- 8 Ocak 2017
- 4.242
- 9.309
- 108
- Konu Sahibi Paresilaaa
-
- #206.001
Evet ya acil hamilelik cok zor, hemen en ivedi test alinsin djshdhdhdhMiss Bride Sen doğurana kadar biz dokuz doğurduk. Az daha almasalar kendisi gelecekti. Çocuğa da "Sen erken doğdun" demezsin inşallah
Benim gibi nöbetçi eczaneye gidip test alsın. O da acil hamile benim gibi ahhdjd
Aa hayırlı olsun. Ablamın kullandığıydı di mi o? Bizimkiler bana "Çok erken daha. Niye şimdiden alıyorsunuz bunları?" dedi çünkü ben farkında değilim erken olduğunun
Satislarimiz pazarliksizdir shfhdhfhdPazarlıklı doğum
Emmio teyzesi..Kiyamam, bitti o surec cok sukur bak kavustun saglikla minnosanapti maymus emmeye basladi mi ben o aşamayı kacirdm
Beni s3vmeyen ölsün uleeyynnnSeni seviyoz biz ya yok öle bişey
Aklıma geldikçe gülüyorum ya. Korunmayı bıraktığım ay ne güzel hamile kalacaktım. Hem de acil. O kadar nöbetçi eczane gezip test almıştım. Bir de korunmasız ilişkiden 6 gün sonra hop hamile olduğunu öğreniyorsun. Hem acil hem pratik. Kısmet tüplü dalışla hamileliğeymiş. Bize de sürpriz olduEvet ya acil hamilelik cok zor, hemen en ivedi test alinsin djshdhdhdh
Ona daha karar vermemişler galiba. Doğuma iki ay kala alırmışım. Demek ki doğumu benim tahmin etmem gerekiyor. Ya herhalde "Bir şey olursa..." mantığıyla söylüyorlar bunu ama ben o mantıkla ve korkuyla zaten neler yaşadım, kendime neleri zehir ettim. Arada bir de olsa bu ihtimali dikkate almadan bir şeyler yapmak istiyorum. Sürekli bu korkuyla yaşamak bebeğe de iyi gelmez, bana daErken diyo hala yahuuu, erken gormemus zaarMiss Bride
Evet ablamin kullandığının anne yani versiyonuayrica da sen haftani nerden bileceksin? Kac haftada dogum oluyor biliyon mu sen acabag?
Biz hep sizde doğuruyoruz. Biraz yardımcı olun. Fatura almazsak 40. haftada doğurabiliyor muyuz?Satislarimiz pazarliksizdir shfhdhfhd
Her satırına güldüm amaaaaaaaaaKızlar ya doğumdan bu kadar bahsedince aklıma doğum acil anım geldi. Bunu her yerde herkese anlatamam. Toplanın bundan daha uygun bir ortam bulamam. Evlenmeden hatta nişanlanmadan önce yazın iş çıkışı bir akşam eşimle buluştuk. Bir yerde oturduk, yedik içtik. Olaysız dağılacağız evlere. Otobüsten ineceğimiz durağa birkaç durak kala benim adamdan ayrılmayasım tuttu. Hep gittiğimiz bir kahveci vardı. O otobüs de inmeyip devam edersek oraya gidiyordu. "Oraya gidelim, kahve içip oradan döneriz" dedim. "Tamam" dedi. Daha evin durağının oralardayken birden bir sancı başladı. Bağırsaklarım bozulmuş ama öyle böyle değil. Saniyeler içinde baskın hissiyle geldi. Altıma yaptım yapacağım. Adama ne diyeceğim onu da şey yapamıyorum ama insem mümkün değil eve yürüyene kadar tutamam. Hayatımda böyle bir şey yaşamadım. "Hemen inmemiz lazım" dedim. Ne olduğunu da anlayamadı. Bastık düğmeye, evin durağından bir durak sonra indik. Tuvalete gidebileceğim tek yer