- 1 Aralık 2007
- 1.093
- 189
- 38
Merhaba canım iyiyim, sen nasılsın?
Alıştık birbirimize artık ağrım sızım kalmadı.
Adını Mila koydum
Minik kızım aynı benim bebekliğime benziyor, bir tuhaf oluyor insan. Gözlerini dikip yüzümü inceliyor dakikakalarca
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
2014 Eylül Annelerinin Doğum Hikayeleri
- Konu Sahibi Bademella
- Başlangıç Tarihi
Merhaba canım iyiyim, sen nasılsın?
Alıştık birbirimize artık ağrım sızım kalmadı.
Adını Mila koydum
Minik kızım aynı benim bebekliğime benziyor, bir tuhaf oluyor insan. Gözlerini dikip yüzümü inceliyor dakikakalarca
- 2 Nisan 2014
- 286
- 21
Merhaba canım iyiyim, sen nasılsın?
Alıştık birbirimize artık ağrım sızım kalmadı.
Adını Mila koydum
Minik kızım aynı benim bebekliğime benziyor, bir tuhaf oluyor insan. Gözlerini dikip yüzümü inceliyor dakikakalarca
Masallah ismi ile yasasin cok sirin.
Kim bilir ne kadar guzel bir bebektir mis gibi kokuyordur. :)
Bakalim bizim oglan kime benzeyecek:) iyiyiz biz de geri sayimdayiz artik:)
- 8 Ocak 2014
- 3.304
- 4.595
- 34
Eylül annesi olacağım derken oğlum beni Ağustos annesi yaptı....
Dogum tarihim:23.08.2014
Dogum saati:08:50
Kg:3000
Boy:50
22.08.2014 Cuma günü saat 17.00'de belime giren sancıyla başladı bizim hikayemiz.
Eşimin işten gelmesini bekledim, yine yalancı kasılmadır diye düşündüm, eşimin riske atmayalım doktorunu ara demesi ile saat 19.00 gibi hastanedeydik. Nst'ye bağlandım, sancılarım çıktı, hemen yatışım yapıldı.
Muayenede 2 cm açıklık vardı, sancılar gittikçe artmaya başladı, normal doğum düşündüğüm için sancılarımla başbaşa kalınan saatler, saatler...
Doktorum 23.00 gibi aradı, hemşire arkadaşlardan bilgi aldığını, doğumun yaklaşması durumunda hastaneye geleceğini söyledi.
Sancılarım devam ederken artık sabah olmuştu, 2 cm açıklık ile hemde
Doktorum sabah geldiğinde açılmanın devam etmeyeceğini, sezaryene alıyoruz demesi ile farklı bir boyuta geçti benim hikayem...
Çok sancı çektin epidural değil genel anestezi dedi.
Sedyede alındım, soğuk ameliyat odasına giderken, hayatımın ilk operasyonuna girmenin korkusu ve endişesi vardı, anestezi uygulanmaya başladı, sürekli soru soran bir anestezist:)) Meğer uyutuluyormuşum:))
Gözlerimi açtığımda asansördeydim, bebeğimi soruyordum başımdakilere, iyi olduğunu beni odada beklediğini söyleselerde ikna olmuyordum, bebeğimi istiyordum.
Hala tam uyanamamıştım, odaya geldiğimde bebeğimin odada olduğunu yanıbaşımda olduğunu söyleselerde ben hala bebeğimi soruyordum, gözlerim bebeğimi arıyordu, bana uzatıyorlar bak burada diyorlar ama ben göremiyordum.
Ve nihayet o an bebeğimin küçücük halini görebildim, seçebildim, oradaydı evet bebeğim oradaydı...
Bana ait benden bir parça oradaydı. Dünyanın en güzel kokusu onundu, dünyanın en tatlı bakışı ona aitti, çektiğim sancılar, hala uyanamamak da neydi ki, koca bir hiçti, bebeğim benimleydi...
Beni odaya getirdiklerinde hala uyanmadığım için bebeğimi emzirmek için çok uğraşmışlar, ilk sütümü alsın diye, tabi ben bu kısmı hiç hatırlamıyorum:)
İki gün hastanede kaldıktan sonra taburcu olduk, evimize geldik, 16 günlük oldu bile bebeğim, ilk günler ameliyat ağrılarından canımın çekildiğini hissetsem de şu an daha iyiyim, ve ben de artık anladım ki, anne olmak çok farklıymış, bunu ancak anne olunca anlıyormuşsun...
Allah dileyen herkese bu duyguyu tattırsın...
İşte bu da bizim hikayemiz...
Dogum tarihim:23.08.2014
Dogum saati:08:50
Kg:3000
Boy:50
22.08.2014 Cuma günü saat 17.00'de belime giren sancıyla başladı bizim hikayemiz.
Eşimin işten gelmesini bekledim, yine yalancı kasılmadır diye düşündüm, eşimin riske atmayalım doktorunu ara demesi ile saat 19.00 gibi hastanedeydik. Nst'ye bağlandım, sancılarım çıktı, hemen yatışım yapıldı.
Muayenede 2 cm açıklık vardı, sancılar gittikçe artmaya başladı, normal doğum düşündüğüm için sancılarımla başbaşa kalınan saatler, saatler...
Doktorum 23.00 gibi aradı, hemşire arkadaşlardan bilgi aldığını, doğumun yaklaşması durumunda hastaneye geleceğini söyledi.
Sancılarım devam ederken artık sabah olmuştu, 2 cm açıklık ile hemde
Doktorum sabah geldiğinde açılmanın devam etmeyeceğini, sezaryene alıyoruz demesi ile farklı bir boyuta geçti benim hikayem...
Çok sancı çektin epidural değil genel anestezi dedi.
Sedyede alındım, soğuk ameliyat odasına giderken, hayatımın ilk operasyonuna girmenin korkusu ve endişesi vardı, anestezi uygulanmaya başladı, sürekli soru soran bir anestezist:)) Meğer uyutuluyormuşum:))
Gözlerimi açtığımda asansördeydim, bebeğimi soruyordum başımdakilere, iyi olduğunu beni odada beklediğini söyleselerde ikna olmuyordum, bebeğimi istiyordum.
Hala tam uyanamamıştım, odaya geldiğimde bebeğimin odada olduğunu yanıbaşımda olduğunu söyleselerde ben hala bebeğimi soruyordum, gözlerim bebeğimi arıyordu, bana uzatıyorlar bak burada diyorlar ama ben göremiyordum.
Ve nihayet o an bebeğimin küçücük halini görebildim, seçebildim, oradaydı evet bebeğim oradaydı...
Bana ait benden bir parça oradaydı. Dünyanın en güzel kokusu onundu, dünyanın en tatlı bakışı ona aitti, çektiğim sancılar, hala uyanamamak da neydi ki, koca bir hiçti, bebeğim benimleydi...
Beni odaya getirdiklerinde hala uyanmadığım için bebeğimi emzirmek için çok uğraşmışlar, ilk sütümü alsın diye, tabi ben bu kısmı hiç hatırlamıyorum:)
İki gün hastanede kaldıktan sonra taburcu olduk, evimize geldik, 16 günlük oldu bile bebeğim, ilk günler ameliyat ağrılarından canımın çekildiğini hissetsem de şu an daha iyiyim, ve ben de artık anladım ki, anne olmak çok farklıymış, bunu ancak anne olunca anlıyormuşsun...
Allah dileyen herkese bu duyguyu tattırsın...
İşte bu da bizim hikayemiz...
- 28 Ekim 2013
- 308
- 10
- 30 Haziran 2012
- 264
- 1
Merhaba güzel anneler ve bebekleri banada kısmet oldu buraya yazmak bizim kisi süpriz bebek çünkü 3 üncü çoçuklarımın kardeş isteğine dayanamadım ve denemeye karar verdik fakat 10 haftalık kalbi durdu ve kürtaj oldum çok üzüldük sonra 1 buçuk sene olmadı herhalde olmaz artık diye üstelemedik astım bronşit ve ateşler içinde hastaneye gitmemle başladı hikaye doktor film çekmem lazım diyo ama ilk önce gebelik testi yapalım bende adama çok sinirleniyorum gebe falan değilim olmuyor zaten diye o yinede yapalım diyor neyse yaptı ve sonuç 3 haftalık hamileyim şok tabii eşimi inandıramadım başta sonra şekerdir insilündi derken 38 hafta 2 günlük ken sezeryana karar verildi doktorumla güle oynaya girdik ameliyata fotoğrafçımızda hazır spinal oldu ama ben biraz uyumak istedim baştan uyandığımda hala dikiliyordum kızımı getirdiler dünyalar benim oldu 3200 48 cm çok iyi geçti Doğumum herkeze tavsiye ederim 29 ağustosta doğum yaptım evimize neşe ve huzur getirdi bebeğim oğlum 15 kızım 10 yasında çok özlemişiz bebek kokusunu Allah olmayan herkese göstersin biraz uzun oldu ama kusura bakmayın
- 27 Mayıs 2014
- 7
- 0
Eylül annesi olacağım derken oğlum beni Ağustos annesi yaptı....
