6yıllık bir evliliğim, bu evlilikten 2 de evladım var.
Ama konu bu değil.
bir çoğunuz gibi severek evlendim, yine bir çoğunuz gibi çocuğum olana kadar ruya gibi bir evliliğim, eşiyle, eviyle ilgili, aşık bir kocam vardı.
İlk çocuğumun doğumuyla hayatımızda manevi yönde bi çok değişiklik oldu, aldırmadım çünkü çok ciddi bir meşgalem vardı.
çocuğum ilk yaşına bastıktan hemen sonra ikinci çocuğuma hamile olduğumu öğrendim, sürprizdi ama yersiz değildi.Tereddüt etmeden kabullendik, hazırlıklara başladık.
Sanıyorum hamileliğimin 3.ayıydı, eşim bi gün annesiin yanına uğradı, o gün epeyde bi geç geldi.Buz gibi bir suratla selam verip geçti içeri.. Sonraları bu surat ya da tavır artık ne derseniz aynen devam etti.
Hamilelik sürecimde eşimin yanlış işler için yanlış yatırımlar yapması, borçlanması, kredi çekmesi, yeni işini oturtmadan eski işini satması falan biz de çok ciddi mali sorunlara sebep oldu.
Bi zaman sonra o kadar başarısız oldu ki utancından yaptığı işleri bana bile açıklama gereği duymadı.
Kendi ailesinden, benim ailemden onlarca insan dil döktü, kimseyi ciddiye almadı ve battı.
Şuan sanıyorum uçan kuşa bile borcu vardır.
Ve 6 yıl içerisinde tam 7 tane iş açıp kapattı, sanıyorum bu ne kadar sebatsız oluşuna yeterli bir örnektir.
ikinci ocuğum doğduktan sonra eşim maddi sorunlarında sıkıntısıyla iyice evden ve bizden uzaklaştı.İnsanlarla arasına "ben demiştim" demesinler diye garip bir duvar ördü.Ben araları çok kısa olan iki çocuğumla o kadar meşguldüm ve yorgundum ki eşimin iş hayatıyla ilgili hi bişeyle ilgilenmemeyi tercih ettim ki zaten o da bunu diliyordu.
Sonuç olarak, ikinci oğlumun henüz doğumundan önce maddi açıdan "yanlış kararları" yüzünden batmış, suratsız, ailesine çocuklarına bir gün bile ayırmayan, işini bahane edip sabahın köründe gidip akşamın köründe gelen bi koca peydah oldu bir anda.
ailesine bir gün ayırmayan kısmını atlamayalım lütfen.
Çünkü kendi işi olmasına rağmen evet senede 1 gün bile ayırmadı.
dolayısıyla toparlanamadık, dağıldık.
Ben hep içten ie kızdım ona, muhtemelen o da bana.
Çünkü konuşamıyorduk bile son zamanlarda.
Geçen gün telefonunda ki ses kayıt programını açıp dinledim, yıllardır duran programın bi anda dürtesi tuttu işte.Müşterisi olan bi kadınla gayet samimi, şakalaşmalı, bol kahkahalı bir konuşmasına şahit oldum.Eşimin sesinn tınısından anlarım, kadına ilgisi var belli, kadının da eşime.Nitekim kadın boşanmış 2 de evladı var, yani bekar.şuan için aralarında birşey yok, ama aydınlık bir gelecekleri var.
İnanır mısınız? milyonlarca konuyu yazmadım şuraya çünkü şu kocaman kafa da o kadar birikmişki bişeyler cümleye dökemiyorum.
Soracaklarınız olursa cevaplarım.
Babaevimdeyim yaklaşık 4 gündür 2 cocugumla.
ikisi de henüz çok küçük, bırakıp çalışamıyorum.
Eşimin evi terketmiş olmamız şimdilik umurunda bile değil.
Şuan farkettim, ben bariz sevilmiyorumuşum.
2cocukla boşanan anneler, bşanmayan anneler, anne olmayan kadınlar, sadece kadınlar bilmiyorum sizden ne istiyorum ama gücümü tamamen kaybettim, babaevine barınamayıp o eve geri dönmekten çok korkuyorum.
Yazdıklarınızla çok canımı yakmayın ne olur! empati önemli.
