Ben telefonlarına dokunmam, benimki de kilitli. Yapacak insan heryerden yapabilir gibi geliyor bana. Seyehate çıkıyor mecbur ve dünyanın bir ucundan onu kontrol edemem. O konularda güvenim var . İş dışındaki tüm zamanı biziz zaten. Evi sever, mümkünse home ofis yapar ofisine gitmez. Ama ailesi konusu kara kutu. Özür dilerken bile ama ablama yazık uğraşma zavallı o fln dedi. Çözümü ise ailesiyle hiç görüşmeyeyimmiş. O yüzden affetmek içimden gelmiyor. Kırgınım.
Maddi olarak annenin lafına benzeyenini çok duydum :))) Bilemiyorum ki öyle mi yapsak . Eşimin geliri şuan benimkinin 7 katına yakın. Doğruyu söylemek gerekirse kendi çok müsrif. Geliri iyi olmasa bizi 100 kere batırırdı. Ki zaten ilk evlilik yıllarımızda geliri daha azken çok zorlandık. Ben Kaşığı olsun diye uğraşıyorum ama keyif adamı. Çok İstediği bir Japon lokantası için 400 km yol yaptığı var. Yada nerdeyse bir araç alınacak paraya dünyanın diğer ucuna first class uçtuğu. Birşey alırken fiyatına asla bakmaz, ancak alacağı için fikri yoksa fiyatına bakar en pahalısını alır. Ailesine dağıttığına ise alıştım kendi kazancı. Neyseki bebekten sonra o tavrı değişti. Belki buna bozuluyorlardır.