Girip arada yazilanlari okuyorum, belki bir mujdeli haber bulurum diye bir umidim var.
Benim yazacak birseyim yok. Haftada bir, sirf birsey yapiyorum sanayim diye akupunktura gidiyorum, bugday cimi haplarimi iciyorum bunun disinda biraktim kendimi kendi haline :)
Pazar gunu esimin memlekete gidecegiz bir sonraki pazar gunune kadar, sonraki haftasonu 2 yasindaki bebegiyle uzaklardan gelen arkadasimi gormeye uzun hafta sonu gecirmeye bodruma...
E bu seyahatler bana bayagi bir iyi gelecektir.
donunce rahim filmi cektirip sonuca gore bir yol cizmeye calisacagim.
Dun ablamin gittigi bir falci 5 aya kadar bir oglan bebek haberi alacaksiniz demis, artik bu seviyeye bagladim kendimi boyle bir sey duyunca haber kabul edip seviniyorum :) Biraz da takmazlik hali geldi ki sormayin, hani kismet ne zamansa o zaman olur, olmazsa Allah'in bir bildigi vardir filan denir ya gercekten boyle davraniyorum hayret ede ede kendime. 3 ay onceki manyak halimden eser yok sanki. Tabe bunda dis gebelik vs korkularinin da payi buyuk olsa gerek. Hala tup deyince tuylerim diken diken oluyor.
Hani elimden gelse butun bildiklerimi unutucam, bilmek evet iyi guzel ama biraz da saf ve aptalca inanmak iyi oluyor galiba. Gecenlerde annemlerin komsusu teyze bana, evladim bugune kadar kim istemis te cocugu olmamis dedi, once guldum icimden cooook dedim ama sonra dogru soyluyorsunuz neden olmasin ki derken buldum kendimi. En azindan olmadigina emin olana kadar boyle demeye devam edebilmeyi umuyorum.
Falci ne demis, 5 ay sonra gelecekmis, sihirli degnek degecek ve bizim oglan gelecek :)
Simdi ben haber verene kadar her ay birinden iyi bir haberler bekliyoruz :)
