Canım benim evet aileme çok düşkünüm, şimdiye kadar herkesin derdini dinleyen, herkesi en çok arayan soran ilgilenen hep ben oldum. Babam bana hep anaç tavuğum der.
Dediğin gibi babam kendince arıyor ilgileniyor işte, hamileliğim hakkında konuşmaması da tamamen meraksız olmasından. Yoksa bizde öyle utanma çekinme olmaz her konuda rahat konuşuruz.
Babamla konuştuğumda da her zaman ikisini bir sorarım, nasılsınız diyorum, anneme yardım et yorulmasın diyorum, kapatırken de mutlaka selam söyle derim. Hani annemle konuşmuyoruz ama ben en azından onu yok saymıyorum, o bizi yok sayıyor...
İşte biz herkesi olduğu gibi kabul ediyoruz da bak bir sözümüzle anne bile olsa bizi olduğumuz gibi kabul edemeyip sildi.
Yazdıkların çok doğru.
Ben bundan sonra kendimi çocuklarımı ve eşimi düşünmek zorundayım, onların da iyi hissetmesi için psikolojimi sağlam tutmam gerek.
Çok teşekkür ederim cevabın için