Dogum tarihim:23.08.2014
Dogum saati:08:50
Kg:3000
Boy:50
22.08.2014 Cuma günü saat 17.00'de belime giren sancıyla başladı bizim hikayemiz.
Eşimin işten gelmesini bekledim, yine yalancı kasılmadır diye düşündüm, eşimin riske atmayalım doktorunu ara demesi ile saat 19.00 gibi hastanedeydik. Nst'ye bağlandım, sancılarım çıktı, hemen yatışım yapıldı.
Muayenede 2 cm açıklık vardı, sancılar gittikçe artmaya başladı, normal doğum düşündüğüm için sancılarımla başbaşa kalınan saatler, saatler...
Doktorum 23.00 gibi aradı, hemşire arkadaşlardan bilgi aldığını, doğumun yaklaşması durumunda hastaneye geleceğini söyledi.
Sancılarım devam ederken artık sabah olmuştu, 2 cm açıklık ile hemde
Doktorum sabah geldiğinde açılmanın devam etmeyeceğini, sezaryene alıyoruz demesi ile farklı bir boyuta geçti benim hikayem...
Çok sancı çektin epidural değil genel anestezi dedi.
Sedyede alındım, soğuk ameliyat odasına giderken, hayatımın ilk operasyonuna girmenin korkusu ve endişesi vardı, anestezi uygulanmaya başladı, sürekli soru soran bir anestezist:)) Meğer uyutuluyormuşum:))
Gözlerimi açtığımda asansördeydim, bebeğimi soruyordum başımdakilere, iyi olduğunu beni odada beklediğini söyleselerde ikna olmuyordum, bebeğimi istiyordum.
Hala tam uyanamamıştım, odaya geldiğimde bebeğimin odada olduğunu yanıbaşımda olduğunu söyleselerde ben hala bebeğimi soruyordum, gözlerim bebeğimi arıyordu, bana uzatıyorlar bak burada diyorlar ama ben göremiyordum.
Ve nihayet o an bebeğimin küçücük halini görebildim, seçebildim, oradaydı evet bebeğim oradaydı...
Bana ait benden bir parça oradaydı. Dünyanın en güzel kokusu onundu, dünyanın en tatlı bakışı ona aitti, çektiğim sancılar, hala uyanamamak da neydi ki, koca bir hiçti, bebeğim benimleydi...
Beni odaya getirdiklerinde hala uyanmadığım için bebeğimi emzirmek için çok uğraşmışlar, ilk sütümü alsın diye, tabi ben bu kısmı hiç hatırlamıyorum:)
İki gün hastanede kaldıktan sonra taburcu olduk, evimize geldik, 16 günlük oldu bile bebeğim, ilk günler ameliyat ağrılarından canımın çekildiğini hissetsem de şu an daha iyiyim, ve ben de artık anladım ki, anne olmak çok farklıymış, bunu ancak anne olunca anlıyormuşsun...
Allah dileyen herkese bu duyguyu tattırsın...
İşte bu da bizim hikayemiz...
Çok güzel anlatmışsınız, Allahım bize de nasip etsin insallah.. :)
Bende sezeryandan inanılmaz korkuyorum, sonrasında çekeceğim accılardan bugüne kadar tek bir dikiş bile görmedim cok sükür ameliuat bana cok ürkütücü geliyor etrafımdakiler de normal doğumdan gözümü korkutuyor eşim cok sabırsız bir an önce doğsun istiyor artık korkumun üstüne korku eklendi..
Buradaki tecrübelere çok ihtiyacım var sayılı günlerimiz kaldı ara ara kasılmalar oluyor ince ince ama öyle ciddi bir ağrıyla daha karşılaşmadım.. Siddetli olarak bel ve kasık ağrım oluyor..
- 30 Ocak 2014
- 4.518
- 6.352
Beklenen Doğum Tarihi : 22 Eylül 2014
Gerçekleşem Doğum Tarihi : 15 Temmuz 2014
Kilo-Boy : 1,070 gr 36 cm
Doğum Şekli : Spinal Sezaryen
2014 ün Ocak ayında evlendikten sonraki 2. Reglimi olmayı bekliyordum. Geçirdiğim ufak soğuk algınlığı için gittiğim doktora "çok fazla tuvalete çıkıyorum normalde çıkmam" dediğim için doktor hafif birde antibiyotik yazmıştı o hafta bu ilaçlardan dolayı geciktiğini düşündüm reglin ama eşim ara ara bebeğimiz tutundu vs gibi şeyler söyledikçe ben bunun imkansız olduğunu iddia ediyordum. Daha yeni evlenmiştik, millet ne uğraşlar sonunda hamile kalıyor herhalde bende ilk aydan hamile kalmam diye öyle kafamda yer etmişti ki bu düşünce; idrar testinde anında çıkan ikinci ve koyu çizgiye bile hala bozuk bu test dedim geçiştirdim.. Ertesi gün sağlık ocağında kan testi yaptırdık akşam 4te çıkacaktı test ama laboratuvarda karışıklık olmuş çıkmadığını öğrendik iş çıkışı özel hastanede bir kan daha verdim ve 45 dakika sonra bizim aceleci ve bulduğun ilk fırsatı değerlendiren bebişimizin yolda olduğunu artık kabullendim. Ben ve anne olmak.. Aynı cümlede bile yanyana gelemiyordu hala eşim kendini hazır hissediyor musun dediğinde evet desemde aslında zamanla bebeğimize alıştım. Ilk başlarda hamile olduğumu hissedemiyordum bile çok ama çok rahat bir bebekti. 2-3 hafta hafif bulantılarla artık yalnız olmadığım fikri iyice yerleşti ve gittikçe bebeğimiz için herşeyi en iyi şekilde yapmak için planlar yaparken bulduk kendimizi. Bebeğimizle konuşuyor gelişimi ile ilgili her akşam uzun uzun internetten araştırma yapıyorduk bugün şu organı gelişti vs gibi.. Küçük bir şehirde yaşadığımız için 2 hastane seçeneği vardı devlet veya özel. Ilk kez kesemizi görmeye özel hastaneye gittik kalp atışlarını ve minik bir karartı olan bebeğimizi gördük, kalp atışlarını dinledik ama doktor çok soğuktu ve sonraki kontrollere devlet hastanesinde hemşerim olduğunu öğrendiğimiz bayan doktora gitmeye başladık. Hamilelik bana fazla uyku isteği dışında pek değişiklik getirmemişti. Herşey mükemmel gidiyordu 2li test, 3lü test, ayrıntılı ultrason rutin tahliller vs hiç ama hiç bir sorun yoktu. Doktorumuz 3. Aydan sonra demir başlattı ve tek takviyemiz de buydu başka hiç bir ilaç sürmedim ağzıma hamileliğim boyunca ya da hastaneye kadar mı demeliyim Şubat ayından itibaren gündüz işe akşam dersaneye gidebilecek kadar iyi geçen hamileliğime birde fit kalmam eklenince ve gittikçe güzelleştiğimi ben bile fark ettikçe etrafdan ay ne süper hamilelik sen çok şanslısın gibi bir sürü şey duymaya başladım. Buna birde Ramazan'da oruç tuttuğumu duyanlar dudak ısırmaya başladılar. Bende tedbiri elden bırakmamak için haftalık doktora kontrole giderek oruç tutabileceğimi düşündüm. Bir kontrolde Ramazan'ın 5. Günüydü tansiyonum düşük çıktı özeldeki doktordaydı bu ölçüm sonra işe dönerken eşim sağlık ocağındada ölçtürelim dedi bu kez yüksek çıktı. Özeldeki doktor tansiyona dikkat edelim dedi ve idrar tahlili istedi bu tahlil temiz çıkmıştı. Neyse tansiyonla ilgili aynı şeyi devletteki doktorum eşime söylemiş demir ilacı yazdırmaya gidince ve biz bir 5gün kadar tansiyon takibi yaptık eve bir dijital tansiyon aleti alarak. Kontrol için devletteki doktora gittiğimizde doktor tansiyon yüksek ama sanmıyorum sıkıntı olacağını diye yorum yaptı çünkü hiç sorun yaşanacak bir gebelik olmadığında hem fikirdik ama ben tatile çıkıyorum sen yinede idrar tahlili ver sonucunu şu doktora göster ihmal etme dedi