- 9 Nisan 2014
- 3.255
- 4.825
- 198
- Konu Sahibi PinarYavuz
-
- #81
Tabiki canım benim, biliyoruz zaten durumunu. Sen ne zaman müsait olursan
Canım çok güzel fikir.. Yalnız ben hep telefondan giriyorum, pcye gecer gecmez yapıcam, söz!
en kısa zamanda yazıcam guzelim3 güzel annemiz de topiğimiz açıldığında bu yorumları yapmış.
Hikayeni bizimle paylaştığın için teşekkür ederiz @zeyy88
Diğer arkadaşlarımızdan da hikayelerini bekliyoruz.
Bebişlerinizle musmutlu ve sağlıklı günler!
allah bir daha ayrı düşürmesinn....ne güzel kucağında artık oğlunn maşallah ....bizler bir fotoya hayır demeyiz benceeeBen de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
Allah analı babalı büyütsün canım.Ben de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
Ben de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
Rabbim evladiniza uzun oömürler nasip eder insallahBen de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
Doğum hikayemi yazmak bana da nasip oldu sonunda,şükür Rabbime..Allahım isteyen her kadına bu duyguyu yaşamayı nasip eyle..
Uzun uzun yazmak istiyorum saatlerce,sayfalarca….özelliklede hamile kalmadan önceki aşamayı..neden mi?ben en çok bu bölümü okumaktan mutlu oluyordum.bana umut veriyordu.bütün topiklerdeki hikayeleri okuyordum.neden bende anne olmayayım diyordum hep kendi kendime..mucizevi bir şekilde hamile kalan ve doğan bebekleri okumak hoşuma gidiyordu… gelelim hamile kalma aşamasına
Evliliğimizin 3. yılında karar verdik anne –baba olmaya..aklımız sıra diğer aya hamile kalıp batıya gelince(o zaman doğuda görev yapıyoruz)doğum yapıcam..öyle ayarladık..korunmayı bıraktığımız ay hormonlarım garipleşti..bulunduğum yerdeki kadın doğum doktoruna gittik.lh hormonum aşırı yükselmiş..diğer ay tekrar bakacaktık hormon düştü mü diye..bu arada doğal yolla bir çaresine bakmalıydım..1 ay boşuboşuna beklememeliydim..o zaman tanıştım kadınlar kulübü ile..hayıt tohumu kullanmaya başladım her ay yavaş yavaş 3-5 sayı düşüyordu değerlerim moral dönüyordu..adet düzensizliğim hep vardı..geciktiği aylar umut doluyordu içime..bu arada geçen zamanda kk çok şey öğrenmiştim..pcos olduğumu düşünmeye başladım..ama doktorda ultrasyon cihazı olmadığı için anlamıyorduk..düşünün doğunun o kadar kötü bir yerindeyiz
Aradan 10 ay geçti ağustos ayı geldi ve batıya tayinimiz çıktı doktora gittik hemen..hiç bir problem yok her şey normal deyince umutlandık..pcos olmadığımı söyledi..o ay soğan kürü yapmıştım çünkü..umut içinde bir ay geçti ve ben 11.ayda hamileydim..öğrendiğimizde hastaneye ziyaret için gitmiştik başka bir şehirdeydik(eşimin dedesi çok hastaydı) ikimizin ailesi hastanede oluğu için öğrenmişlerdi..o kadar çok ağlamıştım ki anlamamaları mümkün değildi..ama nasip olmadı 8+6 da miniğimin kalbi durdu ve hayallerimiz sona erdi..ama olsun ben bir kere hamile kalmıştım bir daha neden olmasın..1 ay korunup başlayacaktık çalışmalara ama olmadı..60 gün kanamam oldu derken ilk 3 ay olmadı..sonra tekrar her ay elimiz boş,testler negatif..yeni doktor yeni umut diyerek doktorumuzu değiştirdik ve sonuç ben pcosluyum…ben o kadar çok anne olmayı istiyordumki o duygular sonucunda prolaktin hormonum tavan yapmıştı..ilaçlarla düşürmeye çalıştık..alışveriş merkezlerine gitmkten hoşlanmıyorduk herkes bize inat hamile gibiydi..herkesin elinde bebek arabası, kucağında bebek..algıda seçicilik bu olsa gerek..aradan 1 yıl geçti tedaviye başldık..olmadı..rahim filmi