörde bir sürü bilgiler falan filan. gerçi iyiydi çok şükür sadece gözetim için tutuyorlardı.5 dak. sonra beni çıkardılar. odamıze indik derken bekleme süreci başladı. dr gelip sürekli bilgi verdi sağolsun.ertesi gün emzirmeyi deneyecktik. gece yine çyle böyle geçti. sabah yine çıktım yanına emzirmeyi denedik alıyor ama çene güçsüz olduğu için çok uzun çekemiyordu yavrum o zamana kdar da kakasını yapmamıştı ben emzirmeye çalışırken o da alttan zorlayınca oksijeni düştü ve makineler sinyal vermeye başladı beni hemen dışarı çıkardılar benim elim ayağım tutmadı zaten doktor geldi hemen bekliyoruz bekliyoruz içerden çıkan yok ömrümden ömürler gitti. neyse dr bi şekilde kakasını yaptırmış rahatlatmış ama tabi bizim taburcu olma ihtimalimiz suya düştü. sonraki 5 gün yine bu şekilde devam etti. ben aşağıda odada oğlum yukarda küvezde. günde 1er kez eşimle gördük bu kadar ama iyi haberini almak bile rahatlatıyordu. sonra p.tesi günü ynına çıkıp emzirdim 2saatte bir. salı günü odaya yanımıza verdiler ve dünde son kontrolden sonra taburcu Allahıma binlerce kez şükür olsun evimize geldik. Oğlum küçük ama güçlü bir bebek. 2gündür başından ayrılamıyoruz. Rabbim hepinizi en kısa zmanda yavrularınıza kavuştursun ve kimseye o korkuları yaşatmasın. çok uzun oldu biliyorum ama her anımı paylaşmak istedim. bir de sizinle paylaşmak istediğim bikaç tavsiyem var.
özellikle sezeryan olacaksa
varsa ev yapımı komposto götürün evdekiler daha fazla lifli olduğundan wc ihtiyacını çabuk gideriyorsunuz
humananın süt çayına hemen o gün başlayın
mutlaka gecelik alın
ilk günden itibaren sütünüzü sağın ilk gün bikaç damla geliyor zaten ama en azından dolmasın göğüsleriniz
anestezi baş ağrısı yapıyor bunun için kafeinli içecekler tüketin zaten dr da söylüypr
ilk gün acınız olsa da yürümeye çalışın
göğüslerinize sağarken bile mutlaka göğüs kremi sürün ben lansinoh kullanıyorum ama oğlum emmeye başladıktan sonra ona rağmen acımaya başladı ama allahtan çatlamıyor
pamukçuk için her emzirmeden sonra bebeğin ağzını ıslak bezle silin bizimki bi hafta mama aldığı için oluşmuş şu an geçmesini bekliyoruz. ve emzirmeden önce göğsnü sıkın çıkan sütle memenin ucunu silin o da engelliyormuş pamukçuk olmasını.
şimdilik benden bu kadar sanırım karışık oldu biraz ama anlatacak çok şey olunca böyle oluyor
Allah hepinizi sağ salim kavuştursun
kızlar doğum hikayelerine de yazdım ama bakmazsın belki diye paylaştım burdada