28 Geç Bir Yaş Mı?

holyowl

Guru
Kayıtlı Üye
2 Aralık 2012
839
1.151
333
28 yaşındayım. Bütün planlarımı ona göre ayarladığım, evlenmeyi düşündüğüm ilişkim maalesef bitti..
Şuan kendimi tamamen boşlukta hissediyorum.. canımın yanması, bir işimin olmaması.. hayata yeniden tutunamayacakmışım gibi geliyor.. daha önceden iyi bir bölümde okuyordum fakat okulu bırakmak zorunda kaldım. Şuan açlıktan 2 yıllık bişi okuyorum o bitmeden de kpss falan giremem.. doğal olarak vasıfsız gibiyim Şuan. Nasıl toparlanırım, ne iş yaparım yada kendimi nasıl iyileştirebilirim hiçbir fikrim yok..
En önemlisi de;
Bu yaştan sonra tekrar çok sevilebilir miyim?

Yoksa her şey için geç mi kaldım ben?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
28 yaşında biri olarak cok komik buldum konunuzu. Ben bu yaslari hala 20lerimin basinda gibi goruyorum. Ama gorunen o ki siz otuzlarinizin sonlarinda hissediyorsunuz.
Bu yasta asik olmak dedigin ne ya? Kanin en deli aktığı yaşlar. Etrafta bu yaslarda milyon tane bekar hoş erkek var. Hic merak etme kalbin yeniden atar, tatli flortlerin olur tez vakitte. Bu dusuncene gulersin bile.
28 yasinda ve bekarsan hayat cooook keyifli. Sevgilin var dye yapamadığın ne varsa onlari yap bu surecte. Tek basina sehir sehir gez mesela, arkadaslarinda yatiya kal, kizli erkekli ortamlarda rahatca takil... gencliginin keyfini cikar...
 
Teşekkür ederim evet maalesef biraz yaşlı hissediyorum şuanda sanırım olayın çok yeni olmasından çöküşteyim.. siz de bekar mısınız peki? Aslında yogaya falan yazılsam mı diye de düşündüm
 
27 yaşındayim . Bende senin gibi uzun süren gelecegimi ona gore planladıgim iliskiyi nisanlanma surecinde bitirmek zorunda kaldım. Ayni telaslar bende de var. Cunkü ayrilıktan sonra baska sehire meslegimi yapamayacagim bir sehire ailemin yanina tasindim. Gerci meslegimin artik hic bir sehirde is imkani yok da neyse. Elimde kocaman bir 0 ve ask acisi var. Buna karsilik ogrendigim cok onemli bir sey. Hayatim boyunca yanimda olur dedigim insan kendimden cok guvendigim dag gibi yaslandigim kisi hayatimdan cikinca farkettim ki hepimiz yalnızız. Biri varken bile yalnizız. Gelecegimizi birilerine göre sekillendirmeye calismak cok yanliş. Şuan odaklandigim en buyük sey bu yuzden is. İs bulmadan evlilik düsünmem artık. Her zaman tekrar yalniz kalabilecegimin farkındayım. Siz is bulmaya odaklanın elinizden geleni yapın . Yeni is fikirleri yaratin. Bir sekilde para kazanin. Birileri sizi sevecektir ama ilk önce siz kendinizi sevdiginizde baskalarinin sevmesini yada sevmemesini artik o kadar da önemsememeye baslayacak hafifleyeceksiniz. Tabii tüm bu yazdiklarim benim icinde gecerli. Umarım ikimizde hem bol maddi kazanc elde eder hem de kaybettigimiz özguveni geri kazaniriz.
 
tabiki de geç değil ve hiç bir şey de bitmedi.. bence bir iş bulmakla başlamalısın, adalet okuyormussun avukatlık buroları ara eleman cok alır. hem tecrube olur hem kafan dagılır
 

Tamamen aynı durumdayız öyle çok güvenmişim ve inanmışım ki.. nasıl böyle bir şey yaptım diye soruyorum kendime. Bu kadar yıkılmamalıydım ama acı çekmeden de geçmeyecek gibi.. güven kaybolunca ilişki de olmuyormuş.. ben de iş bulmak istiyorum aslında ama ne bulabilirim nerede çalışabilirim hiçbir fikrim yok mesleğim olmadığı için.. o yüzden KPSS düşünüyorum ona da 2 sene var.. sen nasıl bir iş düşünüyorsun? Bir de daha çabuk iyileşmek için bir kursa falan yazıldın mı? Yoga, Yabancı dil vs
 
Bekarim tabii ki . Ve birkac sene daha evlenmeyi planlarim arasina almadim .
yogaya yazilabilirsin, zamaninda ben de faydasini görmüştüm. Kendini mutlu edecek seyler yap. Hayatin keyfini çıkar.
28 hiçbirsey icin gec degil.
Aslinda hiçbir yas gec degildir. Bir soz var ya Obama'nin 53 yasinda biraktigi baskanlik koltuguna trump 70 yasinda oturdu diye.
iyi bir ise baslamanin, bir girisimcilik yapmanin, mutlu evliligin ve hatta dünyayı gezmenin de yasi yoktur . Ben gezginkadinlar platformunun 8 mart söyleşilerine katiliyorum yillardir. O kadar cok kadin var ki hayatini kariyer askiyla sirket icin kosturarak ya da ev aile kurup sacini supurge ederek geciren ama bir gun kendine "istedigim hayat bu mu?" Diye sorup isten istifa edip - kocayi evde birakip -çocuğu üniversiteye gönderip dönüşü olmayan biletler alip dünyayı gezmeye baslayan... ya da gec yasinda mutlu evliligi yakalayan...
Ama tabii bunlar icin insanin "benden geçti artik" kafasindan cikmasi gerekiyor...
 
Benim ayrilali 5 ay oluyor. 4 ay hic birsey yapamadim. Elimi kolumu hareket ettirmeye mecalim yoktu. Dibine kadar depresyon hergün ağla falan derken bi kac haftadir yeter dedim. Zaten her yere is basvurusu yapiyodum. Tüm yonetici asistanliklari, sekreterlikler, ofis elemanları, ikea tarzi yerler. Hic biri geri donus yapmadi. Akrabalara haber saldik onlarda cevrelerine bakiyorlar simdi. Bi yandan da yazmam gereken bir tez vardi sonunda ona başladım. Param yok kursa gidemem ama ingilizceyi kendi kendime tekrar calismaya basladim. Bence dil ogrenmek cok önemli hem sinavlar hem de is imkanlari icin. Bu hafta bi karar daha aldim. Kilo verecegim. Depresyonun ilk asamasinda bir ay agzima lokma sokamamistim. Daha sonra yemekten hirsimi cikardim ve kilo aldim. Simdi onlari vermem lazim. Boyle boyle kapali perdenin arasindan sizan güneş ışıgından umut dolmaya calisiyorum. Bir seyler yapmaya calismak hic birsey yapmamaktan daha iyi geliyor. Daha ise yarar hissettiriyor.
 
Bütün planlarını karşı tarafa göre ayarlayıp, hayatını başkalarına göre şekillendirdiğinde, bittiği zaman 18 inde de olsan bu yaşlanmışlık hissini yaşarsın ama bu yaşlanmışlık hissi değil de, yaşayamamışlık hissi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…