çektirmeye karar verdik..o ay korunacağım için tekrar soğan kürü denedim..eşim inanıyorum bu ay olacak dediğinde gözlerindeki o ışıltıyı görmüştüm..bende inanıyordum…ve olduuuu o ay hamile kaldım.kürtajdan sonra 1,5 yıl geçmişti..ama tekrar ilk hamilelikteki gibi kanamam olmuştu..hemen hastaneye yattım. bebek hep geriden geliyordu..geç döllenmeymiş...inandırmıştık bu sefer her şey güzel olacaktı..iğneler,ilaçlar,raporlar,dualar sonrasında her şey düzelmişti… güzel bir 9 ay geçti..hiç bulantım olmadı..37+5 kadar çalıştım…
Ve zaman geldi çattı.. sezeryan olacaktım..ben öyle olmasını istiyordum..korkuyordum bir şey olacak diye…tarihimiz 12.12.2012…Çarşamba sabahı saat 07.00 da hastaneye yatış yaptık..9.30 gibi alınacağım için annemler kahvaltı yapıp öyle geleceklerdi..ama erken alınınca tek eşim vardı yanımda ,iyide oldu hiç heyecanlanmadım..çok sakindim..ameliyat kapısında vedalaştık..doktorlarımızın konuştuğu konu maçbizde anestezi uzmanı ile maaş muhabbeti yapıyoruz 09.36 da muhteşem an ,oğlum geldi dünyaya..ilk sorum neden ağlamıyor?yanıma verdikleri an gözyaşlarımı tutamadım..benimmiydi bu bebek..şükür rabbime..3800gr ve 51 cm doğdu oğlum deniz..mis gibi kokuyordu..hep başkalrından duydum yada okudum ilk kavuşma anını,mis gibi koktuklarını..yaşamak o anları bana da nasip oldu..ameliyathanede işim bittikten sonra gözüm kapıdaydı..acaba eşim beni bekliyormuyduonu görmek beni çok mutlu etti…şimdi oğlum 5 günlük oldu..denize bakmak, dokunmak,koklamak mükemmel..dilimden eksik etmediğim dua Allahım isteyen herkese tez zamanda sağlıklı ,sıhhatli ,hayırlı evlatlar nasip etsin…Evet hikayem çok uzun biliyorum..umarım sıkılmamışsınızdır…
Ben de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
Hic sikilmadim...bir solukta okudum.. Allah uzun omurler versin arda pasayaevet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
rabbim sağlıklı mutlu uzun ömürler versin bebişine....evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Canım zorlu ama sonu güzellikle dolu bir hikayen var. Hüzünlendim. Allah yavrunu senden ayırmasin.
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
tam olarak kac haftalikti bebeginiz acaba? Allah anali babali buyutsundarisi bizlereBen de kasım annesi olacakken ekim annesi oldum. 6 ekimde 2770 gr olarak doğdu oğluşum.
Benim hikayem de şöyle; 22 eylülde 32 haftamı doldurduğum için doğum izni almaya hastaneye gitmiştim. Doktor önce nst ye gitmemi söyledi. Ben hiçbişey hissetmiyodum ama nstde sancı çıktı. Doktor seni gönderemem dedi. Serum verdiler yine baktılar, sancılar devam ediyodu 100lere çıkıyodu. 5 gün hastanede yattım sancı durdurucu ilaç tedavisi verdiler. Sonunda normale döndü ve çıktım.
Sonra hep yattım, hiçbiyere çıkmadım. Ama bayramın ilk günü kahvaltıdan bi kalktım, altımdan su aktı birden. Biraz bekledim sonra yine aktı. Hemen apar topar hastaneye gittik.(Etlik Zübeyde hanım) Acildeki doktor test yapmak için bi alet taktı, birden kan boşaldı. Yaptığı test de negatif çıktı. Yani güya o su bebeğin suyu değilmiş. Ama 2cm açıklık olduğu için yatırdı.
Hastanede yattığım sürece suyum hep aktı. Yatağım hep ıslaktı. Her gelen doktora söylememe rağmen, dosyamda test negatif yazıyo diye önemsemediler. Bana sancı durdurucu ilaç verip durdular. Bayramın 2. günü akşama kadar devam etti. Sonunda bi doktor suyumun geldiğini gördü ve sancı durdurucuyu kestiler. Bu sefer de doğum için sancı gelmesini beklemeye başladılar.
