Ailevi meseleler canım. Babamlar 6 kardeş. 3 kız - 3 erkek. Ama babaannem 89 dan beri bizimle yaşıyor. Diğer evlatlarına 15-20 gün gezmeye falan gidiyor sadece. Birkaç yıldır da alzaymır hastası. Hastane işlerine, rapor işlerine v.s hep annem babam koşturuyor. 90 yaşında artık. Annem babaanneme bakmak için işi falan bıraktı geçen seneden beri çalışmıyor. Sadece babamın emekli maaşıyla geçiniyorlar. Evim bi katında babaannem oturuyor. Neyse önceki akşam 2 amcam 2 halam ve kuzenim bize gelmişler. Herkes bir aradayken babam da açmış konuyu destek olun diye. Demez olaymış patlamış herkes. O sizin kızınızı büyüttü, onun sayesinde bu evi yaptınız, bakacaksınız diye köpürmüşler. Babam en küçük kardeş hep ezmişler bu zamana kadar. Kıyamet kopmuş tabi. En son kuzenim babamın boğazına yapışmış annemle halam zor almışlar elinden. Kuzenim de 28 yaşında. Utanmıyor da dayısını dövecek aklınca. İçim sıkılıyor düşündükçe annem babam ne üzülmüştürNefret ediyorum hepsinden.
ah canım, ben bu olayı şimdi duyuyorum tabii,
dün bir izolasyon meselesi vardı, kafan ona takıldı sanmıştım
bizim ailede de benzer sıkıntı yaşandı, ve yaşanıyor da... babanneme en küçük amcam bakıyordu. kanser olunca tedavisi ankara'da yapılacağı için diğer amcama getirildi.halalarımın hiçbiri evine kabul etmediler. son aylarını da ölümüne kadar bizim evde geçirdi. zor zamanlardı. şimdi kardeşlerin bir kısmı küs.
annem tarafında da büyükbabam tüm mal varlığını 1 dayım ve onun çocuklarına bırakmak istiyor. dayımın çocukları okumadılar, dolayısıyla düzgün bir işleri de yok. diğer çocuklarının hepsinin durumu daha iyi olduğu için mirasını onlara bırakmak istiyormuş. annem ve diğer çocuklarına da "helal edeceksiniz" diye baskı yapıyormuş. Allah büyüklere uzun ve sağlıklı ömür versin ama bu dünyadan göçtükleri zaman annemin tarafında da 5 kardeş birbirine düşecek diye korkuyorum.
kimsecikler yok gerçekten.