önümüzdeki cami ama saat 10-11 falan "Bu saatte caminin tuvaleti açık değildir" dedim. Yolun karşısın geçtik, neredeyse ağlayacağım, o kadar kötüyüm ki... Yol üstü olmasa kenarda bir ağacın altına falan yapacağım. Öyle bir çaresizlik. İçeri doğru yürümeye başladık. Dayanırsam eve gideceğim ama o kadar hissediyorum ki dayanamayacağımı. Kafamı havaya kaldırdım. Işığı yanan evlere bakıyorum. Birine gitsem, rica etsem eve alırlar mı beni diyorum. Oluru yok tabii. Bunu anlatmaya çalışırken salarım. Tanımadığı insanı tuvaleyi kullanmadı için kim niye alsın bir de evine? Hemen dibimizde hastanenin doğum acil kapısı var. Başka bir yerde de tuvalet yok. Büfe var, okul var, çocuk parkı var, bir de pantolonum var. Ancak pantolonuma yapabilirim yani bunlar arasında. Doğum acilin önünden geçerken daha fazla dayanamadım daldım güvenlik abiye dedim ki "Çok kötü durumdayım, tuvaleti kullanabilir miyim?" ama içimden "Yer yarılsa da içine girsem" diyorum. Kapıda elinde doğum çantasıyla karısını bekleyen adamlar var. Doğum kararı çıkarsa eşyaları kadınlara teslim ediyorlar herhalde. Kendileri içeri giremiyor. Güvenlik abi bana baktı, eşime baktı, tekrar bana baktı "Sadece siz girebilirsiniz" dedi. "Tamam zaten ben kullanacağım, çok teşekkürler" dedim, daldım. İlk gördüğüm kişi hemşire mi doktor mu ne ayırt edemiyorum bile. "Tuvalet nerede?" dedim. Tuhaf tuhaf baktı, gösterdi yerini. Girdim. Yeni temizlenmiş, bomboş tuvalet. İçeride iki tane lavabo var, tuvalet için de tek kabin var. Girdim her yer sırılsıklam, buram buram çamaşır suyu kokuyor ve ben astımdan dolayı çamaşır kokusunda boğuluyorum. O kokuyu ciğerlerime çeke çeke klozeti kuruttum. Oturdum ama dünyaya o an yeniden geliyor gibiyim. Daha ben dünyaya gelmeye yeni başlamışken içeri iki kadın girdi. Sen NST'ye girdin mi? Sana ne dediler? Seni hemen mi alacaklar? muhabbeti yapıyorlar. Bakın, doğum acildeyiz ve hamile olmayan tek kişi benim ve doğurmak üzere olan kadınlar benim tuvaletten çıkmamı bekliyorlar ve benim bağırsaklarım bozuk ve kapıyı tıklatıp çıkmamı bekleyen bu kadınlara "Şey yeni girdim" diyebiliyorum ama ikinci kez yer yarılsın istiyorum. Benim iş maalesef epey uzun sürdü. Çıktığımda kadınlar kötü kötü bakıyordu, hiçbir şey de diyemedim. Dış kapıdan da çıktım. Ağladım ağlayacağım. Eşim henüz sevgilim ve elinde eşyalarımla, doğum acil kapısında, hamile karılarının doğumunu bekleyen adamlarla birlikte beni bekliyor. Neyden daha çok utanacağımı şaşırmış durumda oradan bir an önce uzaklaşmaya çalışırken eşim dedi ki "Babamın bir lafı var: İnsanın götü başına bela oluyor"
Ahahahaha uyumusum ya bugüne artik hsgsvsvİyi de 37. Hafta cok normal bir hafta ki35-41 arasi bekleyore eheheh
Bence bu assam yap, acile git
Aldik biz de coktan guzuuu, elele stoga girmisti aldik
Bir iki gune gider yine☹O kadar berbat bir hamilelik geçirdim ki..
