özgüvenli olmak isterdim ama bu nedenlerden dolayı olan özgüvenim de kırıldı. kendimi nasıl değiştirebilirim bilmiyorum.Genel olarak özgüvenli biri misiniz? Genelde özgüvenli, aktif, sesi gür çıkan, nabza göre şerbet veren insanlar ortamlarda değer görüyor sessiz, ürkek, çekingenlerden ziyade.
26yım, sayıyı random yazmıştım 95liyim. genelde insanların bu tür problemleri ergenlik dönemlerinde olur ve 20li yaşlardan sonra insanlarla normal bir ilişki kurabilir durumda olurlar. ancak bende öyle bir durum yok hala bu tür sorunlarla boğuşuyorum yani küçüklüğümden bu yana her sosyal ortamda sıkıntı yaşadım yalnızlık çektim.Bu arada yaşınızda birşey yok, çok gençsiniz 27 yaş nedir ki günümüzde (1994 doğumlusunuz sanırım).
Ben bir yerde okumuştum, çocukluk dönemi özgüveni çok etkiliyor mesela baskıcı ve kısıtlayıcı ailelerde yetişen çocuklar büyüyünce sinik oluyor çünkü kalıplar bilinçaltına işlemiş oluyor o yaşlarda. Bilinçaltı temizliği diye birşey varmış hipnoza benzer, hafızadaki olumsuz kayıtlar olumlu şekilde değiştiriliyor. Ben de düşünüyorum ama zamansızlık, pek araştıramadım ama bir bakın derim tabi işinin ehli iyi bir psikolog bulmak gerek.özgüvenli olmak isterdim ama bu nedenlerden dolayı olan özgüvenim de kırıldı. kendimi nasıl değiştirebilirim bilmiyorum.
Gerçekten keşke öyle bir imkanımız olsaydı. Aslında hep düşünürüm bu tür bir grup kurmayı, ama korkum o grup içinde bile yalnız kalmak. Ankara'da yaşıyorum ben de keşke aynı yerde yaşasaydık en azından birlikte takılırdık.unu hep yüzüme vurur ne yapayım arkadaş edinemiyorum. Geçmişte ağır bir depresyon yaşadım yıllarca doktora gittim. Arkadaş edinemememin sebebi geçmişte yaşadığım depresyon mu yoksa kendi kusurum mu bilmiyorum. Çok yalnızım, farkındayım. Keşke hiç arkadaşı olmayanlar için bir kulüp vb yer olsa da oralara katılsak, bizim gibi yalnız insanlar birbirini bulur. Koca İstanbul'da tek başımayım sanki herkes birbirini bulmuş da tek ben ortada kalmış gibiyim. Bir annem babam var. Artık her yere yalnız gitmekten, arayacak bir kişinin bile olma
ne yalan söyleyeyim, annem çok mükemmeliyetçi bir insandı. okulda bile başarılarım ve bölüm seçimlerim annemin mutlu olmasına odaklıydı.Ben bir yerde okumuştum, çocukluk dönemi özgüveni çok etkiliyor mesela baskıcı ve kısıtlayıcı ailelerde yetişen çocuklar büyüyünce sinik oluyor çünkü kalıplar bilinçaltına işlemiş oluyor o yaşlarda. Bilinçaltı temizliği diye birşey varmış hipnoza benzer, hafızadaki olumsuz kayıtlar olumlu şekilde değiştiriliyor. Ben de düşünüyorum ama zamansızlık, pek araştıramadım ama bir bakın derim tabi işinin ehli iyi bir psikolog bulmak gerek.
Benzer şeyler benim de başıma geldi, gerçekten sinir bozucu.Yaşım 28 ve hiç arkadaşım yok. Bir kişi bile. Annem bunu hep yüzüme vurur ne yapayım arkadaş edinemiyorum. Ortaokulda lisede falan da böyleydim. Kızlar ikili üçlü grup olurdu ben tek kalırdım. Geçmişte ağır bir depresyon yaşadım yıllarca doktora gittim. Arkadaş edinemememin sebebi geçmişte yaşadığım depresyon mu yoksa kendi kusurum mu bilmiyorum. Çok yalnızım, farkındayım. Keşke hiç arkadaşı olmayanlar için bir kulüp vb yer olsa da oralara katılsak, bizim gibi yalnız insanlar birbirini bulur. Koca İstanbul'da tek başımayım sanki herkes birbirini bulmuş da tek ben ortada kalmış gibiyim. Bir annem babam var. Artık her yere yalnız gitmekten, arayacak bir kişinin bile olmamasından çok sıkıldım. Çok üzülüyorum kendime ayrıca acıyorum. Alışmam lazım biliyorum alışamıyorum
Arkadaşlığın yaşı, yeri ve zamanı yok ki.Gerçekten keşke öyle bir imkanımız olsaydı. Aslında hep düşünürüm bu tür bir grup kurmayı, ama korkum o grup içinde bile yalnız kalmak. Ankara'da yaşıyorum ben de keşke aynı yerde yaşasaydık en azından birlikte takılırdık.
biraz da şans işi belki de. çalıştığım yerde ben de çok cana yakın davrandım insanlara her özel günlerini kutladım, yardımcı olmaya çalıştım hep. ama demek ki dediğin gibi olmayınca olmuyor. instagramda bile inanır mısın 20 takipçim var ve çoğu akrabalar. gerçekten kendimden utanıyorum. çok özeniyorum çevresi kalabalık insanlara.Vallahi canım ozguvenim tam, şen şakrak,pozitif,güler yüzlü,her ortama dakikada ayak uydururum.
