Popüler Konu 40 yasından sonra anne olmaya cabalayanlar


Canım hastalık duzeyinde olmadiktan sonra temizlik onemlu bir olay bunu kastetmistim

Ama senin yaşadıklarını okuduktan sonra bu konuda seni daha iyi anladım sen kafana göre takıl herseyi bosver bir müddet zaten belki bebegin bile kendiliginden gelir
 
Olun tatlım herkesin ki aynı olacak diye bişi yok öyle kabul etmek gerekiyor işte,olun sen anlar kederlerimizi baylaşıyoruz Şura'da.
 
Belki de bunların hiçbiri değil.. Çünkü aynı şeyleri yaşayıp, çok farklı olanlar da var..
Ruhunda biraz da asilik var bence..
Ben kendim için onu diyorum.. Ruhumda asilik ve Özgüven var... Iyi ki de var, olmasa ben olmazdım.. Kendimiz başarmaya çalışıyoruz herşeyi.. Sonra bi Bakıyoruz çok yorulmuşuz ve hep tek halletmeye çalışmışız.. Çünkü hep güçlü görünmeye programlamışız kendimizi..
Sonra Bakıyoruz etrafımıza, herkes böyle yaşamıyor.. Destekçileri var insanların. Hele ki kadınların..
Bazen düşünüuotum belki de biz müsade etmedik bize yardım etmelerine.. Benim en nefret ettiğim şeydir 'bana acınması' .. Açıkmasınlar aman diye neler Yaptım.. Benim durum elbette farklı ama ... Ne bilim paylaşmak istedim..
 
Aynı Şeyler işte ya:)) ben burada itiraf etmeye korkuyordum..
Hatta buradaki ablama diyorum rabbim bana bilerekmi çocuk vermiyor. Ama dedimya :kızlar beni asmiycakya. Acaba diyorum ben anne olmak icinmi doğmuşum. Ablam bebekleri canına sokarcasina sever. Hangi yaşta olursa olsun.bana gelseniz şu ana kadar doğru dürüst hiç bir çocuğa yaklasamadim. Çok nadirdir. Bunu bilen biri varsa soylesin lütfen. Birde cocuklu vs bir ortam varsa kafam ses goturmuyo diye Kaçar im hemen ordan.şimdi diyceksinizki ne egoist bide çocuk istiyo. Evet istiyorum ama kendiminkini. sanırım o zaman sesim çıkmaz. Korktunuz benden demi
 

Benim babam da erkek evlat istemiş canım, 3 tane kızdan sonra erkek evlatları olmuş , ama ölü doğmuş..sonra 2 kız daha oluyor biz tam 5 kız kardeşiz..ama babamın hiç unutmadığım sözü< ölsemde gam yeymem, evlatlarımla gurur duyuyorum> demişti..maalesef hayatta bazı şeyler oturdukdan sonra dank ediyor..annen baban olsada..
 
Reactions: Eua
Senden niye korkalım Şekerim.. Bende çok farklı sayılmam. Alışmışlıkla ilgili o kafanın ses götürmemesi.. Evde olsa alışırsın zaten.. Allah ne verirse hayırlısını versin.. :)
 

Yazının anlattığı daha çok hastalık boyutundakiler için aslında. Annem onlardan birisiydi sadece. Bendeki etkileri de böyle oldu...
Sonuçta kendi evimde kendi borum ötse de sesi hala kulağımda... Ne zaman bir işi sallasam eleştirilerini duyup kendi içimde kavgaya başlıyorum ve yoruluyorum.
Bebek konusundaki ümidim neredeyse sıfır noktasına indi. Kalan tek tüp düzelecek te, kafam anneliğe hazır olacak ta, evlilik sorunları ve diğerleri çözülecek te... Ölme eşeğim yaz gelsin, yonca biçecem...
Yine de Allah büyük. Bakarsın bir tokat ta bana atar
 
Ne güzel .. Ben de hep kız KARDEŞ hasreti çekerim ..
 

herkesin yapısı ayrı, herkesin sevgisini göstermeside ayrı..korkutamazsın beni :))
 
Niye korkalım canım,belki geçmişte sende iz bırakan bişiler var ses konusunda sinirlerin tepki veriyor olabilir.
 
Ne güzel maşallah .. Benim ne ablam ne kız kardeşim ne annem var.. Hayatımda en çok eksikliğini hissettiğim şey kanımdan Canımdan bir kadın..
 

canim seni anliyorum ama umidini hic kaybetme bu işler hic belli olmuyo bakarsın ummadığın bir anda gelir

annene gelince Allah ona akıl fikir versin
 
Bazen ben bile korkuyorum kendimden. Ablam diyorki içtenlikle istersen dilegin olur dil ucu ile değil. Haklı belKi de. Görüyorum çok bayanlar var hatta sizlerde can gibi seviyorsunuz çocukları. Ben hiç ole olamadım. Ama bu kötü olduğumu göstermez sanırım. En azından ole olmadığım söyleniyor. Bide söyle benim eşim ole hergün çocuk demis olsam ozlemimi dile getirmiş olsam slkilir. Ve hatta olmuyorsa ayrılalım der.yani derlerya allah dağına göre kar verirmis diye
 

Asi olmak benim seçimim değildi, onu biliyorum. 5,5 yaşıma kadar ayrıydık zaten. Eve döndüğümde kardeşim doğdu. 11 yaşımda yatılı okula gönderildim. Liseye başlarken yanlarına döndüm, üniversitede yine ayrıldık... Bana "Var olan AİLENİN yokluğu" lazım aslında
O geliş gidişler arasında ikili bir insana dönüştüm. Çünkü ne zaman itiraz etsem iki akbaba gibi (ilgileri olsun olmasın, mutlaka ikisi birden) tepeme binerlerdi. Yakınlarda sığınabileceğim dede nine de yoktu. O yüzden hep birikti o öfkeler. Hayatı kendin çözünce özgüvenin oluyor ama desteklenmeyi bırak sürekli kösteklenince rota şaşırıyor böyle.
Yardım talepleri hiç olmadı. Bende hiç bir şeyi iki kere istemedim onlardan. Mutlaka edinmem gereken bir şeyse kendim sağlamayı öğrendim. Evet acınmaktan hoşlanmam. Ama aslında ailem ve eşim dışındakilerin acıması, gülmesi, alay etmesi çok umurumda değil. Yatılı okulda çok karşılaştım onlarla ve kendimi bu etkiye kapatmayı öğrendim. Ama aile denince akan sular duruyor hala.
Nereden geldik bunlara yaw? Sıkıcı şeyler bunlar...
 
Ne güzel maşallah .. Benim ne ablam ne kız kardeşim ne annem var.. Hayatımda en çok eksikliğini hissettiğim şey kanımdan Canımdan bir kadın..

Şimdi üzüldüm canım, Allah rahmet eylesin ..kızkardeş olmak gerçekten güzel..benim küçüğüm hani aktif olan halen bekar ailemizin tatlı belası..bende annem ve babamı kaybettim, zaten ondan sonra voltranı oluşturduk :))birbirimize daha çok bağlandık..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…