bu kontrolüm 10 Temmuz Perşembe günüydü ve cuma günü film kopmaya başladı. O gün eşimin ısrarıyla sonuçları göstermeye gittik ve ta tamm idrarda protein çıktı doktor sizi korkutmak istemem ama gebelik zehirlenmesi olabilir sizi sevk ediyorum dedi ben hala olayın ciddiyetini kavrayamamıştım yarın gideriz falan diyordum eşime. Akşam 8 gibi Ankara Zekai Tahir e acilden giriş yaptık ben hala muayene olup çıkmayı bekliyorum çünkü hiç ama hiç kötü hissetmiyorum kendimi. Ama maalesef acilden direkt yoğun bakıma aldılar. Orada gece kaldım sabaha doğru tansiyonlarım daha düzgündü sürekli nts ye bağlıydım ve o da çok iyiydi. Sabah servise çıkardılar. Cumartesi geceyi serviste geçirdim ve pazar günü kendimi kötü hissetmeye başladım ishal olmuştum biraz bu sırada da 24 saatlik idrar testini tamamlamıştım onun sonucunun olumlu olacağını ve hastaneden çıkacağımı sanıyordum ama sonuç gelmeden ishalden kaynaklı halsizliğimi iyiye yormayan hemşire yoğun bakıma geçmemi sağladı tekrar ve orada tahlil sonucunda 8 gr protein çıktı ve tuşe yapılmasını kabul etmek zorunda kaldım bebek 29+6 günlüktü asistan doktorlardan biri bana kendimi doğuma hazırlamamı söyledi ben şok tabi o sıradada tansiyon ölçtüler ve 17 9 falan gördükntabi o stresle açılma veya kanama hiç yoktu zaten bebek iyi durumda ve ilk çocuk olması sebebiyle normal doğumu zorluycaz olmazsa sezaryenle devam edeceğiz dediler bende film koptu eşimi geldi epikriz yazıldı riskler yazıldı bebeğin ve benim ölüm riski olmasına rağmen müdahaleyi kabul etmediğim yazıldı ve imzaladık eşimle. Sabaha kadar evde biraz kafamı toplamaya çalıştım biraz makinelerden bağımsız uyuyup dinlenmeye çalıştım ve sabahına riskli gebelik özel hastanelerde kabul edilmiyor son dakikada vs araştırdıktan sonra zübeyde hanım devlet hastanesine gitmeye karar verdik ve poliklinikten muayene ve servise yatış yapıldı. Orada da testler tekrarlanmaya başladı öğlen yemeğinden sonra ishale kusma eklendi ve yoğun bakıma transfer oldum. Bu arada tansiyon için ilk hastanede alfamet başlanmıştı ve 2 doz halinde ciğer geliştirici celeston yapılmıştı. Burada da alfamet devam etti ama tansiyonlarımda çok güzel bir düzelme olmadı artık ntslerde bozulmaya başladı sabah saatlerinde sütüm akmıştı göğüslerimden nidilat başlandı çünkü ntsde sancı çıkıyordu ve sancılar düştü sonra ama bebek saatte bir sıkıntıya girmeye başladı bana oksijen verdiler sürekli sola yattım gün boyu ve her yerimde kablolar doktor beni aşağı aldırdı yani doğum ve ameliyattan önce beklenen salonlardan birine orada bebek bir kez daha kalp atışları durursa acil sezaryene alıyoruz dedi ve 15 Temmuz ikindi sularında bebek zora girdi doktor daha fazla zorlamanın ikinizede faydası yok Zararı olmayacağının garantisi yok dedi ve ben doğum mu yapıcam ameliyatla mı alıcaksınız diyebildim artık doktor bebek zaten zor dayanıyor sezaryen dedi uyutun beni dedim bebek çok küçük dayanamaz dedi ve ben eşime öğlen görüştüğümüzde en son gitmesini tansiyonumun düzeldiğini söylemiştim eşime haber vermeliyim dedim doktor telefonunu verdi 3-5 denemede numarayı ancak tutturdum ve eşime haber verdim beni direkt ameliyat masasına aldılar. Çok korkuyordum anestezi uzmanı genç bir bayanı belkide benden küçüktü birşeye üzgünmüş gibi omuzlarımı düşürüp çenemi göğsüme yaslamamı söyledi hiç zor değildi dünyadaki en üzgün insan olabilirdim o an zaten iğneyi yerleştirdim dediğinde hiç birşey hissetmemiştim bile ilacı enjekte etti ve sedyeye uzandım ayaklarım uyuştu ve tamamen hissisleşti. Doktorlar geldi o sırada yaptıkları şeyleri hissedeceğimi ama acısını hissetmeyeceğimi söylediler ama ben kendimi çok kasıyordum hissediyordum tüm o kesik atmaları açılan kısmın gerdirilmesini vee bebeğin içimden çekilip çıkarılışını acısını hissetmiyordum ama kendimi çok kasıyordum elimde değildi bebeğim çıktı mı dedim ağlama sesi duydum ve evet bebeğin burada dediler ve uyutuyorum diye bir ses duydum en son.... Şu an bile gözlerim yaşarıyor... Kızım 3 kez ağladı kesik kesik sesi o kadar güçsüz geldiki kulaklarıma...gözlerimi açtığımda eşim kayınvalidem karşımdaydı uyandırma kısmıydı sanırım orası sonra ameliyat sonrası izlem odası var 8 saat kadar orada kaldım vişne kompostosu ve galeta veriyorlar ve 8 saat dolunca sondayı çıkarıyor ve kendini iyi hissediyorsan yürü diyorlar. Yürüdüm zorda olsa bir iki tur atıp yattım sonra normal odalara geçiriyorlar oradada herşeyini kendin yapman bekleniyor yataktan kalkma tuvalet yemek yeme vs ameliyat yeri ilk başlarda ağrıyor bu yüzden parol ve ağrısı daha çok olanlara ağrı kesici yapıyorlar. Gittikçe ağrılar azalıyor hastanede postop 48 saat dolunca taburcu oluyorsunuz. Bende taburcu oldum ama kızım hastanede kaldı o kadar canım acıdı ki ve hergün ziyaret etmeye çalışıyorum bebeğimi kızım çok yavaş kilo alsada şükür şu ana kadar ciddi bir sorun çıkmadı umarım çıkmazda. Bugün 38. günü kuzumun küvezde 1400 gr oldu. Inşallah çabucak ve sağlıklı bir şekilde kilosunu tamamlarda kavuşuruz artık çok ama çok özlüyorum.. Her gün daha çok bağlanıyorum tatlı bebeğime.. Zübeyde hanım yenidoğan yoğun bakımından da bahsedeyim bilgi arayanlar olursa ben oldukça memnun kaldım ilk günden itibaren bebeğime dokunmama izin verildi.. Yoğun bakımda o günün akışına ve yoğunluğuna göre yarım saat ile bir saat arası bebeğinizle vakit geçirebiliyorsunuz. Hemşire ve doktorlar oldukça insancıl. Imkanlarını söylememe gerek yok sanırım gereken hersey ellerinde mevcut bebeğin kalp beyin göz ve diğer tüm organlarını takip ediyorlar ayrıca anne sütüne çok önem veriliyor benim daha bebek doğmadan süt gelmişti ve ilk andan itibaren süt alıyor tabi sondayla ama olsun doktor ara ara anne sütü güçlendirici ekletiyor süte kilo alımı için ama bebeğim çok yavaş kilo alıyor dua edin lütfen onun için.. Benimkisi biraz bilgilendirici bir doğum hikayesi oldu ama yaşadıklarımı anlatıp bu konuda araştırma yapanlara yararım olsun istedim.
Kızımla eve çıktık çok şükür bu yazıyı geçtiğimiz haftalarda yazmış ama paylaşmaya elim varmamıştı moral bozukluğundan. Şimdi kızım 2 ay 2 günlük kilosu 2200 oldu çok şükür. Tabi normal bir bebek olmadığı için kaygılarım da normal bir bebek için duyulan kaygıların 10 katı ama büyümeye çalışıyoruz hayata sıkı sıkı tutunduk. her gecen gün kızıma daha çok aşık olduğumu söylemiş miydim??