Her günü her saati her saniyesi ölüp ölüp dirildim... Resmen yaşlandım.. O yüzden valla dışarıda olması içeride olmasından bin kat iyi
Gözm görüo kulağım duyuyor.. Yesin içsin uykusuz bıraksın razıyım
Aşkoş cimere şikaywt edeceğimizi duydular zaar
Kızlar ya doğumdan bu kadar bahsedince aklıma doğum acil anım geldi. Bunu her yerde herkese anlatamam. Toplanın bundan daha uygun bir ortam bulamam. Evlenmeden hatta nişanlanmadan önce yazın iş çıkışı bir akşam eşimle buluştuk. Bir yerde oturduk, yedik içtik. Olaysız dağılacağız evlere. Otobüsten ineceğimiz durağa birkaç durak kala benim adamdan ayrılmayasım tuttu. Hep gittiğimiz bir kahveci vardı. O otobüs de inmeyip devam edersek oraya gidiyordu. "Oraya gidelim, kahve içip oradan döneriz" dedim. "Tamam" dedi. Daha evin durağının oralardayken birden bir sancı başladı. Bağırsaklarım bozulmuş ama öyle böyle değil. Saniyeler içinde baskın hissiyle geldi. Altıma yaptım yapacağım. Adama ne diyeceğim onu da şey yapamıyorum ama insem mümkün değil eve yürüyene kadar tutamam. Hayatımda böyle bir şey yaşamadım. "Hemen inmemiz lazım" dedim. Ne olduğunu da anlayamadı. Bastık düğmeye, evin durağından bir durak sonra indik. Tuvalete gidebileceğim tek yer önümüzdeki cami ama saat 10-11 falan "Bu saatte caminin tuvaleti açık değildir" dedim. Yolun karşısın geçtik, neredeyse ağlayacağım, o kadar kötüyüm ki... Yol üstü olmasa kenarda bir ağacın altına falan yapacağım. Öyle bir çaresizlik. İçeri doğru yürümeye başladık. Dayanırsam eve gideceğim ama o kadar hissediyorum ki dayanamayacağımı. Kafamı havaya kaldırdım. Işığı yanan evlere bakıyorum. Birine gitsem, rica etsem eve alırlar mı beni diyorum. Oluru yok tabii. Bunu anlatmaya çalışırken salarım. Tanımadığı insanı tuvaleyi kullanmadı için kim niye alsın bir de evine? Hemen dibimizde hastanenin doğum acil kapısı var. Başka bir yerde de tuvalet yok. Büfe var, okul var, çocuk parkı var, bir de pantolonum var. Ancak pantolonuma yapabilirim yani bunlar arasında. Doğum acilin önünden geçerken daha fazla dayanamadım daldım güvenlik abiye dedim ki "Çok kötü durumdayım, tuvaleti kullanabilir miyim?" ama içimden "Yer yarılsa da içine girsem" diyorum. Kapıda elinde doğum çantasıyla karısını bekleyen adamlar var. Doğum kararı çıkarsa eşyaları kadınlara teslim ediyorlar herhalde. Kendileri içeri giremiyor. Güvenlik abi bana baktı, eşime baktı, tekrar bana baktı "Sadece siz girebilirsiniz" dedi. "Tamam zaten ben kullanacağım, çok teşekkürler" dedim, daldım. İlk gördüğüm kişi hemşire mi doktor mu ne ayırt edemiyorum bile. "Tuvalet nerede?" dedim. Tuhaf tuhaf baktı, gösterdi yerini. Girdim. Yeni temizlenmiş, bomboş tuvalet. İçeride iki tane lavabo var, tuvalet için de tek kabin var. Girdim her yer sırılsıklam, buram buram çamaşır suyu kokuyor ve ben astımdan dolayı çamaşır kokusunda boğuluyorum. O kokuyu ciğerlerime çeke çeke klozeti kuruttum. Oturdum ama dünyaya o an yeniden geliyor gibiyim. Daha ben dünyaya gelmeye yeni başlamışken içeri iki kadın girdi. Sen NST'ye girdin mi? Sana ne dediler? Seni hemen mi alacaklar? muhabbeti yapıyorlar. Bakın, doğum acildeyiz ve hamile olmayan tek kişi benim ve doğurmak üzere olan kadınlar