26 Yaş Sendromu yaşıyorum

Bu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.

Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.

Yani issizlik o kadar yuksek ki arti, yeni mezun is bulabilen kimseyi nerdeyse tanimiyorum! Ben de isimden hic memnun degilim ama ayiya dayi diyorum, para icin katlaniyorum bakalim nereye kadar
 
Son düzenleme:
Bu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.

Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.

Sizinle tamamen ayni durumdayim.
 
Yani issizlik o kadar yuksek ki arti, yeni mezun is bulabilen kimseyi nerdeyse tanimiyorum! Ben de isimden hic memnun degilim ama ayiya dayi diyorum, para icin katlaniyorum bakalim nereye kadar
Türkiye'de inşaat sektörü dışında herşey bitmiş durumda. Özel sektörde köle arıyorlar asla kabul etmem diye düşündüğüm ücretlere de çalışmaya razıyım artık ama bir de üstüne iki yıllık sözleşme vs istiyorlar. Akademisyenlik için çalışayım desen bir yerlerde dayin yoksa emeğine değecek mi ayrı bir muamma.

Sonumuz ne olacak hiç bilmiyorum.
 
Türkiye'de inşaat sektörü dışında herşey bitmiş durumda. Özel sektörde köle arıyorlar asla kabul etmem diye düşündüğüm ücretlere de çalışmaya razıyım artık ama bir de üstüne iki yıllık sözleşme vs istiyorlar. Akademisyenlik için çalışayım desen bir yerlerde dayin yoksa emeğine değecek mi ayrı bir muamma.

Sonumuz ne olacak hiç bilmiyorum.

Tamamen suanki durumu ozetlemissiniz.Dayi olayi her yerde gecerli artik.Ne vasifsiz o isle alakasi olmayan insanlari bile o ise getiriyorlar.Kimse kalite zeka vb. aramiyor bunu gormek de cok uzucu.
 
29 yaşında biri ile tanışacağımı bilsem hiç dert etmem zaten. Benim sorunum erken evlenmek isteği filan kesinlikle değil. Biri ile tanışacağıma olan inancım yok. Çünkü ortamım yok aslında neden bu. Yorumunuz için de teşekkr ederim gerçekten sağolun
Ne güzel söylediniz 29 da olacağını bilsem hiç sorun etmem ama hiç olmayacakmış gibi
 
26 yaş sendromu mu? Merak ediyorum acaba 35-40 yaşınıza geldiğinizde ne olacak? Evlenince ne oluyor sanıyorsunuz piremsesler gibi sarayda yaşadığınızı falan mı? Kocanızın üzerinize titrediği her an her dakika mucuk mucuk olup, birbirinizin kulağına aşk dolu sözcükleri söyledğinizi mi? 26 yaşında en son düşüneceğim şey evlilikti. İşinize odaklanın evlilik elbet olur er yada geç. Kadın olarak önce ayaklarınızın üstünde durun ekonomik bağımsızlığınızı elde edin gerisi fasa fiso.
Ekonomik bağımsızlığı Da elde ettikten sonra hala olmuyorsa
 
Bu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.

Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.
Aynı durumları yaşıyoruz canım umarım en kısa zmaanda bizim de isteklerimiz gerçekleşir
 
30 yaşındayım. İş,eş, çocuk tamam ama 26 yaşındaki bekar zamanlarımı çok özlüyorum. Bence tadını çıkarın. Evlilik ve düzenli bir hayat da çok güzel ama hiç bir sorumluluğun olmadığı, ailenin hala çocuğu olduğun, arkadaşlarınla istediğin gibi gezip tozduğun bekarlık günlerinin de tadı bambaşka ve geri dönüş de olmuyor.
İlla ki işiniz de oturacak, evleneceksiniz de, çocuk da olacak o günler de dediğim gibi güzel ama şimdiki tatlı günlerin kıymetini bilin.
 
30 yaşındayım. İş,eş, çocuk tamam ama 26 yaşındaki bekar zamanlarımı çok özlüyorum. Bence tadını çıkarın. Evlilik ve düzenli bir hayat da çok güzel ama hiç bir sorumluluğun olmadığı, ailenin hala çocuğu olduğun, arkadaşlarınla istediğin gibi gezip tozduğun bekarlık günlerinin de tadı bambaşka ve geri dönüş de olmuyor.
İlla ki işiniz de oturacak, evleneceksiniz de, çocuk da olacak o günler de dediğim gibi güzel ama şimdiki tatlı günlerin kıymetini bilin.
işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor
 
işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor
Ben evlilik düşünmezdim bile. Ve çevremde evlilikten genelde korkma derecesine kaçanlar hep evlendiler. Kim deli gibi istediyse de hala bekar. Anlıyorum erkek arkadaşınla ayrılmışsın şu karamsarlıkta onun da payı vardır.
Ama bir şeyi ne kadar istersen itersin.
Eş,iş,çocuk hepsi bir anda peşpeşe geldiler hayatıma.
Yani neyin ne zaman geleceği belli olmuyor.
26 yaşındayken saydıklarımdan hiç birisi yoktu.
Bir kaç sene sonra hayatın iş, eş, çocuk ekseninde geçecek ve şu an şikayet ettiğin, güzelliklerini göremediğin şeyler de bir daha gelmeyecek.
 
işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor
Sana katılıyorum. Ben de 26 yaşındayım. İş tamam ama eş ve çocuk konusunda mesela 30 yaşına geldiğimde bunlara sahip olacağımı bilsem daha mutlu geçirirdim şu senelerimi. Yani insanın canını sıkan "belirsizlik".
 