Gerçekleşem Doğum Tarihi : 15 Temmuz 2014
Kilo-Boy : 1,070 gr 36 cm
Doğum Şekli : Spinal Sezaryen
2014 ün Ocak ayında evlendikten sonraki 2. Reglimi olmayı bekliyordum. Geçirdiğim ufak soğuk algınlığı için gittiğim doktora "çok fazla tuvalete çıkıyorum normalde çıkmam" dediğim için doktor hafif birde antibiyotik yazmıştı o hafta bu ilaçlardan dolayı geciktiğini düşündüm reglin ama eşim ara ara bebeğimiz tutundu vs gibi şeyler söyledikçe ben bunun imkansız olduğunu iddia ediyordum. Daha yeni evlenmiştik, millet ne uğraşlar sonunda hamile kalıyor herhalde bende ilk aydan hamile kalmam diye öyle kafamda yer etmişti ki bu düşünce; idrar testinde anında çıkan ikinci ve koyu çizgiye bile hala bozuk bu test dedim geçiştirdim.. Ertesi gün sağlık ocağında kan testi yaptırdık akşam 4te çıkacaktı test ama laboratuvarda karışıklık olmuş çıkmadığını öğrendik iş çıkışı özel hastanede bir kan daha verdim ve 45 dakika sonra bizim aceleci ve bulduğun ilk fırsatı değerlendiren bebişimizin yolda olduğunu artık kabullendim. Ben ve anne olmak.. Aynı cümlede bile yanyana gelemiyordu hala eşim kendini hazır hissediyor musun dediğinde evet desemde aslında zamanla bebeğimize alıştım. Ilk başlarda hamile olduğumu hissedemiyordum bile çok ama çok rahat bir bebekti. 2-3 hafta hafif bulantılarla artık yalnız olmadığım fikri iyice yerleşti ve gittikçe bebeğimiz için herşeyi en iyi şekilde yapmak için planlar yaparken bulduk kendimizi. Bebeğimizle konuşuyor gelişimi ile ilgili her akşam uzun uzun internetten araştırma yapıyorduk bugün şu organı gelişti vs gibi.. Küçük bir şehirde yaşadığımız için 2 hastane seçeneği vardı devlet veya özel. Ilk kez kesemizi görmeye özel hastaneye gittik kalp atışlarını ve minik bir karartı olan bebeğimizi gördük, kalp atışlarını dinledik ama doktor çok soğuktu ve sonraki kontrollere devlet hastanesinde hemşerim olduğunu öğrendiğimiz bayan doktora gitmeye başladık. Hamilelik bana fazla uyku isteği dışında pek değişiklik getirmemişti. Herşey mükemmel gidiyordu 2li test, 3lü test, ayrıntılı ultrason rutin tahliller vs hiç ama hiç bir sorun yoktu. Doktorumuz 3. Aydan sonra demir başlattı ve tek takviyemiz de buydu başka hiç bir ilaç sürmedim ağzıma hamileliğim boyunca ya da hastaneye kadar mı demeliyim Şubat ayından itibaren gündüz işe akşam dersaneye gidebilecek kadar iyi geçen hamileliğime birde fit kalmam eklenince ve gittikçe güzelleştiğimi ben bile fark ettikçe etrafdan ay ne süper hamilelik sen çok şanslısın gibi bir sürü şey duymaya başladım. Buna birde Ramazan'da oruç tuttuğumu duyanlar dudak ısırmaya başladılar. Bende tedbiri elden bırakmamak için haftalık doktora kontrole giderek oruç tutabileceğimi düşündüm. Bir kontrolde Ramazan'ın 5. Günüydü tansiyonum düşük çıktı özeldeki doktordaydı bu ölçüm sonra işe dönerken eşim sağlık ocağındada ölçtürelim dedi bu kez yüksek çıktı. Özeldeki doktor tansiyona dikkat edelim dedi ve idrar tahlili istedi bu tahlil temiz çıkmıştı. Neyse tansiyonla ilgili aynı şeyi devletteki doktorum eşime söylemiş demir ilacı yazdırmaya gidince ve biz bir 5gün kadar tansiyon takibi yaptık eve bir dijital tansiyon aleti alarak. Kontrol için devletteki doktora gittiğimizde doktor tansiyon yüksek ama sanmıyorum sıkıntı olacağını diye yorum yaptı çünkü hiç sorun yaşanacak bir gebelik olmadığında hem fikirdik ama ben tatile çıkıyorum sen yinede idrar tahlili ver sonucunu şu doktora göster ihmal etme dedi bu kontrolüm 10 Temmuz Perşembe günüydü ve cuma günü film kopmaya başladı. O gün eşimin ısrarıyla sonuçları göstermeye gittik ve ta tamm idrarda protein çıktı doktor sizi korkutmak istemem ama gebelik zehirlenmesi olabilir sizi sevk ediyorum dedi ben hala olayın ciddiyetini kavrayamamıştım yarın gideriz falan diyordum eşime. Akşam 8 gibi Ankara Zekai Tahir e acilden giriş yaptık ben hala muayene olup çıkmayı bekliyorum çünkü hiç ama hiç kötü hissetmiyorum kendimi. Ama maalesef acilden direkt yoğun bakıma aldılar. Orada gece kaldım sabaha doğru tansiyonlarım daha düzgündü sürekli nts ye bağlıydım ve o da çok iyiydi. Sabah servise çıkardılar. Cumartesi geceyi serviste geçirdim ve pazar günü kendimi kötü hissetmeye başladım ishal olmuştum biraz bu sırada da 24 saatlik idrar testini tamamlamıştım onun sonucunun olumlu olacağını ve hastaneden çıkacağımı sanıyordum ama sonuç gelmeden ishalden kaynaklı halsizliğimi iyiye yormayan hemşire yoğun bakıma geçmemi sağladı tekrar ve orada tahlil sonucunda 8 gr protein çıktı ve tuşe yapılmasını kabul etmek zorunda kaldım bebek 29+6 günlüktü asistan doktorlardan biri bana kendimi doğuma hazırlamamı söyledi ben şok tabi o sıradada tansiyon ölçtüler ve 17 9 falan gördükntabi o stresle açılma veya kanama hiç yoktu zaten bebek iyi durumda ve ilk çocuk olması sebebiyle normal doğumu zorluycaz olmazsa sezaryenle devam edeceğiz dediler bende film koptu eşimi geldi epikriz yazıldı riskler yazıldı bebeğin ve benim ölüm riski olmasına rağmen müdahaleyi kabul etmediğim yazıldı ve imzaladık eşimle. Sabaha kadar evde biraz kafamı toplamaya çalıştım biraz makinelerden bağımsız uyuyup dinlenmeye çalıştım ve sabahına riskli gebelik özel hastanelerde kabul edilmiyor son dakikada vs araştırdıktan sonra zübeyde hanım devlet hastanesine gitmeye karar verdik ve poliklinikten muayene ve servise yatış yapıldı. Orada da testler tekrarlanmaya başladı öğlen yemeğinden sonra ishale kusma eklendi ve yoğun bakıma transfer oldum. Bu arada tansiyon için ilk hastanede alfamet başlanmıştı ve 2 doz halinde ciğer geliştirici celeston yapılmıştı. Burada da alfamet devam etti ama tansiyonlarımda çok güzel bir düzelme olmadı artık ntslerde bozulmaya başladı sabah saatlerinde sütüm akmıştı göğüslerimden nidilat başlandı çünkü ntsde sancı çıkıyordu ve sancılar düştü sonra ama bebek saatte bir sıkıntıya girmeye başladı bana oksijen verdiler sürekli sola yattım gün boyu ve her yerimde kablolar doktor beni aşağı aldırdı yani doğum ve ameliyattan önce beklenen salonlardan birine orada bebek bir kez daha kalp atışları durursa acil sezaryene alıyoruz dedi ve 15 Temmuz ikindi sularında bebek zora girdi doktor daha fazla zorlamanın ikinizede faydası yok Zararı olmayacağının garantisi yok dedi ve ben doğum mu yapıcam ameliyatla mı alıcaksınız diyebildim artık doktor bebek zaten zor dayanıyor sezaryen dedi uyutun beni dedim bebek çok küçük dayanamaz dedi ve ben eşime öğlen görüştüğümüzde en son gitmesini tansiyonumun düzeldiğini söylemiştim eşime haber vermeliyim dedim doktor telefonunu verdi 3-5 denemede numarayı ancak tutturdum ve eşime haber verdim beni direkt ameliyat masasına aldılar. Çok korkuyordum anestezi uzmanı genç bir bayanı belkide benden küçüktü birşeye üzgünmüş gibi omuzlarımı düşürüp çenemi göğsüme yaslamamı söyledi hiç zor değildi dünyadaki en üzgün insan olabilirdim o an zaten iğneyi yerleştirdim dediğinde hiç birşey hissetmemiştim bile ilacı enjekte etti ve sedyeye uzandım ayaklarım uyuştu ve tamamen hissisleşti. Doktorlar geldi o sırada yaptıkları şeyleri hissedeceğimi ama acısını hissetmeyeceğimi söylediler ama ben kendimi çok kasıyordum hissediyordum tüm o kesik atmaları açılan kısmın gerdirilmesini vee bebeğin içimden çekilip çıkarılışını acısını hissetmiyordum ama kendimi çok kasıyordum elimde değildi bebeğim çıktı mı dedim ağlama sesi duydum ve evet bebeğin burada dediler ve uyutuyorum diye bir ses duydum en son.... Şu an bile gözlerim yaşarıyor... Kızım 3 kez ağladı kesik kesik sesi o kadar güçsüz geldiki kulaklarıma...gözlerimi açtığımda eşim kayınvalidem karşımdaydı uyandırma kısmıydı sanırım orası sonra ameliyat sonrası izlem odası var 8 saat kadar orada kaldım vişne kompostosu ve galeta veriyorlar ve 8 saat dolunca sondayı çıkarıyor ve kendini iyi hissediyorsan yürü diyorlar. Yürüdüm zorda olsa bir iki tur atıp yattım sonra normal odalara geçiriyorlar oradada herşeyini kendin yapman bekleniyor yataktan kalkma tuvalet yemek yeme vs ameliyat yeri ilk başlarda ağrıyor bu yüzden parol ve ağrısı daha çok olanlara ağrı kesici yapıyorlar. Gittikçe ağrılar azalıyor hastanede postop 48 saat dolunca taburcu oluyorsunuz. Bende taburcu oldum ama kızım hastanede kaldı o kadar canım acıdı ki ve hergün ziyaret etmeye çalışıyorum bebeğimi kızım çok yavaş kilo alsada şükür şu ana kadar ciddi bir sorun çıkmadı umarım çıkmazda. Bugün 38. günü kuzumun küvezde 1400 gr oldu. Inşallah çabucak ve sağlıklı bir şekilde kilosunu tamamlarda kavuşuruz artık çok ama çok özlüyorum.. Her gün daha çok bağlanıyorum tatlı bebeğime.. Zübeyde hanım yenidoğan yoğun bakımından da bahsedeyim bilgi arayanlar olursa ben oldukça memnun kaldım ilk günden itibaren bebeğime dokunmama izin verildi.. Yoğun bakımda o günün akışına ve yoğunluğuna göre yarım saat ile bir saat arası bebeğinizle vakit geçirebiliyorsunuz. Hemşire ve doktorlar oldukça insancıl. Imkanlarını söylememe gerek yok sanırım gereken hersey ellerinde mevcut bebeğin kalp beyin göz ve diğer tüm organlarını takip ediyorlar ayrıca anne sütüne çok önem veriliyor benim daha bebek doğmadan süt gelmişti ve ilk andan itibaren süt alıyor tabi sondayla ama olsun doktor ara ara anne sütü güçlendirici ekletiyor süte kilo alımı için ama bebeğim çok yavaş kilo alıyor dua edin lütfen onun için.. Benimkisi biraz bilgilendirici bir doğum hikayesi oldu ama yaşadıklarımı anlatıp bu konuda araştırma yapanlara yararım olsun istedim.
