Herkese merhaba,başlıkta belirttiğim gibi 30 yaşındayım.Çok şükür iyi bir işim ve kariyerim var.Yıllar önce annem vefat etti, tek çocuğum ve babamla yaşıyoruz.Çok iyi anlaşırız birlikte her yere gideriz ve uyumluyuzdur.Ama yaşadığım çok büyük bir sorun var babam asla dışarı çıkmamı istemiyor,tatile vs.çıkmak zaten hayal.Bir arkadaşımla bulaşacak olsam surat asıyor,konuşmuyor bana vicdan yaptırmaya çalışıyor ve başarıyor da...Artık hiç arkadaşım kalmadı.Sosyal hayatım sıfır.Evden işe,işten eve ve hafta sonları da hiç evden çıkmadan geçiyor.Oturdum konuştum güzel güzel ama hayır asla anlamıyor.Bağırdım çağırdım derdimi anlatmaya çalıştım yine anlamıyor.Zincirlerim onun elinde ve asla gevşetmiyor.Sert bir baba değil ama herşeyi surat asarak,vicdan yaptırarak bugünlere getirdi.Çok zoruma gidiyor.30 yaşındayım.Yanlış şeyler yapacak bir insan değilim.Belirli bir çevrem kariyerim var güçlü bir duruşum var.Birileri bir yere çağırdığında bahane uydurmaktan bu duygunun altında ezilmekten bıktım.Dışarıda ki mizacımla kendi içimde yaşadığım baba dayatmasının hissettirdiği bu duygudan bıktım.Ne yapmam gerektiğini artık inanın bilmiyorum.Önerileriniz nelerdir?