yarın beni arayıp o kadar iğneden sonra transferin iptal diyecekleri anı bekliyorum,,,doktorum aradı o kadar ümitsiz bir konuşmaydı ki anlatamam ,,,çaresizlik ,,neden böyle olmuştular,,bir daha ki tedavi için giriş konuşması falan falan falan,,,tutunma kolaylaşsın diye hisetereskopi olmalar ,,rahime çizik attırmalar ,,kürler sağlıklı beslenmeler derken opudan sonra 3 kötü embriyo ve yarın arayıp onlar artık yok diyecekeler hazır mıyım bilmiyorum !! alıştırdım sanırım kendimi ,,transfersiz bir tedavi ,,kırılan ümitler,,,endişe ,,metanet ,, yeni ümitlenmeler ,, her şeyi hissediyorum iliklerimde...bi an geliyo hissizleşiyorum duygularım alınmışş gibi oluyorum ,,bahaneler üretiyorum kendime tutunacak dalım olsun diye,,,
evet 2. denemem di ama kötü bir tecrübe oldu bütün ümitlerimi zamansın sildi götürdü ilk defa yorgun ve azimsiz hissediyorum kendimi...aklımda ya diğeri de böyle olursa endişesi beni çok yoruyoo ,,hiç anne olamayacakmışım endişesi sarıyo her yanımı,,eşime bakıyorum gözlerim doluyo en azından o haketmiyo mu baba olmayı diye

çocuksuz bi hayatı düşlüyorum sonra daha çok olmadan düşüncesi bile beni yoruyo,,,ne zormuş onlara kavuşmak,,,ne zormuş tatmadığın bir duygunun hasretini çekmek ...Yarın için dua edin bana ,,Rabbimden o haberi duyduğumda metanet istiyorum,,, 3.ye ne zaman cesaretim olur onu da bilmiyorum 2.cisi 1.nin hemen arakasından olmuştu ama 3. için bunu yapabilecek gücüm yok sanırım çok korkuyorum...ARTIK ÇOK DAHA FAZLA KORKUYORUM...