Kızımla eve çıktık çok şükür bu yazıyı geçtiğimiz haftalarda yazmış ama paylaşmaya elim varmamıştı moral bozukluğundan. Şimdi kızım 2 ay 2 günlük kilosu 2200 oldu çok şükür. Tabi normal bir bebek olmadığı için kaygılarım da normal bir bebek için duyulan kaygıların 10 katı ama büyümeye çalışıyoruz hayata sıkı sıkı tutunduk. her gecen gün kızıma daha çok aşık olduğumu söylemiş miydim??
- 30 Haziran 2012
- 264
- 1
- 24 Ekim 2011
- 562
- 22
13 Eylül sabahı saat 09 civarı nişan gelmesi ile doğumun çok yakın olduğunu anladım. Gün boyu devam eden nişan dışında bir belirti olmadığı için hastaneye gitmedim. Tüm gün eşim ve ben son eksikleri tamamladık. Gün içinde hafif seyreden ağrılar yavaş yavaş arttı ve artık doğum sancısı şekline girmeye başladı. Belden ve artan bir hale gelse de yine doğurmak için hafiftiler. Gece 11’de kanama başlayınca hastaneye gittik. Kızıma eşim baktı bana ise ablam. Nöbetçi doktorun ameliyatta olduğunu söylediler. Hafta sonu olduğu ve normal doğum beklediğimiz için kendi doktorumu çağırtmadım. Bu arada beni nst cihazına bağladılar. Şiddetli olmayan ritmik sancılar çıktı. Doktor geldi ve tuşe yapacağım dedi. Kaçıncı doğum dedi, 2.dedim. Normal miydi dedi evet dedim. Baktı 3-4 santim açılma var, yatış yapalım dedi. Yatış işlemlerinin ardından ailecek odamıza geçtik. Damar yolumu açtılar, yeme içmeyi yasakladılar. Bol bol yürü dediler. Saatler birbirini kovaladı ama gene anlamlı sancılarım başlamadı. Ebe her gelip baktığında yavaş açılma oluyor, bol bol yürü dedi. En son saat gecenin 3’üydü ve ben saat sabahın 6’sına kadar yürüdüm. Tabiî ki sancım artık beni yürütmeyecek kadar şiddetli, 2-3 dakika nefese alacak kadar ritmik gelmeye başladı. Ebe lavmanı daha ilk yattığımda yapmıştı. Şimdi sıra gelmişti o ana yani su kesesini patlatmaya. İşte o an işin ciddiyetini anladım. İlk doğumumda su kesesini patlattılar ve doğum haneye aldılar. Şimdi de tarihi tekerrür ettirdiler ve su kesemi patlattı ebe. Ikınma gelmesi halinde kendisini çağırmamı ve asla ıkınmamamı tembihledi. 10 dakika geçmeden ıkınmam geldi. Ebeyi çağırdık. Ayağa kalk bacaklarını açabildiğince aç dedi. Açmak mümkün değildi. Çok acı çektim. Ve o an geldi. Tekerlekli sandalye ile beni doğumhaneye götürdüler. Bacaklarımı dahi doğum masasına yerleştiremedim. Tek hissettiğim şey belimin sancısıydı. Ebeye ellerimi bağlayıp bağlamayacaklarını sordular, hayır bağlamayın dedi. Ebe beni 3 defa ıkındırdı ancak sancın çok zayıf dedi. İlk doğumuma kıyasla gerçekten ıkınamadım. Belki 8 saat süren ve geceye denk gelen sancılar yüzünden bitkin düştüm. Doktoru aradı ve tama yakın açıklık oluştu dedi. 1 dakika sonra doktor geldi. Baktı ve ebe ile suni sancı vermeye karar verdiler. Serumu takmaları ile hayatımın en acı dolu 30 saniyesi sonunda iki ıkınma ile viyaklama sesi duydum. Oğlum 14 Eylül sabahı saat 07.05 olduğunda 50 cm boy ve 3.460 gram kilosu ile doktorun ellerindeydi. Yalnız çok yaramazmış ve yırtık oluşmasına sebebiyet vermiş. İlk doğumda direkt suni sancı verdikleri için sancı sürem kısa sürmüş, doğumda da epizyo yaptıkları için yırtık olmamıştı. İkinci doğumum ilki ile alakasız olduğu için de hayretler içindeydim. Neyse doktor yırtıkları dikti hem de uyuşturmadan. Ama ben pek bir şey anlamadım açıkçası o yorgunluk ve şokla. Hemen yan tarafımda temizlenen göbeği kesilen oğlumu götürdüler. Benim de tamirat işlerim bitince temizleyip giydirip odama götürdüler. Herşey bitmişti. 38+4 gün süren birlikteliğimiz o doğumhanede son buldu. Artık karnımda değil ama mememde taşıyorum oğlumu. Kızıma göre çok ama çok zor bir doğum yaptım. Ama, o ilk ağlama ve ilk buluşmanın ardından meme verme, boynunu koklama aşamaları tüm acıları yok ediyor. Sanki hayattaki tüm misyonumu bitirdim. Artık iki evladım var. Allah tüm bebekleri anne ve babalarına bağışlasın. Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın. Tüm masum bebekleri korusun.
Beklenen doğum tarihi: 24 Eylül 2014
Gerçekleşen doğum tarihi: 14 Eylül 2014
Doğum şekli: Normal
Boy-kilo: 50 cm, 3460 gr.
Beklenen doğum tarihi: 24 Eylül 2014
Gerçekleşen doğum tarihi: 14 Eylül 2014
Doğum şekli: Normal
Boy-kilo: 50 cm, 3460 gr.
Canım benim de ikinci doğum daha zor geldi. Önceki doğumda oğlum yaramazlık yapmış 3 dikislik yırtık açmıştı epizyonun üstüne. Bunda hepsi birden yirtildi maalesef. O.kadar perine masajı z.yağı sürdü ebe doğum hareketleri ama ne yapsan nafile işte bünye meselesi. İnş 3.ler kolay olur. Bana suyun geldiği için sancini çok.hissettim dediler hep.
- 24 Ekim 2011
- 562
- 22
kesinlikle hikayeymiş yok ikinci daha kolay olur daha kısa sürer. mahvoldum ikincide. bi de güya erkek geç gelirmiş. yalan. kızım 39+3 te oğlum 38+4de doğdu. sonuçta kucağımızdalar. sizin de hayırlı olsun bebişiniz.
- 9 Nisan 2009
- 2.892
- 100
- 15 Ocak 2014
- 424
- 40
- 34
bende buraya doğum hikayemi çok yazmak istedim ama baya zor bi doğumdu hiç çekmediğim kadar acı çektim buraya yazıpta doğum yapacak arkadaşları kötü yönde etkilemeyeyim Rabbim doğum yapacak annelere kolaylık versin bebeklerimizede sağlıklı sıhhatli aileleriyle birlikte hayırlı uzun ömürler versin inşaallah
- 21 Mart 2014
- 4.095
- 15.583
Kızlar bende 1 eylülde yaptim . çok güzeldi spinal sezeryanla. Sohbet ede ede. Gene olsa gene sezeryan yaparım :) ameliyatimiza girdik tabi son fotolar çekildi . neşe grdik 5 kişi beni beklio . Rabi ben korkudan düşüp bayilcak gibiydim. DDoktorun gelmeden önce dediler ki cçok kaliteli bir doktor bulmusun tebrik ederiz ona güven dedi. Neşe iğnemi yyaptılar . hiiuccc hissetmedm bile.saniyeler içinde sıcaklık gelmeye başladı bacaklarından. Hemen yaptırdılar beni. Doktorun endisemi aanladi. Dediki artik sakin ol anne olucaksin ona odaklan hicbisi hissetnicen dedi korkmayi bırak dedi. Nese daha hazırlık yapiorux dedilerkiiiiiii beklenen ses geldi çoktan kesilmisim megersem. Bebeğim ağlamaya başladı ahhhh nasıl bisidi nasıl bir his duyguydu bölebi duygu asla hicbierde yasayamassin . o aağladı ben ağladım çok inanılmaz bir duygu yaaaa. Maf oldum. Sonra babası camekan da görecek dedi götürdü bende dijildim çokkkısa surede indim asagi. 3600 dogdu 53cm idi . allahım herkese hayırlı zannda böle bi duygu yasatsin . rabbine her gün sukrediorum. 1 aylık oldu bile :)))
- 13 Mart 2013
- 854
- 122
Beklenen Doğum Tarihi :27.09.2014
Gerçekleşem Doğum Tarihi :04.09.2014
Kilo-Boy :2690 gr. 45cm
Doğum Şekli :spinal anestezi
4 yıldır bebek için tedavı gorduk ve 2. tüp bebek denememizde kızımıza kavuştuk çok şükür.
