Aaah ah. Keşke karışmak istemeseydi. Aksine her şeyime karışır. 3 günlüğüne gelir, evdeki her şeyin yerini değiştirmeye çalışır. Dediğini yaptıramazsa evde fırtınalar eser, aylarca küser. Küçükken herkesin bir masal kahramanı olur ya. Benimki Külkedisiydi. 8 yaşımdayken herkese "benim annem- babam üvey" diyordum. Düşün halimi. Ve 41 yaşındayım hiç bir şey değişmedi.
Kaynanam ayrı bir alem. Ne kendi ailesinden ne eşinin ailesinden yüzü gülmüş. O da şimdi bana yapıyor. Ben eşimin ikinci eşiyim. Önceki gelinini bir düğünde görmüş bir daha ne oğlunu ne gelinini görebilmiş. Biz 4 ay birlikte yaşadık ne uğursuzluğum kaldı, ne edepsizliğim. Yüzüme de söylemiyor ki cevap vereyim. Telefonda komşusuna anlatıyor, kapının önünde bağırıyor falan. 4 ay sonra eşime "ben gidiyorum" dedim. "İster benimle gel, ister burada bitirelim..." Kadın 3 yıl sonra geldi evimize. Hiç bir şey değişmemiş. Eşyalarım onun evinde kalmıştı. Dolabımdan pantolonumu alıp kızına giydirmiş te çok yakışmış. 3 gün bunu anlattı. Dayanamadım sonunda "bunu her yerde anlatma beni kimse tanımaz, oğlunun arkasından annesi hırsız derler" dedim. Ertesi sabah gittiler zaten. Bunlar en basit örnekleri yaptıklarının. Kaç yıl geçti hala öfkemi atamadım.
Olur muyum ben? Olurum, olurum. Ümidim var kendimden