Ben de senin gibiyim. Sınava hazırlanıyorum öğretmenim. Çevremdeki herkeste bi şekilde yolunu buldu. Tek mutsuz işsiz benim gibi hissediyorum. Ama zamanı var sanırım bazı şeylerin. Hayat bi gün benim de yüzüme gülecek. Ben de iş sahibi olucam evlenicem çocuk sahibi olucam. Ama işte bir zamanı var ve o zamanı doldurmayı bekliyorum bende. Sanırım sır yaşanılan anı en iyi şekilde mutlu huzurlu kendini severek geçirmeye çalışmakta.
 
Merhaba herkese. Bu aralar üst üste konu açıyorum çünkü biraz bunalmış hissediyorum kendimi. 26 yaşındayım ve hayata geç kalmışım hissi yaşıyorum. İş hayatım eş hayatım hiç biri yolunda değil. Hali hazırda hazırlandığım bir sınav var. Hepiniz "sınava odaklan" diyeceksiniz ki zaten böyle yapıyorum. Ama bazen de kafamda deli sorular oluyor. Hiç evlenemeyecek, iyi, güzel bir işim olmayacak gibi hissediyorum. Öğretmenim. Erkek arkadaşımla ayrıldık. Ortamımda yok. Birini tanıma şansım pek yok. Artık bu saatten sonra pek kimseyi tanıyıp seveceğime de nedense inanmıyorum. Nerden bulucam artık birini diyorum.Hep yalnız kalıp, yalnız ölücekmişim gibi hissediyorum. "Kısmetin seni bulur" gibi şeylere de inancımı yitiriyorum galiba. Bir çok evlenemeyen hayatının insanını bulamayan insan var kısmet bulsa onları da bulurdu diyorum:KK43:. Çok seçici biriyim. Çok mu abartıyorum sizce , hep böyle mi devam eder :KK43:


Not : Önce işini eline al diyen arkadaşlara hak veriyorum ama zaten bunun için çabalıyorum sınava hazırlanıyorum. Yalnızca böyle ara ara daralmalarım oluyor ve sizlerle paylaşıp dertleşmek istiyorum.

evlenmeyen bir evlenen bin pişman bacııım dert ettiğin şeye bak .
bekarlıgının keyfını sür çok mu lazım koca
sevgili yeter sevgili
:)
 
Bende 25 Yas sendromu yasiyorum. cok mutsuzum hayatimda hic birsey yolunda gitmiyor. cevremde evlilikten baska birsey düsünmeyen arkadaslar, ayrilmak zorunda kaldigim erkek arkadasim, yalnizligim :( hayirlisi olsun senin icinde canim
 
evlenmeyen bir evlenen bin pişman bacııım dert ettiğin şeye bak .
bekarlıgının keyfını sür çok mu lazım koca
sevgili yeter sevgili
:)
işte söylediğim gibi yanlış anlaşılıyorum nedense :) söylemek istediğim şey evlilik değil aslında biri tanışıp sevecek miyim hiç emin değilim. Yoksa evlilik 30 larda olmalı bence en sağlıklı düşünüşen yaşlar. Ama dediğim gibi o zamanlara kadar acaba biri olucak mı seveceğim hiç zannetmiyorum suan
 
Bende 25 Yas sendromu yasiyorum. cok mutsuzum hayatimda hic birsey yolunda gitmiyor. cevremde evlilikten baska birsey düsünmeyen arkadaslar, ayrilmak zorunda kaldigim erkek arkadasim, yalnizligim :KK43: hayirlisi olsun senin icinde canim
amin cnm hepimiz için. akran sayılırız bakalım bizi neler bekliyor
 
Ben de senin gibiyim. Sınava hazırlanıyorum öğretmenim. Çevremdeki herkeste bi şekilde yolunu buldu. Tek mutsuz işsiz benim gibi hissediyorum. Ama zamanı var sanırım bazı şeylerin. Hayat bi gün benim de yüzüme gülecek. Ben de iş sahibi olucam evlenicem çocuk sahibi olucam. Ama işte bir zamanı var ve o zamanı doldurmayı bekliyorum bende. Sanırım sır yaşanılan anı en iyi şekilde mutlu huzurlu kendini severek geçirmeye çalışmakta.
evet cnm sanırım ilerisini düşünerek mutsuz oluyoruz düşünmesek daha mı iyi ne
 
Back
X