3 eylülde tuvalette sabah hafif pembelik gördum ve dr.u aradım. doğum başlamış olabılır kontrol olun dedı. doktorum başka ildeydi, oldugum yerde devlet hastanesıne gıttım. nts ye gırdım, kontroller oldu tahlıller oldu, plesantada herhangı bır deformasyon gorulmedı benı gonderdıler eve. yoruldugunuz ıcın olmuştur dedıler. 29 agustosta memleketımıze tayınımız cıkmıştı, taşınma kolileme işlerıyle ugrasıyorduk cunku. Eve geldık, pembe akıntı kahveye dondu sonra da yattıgım ıcın azaldı akşama bırsey kalmadı.
4 eylul gecesı 2de wc.ye kalktım bu defa yıne pembelık ve krem akıntıyla beraber, annemler tasıncagımız ıcın yanımızdaydı gosterdım anlayamadı yattım. saat 4.30da tekrar kalktım akıntı devam edıyordu ama gece 1 saat arayla bel agrısıyla uyandım yonumu degıstırıp gerı yattım. annemı takrar kaldırdım, gelıyor galıba dedı. eşimi uyandırdım. o esnada duşa gırdım cunku karar verdık gun ağarınca dr.a gıtmeye. guzelce duşu aldım saçımı kuruttum yattım ama ışıgı sondurmedım ve saatte bır gelen sancım yarım saate ınmıştı, sonra 20 dakıkaya ındı. eşim kalk gıdıyoruz dedı. Saat 5.30da yola cıktık 6.30da acilden gırış yaptık. alttan muayene attıler 2 cm acılma var ve suyum ıyıce gelmeye başladı. benı nts.ye bağladılar sancılarım arttı. 15 dk.ya ındı sonra 10 derken 7 dk. ve ben 07.07de doktorumu aradım dayanamadım. çağırdık. geldi.
bebegım kuveze gırer dıye korktum cunku 36+5 gunluktu.
anestezı uzmanının gelmesıyle tam 9 da amelıyathaneye gırdım. hıc korkmadım cunku 5 saat sancı cekmıştım bıle.
saat 09.15 te kızımın sesi geldi. Öyle ağladım öyle ağladım kı doktorum karnını oynatma bir dur dedı. hıçkırmaktan karnım hopluyormuş :)) niye ağlıyorsun diyor bı de ee dedım kaç yıldır ugrastık
yanagıma dayadılar kızımı o nasıl guzel bır koku
hiç burnumdan gıtmıyor. sesini duyunca tek sordugum iyi mi oldu.
doktor ne kuvezı sapasağlam bebek bu dedı. cunku kuveze gırer dıye korktugumu soylemıştım dr.a
09.45te de ben odaya cıktım.
kızımı gordum yıne bı ağlama tuttu benı. Sankı bana aıt degıl. sankı hıc anne olmayacak gıbı hıssedıyordum cunku o kadar tedavı koşturma. maddı manevı yıkım. ne zorluklar cektık..
Allah herkese nasıp etsın ınş. Tüm dıleyenlere....
Herkese hayırlı dogumlar, hayırlı evlatlar ınş
Gerçekleşem Doğum Tarihi :04.09.2014
Kilo-Boy :2690 gr. 45cm
Doğum Şekli :spinal anestezi
4 yıldır bebek için tedavı gorduk ve 2. tüp bebek denememizde kızımıza kavuştuk çok şükür.
3 eylülde tuvalette sabah hafif pembelik gördum ve dr.u aradım. doğum başlamış olabılır kontrol olun dedı. doktorum başka ildeydi, oldugum yerde devlet hastanesıne gıttım. nts ye gırdım, kontroller oldu tahlıller oldu, plesantada herhangı bır deformasyon gorulmedı benı gonderdıler eve. yoruldugunuz ıcın olmuştur dedıler. 29 agustosta memleketımıze tayınımız cıkmıştı, taşınma kolileme işlerıyle ugrasıyorduk cunku. Eve geldık, pembe akıntı kahveye dondu sonra da yattıgım ıcın azaldı akşama bırsey kalmadı.
4 eylul gecesı 2de wc.ye kalktım bu defa yıne pembelık ve krem akıntıyla beraber, annemler tasıncagımız ıcın yanımızdaydı gosterdım anlayamadı yattım. saat 4.30da tekrar kalktım akıntı devam edıyordu ama gece 1 saat arayla bel agrısıyla uyandım yonumu degıstırıp gerı yattım. annemı takrar kaldırdım, gelıyor galıba dedı. eşimi uyandırdım. o esnada duşa gırdım cunku karar verdık gun ağarınca dr.a gıtmeye. guzelce duşu aldım saçımı kuruttum yattım ama ışıgı sondurmedım ve saatte bır gelen sancım yarım saate ınmıştı, sonra 20 dakıkaya ındı. eşim kalk gıdıyoruz dedı. Saat 5.30da yola cıktık 6.30da acilden gırış yaptık. alttan muayene attıler 2 cm acılma var ve suyum ıyıce gelmeye başladı. benı nts.ye bağladılar sancılarım arttı. 15 dk.ya ındı sonra 10 derken 7 dk. ve ben 07.07de doktorumu aradım dayanamadım. çağırdık. geldi.
bebegım kuveze gırer dıye korktum cunku 36+5 gunluktu.
anestezı uzmanının gelmesıyle tam 9 da amelıyathaneye gırdım. hıc korkmadım cunku 5 saat sancı cekmıştım bıle.
saat 09.15 te kızımın sesi geldi. Öyle ağladım öyle ağladım kı doktorum karnını oynatma bir dur dedı. hıçkırmaktan karnım hopluyormuş :)) niye ağlıyorsun diyor bı de ee dedım kaç yıldır ugrastık
yanagıma dayadılar kızımı o nasıl guzel bır koku
hiç burnumdan gıtmıyor. sesini duyunca tek sordugum iyi mi oldu.doktor ne kuvezı sapasağlam bebek bu dedı. cunku kuveze gırer dıye korktugumu soylemıştım dr.a
09.45te de ben odaya cıktım.
kızımı gordum yıne bı ağlama tuttu benı. Sankı bana aıt degıl. sankı hıc anne olmayacak gıbı hıssedıyordum cunku o kadar tedavı koşturma. maddı manevı yıkım. ne zorluklar cektık..
Allah herkese nasıp etsın ınş. Tüm dıleyenlere....
Herkese hayırlı dogumlar, hayırlı evlatlar ınş
- 6 Ocak 2012
- 518
- 33
arkadaşlar merhaba,
ben de ekim annesi olmayı beklerken 3 hafta erken doğum yaparak eylül annesi oldum.
bdt 15 ekim idi ancak 23 eylül sabahı müthis karın ve bel ağrısı yaşamaya başladım, 1 2 gün öncesinde de bebeğimin hareketleri yavaslamıştı. sağlık ocağına gittim ebe hemşire karnıma baktı ve senin çok sancın var doktora görün dedi. ağrılarım öğlen 12 gibi başlamıştı, doktorumu aradım gel hemen bakalım dedi, tabi ben bu arada 36+6 günlüktüm. doktora gittim bebek henüz kanala girmemiş dedi nst ye girdim 10 dk da bir şiddetli sancım çıktı, doktorum eve git sıcak bir duş al uzan dinlen büyük ihtimalle bir kaç saat sonra gelirsin dedi gülümseyerek. açılmam 1 cm idi ilk doğumum da normal olduğu için varmış açıklık.
eve geldik eşimle, banyo yaptım uzandım ama ağrılarım iyice arttı ve ateşim çıkmaya başladı, 3 saat sonra sancılarım 5 ila 7 dk arasına düştü ve ateşim de 38.5 idi. doktoru aradım hemen gel hastaneye dedi. eşyaları aldık kızımı optüm kokladım ve yola çıktık.
yatışım hemen yapıldı 3 cm açıklık oluşmuş ama ben kıvranıyorum ateşten sancıdan. nstye bağladılar bebeğimin kalp atışları çok fazlaydı ve minik bir bebek olduğu için korktuk. tahliller yapıldı vücudumda enfeksiyon çıktı ancak nerede olduğunu bulamadılar hemen antibiyotikli serum bağlandı doktor arandı geldi, suni sancı veremem dedi doktor çünkü bebek tahminen 2800 kilo idi haftasıda erken olduğu için kaldıramaz dedi doktor ve bir de boynunda kordon dolanmış.
doktorum hiç sezeryandan söz etmedi başımda bekledi sürekli nst mi takip ettiler. normal doğumun gerektirdiği prosedürler tamamlandı. saat gece 1.30 civarı doğumhaneye geçtim, yaklaşık yarım saat süren zorlu bir doğumun ardından minicik oğlum 02.02 de dünyaya geldi :) 2500 gr ve 47 cm idi. kontrol edildi enfeksiyon ona bulaşmamış çok şükür, yanıma getirdiler doğar doğmaz , cennetten bir hediyeydi bana kuzum.