benim tuvaletten çıkmamı bekliyorlar ve benim bağırsaklarım bozuk ve kapıyı tıklatıp çıkmamı bekleyen bu kadınlara "Şey yeni girdim" diyebiliyorum ama ikinci kez yer yarılsın istiyorum. Benim iş maalesef epey uzun sürdü. Çıktığımda kadınlar kötü kötü bakıyordu, hiçbir şey de diyemedim. Dış kapıdan da çıktım. Ağladım ağlayacağım. Eşim henüz sevgilim ve elinde eşyalarımla, doğum acil kapısında, hamile karılarının doğumunu bekleyen adamlarla birlikte beni bekliyor. Neyden daha çok utanacağımı şaşırmış durumda oradan bir an önce uzaklaşmaya çalışırken eşim dedi ki "Babamın bir lafı var: İnsanın götü başına bela oluyor"
Yalniz final beni benden aldı.Kızlar ya doğumdan bu kadar bahsedince aklıma doğum acil anım geldi. Bunu her yerde herkese anlatamam. Toplanın bundan daha uygun bir ortam bulamam. Evlenmeden hatta nişanlanmadan önce yazın iş çıkışı bir akşam eşimle buluştuk. Bir yerde oturduk, yedik içtik. Olaysız dağılacağız evlere. Otobüsten ineceğimiz durağa birkaç durak kala benim adamdan ayrılmayasım tuttu. Hep gittiğimiz bir kahveci vardı. O otobüs de inmeyip devam edersek oraya gidiyordu. "Oraya gidelim, kahve içip oradan döneriz" dedim. "Tamam" dedi. Daha evin durağının oralardayken birden bir sancı başladı. Bağırsaklarım bozulmuş ama öyle böyle değil. Saniyeler içinde baskın hissiyle geldi. Altıma yaptım yapacağım. Adama ne diyeceğim onu da şey yapamıyorum ama insem mümkün değil eve yürüyene kadar tutamam. Hayatımda böyle bir şey yaşamadım. "Hemen inmemiz lazım" dedim. Ne olduğunu da anlayamadı. Bastık düğmeye, evin durağından bir durak sonra indik. Tuvalete gidebileceğim tek yer önümüzdeki cami ama saat 10-11 falan "Bu saatte caminin tuvaleti açık değildir" dedim. Yolun karşısın geçtik, neredeyse ağlayacağım, o kadar kötüyüm ki... Yol üstü olmasa kenarda bir ağacın altına falan yapacağım. Öyle bir çaresizlik. İçeri doğru yürümeye başladık. Dayanırsam eve gideceğim ama o kadar hissediyorum ki dayanamayacağımı. Kafamı havaya kaldırdım. Işığı yanan evlere bakıyorum. Birine gitsem, rica etsem eve alırlar mı beni diyorum. Oluru yok tabii. Bunu anlatmaya çalışırken salarım. Tanımadığı insanı tuvaleyi kullanmadı için kim niye alsın bir de evine? Hemen dibimizde hastanenin doğum acil kapısı var. Başka bir yerde de tuvalet yok. Büfe var, okul var, çocuk parkı var, bir de pantolonum var. Ancak pantolonuma yapabilirim yani bunlar arasında. Doğum acilin önünden geçerken daha fazla dayanamadım daldım güvenlik abiye dedim ki "Çok kötü durumdayım, tuvaleti kullanabilir miyim?" ama içimden "Yer yarılsa da içine girsem" diyorum. Kapıda elinde doğum çantasıyla karısını bekleyen adamlar var. Doğum kararı çıkarsa eşyaları kadınlara teslim ediyorlar herhalde. Kendileri içeri giremiyor. Güvenlik abi bana baktı, eşime baktı, tekrar bana baktı "Sadece siz girebilirsiniz" dedi. "Tamam zaten ben kullanacağım, çok teşekkürler" dedim, daldım. İlk gördüğüm kişi hemşire mi doktor mu ne ayırt edemiyorum bile. "Tuvalet nerede?" dedim. Tuhaf tuhaf baktı, gösterdi yerini. Girdim. Yeni temizlenmiş, bomboş tuvalet. İçeride iki tane lavabo var, tuvalet için de tek kabin var. Girdim her yer sırılsıklam, buram buram çamaşır