3. gün akşam saat 5 gibi sancılarım başladı. 10 buçuğa kadar sancı çektim. Sancı geldiğinde elem neşrah okuyodum, ara verdiğinde aklıma gelen herkese dua ediyodum. Normal doğumu düşünürken bebeğimin kalp atışları hızlandı. Hemen sezaryene aldılar. Ameliyat başladıktan 5 10 dk sonra bebeğimi gördüm. Önce ağladı, sonra nefes alamadı. Yoğun bakıma götürdüler. Ertesi gün öğleye kadar ondan haber alamadım. Yanına girdiğimde solunumu düzelmişti. Beslenme güçlüğü vardı o yüzden 5 gün orda kaldı ama sonunda kavuştuk oğlumla :) Rabbim'e şükürler olsun. Herkesi sağlıkla kavuştursun yavrularına.
evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
rabbim yavrunuzla eşinizle sevdiklerinizle nice mutlu günler nasip etsin.. sağlıklı sıhatlı doğum yapmak bizlere de nasip olur inşallah..evet sıra doğum hikayemi yazmaya geldi ....
Eşimle 2009 yılında evlendik,ilk zamanlar çocuk istemedim.evliliğin yeni oluşu,yeni bir hayata alışmam ve bunun gibi şeylerin rayına oturmasını beklemek istedim...biraz borcumuz da vardı o yüzden erteledikçe erteledik....her ne kadar keşke demek istemesemde şimdi diyorum,keşke bu kadar beklemeseymişim diye...
2013 yılının şubat ayında artık çocuk istediğimi söyledim eşime,o zaten çoktan hazırdı ve de istekliydi..denemeye başladık...uzun süre doğum kontrol hapı ile korunmuştum uzun derken tam 3,5 sene...bu da başka bir keşke'm
bir ay geçti 2 ay geçti 3 ay geçti hamile kalmadım,hemen kalmayı da beklemiyordum aslında sonra regli tarihim gecikti test yaptım negatifti ama bir türlü regli olmuyordum,doktora gittim ve bir sürü tahlilden sonra tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımı en soğuk ve en katı şekilde suratımın tam ortasına baka baka deyiverdi doktor...
oradan ağlaya ağlaya çıktığımı ve annemin beni çaresiz bir şekilde teselli edişini çok iyi hatırlıyorum......
o günden sonra hemen en yakın arkadaşımın tavsiyesi ile büyük bir üniversite hastanesine gittim ... yine tahliller,yine sonuç beklemelerin ardından beni infertilite bölümüne yönlendirdiler...daha ne anlama geldiğini bilmeden gittim dosyam açıldı,sonradan öğrendim ki sebepsiz kısırlıkmış anlamı....
böylece uzun yorucu bir yol göründü bana...aylar boyu tahliller yapıldı prosedür gereği ve çok yoğun olduklarından epey beklemek zorunda kalmıştık...
bana ve eşime yapılan onca tahlilden sonra mayıs dan aralığa kadar zaman geçmişti,ve aşılama yapılacağını söylediler...
birinci aşılamada olmadı hamile kalamadım,sıra ikinci aşılamaya gelmişti..
ikinci aşılamanın ardından daha vakti gelmeden eşime idrar testi yapacağımı negatif ise artık ilaç içmek istemediğimi söyledim...wc ye gittim ve yaptım bekledim bekledim bekledim ...
işte ordaydı ikinci çizgi hayalet gibi oradaydı...eşime gösterdim burda birşey yok dedi...hayır var dedim....bir gün daha beklemeye karar verdik...ertesi günü yeniden test yaptım bu sefer çizgi belirgin bir şekilde oradaydı,daha adetime 6 gün vardı oysa....
hemen kan vermeye gittim...
ve sonucu beklemeye başladık,bana beklemek yıllar gibi gelmişti...
sonuç hamileydim...artık bebeğim benimleydi.....
gelelim doğum hikayeme :) uzun oldu canlar kusura bakmayın....