çift plesantalı olduğum için 1 saat kadar doktorum onunla uğraştı sonra bitti çok şükür.
erken doğumu enfeksiyon tetiklemiş ama nereden olduğu bilinmiyor. bu doğumda benim en büyük sansım doktorum oldu çünkü bütün bulgular sezeryana yönlendirirken o ısrarla normal doğuracaksın başarıcaz dedi, Rabbime sükürler olsun başardık.
sonrası 2 gün komtrol altında tutuldum ates ve enfeksiyon riskine karşı tedavi gördüm, bugün 17 günlüğüz sağlıklıyız Allahıma şükürler olsun.
Rabbim doğum yapmış arkadaşlara kolaylık versin, doğum yapacaklara hayırlı kolay doğumlar nasip etsin, bebek isteyenlere de bebek nasip etsin inşallah.
ben de ekim annesi olmayı beklerken 3 hafta erken doğum yaparak eylül annesi oldum.
bdt 15 ekim idi ancak 23 eylül sabahı müthis karın ve bel ağrısı yaşamaya başladım, 1 2 gün öncesinde de bebeğimin hareketleri yavaslamıştı. sağlık ocağına gittim ebe hemşire karnıma baktı ve senin çok sancın var doktora görün dedi. ağrılarım öğlen 12 gibi başlamıştı, doktorumu aradım gel hemen bakalım dedi, tabi ben bu arada 36+6 günlüktüm. doktora gittim bebek henüz kanala girmemiş dedi nst ye girdim 10 dk da bir şiddetli sancım çıktı, doktorum eve git sıcak bir duş al uzan dinlen büyük ihtimalle bir kaç saat sonra gelirsin dedi gülümseyerek. açılmam 1 cm idi ilk doğumum da normal olduğu için varmış açıklık.
eve geldik eşimle, banyo yaptım uzandım ama ağrılarım iyice arttı ve ateşim çıkmaya başladı, 3 saat sonra sancılarım 5 ila 7 dk arasına düştü ve ateşim de 38.5 idi. doktoru aradım hemen gel hastaneye dedi. eşyaları aldık kızımı optüm kokladım ve yola çıktık.
yatışım hemen yapıldı 3 cm açıklık oluşmuş ama ben kıvranıyorum ateşten sancıdan. nstye bağladılar bebeğimin kalp atışları çok fazlaydı ve minik bir bebek olduğu için korktuk. tahliller yapıldı vücudumda enfeksiyon çıktı ancak nerede olduğunu bulamadılar hemen antibiyotikli serum bağlandı doktor arandı geldi, suni sancı veremem dedi doktor çünkü bebek tahminen 2800 kilo idi haftasıda erken olduğu için kaldıramaz dedi doktor
ve bir de boynunda kordon dolanmış.doktorum hiç sezeryandan söz etmedi başımda bekledi sürekli nst mi takip ettiler. normal doğumun gerektirdiği prosedürler tamamlandı. saat gece 1.30 civarı doğumhaneye geçtim, yaklaşık yarım saat süren zorlu bir doğumun ardından minicik oğlum 02.02 de dünyaya geldi :) 2500 gr ve 47 cm idi. kontrol edildi enfeksiyon ona bulaşmamış çok şükür, yanıma getirdiler doğar doğmaz , cennetten bir hediyeydi bana kuzum.
çift plesantalı olduğum için 1 saat kadar doktorum onunla uğraştı sonra bitti çok şükür.
erken doğumu enfeksiyon tetiklemiş ama nereden olduğu bilinmiyor. bu doğumda benim en büyük sansım doktorum oldu çünkü bütün bulgular sezeryana yönlendirirken o ısrarla normal doğuracaksın başarıcaz dedi, Rabbime sükürler olsun başardık.
sonrası 2 gün komtrol altında tutuldum ates ve enfeksiyon riskine karşı tedavi gördüm, bugün 17 günlüğüz sağlıklıyız Allahıma şükürler olsun.
Rabbim doğum yapmış arkadaşlara kolaylık versin, doğum yapacaklara hayırlı kolay doğumlar nasip etsin, bebek isteyenlere de bebek nasip etsin inşallah.
- 22 Temmuz 2010
- 1.671
- 118
Doğum tarihi: 9 eylül 2014
boy-kg: 51 cm 3600gr
doğum şekli: spinal sezaryen
en başından beri kendini göstermeyen oğlumun hikayesi.
hayatım boyunca adet tarihim hiç gecikmedi, hep 2-3 gün önce olurdum. ilk defa o ay olmadı. aradan 10 gün geçti idrar testlerinde çıkmadı. hem heyecan hem endişeli bir şekilde dr. a gittik eşimle ve beta değerimizin 0.41 le hamile olduğumu öğrendim.fakat birkaç gün sonra kimyasal gebelik diye bir şeyin olduğunu çok da umutlanmamam gerektiğini de söylediler. neyse eşimle bekleme sürecine girdik bir daha kan testi yaptırdık ve 0.750 ile hamile olduğum kesinleşti. en başından beri geç döllenme olduğu için hep iki hafta geriden geldik. adet tarihine göre beklenen haftada keseyi göremedik, kalp atışını duyamadık. hep bekledik. anlaşılan bizi nazlı bir bebek bekliyordu :))) hamile kaldığım günlerde lazer epilasyona da gittiğim için hep bir endişe hakimdi açıkcası. ama çok şükür testlerimiz, ve değerlerimiz hep iyi çıktı.
şeker yüklemesi sonucu gebelik diyabetim olduğunu öğrendim, diyet yaptım yeterki bebeğim sağlıklı olsun diye elimden geldiğince diyetime uymaya çalıştım.
3. ayımdan itibaren bol bol yürüdüm, yüzdüm yeterki normal doğum yapayım diye.
sonlara doğru plasentanın biraz aşağıya indiğini söyledi doktorum. evimiz hastaneye 2 saat uzaklıktaki bir ilçedeydi ve olası bir kanama da hemen gelmemi söyledi. çok şükür ki oğlum annesini korkutmadı. ve plasenta zamanla yukarı çıktı ve normal doğum pozisyonuna geçtik.
beklenen doğum tarihine göre 42. haftaya kadar bekledik ve bizim nazlı oğlumuz kendiliğinden gelmezse doktorum suni sancı ile müdahale edeceğini söyledi. çünkü ben normal doğumu çok istiyordum, doğum sancısını çok merak ediyordum. o yüzden sağolsun doktorum bebeğimin suyunun azalmasına, plasentanın kireçlenmesine (yani artık bebeği besleyememe noktasına gelmesine) rağmen asla sezaryen seçeneğini öne sürmedi.
eşimle bir gece önceden edirneye hastanemize gittik, otelde kaldık 9 eylül sabahı yatış için doktorumuzla anlaştık. o gece belimde hafif hafif sancılar vardı sabah uyandığımda nişanım gelmişti, sevinmiştim sancılarım başladığı ve normal doğum yapabileceğim için.sabah 8 de suni sancı bağlandı, ebeler kontrol etti 1 cm açıklık vardı. öğlen saat 14.30 a kadar sancı çektim, suni sancının dozu sürekli arttı fakat baş ebe o saatte kontrol ettiğinde açıklığın hala 1 cm olduğunu söyleyince, ve artık dayanamayacak noktaya gelince önce anneme sonra doktoruma yalvardım beni sezaryene alın diye (annem hep normal doğum yanlısıydı, bizimde bilinçaltımıza bunu işlemişti belliki ama en sonunda vücut benim vücudum değilmi istediğimi yaparım diyerek onu da ikna ettim. buarada annemin 14 saat sancı çektiğini halamın 3 gün de doğurduğunu sonradan öğrendim. anlaşılan genetiğimiz uygun değildi normal doğuma)
neyse suni sancıyı kestiler ve benim hala sancım vardı düzensiz gelen ve suni sancıdan çok da bir farkı olmayan. ben heralde suni sancı damarlarımda kaldıki hala hissediyorum diye düşünürken ebe hayır o senin doğal sancın dedi ve ben bunu da bir saat çektim. 15.30 da ameliyathaneye alındım. sezaryen hazırlıkları başladı ve ameliyat sırasında nedendir hala bilmiyorum, iki kişi göğsümün alt tarafına müthiş bir şekilde bastırınca ben çığlığı kopardım ve doktoruma "bu çocuk sezaryenlada mı gelmiyor" dememle herkesi güldürdüm.
ve 15.44 de hayatımın aşkıyla göz göze geldik. bugüne kadar hiçbir sevgi hiç bir aşk ona karşılık olamazmış onu anladım. hayatımda gördüğüm en güzel yenidoğandı benim oğlum.
ameliyat esnasında bebeğimin kordonunun kalın ve değişik olduğunu çocuğun bu yüzden kendini aşağı atamamış dediklerini duydum doktorlardan. demekki kısmetimizde yokmuş normal doğum...
bütün acılara,uykusuz gecelere,tatlı yorgunluklara rağmen iyiki geldin oğlum...
boy-kg: 51 cm 3600gr
doğum şekli: spinal sezaryen
en başından beri kendini göstermeyen oğlumun hikayesi.
hayatım boyunca adet tarihim hiç gecikmedi, hep 2-3 gün önce olurdum. ilk defa o ay olmadı. aradan 10 gün geçti idrar testlerinde çıkmadı. hem heyecan hem endişeli bir şekilde dr. a gittik eşimle ve beta değerimizin 0.41 le hamile olduğumu öğrendim.fakat birkaç gün sonra kimyasal gebelik diye bir şeyin olduğunu çok da umutlanmamam gerektiğini de söylediler. neyse eşimle bekleme sürecine girdik bir daha kan testi yaptırdık ve 0.750 ile hamile olduğum kesinleşti. en başından beri geç döllenme olduğu için hep iki hafta geriden geldik. adet tarihine göre beklenen haftada keseyi göremedik, kalp atışını duyamadık. hep bekledik. anlaşılan bizi nazlı bir bebek bekliyordu :))) hamile kaldığım günlerde lazer epilasyona da gittiğim için hep bir endişe hakimdi açıkcası. ama çok şükür testlerimiz, ve değerlerimiz hep iyi çıktı.
