Kızlar bugün bunalıma girsem girerim ama girmeyeceğim (inşallah)
İnstagramda sürekli önüme normal doğum hikayeleri çıkıyor. Çok şey kaçırdım. Sezaryanımın ilk 3 gün dışında ağrısızdı ama 1 hafta anestezinin etkisinde rüyada gibi gezdim. Bir de Boğazıma tüp soktukları için hala öksürüyorum. Bu öksürük hep kalacak mı çok sinir oluyorum. Bebeğim korkuyor, uyanıyor

Normal yapabilirdim. 40+3'te aldık. Ne oldurdu 42'yi bekleseydik. Korktuk işte. Hep içimde ukte olarak kalacak.
Bir de 5 senenin sonunda bunca uğraşla olmuş olmasına da çok üzülüyorum. Çok şükür sonu iyi oldu. Sonuçta hiç çocuğum olmayabilirdi ne yaparsam yapayım. Allah kısmet etti. Bunları farkındayım ama nedense hala başıma gelenlere üzülüyorum. Bir de namazlarımı kılamıyorım doğru düzgün. Şükür şeklin bu mu diye kızıyorum kendime.