suyu kokuyor ve ben astımdan dolayı çamaşır kokusunda boğuluyorum. O kokuyu ciğerlerime çeke çeke klozeti kuruttum. Oturdum ama dünyaya o an yeniden geliyor gibiyim. Daha ben dünyaya gelmeye yeni başlamışken içeri iki kadın girdi. Sen NST'ye girdin mi? Sana ne dediler? Seni hemen mi alacaklar? muhabbeti yapıyorlar. Bakın, doğum acildeyiz ve hamile olmayan tek kişi benim ve doğurmak üzere olan kadınlar benim tuvaletten çıkmamı bekliyorlar ve benim bağırsaklarım bozuk ve kapıyı tıklatıp çıkmamı bekleyen bu kadınlara "Şey yeni girdim" diyebiliyorum ama ikinci kez yer yarılsın istiyorum. Benim iş maalesef epey uzun sürdü. Çıktığımda kadınlar kötü kötü bakıyordu, hiçbir şey de diyemedim. Dış kapıdan da çıktım. Ağladım ağlayacağım. Eşim henüz sevgilim ve elinde eşyalarımla, doğum acil kapısında, hamile karılarının doğumunu bekleyen adamlarla birlikte beni bekliyor. Neyden daha çok utanacağımı şaşırmış durumda oradan bir an önce uzaklaşmaya çalışırken eşim dedi ki "Babamın bir lafı var: İnsanın götü başına bela oluyor"
Şikayet edelim mi diosnAhahahaha uyumusum ya bugüne artik hsgsvsv
Bir iki gune gider yine☹
Giniydin ayşe bacoGünaydınlar
Eşimin iş arkadaşı iş kazası geçirmiş vefat etmiş bugün defnedilecek ona çok üzüldükŞikayet edelim mi diosn
Giniydin ayşe baco
Ah ya Rabbim. Mekanı cennet olsun. Ailesine sabırlar versin. Çok zorEşimin iş arkadaşı iş kazası geçirmiş vefat etmiş bugün defnedilecek ona çok üzüldükgeride 3 çocuk kaldılar çok zor yalan dünyada güvenilecek hiç bişeyimiz yok
Allah rahmet eylesin... Başınız sağolsun... Ailesine ve tüm sevenlerine Allah sabır versinEşimin iş arkadaşı iş kazası geçirmiş vefat etmiş bugün defnedilecek ona çok üzüldükgeride 3 çocuk kaldılar çok zor yalan dünyada güvenilecek hiç bişeyimiz yok
Amin amin Allah razı olsun canım çok zor gerçektenAh ya Rabbim. Mekanı cennet olsun. Ailesine sabırlar versin. Çok zor
Amin parem Allah razı olsun Çok acı evlatları ve eşi için yürek dayanmıyor bazenAllah rahmet eylesin... Başınız sağolsun... Ailesine ve tüm sevenlerine Allah sabır versin
Bir de hani iş kazası olunca insanın aklına da geliyor sadece onun hatası mı ihmal var mıydı ya da o işte calismasa başına birşey gelecek miydi vs vs.. ama işte ecel... Eyüp Sultan sabrı versin tüm sevenlerineAmin parem Allah razı olsun Çok acı evlatları ve eşi için yürek dayanmıyor bazen
Bizim balkona da geçen sene geldi. Paçalı güvercin mi neymiş. Olduğu yerde hareketsiz robot gibi bekledi saatlerce. Ne yaptıysak gitmedi. Ertesi sabah kendi gitti. Su ver, yemek ver falan diyorlar da bence o daha sakat. Yapışır iyice gitmez. Sonuçta evcil. Acıkınca kendi bakıldığı yere gitmesi lazımYav az önce kapıya iki adam geldi, kuşumuz çatıya kaçtı almaya geldik diyolar, 35-40 yaşlarında. Eşim yok şuan veremem dedim tamam deyip gittiler. Sırf merakımdan çıktım terasa baktım, kuşlar hakkaten çatıda.
Neyse birazdan uçar giderler dedim, bi saat geçti, bi çıktım terasa inmişler takılıyorlar.
Nasıl gider bu kuşlar terastan ya, hayır evcil de güvercinler. Hafif el sallayınca falan da kaçmıyolar. Kendi keyifleri gelince gitmelerini bekliycem galiba.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?