- Konu Sahibi Mervenur277
- #28.221
Dün biz bayağı gerildik. Aileme karşı çok kötü davranıyor bebeği kıskanıyor sanırım. Bizimkiler de aşırı korumacı bebeğe bir şey olacak diye sadece kendileri görsün kendileri sevsin istiyorlar. İkisine de bir şey diyemiyorum kendilerince haklılar, kime ne desem olmuyor. İlk torunları aşırı sahipleniyorlar eşim de haklı olarak geride kaldığını hissediyor güzelce idare etmeye çalışıyorum ama ben de tükendim artık. Annem sadece uyandığında gelip seviyor gidiyor, yanımda bile kalamıyor eşimin ters konuşmalarından. Sinirim aşırı bozuk ama kızımla kendimi sakinleştirmeye Çalışıyorum. Arada ağlama krizlerim oluyor hemen koşup kokluyorum sakinleşmek için.Kızlar eşimi boğmak istiyorum bazen sizde de oluyor mu?
Her şeyden herkesten geçtim ama onun hareketleri beni daha çok rahatsız ediyor. Bu süreçte en önemlisi eş desteğiymiş meğer benim ki uyuyor, ağlama sesine bile uyanmıyor. Tek anladığı bebeği sevmek ve insani saatlerde gazını çıkarmak. Gece rutininde hep yalnızım.
Oturuyor öylece kızımızı izliyor, sevmek istiyor. Bu gece seslendim uyanmadı ama annem en uçtaki odadan kostu geldi. İkincisinde yastık fırlattım öyle uyandı sağ olsun. Emzirme yastığını istedim verdi ve gidip uyumaya devam etti. Uykusuz olmaması için ona gerekli alanı tanıyorum işte de yorulmaması için ama adamda hiç çaba yok sanki sinirime dokunuyor. Herkes kucağına alıyor bana gelince kayınvalodem alıştırma kucağına diyor. O konuda bana fırsat kalmıyor diyorum anlıyor demek istediğimi sesi çıkmıyor ama yapmaya da devam ediyor. Sütün var mı, emiyor mu, sararmış sanki, üşür öyle, emzirdin mi.. Tahammül edemediğim öyle çok şey var ki şu an ne yapacağım bilmiyorum.
Gece emzirmek için uyandım, dikişlerim çok acıyordu doğrulamadım defalarca kez seslendim kalksın diye ıh mıh dedi döndü götünü.
Bazen aşırı yalnız hissediyorum.