Küçükle küçük büyükle büyük olurum
Anneannem yaşında kadınla muhabbet eder parkda bahçede otururum.
Cafeye giderim,bara giderim,tatile çıkarım restorana giderim,maç izlerim aklına ne gelirse herşeyi yaparım.
Ama gel gör ki devamlı arkadaşlığım,dostluğum olmuyor
İlkokuldan bir kız arkadaşım var arada onunla telefonla görüşürüz.is,çocuk,eş,ev derken ikimizinde görüşmeye vakti yok.
Kendi apartmanimdan bir arkadaş edindim 6 yıl önce 1-2 ay sonra hoşuma gitmeyen konuşmalar,haller oldu uzaklaştım.
30 yaşımı geçmiş biri olarak bazen can sıkıntısı oluyor.kendimi yanlız hissediyorum ama napayım.olmayinca bende arkadaş,dost falan aramaz oldum.
Birde kurslara çok katılıyorum ben.bilgisayar kursu,ingilizce,Almanca vb.kurs ama oralarda haftada 2 saat dersle arkadaşlık falan olmuyor.
yıldız yüksekliğini ben de duymuştum. ama insanın kaderinin bunlara bağlı olması da mantıksız geliyor. eğer gerçekten öyleyse yıldız nasıl yükseltilir bir yolunu bulmam lazım yoksa ya ben depresyondan intihar edeceğim ya da kafayı yiyeceğim yakında.Benzer şeyler benim de başıma geldi, gerçekten sinir bozucu.
Bazı insanlar da bunu astrolojiye, doğum haritasına filan bağlıyor işte yıldızı yüksek olanın aurası da yüksek olurmuş, insanlar mıknatıs gibi çekilirmiş, bir nevi şeytan tüyü. Astroloji hakkında derin bilgim yok ama şunu gözlemledim: burcu boğa, yay ve terazi olanların çok arkadaşları oluyor popüler oluyorlar.
Hobi kurslarında da zor. Pandemi öncesi dönemde kurslara giderdim ama arkadaşlık olmadı herkes kurs bitimi evine gidiyordu direk. Tango kursuna gitmiştim kimse birbiriyle konuşmuyordu. Fotoğrafçılık kursuna arkadaşlı gelenler vardı sadece aralarında takıldılar. Dil kursunda benden küçükler vardı yine de bağ kurmaya çalıştım kahve teklifi yaptım garip garip baktılar.Arkadaşlık edinememe sebebinizi bulmanız düzeltmeniz lazım. Mesela benim görüşmemeyi tercih ettiğim mesafe koyduğum insanlar oldu. Biri sürekli kendi derdinden bahseden, sen bir şey anlatırken boşver onu bak geçen ne oldu diye lafı kesip yine kendine getiren biriydi. Bir başkasının genel anlamda laf taşıdığını keşfettim. Bir başka arkadaşım da fazlasıyla çok arar sorar, aşırı samimiyet gösterirdi rahatsızlık duydum.
Yani bir yerlerde bir şeyleri aşırı yapıyor olabilir misiniz? Mesela çok suskun yada çok geveze olan insanları tercih etmezsin. Genel anlamda bir denge arıyor insan. En önemlisi kafa denkliği. Yani ortak zevklerin olması önemli. Dans seviyorsanız dans kursu, sportmen biriyseniz spora, fotoğraf seviyorsanız fotoğrafçılığa yönelebilirsiniz. Paralel zevkler, ortak konular kesinlikle bağı arttırıyor.
Ankara'da ise o psikolog gerçekten gidebilirim. İşe yaradı mı peki arkadaş edinmende neleri değiştirdin hayatında?Psikoloğa gidebilirsin benim az da olsa arkadaşım vardı yine de utangaç biriydim bir seans gittim psikoloğum o kadar güzel konuştu ki benimle hiç aklıma gelmeyen sorular sordu odevler verdi gerçekten abartmiyorum hayran kaldım herkese anlatıp durdum hatta annem bile demişti kadın naptı sana diyeSonra bir daha gidemedim maddiyattan dolayı zaten çok ciddi boyutta değildi sen de iyice araştırarak iyi bir uzmandan yardım alabilirsin. Bir de şöyle diyim en fazla 2 3 guvenebilecegin arkadaşın olur gerisi kalabalık gelir öyle çevresi çok olanlara bakma onlar kalabalığın içinde yalnızlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?