10 ekim 2014 sabah uyandığımda hafif sancım vardı,gaz sancısıdır dedim uyumaya devam ettim...saat 10:30 civarı kalktım ve annemle eşimi aradım tek tek ve keyfimin olmadığını söyledim....
o gün ara ara annem ve eşim aradılar halimi sormak için...bense evde tek başıma yatakta bir o yana bir bu yana kıvranıyordum gazın çıkmasını bekliyordum
saat 16:00 da annem geldi yanıma...kızım bu böyle olmaz hastaneye gidelim bi bakıversinler dedi,inatla hayır eşim gelsin kötüleşirsem o zaman gideriz dedim...
öyle böyle derken o koskoca günü sancılarla geçirdim,akşam oldu eşim geldi hep beraber yemek yedik...
yemekten sonra artık yeter gidiyoruz dediler...apar topar çıktık hastaneye gittik...
vardığımızda nst odasına geçtik,düzenli sancın var dedi ebe...ben affalayıp kalmıştım ne yani dedim doğum sancısı mı ???
annem ve ebe birbirlerine bakıp gülmeye başladılar...o an ciddiyetini anladım işin..alttan muayene etti açılman yok henüz dedi,nöbeti doktoru arayıp gelmesini söyledi....kendi doktorum şansıma 3 gün yoktu yurt dışındaydı.....nasip değilmiş napalım...
doktor geldi tekrar nst ye bağladılar bu arada serum vardı kolumda koca bir şişe....
tekrar alttan bakıldı açılma yok dedi doktorda...
o an nst de bebeğimin kalp atışları yavaşlamaya başlamış bana söylememişler....
çatın çok dar normal doğum istediğin kadar iste yapamazsın dedi doktor ve arkadasından artık buradasın yatış işlemlerini halledin bu gece bebeği alalım dedi...biz şoooookkkkklarda....
annem ve eşim hemen çıktılar eve gelip eşyalarımızı aldılar....
yol boyu eşim bütün sülaleye haber etmiş doğum yapacağımı,baktım herkes gecenin o vakti hastaneye geldi bizim için...
bu arada ben isyancımla görüşüyorum messenger üzerinden o da size bildirmiş sağolsun....rica etmiştim....
23:35 gibi beni ameliyathaneye aldılar...spinal anestezi yapıldı,anında uyuşmayı hissettim bacaklarımda...sonra yatırdılar beni önüme o perde çekilmeden saate baktığımda 23:42 ydi....
ve başladılar operasyona,bende bir panik ki sormayın fenalaştım panik atak geçirdim,nefes alamıyorum dedim,oksijen bağladılar,yemek yediğim için de istifra ettim kızlar çok utanç vericiydi....hiç bir hazırlık da yapamadım ayrıca,vücut temiziğinden tutun da duşa kadar....
Ve işte o an bebeğim Ardamın sesi geldi kulağıma....dünyanın en güzel en mucizevi sesi....nasıl bir ağlamaktı o öyle yavrum...............
sonrasını hatırlamıyorum panik atak geçirdiğimden olsa gerek sakinleştirici verdiler herhalde ki bende uyuya kalmışım...
bitmeye yakın kendime geldim....oğlum 23:55 de dünyaya gelmişti benim ameliyathaneden çıkış saatimse 00:53 dü
odama gittiğimde herkes oradaydı ama benim gözüm bebeğimden başka hiç birşey görmüyordu...aradan biraz zaman geçince herkes gitti eşim kaldı bir de annem....ebe geldi bebeği emzirmeye çalıştık...o gece hiç uyumadım ta ki ertesi gün akşam 5 e kadar gözüme uyku girmedi bir gr bile...ilk ayağa kaldımaya çalıştıklarında canım çok yandı...öyle böyle 2 gecenin ardından pazar günü öğlen bebeğimizle evimize geldik....nerdeyse 2 hafta oldu bile...benim doğum hikayem de böyle kızlar...güya saçımı yaptıracaktım,manükürler pedikürlermakyaj malzemelerim yanıma olacaktı....hiç biri olmadı , iyi ki de olmamış yavrumu sağ salim kucağıma aldım ya benimle ya şimdi.....gerisi hiç önemli değil
çok ama çok uzun bir yazı oldu farkındayım , kusura bakmayın o yüzden umarım sıkılmazsınız okurken :)
Allah'ım hepimize yavrularımızı bağışlasın....
(amin....)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?