Canim cok sikkin.
Isyan etmek istemiyorum.
Bebekle alakali degil.
Suanda cok buyuk bir bosluktayim.
Canimin hesabini soracak kisi ariyorum sanki. Zoruma gidiyor bazi seyler.
Derdimi paylasacagim beni anlayacak tek bir insan bile yok.
Ozur dilerim kizlar sinirlerim tavan yapti. Icimi kemiren seyler var. Benim hic arkadasim yok. Konusabilecegim insanlar yok. Sadece is yerinde gorustugum insanlar var. Evden ise isten eve gidiyorum. Sosyal hayatim yok. Borc harc. Cocuk icin tedavi derken bisey de kalmiyor zaten.
Kv ile yasiyorum.
Esimle is yuzunden gorusemiyoruz haftadan haftaya hatta belki 2 3 haftada bir izinlerimiz denk geliyor. Tum gunum kv ile geciyor. Tabi suanda bu duygulari yasamamin sebebi var. Ama anlatmayacagim olanlari.
Kizlar ozur dilerim burasi BDV degil. Ama buraya dokunmek istedim.