şeker yüklemesi sonucu gebelik diyabetim olduğunu öğrendim, diyet yaptım yeterki bebeğim sağlıklı olsun diye elimden geldiğince diyetime uymaya çalıştım.
3. ayımdan itibaren bol bol yürüdüm, yüzdüm yeterki normal doğum yapayım diye.
sonlara doğru plasentanın biraz aşağıya indiğini söyledi doktorum. evimiz hastaneye 2 saat uzaklıktaki bir ilçedeydi ve olası bir kanama da hemen gelmemi söyledi. çok şükür ki oğlum annesini korkutmadı. ve plasenta zamanla yukarı çıktı ve normal doğum pozisyonuna geçtik.
beklenen doğum tarihine göre 42. haftaya kadar bekledik ve bizim nazlı oğlumuz kendiliğinden gelmezse doktorum suni sancı ile müdahale edeceğini söyledi. çünkü ben normal doğumu çok istiyordum, doğum sancısını çok merak ediyordum. o yüzden sağolsun doktorum bebeğimin suyunun azalmasına, plasentanın kireçlenmesine (yani artık bebeği besleyememe noktasına gelmesine) rağmen asla sezaryen seçeneğini öne sürmedi.
eşimle bir gece önceden edirneye hastanemize gittik, otelde kaldık 9 eylül sabahı yatış için doktorumuzla anlaştık. o gece belimde hafif hafif sancılar vardı sabah uyandığımda nişanım gelmişti, sevinmiştim sancılarım başladığı ve normal doğum yapabileceğim için.sabah 8 de suni sancı bağlandı, ebeler kontrol etti 1 cm açıklık vardı. öğlen saat 14.30 a kadar sancı çektim, suni sancının dozu sürekli arttı fakat baş ebe o saatte kontrol ettiğinde açıklığın hala 1 cm olduğunu söyleyince, ve artık dayanamayacak noktaya gelince önce anneme sonra doktoruma yalvardım beni sezaryene alın diye (annem hep normal doğum yanlısıydı, bizimde bilinçaltımıza bunu işlemişti belliki ama en sonunda vücut benim vücudum değilmi istediğimi yaparım diyerek onu da ikna ettim. buarada annemin 14 saat sancı çektiğini halamın 3 gün de doğurduğunu sonradan öğrendim. anlaşılan genetiğimiz uygun değildi normal doğuma)
neyse suni sancıyı kestiler ve benim hala sancım vardı düzensiz gelen ve suni sancıdan çok da bir farkı olmayan. ben heralde suni sancı damarlarımda kaldıki hala hissediyorum diye düşünürken ebe hayır o senin doğal sancın dedi ve ben bunu da bir saat çektim. 15.30 da ameliyathaneye alındım. sezaryen hazırlıkları başladı ve ameliyat sırasında nedendir hala bilmiyorum, iki kişi göğsümün alt tarafına müthiş bir şekilde bastırınca ben çığlığı kopardım ve doktoruma "bu çocuk sezaryenlada mı gelmiyor" dememle herkesi güldürdüm.
ve 15.44 de hayatımın aşkıyla göz göze geldik. bugüne kadar hiçbir sevgi hiç bir aşk ona karşılık olamazmış onu anladım. hayatımda gördüğüm en güzel yenidoğandı benim oğlum.
ameliyat esnasında bebeğimin kordonunun kalın ve değişik olduğunu çocuğun bu yüzden kendini aşağı atamamış dediklerini duydum doktorlardan. demekki kısmetimizde yokmuş normal doğum...
bütün acılara,uykusuz gecelere,tatlı yorgunluklara rağmen iyiki geldin oğlum...
- 26 Nisan 2011
- 4.279
- 886
Beklenen tarih 16 eylül
Doğum tarihi 17 eylül
Doğum şekli epidural normal doğum
Kilo- 4.100 gr
Boy -54 cm
Doğum haftası 40+1
Oğluşumu görmek için 15 eylül paZartesi kontrome gittim (bugun benim doğum günümdü ),çatı muayenesinden sonra doktorum,normal doğurabileceğimi çAtımın uygun olduğunu ama bebeğimin iri olduğunu Zorlanacağımı ,ister bugun ister perşembeye kadar seZeryana alabıleceğini söyledi,40 haftam bitmişti erkek bebek geç gelir mantığıyla 1 hafta daha bekleme kararı aldım kendimce,çünkü suyum,bebeğin kalp atışı normaldi,nst de sancıda yoktu,beklemeye karar verdim,ama bi yandanda sezeryandan cok korkuyordum ,başından beri normal doğuma hazırlanıştım kendimi,perşembeye kadar seZeryana hazırlıcaktım psikolojimi
16 eylülde günü karnın burnumda ben hala sokaklarda geZmeye devam bi yandan kalçam ağrıyo bi yandan mağaza geiyorum :) ,akşam oldu yattım gece 1 den 4 e kadar adet olucakmışım hissi dolanıyorum evın içinde ,ah diyorum reglimolsam şöyle bi rahatlasam,gece 4 de tuvalete gidim derken ayaga kalktım su nişan geldi ,eşimi uyandırdım hastaneninyolunu tuttuk, dahs önce yazdığım dualarımı aldım ve yola düştük,) muayene sonunda 2 cm açıklık vardı ,suni sancı taktılAr ,4 cm sonrasında epidurali taktılAr ,açıklık akşam üzeri 15:30da 10 cm olmuştu ,ebeler odada ıkınma hareketleri yaptırdılAr,her sancı geldiğinde diZlerimin üzerinde ıkındım ,bebek tam geliyor ıkınma bitince tekrar yukrı cıkıyordu ,baş aşağıydı ama kanala girmemişti ,ben ısrarla normal doğurucM dedikçe doktor normal olmaZsa sezeryana alıcam diyerek doğum haneye girdik ,uzun ıkınma ve ebelerin karnıma bastırmasıyla oğluşum dünyaya geldi ,o an tarifsiz bi mutluluk ,mucize ,dünyanın en tarifsiz duygusu ,rabbim herkese yaşatsıb bu duyguyu,şimdi yanımda gülücükler saçıyor
Doğum tarihi 17 eylül
Doğum şekli epidural normal doğum
Kilo- 4.100 gr
Boy -54 cm
Doğum haftası 40+1
Oğluşumu görmek için 15 eylül paZartesi kontrome gittim (bugun benim doğum günümdü ),çatı muayenesinden sonra doktorum,normal doğurabileceğimi çAtımın uygun olduğunu ama bebeğimin iri olduğunu Zorlanacağımı ,ister bugun ister perşembeye kadar seZeryana alabıleceğini söyledi,40 haftam bitmişti erkek bebek geç gelir mantığıyla 1 hafta daha bekleme kararı aldım kendimce,çünkü suyum,bebeğin kalp atışı normaldi,nst de sancıda yoktu,beklemeye karar verdim,ama bi yandanda sezeryandan cok korkuyordum ,başından beri normal doğuma hazırlanıştım kendimi,perşembeye kadar seZeryana hazırlıcaktım psikolojimi
16 eylülde günü karnın burnumda ben hala sokaklarda geZmeye devam bi yandan kalçam ağrıyo bi yandan mağaza geiyorum :) ,akşam oldu yattım gece 1 den 4 e kadar adet olucakmışım hissi dolanıyorum evın içinde ,ah diyorum reglimolsam şöyle bi rahatlasam,gece 4 de tuvalete gidim derken ayaga kalktım su nişan geldi ,eşimi uyandırdım hastaneninyolunu tuttuk, dahs önce yazdığım dualarımı aldım ve yola düştük,) muayene sonunda 2 cm açıklık vardı ,suni sancı taktılAr ,4 cm sonrasında epidurali taktılAr ,açıklık akşam üzeri 15:30da 10 cm olmuştu ,ebeler odada ıkınma hareketleri yaptırdılAr,her sancı geldiğinde diZlerimin üzerinde ıkındım ,bebek tam geliyor ıkınma bitince tekrar yukrı cıkıyordu ,baş aşağıydı ama kanala girmemişti ,ben ısrarla normal doğurucM dedikçe doktor normal olmaZsa sezeryana alıcam diyerek doğum haneye girdik ,uzun ıkınma ve ebelerin karnıma bastırmasıyla oğluşum dünyaya geldi ,o an tarifsiz bi mutluluk ,mucize ,dünyanın en tarifsiz duygusu ,rabbim herkese yaşatsıb bu duyguyu,şimdi yanımda gülücükler saçıyor
