canım valla seni okuyorum hep ama en son cevap yazayım dedim. İnan kendine ediyorsun. Bir noktadan sonra pimpirikli ve sinir hastası olursun. Bence de çok takma, hepimiz aynı şekilde büyüdük. Hatta ben eşimin köyündeki bebeklere bakıyorum Allaha emanet büyüyorlar. Kışın ne çorap ne üst giyiyorlar doğru dürüst. Biz gecemizi gündüzümüze katıyoruz onlar iyi olsunlar diye. Şimdi büyük kızım ikizlerden daha beter. Her dediğini yaptım, ellerimle zorla yedirdim (şimdi hala ben yediriyorum düşün), her ağladığında pışpışladım. Ve şuan bana bağımlı, herşeyi benden bekleyen bir çocuğum var. Düşün tuvalete giderken bile bana soruyor
((
İkizlerde ise asla böyle yapmadım. Sadece kızımın hastalığı beni biraz yıprattı. Halada ona baktıkça içimden ağlıyorum
Yeterki sağlığı yerinde olsun. Boşver ağlasın, yemesin..Şuan kendime bakıyorum ilk kızımda 10 sene yaşlandım. Bunlarda daha rahatım şükür. Bence sende çok takmamaya çalış. Öyle böyle büyücekler inşAllah..
Bu arada ben yoğurdu 5 kilo alıp haftalık yapıyorum hiçte bir şey olmuyor. Peynir hazır alıp tuzlarını çıkarıyorum. Yemek zaten bayadır biz ne yersek ondan yiyorlar. Onlara özel hiç bir şey yapmıyorum yani..
Bir de döneri sevdi kızım dışardayken büyük bir kurtarıcı oldu eline veriyorum ufak ufak kemiriyor deneyebilirsin 
